ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΘΕΟΣ. Η λανθασμένη προσέγγιση.

 

Παρατηρώντας τους ανθρώπους και τις συμπεριφορές τους, και μελετώντας ιστορικές, αλλά και σχετικές ,με την προϊστορική περίοδο  αναφορές, για την συμπεριφορά των ανθρώπων, διαπιστώνω ότι ο άνθρωπος ,από την δημιουργία του έως τα τώρα, είχε πάντα μια κοινή παρόρμηση.

Ανεξάρτητα από την χρονική στιγμή της παρουσίας του στην Γή, είχε πάντα μια ενδόμυχη ανάγκη. Να ζητήσει προστασία από κάτι ,που αυτός θεωρούσε ανώτερο και ισχυρότερο από αυτόν.

Τα πρώτα χρόνια της παρουσίας του στον πλανήτη, σίγουρα έχουν την ευθύνη για αυτήν του την ανάγκη.

Ένοιωσε αμέσως τον κίνδυνο για την ύπαρξη του, αφού ήταν ανυπεράσπιστος, να αντιμετωπίσει τα άγρια θηρία της εποχής εκείνης, τις καιρικές συνθήκες και ακραίες φυσικές καταστάσεις.

Πράγματα που δεν είχε την γνώση και την δυνατότητα ,πρώτα να καταλάβει, και μετά να βρει τον τρόπο να τα ξεπεράσει.

Τα πρώτα βήματα της ύπαρξής του, ήταν γεμάτα φόβο, πανικό, και απελπισία.

Σαν να είχε πάρει κάποιος μια γατούλα που είχε γεννηθεί σε ένα κλειστό σπίτι, και που ποτέ δεν είχε βγει έξω από αυτό, και να την έβαζε ξαφνικά σε μια σάλα με εκατοντάδες ανθρώπους που διασκεδάζουν και χορεύουν, με τους ήχους δυνατής μουσικής.

Θα αγριέψει, θα νοιώσει πανικό και θα τρέχει σαν τρελή να ξεφύγει , από μια κατάσταση στην οποία δεν είχε καμία γνώση, και ούτε μπορεί να καταλάβει τι της συνέβη ξαφνικά.

Κάπως έτσι θα ένοιωσαν και οι πρώτοι άνθρωποι ,που βρέθηκαν στην Γή.

Βρέθηκαν σε ένα περιβάλλον ,που δεν είχαν καμία γνώση για το τι επικρατεί εκεί. Αγρίεψαν, από φόβο και πανικό. Ένοιωσαν ανυπεράσπιστοι. Αβοήθητοι.

Και όπως όλα τα πλάσματα του δημιουργού μας ,από την πρώτη τους εμφάνιση έως τώρα, όταν βρεθούν σε μια τέτοια κατάσταση πανικού και κινδύνου, έτσι και ο άνθρωπος άρχισε να λειτουργεί με το ένστικτο της αυτοπροστασίας ,και της γρήγορης προσαρμογής ,στην οποιαδήποτε άγνωστη πρόκληση.

Μια από τις ποιο έντονες ενστικτώδεις αντιδράσεις που του βγήκε, ήταν να ζητήσει προστασία από κάτι ποιο δυνατό από αυτόν.

Κάτι που πίστευε, ότι αν τα έχει καλά με αυτό, θα έχει και την προστασία του.

Το ένστικτο του λοιπόν, τον οδήγησε στην αναζήτηση του δημιουργού του.

Όπως το φοβισμένο παιδί τρέχει στην αγκαλιά της μητέρας του, όπου από ένστικτο γνωρίζει ,ότι αυτή η αγκαλιά θα το προστατέψει από κάθε κίνδυνο.

Ο άνθρωπος λοιπόν ένοιωσε την ανάγκη να βρει, αυτό που εμείς εδώ στην Γή λέμε Θεό.

Η λειτουργία του εγκεφάλου του ,όμως ήταν ελλιπής για να κατανοήσει την έννοια του Θεού, {δημιουργού των πάντων} ,όπως την καταλαβαίνουμε εμείς σήμερα.

Έτσι έστρεψε την αναζήτηση του, σε οτιδήποτε του φαινότανε ποιο ισχυρό από αυτόν, προσπαθώντας να νοιώθει ασφαλής, από την υποτιθέμενη προστασία ,που θα αντλούσε από αυτό που είχε επιλέξει για Θεό του.

