ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ. ΕΣΕΙΣ !!!!!!!!!

Η πορεία του κάθε ένα από εμάς προς τον Παράδεισο ,είναι μια διαρκής μάχη με τον πονηρό παιδιά μου. Προσέξατε τον χαρακτηρισμό που έδωσα; Μάχη.

Αυτό ,σαν γεγονός και μόνο, μας χαρακτηρίζει είτε το θέλουμε είτε δεν το θέλουμε, σε πολεμιστές και πολεμίστριες.!!!!!!!!!! Συμμετέχουμε σε μια μάχη, άρα πολεμάμε.

Ο Θεός μας εφοδίασε για την μάχη αυτή, με ανίκητο όπλο την πίστη μας.

Κανέναν άνθρωπο με αληθινή πίστη δεν μπόρεσε ποτέ να νικήσει ο πονηρός.

Πίστη προς τον Θεό, αλλά και προς τον εαυτό μας.!!!!!!!!!!!!

Κάποιος που πάει σε μια μάχη πιστεύοντας ότι είναι ανίκανος {και ας έχει μαζί του όπλο ΑΝΙΚΗΤΟ] είναι ο πρώτος που θα πέσει χτυπημένος ή ο πρώτος που θα το βάλει στα πόδια. Είναι ο πρώτος που θα χάσει την μάχη, αλλά και τον πόλεμο.

Κρίμα όμως. Αν ήξερε μόνο ,πόσο πολύ τον φοβόταν ο πονηρός, δεν θα το έκανε.

Όλοι έχουμε αμαρτίες. Και όμως όλοι πολεμάμε για να φτάσουμε στον Παράδεισο. Οι αμαρτίες μας βαραίνουν χέρια και πόδια σε αυτήν την μάχη. Η εξομολόγηση όμως, μας αφαιρεί το βάρος και μας δίνει νέα ώθηση προς τα εμπρός. Είμαστε καταδικασμένοι…. να κερδίσουμε παιδιά μου. Πρέπει όμως να έχουμε πίστη.

Δεν θέλω να ακούω από κανέναν να λέει, εγώ είμαι τόσο αμαρτωλός, μα τόσο αμαρτωλός που δεν σώζομαι με τίποτα. Είμαι καταδικασμένος, είμαι καμένος, είμαι χαμένος.

Από την μια στεναχωρούμε τόσο πολύ όταν ακούω κάτι τέτοιο και από την άλλη θέλω να βάλω τα γέλια. Ναι, τα γέλια. Μου ακούγεται πολύ αστείο παιδιά μου κάτι τέτοιο. Να ξέρει κάποιος το μυστικό που μπορεί να κερδίσει τον πόλεμο, αλλά να προτιμά να παραδοθεί.

Έχουμε αμαρτίες; Και λοιπόν; Μόνο ο Χριστός μας ήταν αναμάρτητος.

Φυσικά και έχουμε αμαρτίες. Εξομολογούμαστε με ειλικρίνεια, φεύγουν οι αμαρτίες και τότε ποια είναι η δικαιολογία μας για να μην συνεχίσουμε την μάχη; Το μόνο που μας εμποδίζει είναι η έλλειψη αυτοεκτίμησης. Και εδώ είναι το αστείο. Ο Θεός μας δίνει συγχώρηση και δείχνει ότι μας εκτιμά σαν όντα και δεν εκτιμάμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας. Το δημιούργημα του!!!!!

Βάζουμε την δική μας κρίση, πάνω από την κρίση του Θεού.

Δεν πρέπει να το κάνουμε αυτό. Όσοι από εμάς θέλουμε να φτάσουμε στον Παράδεισο, ας πάρουμε μαζί μας το ΑΝΙΚΗΤΟ όπλο του Θεού, την Πίστη, ας πιστέψουμε και στον εαυτό μας και ας πορευτούμε προς αυτόν. Όταν και όσοι από εμάς φτάσουν εκεί, με μεγάλη τους έκπληξη θα συναντήσουν ανάμεσα στους Αγίους της εκκλησίας μας και τους Αγίους της ζωής!!!!!!!!!!

Θα δουν τον γείτονα τους που κάνοντας δύο δουλειές όλη του την ζωή, αγωνίστηκε με αγάπη και πίστη για την οικογένεια του. Θα δουν μια μάνα που μεγάλωσε μόνη της 5 παιδιά, χωρίς να χάσει ούτε μια μέρα το χαμόγελο της και την πίστη της ,ότι θα τα καταφέρει. Οι Άγιοι της ζωής.!!!!!!