Λάτρεψε λοιπόν στα πρώτα του βήματα ,κατά περιόδους τον ήλιο, το φεγγάρι, την πέτρα, την θάλασσα, ακόμα και ζώα. Και έκανε αυτό που το ένστικτο του ,του μιλούσε. Προσπαθούσε να τα έχει καλά με τον Θεό που λάτρευε, για να του ανταποδώσει ο Θεός του ,προστασία ,ασφάλεια, καλή τύχη, και ότι άλλο χρειαζόταν.

Τότε βέβαια δεν υπήρχαν ηθικοί κανόνες ,που να ζητά κάποιος Θεός από τους ανθρώπους. Τι ηθικούς κανόνες ζωής ,να σε διδάξει ο ήλιος και η πέτρα; Το πολύ πολύ να μάθεις ,ότι αν κάτσεις πολλές ώρες κάτω από τον ήλιο θα καείς, και αν κοπανίσεις το κεφάλι σου στην πέτρα, θα το σπάσεις.

Άρα; Πώς να τα έχεις καλά με έναν Θεό ,που δεν σου έχει ζητήσει τίποτα.; Πρέπει να του προσφέρεις κάτι πολύτιμο. Τι ήταν το πολυτιμότερο που είχαν; Η ζωή τους.

Άρχισαν λοιπόν τις ανθρωποθυσίες στον ήλιο ,στο φεγγάρι και ότι άλλο λάτρεψαν.

Για άλλους που η ανθρώπινη ζωή, είχε αρχίσει να παρουσιάζει κάποια αξία, θυσίαζαν τα ζώα τους ,ή κάτι άλλο πολύτιμο για αυτούς.

Έτσι άρχισε ο πρώτος άνθρωπος ,να καλλιεργεί μια σχέση εξάρτησης, προσφοράς, αλλά και αυτόβουλης υποδούλωσης του εαυτού του, σε κάτι που θεωρούσε ανώτερο και ισχυρότερο από αυτόν.

Εμφανίστηκαν φυσικά όπως πάντα ,και οι πνευματικοί απατεώνες που υπάρχουν σε κάθε εποχή, οι οποίοι έπειθαν τους ανθρώπους ,ότι αυτοί εκφράζουν τις επιθυμίες του Θεού που λάτρευαν ,και μόνο αυτοί μπορούσαν να επικοινωνήσουν με τον Θεό, για να πουν στους υπόλοιπους τι θέλει για παράδειγμα, ο ήλιος, το φεγγάρι, ή το νερό από τους ανθρώπους, προκειμένου να τους δώσει αυτό που ήθελαν.

Ήταν οι πρώτοι ιερείς της ανθρωπότητας. Ο ιερέας του ήλιου, ή ο ιερέας της θάλασσας κ.λ.π.

Και απολάμβαναν από τους ανθρώπους τον σεβασμό τους ,εκμεταλλευόμενοι  την θέση τους, και φυσικά πέρναγαν από τότε καλύτερα από τους υπόλοιπους.

Όσο πέρναγαν τα χρόνια ,άρχιζε ο άνθρωπος να δημιουργεί Θεούς ,με ανθρώπινη μορφή πλέον, στους οποίους απέδιδε υπερφυσικές δυνάμεις, και δυνατότητες.

Είχε περάσει βλέπεται ,μέσα από την εξελικτική διαδικασία του ανθρώπινου είδους, μέσα από το D.N.A του, ή ανάγκη να υποταχθεί σε έναν Θεό ,προκειμένου να νοιώθει ασφαλής, ότι κάποιος τον προσέχει ,και τον προστατεύει.

Εξέλιξη. Τώρα δεν προσκυνούσε τον ήλιο. Αλλά προσκυνούσε έναν Θεό με ανθρώπινη μορφή ,ο οποίος κατά τον άνθρωπο, μπορούσε να εξουσιάζει τον ήλιο. Δεν προσκυνούσε πλέον τη θάλασσα.

Προσκυνούσε έναν ανθρωπόμορφο Θεό, που εξουσίαζε τα καμώματα της θάλασσας.

Και αυτό συνέβαινε σε όλες τις χώρες. Οι σκανδιναβοί είχαν τους δικούς τους ανθρωπόμορφους Θεούς, οι Σάξονες του δικούς τους ,οι Έλληνες τους δικούς τους και πάει λέγοντας.

Η συνταγή η ίδια. Οι άνθρωποι υπότασσαν από μόνοι τους, τις ζωές τους στην θέληση κάποιου Θεού, και έσκυβαν το κεφάλι ,με σκοπό να εξασφαλίζουν την προστασία του. Ανάλογα με την αντίληψη και την πνευματική εξέλιξη τους ,υιοθετούσαν πάντα και τον Θεό, που τους έκφραζε εκείνη την χρονική περίοδο.

Το μόνο που ζητούσαν οι Θεοί, που δημιουργούσαν οι άνθρωποι, ήταν υποταγή.

Δεν επέβαλαν κάποιους ηθικούς κανόνες ζωής ,για να γίνουν οι άνθρωποι καλύτεροι.

Όταν οι Θεοί, όπως μας παρουσιάζονται στα γραπτά κείμενα, ήταν ανήθικοι και μπαγαπόντηδες , τι ηθική να ζητήσουν από τους ανθρώπους;

Αυτό ανέλαβαν να το κάνουν, φωτισμένοι άνθρωποι με ελεύθερο μυαλό.

Έτσι δημιουργήθηκε η φιλοσοφία. Πώς να γίνει δηλαδή ο άνθρωπος φίλος με την σοφία. Ποια σοφία όμως; Την σοφία του Θορ; Της κυράς της λίμνης; Ή της Αθηνάς;

Όχι βέβαια. Μιλάω για την σοφία του Δημιουργού μας ,με την οποία σιγά σιγά ο άνθρωπος, άρχισε να επικοινωνεί με τον Δημιουργό του, και να παίρνει τα πρώτα ερεθίσματα και μηνύματα από τον ουρανό ,μετατρέποντας τα σε κανόνες ζωής, για να εφαρμοστούν στην Γή.

Θεοί, Θεοί,Θεοί, πόσες χιλιάδες αλήθεια Θεούς, δημιούργησε ο άνθρωπος στην πορεία της εξέλιξης του, σε όλους τους τόπους που έζησε;

Άστε που ο κάθε Θεός από αυτούς, ζήταγε και διαφορετικά πράγματα. Αυτό που ήταν σωστό για τον ένα Θεό, ήταν λάθος για τον άλλο. Άντε να βγάλεις άκρη.

Και ποιο ήταν το θύμα ,σε όλη αυτήν την Θεϊκή παρέλαση ,κατά τους αιώνες; Ο άνθρωπος.

Και ποιος το έκανε αυτό στον άνθρωπο; Ποιος τον έκανε θύμα; Πάλι ο άνθρωπος.

Αντί να αγωνιστεί μόνος του να δυναμώσει, να καταλάβει, μόνος του να ξεπεράσει τις δυσκολίες που έβρισκε μπροστά του, βρήκε ποιο  εύκολο να εγκαταλείψει την προσπάθεια, να υποταχθεί σε κάτι ,που κατά την φαντασία του ήταν δυνατότερο από αυτόν, να ζητήσει βοήθεια και προστασία, και ενώ είχε γεννηθεί ελεύθερος ,να χαρίζει τις αξίες του και τις δυνατότητες του ,και να γίνεται σκλάβος, σε κάτι που πίστευε ότι θα τον προστατέψει καλύτερα.

Και σε όλες τις περιόδους της παρουσίας του ανθρώπου στην Γή, πάντα θα υπήρχαν οι επιτήδειοι ,για να εκμεταλλευτούν αυτήν του την αδυναμία, και να ανακηρυχτούν μεσίτες,  μεταξύ Θεού και ανθρώπων και φυσικά να θησαυρίσουν.

Οι ιερείς, οι ιέρειες, τα μαντεία, και ένα σωρό άλλοι τσαρλατάνοι της κάθε εποχής και χώρας. Η δουλειά τους ήταν μία και μόνη. Ένας ήταν ο μοναδικός τους σκοπός. Να κρατούν τους ανθρώπους κάτω από τον φόβο του Θεού που πίστευαν, για να αποκτούν εξουσία επάνω τους.

Και έτσι παιδιά μου, συνεχιζόταν ή πορεία των ανθρώπων ,στο πέρασμα των αιώνων, στην σχέση που οι ίδιοι είχαν δημιουργήσει ,μεταξύ Θεών και ανθρώπων.

Σε φοβάμαι, σου δηλώνω υποταγή, προστάτεψέ με. Έχω ανάγκη να πιστεύω σε έναν Θεό. Ότι Θεός και να είναι αυτός. Αρκεί να αισθάνομαι ότι με προστατεύει.

Άντε να πάει μπροστά αυτό το ανθρώπινο είδος.

Είχε έρθει ή ώρα πλέον να επέμβει, ο δημιουργός του ανθρώπου, για να σώσει το δημιούργημα του. Να το βοηθήσει να εξελιχθεί.

Είχε έρθει η ώρα ,να τους κάνει γνωστή την ύπαρξή του. Να τους αποκαλύψει την αλήθεια.

Αποκαλύφθηκε λοιπόν σε έναν λαό. Εγώ είμαι ο Θεός σας και δημιουργός σας.

Και σας δίνω και κανόνες ηθικής για την ζωή σας, να ακολουθείτε για να γίνεται καλύτεροι άνθρωποι. Και έδωσε τις  δέκα εντολές.

Αποκαλύφθηκε όμως ,και έδωσε κανόνες ηθικής σε έναν λαό, που αποδείχθηκε πολύ μικρός για να κατανοήσει ,όλα αυτά που του αποκαλύφθηκαν. Ανέλαβαν και εκεί οι ιερείς με την τέχνη του φόβου, να εξηγήσουν τον Θεό στους ανθρώπους ,όπως αυτούς τους συνέφερε.

Τα έφεραν όλα στα μέτρα τους ,και πέρναγαν και αυτοί μια χαρά.

Ο Θεός όμως είχε πάρει τις αποφάσεις του. Και θα τα διόρθωνε όλα αυτά.

Έστειλε στην Γή τον υιό του, σαν μέγα διδάσκαλο να διδάξει στους πλανεμένους ανθρώπους, την αλήθεια του Θεού, όπως υπάρχει στον ουρανό, και να τους βγάλει από την πλάνη, την εξαπάτηση, την πνευματική σκλαβιά και να τους ελευθερώσει.

Σιγά που θα τον άφηναν οι ιερείς της εποχής εκείνης. Σταύρωσον αυτόν.

Καταλαβαίνουμε τι μας λέει, αλλά δεν μας συμφέρει για να τα υιοθετήσουμε. Σταύρωσον λοιπόν αυτόν. Και τον σταύρωσαν.

Ο άνθρωπος που είχε μάθει να προσκυνά ανα τους αιώνες τον ήλιο, την θάλασσα, τον αέρα ,για Θεούς του, με σκοπό να έχει την προστασία τους, αυτός ο ανόητος άνθρωπος ,που από μόνος του σκλαβωνόταν ,σε κάθε τι το ανεξήγητο, αυτός ο άνθρωπος τελικά, σκότωσε τον υιό του μοναδικού Θεού που υπάρχει.

Και που ήρθε να του μιλήσει την αλήθεια. Να τον ελευθερώσει από την πλάνη.

Μέχρι εδώ ήταν οι ψεύτικοι Θεοί. Γνωρίστε τον δημιουργό σας ,και ελάτε να ζήσουμε όλοι μαζί στον κόσμο του. Ευτυχώς πρόλαβε να πεί αρκετά ο υιός του Θεού, πρίν τον σκοτώσουν οι άνθρωποι.

Πρόλαβε να βάλει τις βάσεις, για έναν καλύτερο κόσμο στη Γή και να ανοίξει τον δρόμο για τον ουρανό.

Πρόλαβε να μας ελευθερώσει ,από την πνευματική μας σκλαβιά. Μας δίδαξε την αγάπη.

Όμως χιλιάδες, χιλιάδων χρόνια, με τον άνθρωπο να έχει μάθει ,να φοβάται τον όποιο Θεό πίστευε ,πέρασε από D.N.A  σε D.N.A μέσα και στα δικά μας κύτταρα. Και ενώ ο υιός του Θεού μας δίδαξε την αγάπη , εμείς προτιμούμε να τον λατρεύουμε μέσα από τον φόβο.

Ενώ μας ελευθέρωσε, εμείς προτιμάμε να ξαναγίνουμε σκλάβοι.

Αντί να χαρούμε την ελευθερία μας, ψάχνουμε να βρούμε κάθε ημέρα και καινούργιες αμαρτίες ,για να φοβόμαστε τον Θεό. Μην ρίξεις τα νερά της μπουγάδας Μεγάλη Παρασκευή στον δρόμο, θα πάς στην κόλαση. Έκανες έκτρωση; Θα πας στην κόλαση; Έκοψες τα νύχια σου μεγάλη Εβδομάδα; Θα πάς στην κόλαση.

Μην βάψεις τα μαλλιά σου ξανθά. Η Παναγία μας τα είχε καστανά. Θα πάς στην κόλαση. {Ναι παιδιά μου, έχει ειπωθεί και αυτό}

 Όπως έχει ειπωθεί ότι αν η γυναίκα φοράει παντελόνι , δεν θα μπορεί στην Δευτέρα παρουσία, να την ξεχωρίσει από τους άντρες ο Χριστός. !!!!!!!!!!!!!!

Όταν ξεκουτιάνει το μυαλό ενός δασκάλου, είναι καλύτερο να αποσύρεται από τις διδασκαλίες, παρά να λέει τέτοιες βλακείες στον κόσμο.

Κάθε περιοχή της χώρας μας ,έχει εφεύρει και τις δικές της αμαρτίες, που όμως δεν έχουν φτάσει ακόμα σε άλλες περιοχές. Άντε βρες τώρα ,ποια περιοχή θα πάει στην κόλαση και ποια στον Παράδεισο.

Το διακωμωδώ λίγο το θέμα είναι αλήθεια, αλλά συγχωρέστε με δεν μπορώ να μην το κάνω.

Ότι γινότανε τόσες χιλιάδες χρόνια, εξακολουθεί να συμβαίνει και σήμερα, από ανάξιους δασκάλους και μεσίτες ,που εμπορεύονται τον υιό του Θεού, εμπορεύονται τον ίδιο τον Θεό, κρατάνε τον κόσμο στον φόβο και την απελπισία ,και ζουν αυτοί καλά την ίδια ώρα που  ο κόσμος απομακρύνεται πλανεμένος ,από την αλήθεια ,που θα τον σηκώσει ψηλά.

Και την εξομολόγηση; Την ξεχάσαμε; Όλοι κάνουμε αμαρτίες.

Άντε τότε να πούμε ,ότι όλοι θα πάμε στην κόλαση και να τελειώνουμε. Ποιος είναι αυτός που θα σας πει ,χωρίς να ξέρει την θέληση του Θεού, αν θα πάτε στην κόλαση ή όχι;

Ποιος είναι αυτός που θα σταθμίσει το βάρος της κάθε αμαρτίας;

Αν όποια γυναίκα κάνει έκτρωση, την έχουμε για την κόλαση, τότε ένας κίναιδος, ένας ψεύτης, ένας Θεομπαίχτης, ένας υποκριτής του Θεού, που της λέει αυτά, που θα πάει αυτός;

Μόνοι μας καταργούμε ,το μυστήριο και την ευεργετική δύναμη της  εξομολόγησης;

Γίναμε και Θεοί τώρα; Και στέλνουμε ψυχές στην κόλαση;

Μην ξαφνιάζεστε παιδιά μου που μιλάω έτσι. Δεν ήρθα κοντά σας για να μείνω πολύ.

Και από αυτά που λέω καταλαβαίνετε, ότι και εγώ να θέλω να μείνω, θα φροντίσουν άλλοι για την απομάκρυνση μου. Για να χαθώ ξαφνικά.

Για να κλείσουν ένα στόμα που λέει αλήθειες. Όπως έγινε και με τον Κ.Η.Ιησού Χριστό.

Δεν συνέφεραν αυτά που έλεγε στο κατεστημένο, και  έκλεισαν το στόμα και σε αυτόν.

Πριν όμως γίνει αυτό, θέλω να σας βοηθήσω να καταλάβετε ,{για αυτό έκανα και όλη αυτή την μεγάλη εισαγωγή ,από τα πρώτα βήματα του ανθρώπου} ότι ο Θεός, ο αληθινός μας Θεός, αυτός που δημιούργησε τον άνθρωπο και τα σύμπαντα, δεν θέλει να τον φοβόμαστε.

Ούτε ψάχνει για υπηρέτες και υποτακτικούς. Αν ήθελε τέτοιους κοντά του, έφτιαχνε όσα δισεκατομμύρια ρομπότ χρειαζόταν στον ουρανό, τα προγραμμάτιζε όπως αυτός ήθελε και ήταν όλα μια χαρά. Μας έδωσε όμως την ελεύθερη βούληση. Μας έκανε ανθρώπους όχι ρομπότ. Δεν θέλει να τον φοβόμαστε.

Θέλει, αλλά και του αξίζει  να τον αγαπάμε. Αυτό περιμένει από εμάς.

Όπως  κάθε φυσιολογικός πατέρας ,ή μητέρα θέλουν τα παιδιά τους να τους αγαπούν, και όχι να τους φοβούνται.

Λάθος έχουμε αντιληφτεί τον Θεό ,και λάθος τον προσεγγίζουμε.

Όλοι λέμε ότι αγαπάμε τον Θεό. Και όλοι μας προσπαθούμε να είμαστε καλά παιδιά…….

Για να πάμε κοντά του.

Αυτό δεν είναι όμως αγάπη παιδιά μου. Αυτό είναι σκοπιμότητα. Θα κάνω τον καλό για να βρεθώ στον κόσμο του Θεού.

Θα κάνω τον καλό; Μα ποιόν προσπαθώ να κοροϊδέψω; Αυτόν που ελέγχει και το τελευταίο κύτταρο μου; Θα κάνω τον καλό;

Όχι παιδί μου. Μην κάνεις τον καλό. Έχεις χάσει το νόημα. Μην κάνεις τον καλό.

Γίνε καλός.!!!!!!!!!!!!!!!

Όταν κάνεις τον καλό, σίγουρα η κοινωνία ,μέσα από την πλάνη σου βγαίνει κερδισμένη.

Για να βγει όμως κερδισμένη και η ψυχή σου, πρέπει να είσαι αληθινά καλός.

Όταν περνάς μια γριούλα απέναντι στον δρόμο για να μην την χτυπήσει αυτοκίνητο, αλλά την ίδια στιγμή σκέπτεσαι ότι αφού κάνεις το καλό ,κάτι καλό θα πάρεις και εσύ από τον Θεό, μόνο καλός δεν είσαι. Καιροσκόπος είσαι ,και η πράξη σου κρύβει ιδιοτέλεια.

Δεν ξέρω αν θα πας στον Παράδεισο ή όχι ,{αυτό μόνο ο Θεός το ξέρει ,που θα σταθμίσει την γενική σου παρουσία στην ζωή} ,αλλά ξέρω πως  όλη σου η προσέγγιση προς τον Θεό, είναι λάθος. Στο τέλος ,δεν θα κριθούν για τον Παράδεισο, όσοι ήταν καλοί ηθοποιοί ,στον ρόλο του καλού.

Αλλά οι καλοί.!!!!!!!!!!!

Αφού ο Θεός, μας έχει δώσει κανόνες ηθικής, για το πώς μπορούμε να βρεθούμε κοντά του. Ας τους εφαρμόσουμε.

Κουβαλάμε όπως είπα ,μέσα από την κληρονομικότητα μας ,το σύνδρομο του φοβισμένου ανθρώπου ,που μας έχει ποτίσει. Δεν αγαπάμε τον Θεό. Τον φοβόμαστε.

Και αυτό πολύ τον στεναχωρεί. Αλλά και εμάς μας απομακρύνει από αυτόν.

Μου έτυχε πρόσφατα ή περίπτωση ενός νέου ανθρώπου, που είχε υποβάλει κάποια προχωρημένα ερωτήματα που τον απασχολούσαν, σχετικά με την θρησκεία μας, {όπως μου είπε} σε έναν ιερέα. Οι απαντήσεις του ιερέα δεν τον κάλυψαν, και στράφηκε στους Δώδεκα Θεούς του Ολύμπου.

Αυτό το περιστατικό βασικά, έγινε και η αφορμή να λέω σήμερα αυτά που λέω. Μου είχε κάνει φοβερή εντύπωση, ένας νέος άνθρωπος να σκεφτεί έτσι. Έπρεπε σώνει και καλά να πιστεύει σε έναν Θεό. Να έχει κάποιον να σκύβει το κεφάλι.

Δεν πείρες τις απαντήσεις που ήθελες; Ρώτα και κάποιον άλλο. Όχι να αλλάξεις θρησκεία. Και να πας πού παιδί μου; Στο Δωδεκάθεο; Νέος άνθρωπος;

Είπαμε. Είναι το D.N.A που κληρονομήσαμε από τους πρώτους ανθρώπους.

Θέλει κάποιος να βρει τον Θεό; Ας μάθει να αγαπά. Τόσο απλά. Αν μάθει να αγαπά τους ανθρώπους, ο Θεός θα του αποκαλυφθεί.

Κανένας γεωργός δεν σπέρνει σε άγονο χωράφι. Καλλιέργησε την ψυχή σου με την αγάπη και ο σπόρος θα έρθει

Να θυμάστε τα λόγια του Κ.Η.Ιησού Χριστού. ΑΓΑΠΑΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΟΠΩΣ ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ.

Για να μπορέσετε επιτέλους ,να γνωρίσετε το μεγαλείο της αγάπης, και να αγαπήσετε και τον Θεό ,με την αληθινή αγάπη που του αξίζει .

Με την αληθινή αγάπη, μακριά από τον φόβο. Αυτή η αληθινή αγάπη ,είναι που θα σας ανοίξει κάποτε τους ουρανούς, για να περάσετε στον κόσμο του.

Αυτά τα λόγια προσπαθώ να σας θυμίσω, μέσα από αυτά που λέω και γράφω, μέχρι να χαθώ από κοντά σας.

 Αν τα καταλάβετε, θα φροντίσει ο Θεός να έρθουν άλλοι, ποιο ικανοί από εμένα, να θερίσουν αυτά που ίσως κατάφερα {αν κατάφερα} να σπείρω στις ψυχές σας.

Κάποιοι με ειρωνεύτηκαν επειδή χρησιμοποιώ ,δίπλα από το όνομα μου το ΦΩΣ ΕΚ ΦΩΤΟΣ.

Μου είπαν. Παριστάνεις το ΦΩΣ ΕΚ ΦΩΤΟΣ;  Έχω πει πολλές φορές όμως, ότι εγώ είμαι υπεύθυνος για αυτά που λέω, και όχι για αυτά που οι άλλοι καταλαβαίνουν.

Φυσικά και δεν είμαι το ΦΩΣ ΕΚ ΦΩΤΟΣ.

ΦΩΣ ΕΚ ΦΩΤΟΣ είναι ο Κ.Η.Ιησού Χριστός μας.

Το αναφέρει και το σύμβολο της πίστεως μας. Το Πιστεύω όπως συνηθίζουμε να το λέμε όλοι. Για όσους το γνωρίζουν.

Βάζω δίπλα από το όνομα μου, το ΦΩΣ ΕΚ ΦΩΤΟΣ θέλοντας να αισθάνομαι, ότι έχω την παρουσία του δίπλα μου, και να παίρνω φώτιση από αυτόν.

Μια αχτίδα είμαι και εγώ, από αυτό το φώς παιδιά μου, όπως είστε και εσείς. Τίποτε το ιδιαίτερο.

Μια αχτίδα που προσπαθεί να φωτίσει ,κάποιες αχτίδες που εξοστρακίστηκαν μακριά από την πηγή τους, για να μπορέσουν να βρουν τον δρόμο τους ξανά, και όλοι μαζί να ενωθούμε πάλι ,με το αληθινό ΦΩΣ ΕΚ ΦΩΤΟΣ.

Τον αγαπημένο μας Κ.Η.Ιησού Χριστό. Μέσα στην αλήθεια και την αγάπη.

Να είστε ευλογημένοι παιδιά μου μέσα στην αγάπη του Θεού. Του αληθινού Θεού, του δημιουργού των πάντων.

Πατήρ Ιωάννης