Μια σημαντική κατηγορία Αγίων που σας περιμένει παιδιά μου να ενταχθείτε και εσείς. Μια κατηγορία Αγίων που έφτασαν εκεί με όπλο την πίστη τους στον Θεό, αλλά και στον εαυτό τους.

Να είστε ευλογημένοι.

Πατήρ Φανούριος

Στο σταυροδρόμι της ζωής.

Στο σταυροδρόμι της ζωής ,κάθε ένας από εμάς ,κάποτε που θα φτάσει
Σε μια στιγμή, σε ένα λεπτό ,μια απόφαση που την ζωή του θα αλλάξει
Όταν θα φτάσεις ταξιδιώτη μου εκεί, και πρέπει δρόμο να διαλέξεις
Αυτόν που στην ζωή θα πορευτείς, σοφά για την ζωή σου να επιλέξεις

Δεξιά ο δρόμος του καλού, δύσβατος ,ανηφορικός στο τέλος όμως φωτεινός
Αριστερά σου του κακού, εύκολος , κατηφορικός, μια κατηφόρα δίχως φώς
Μπροστά σου αχαρτογράφητος ,δικό σου δρόμο αν θέλεις να χαράξεις
Και πίσω σου η επιστροφή, αν φοβηθείς και θες άλλη φορά να δοκιμάσεις

Ο κάθε δρόμος της ζωής ,πάντα σε κάποιο τέλος ,νωρίς η αργά που φτάνει
Εκεί ο κάθε ένας μας θα δει ,σωστά και λάθη στην διαδρομή που έχει κάνει
Περπάτησε σωστά; Σήκωσε στην διαδρομή απελπισμένους που είχαν πέσει;
Η στους πεσμένους πάτησε, στον δρόμο της κατηφοριάς να έχει πρώτη θέση;

Στο τέλος της διαδρομής ,αυτοί που γνώρισες στον δρόμο ,εκεί σε περιμένουν
Αυτοί που φτάσαν πριν , μα….. κι όσοι συνάντησες και ακόμα τον διαβαίνουν
Και εσύ, τότε θα δεις αν χρόνια πριν στο σταυροδρόμι, δρόμο εδιάλεξες σωστά
Η για ένα λάθος μιας απόφασης στιγμής, μες τους αιώνες η ψυχή σου θα πονά;

Για αυτό διαβάτη της ζωής ,στο σταυροδρόμι της, όταν στην ώρα σου βρεθείς
Κράτα για αποσκευές ,όλα όσα ως τότε, με κόπους και θυσίες θα έχεις διδαχτεί
Στο σταυροδρόμι , κάθε δρόμος είναι μία επιλογή, έναν διαλέγεις και τρείς θα αφήσεις
Σκέψου σωστά και μην βιαστείς. Σκέψου σοφά διαβάτη της ζωής προτού αποφασίσεις

Πατήρ Φανούριος
ΦΩΣ ΕΚ ΦΩΤΟΣ

Κακές σκέψεις....... και Ο ΦΟΒΟΣ ……ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ.

Όταν κάποιος λέγει συνέχεια μέσα στο μυαλό του, να μην πω την λέξη κίτρινο, να μην πω την λέξη κίτρινο, να μην πω την λέξη κίτρινο…. το ποιο πιθανό που θα συμβεί, όταν σταματήσει αυτή την επαναλαμβανόμενη  προτροπή προς τον εαυτό του, είναι να ακούσει μέσα στο μυαλό του μια φωνή να λέει, κίτρινο……….

Κάπως έτσι λειτουργεί και το σύστημα μας με τις άσχημες και βασανιστικές σκέψεις που ανεξέλεγκτα μας ταλαιπωρούν. Φοβόμαστε τόσο πολύ να μην εμφανιστούν στον λογισμό μας ,που στην πραγματικότητα προγραμματίζουμε το μυαλό μας να τις εμφανίζει πάντα.

Και όταν εμφανιστούν, νοιώθουμε τόσο δυστυχισμένοι, τόσο παγιδευμένοι από αυτήν την κατάσταση και υποφέρουμε πιστεύοντας ότι είμαστε αμαρτωλοί, ότι κάποιο κακό πνεύμα ορίζει τον λογισμό μας και τις σκέψεις μας, ή ότι γενικά είμαστε καταδικασμένοι.

Ενώ στην πραγματικότητα είναι μια κατάσταση του μυαλού που εμείς οι ίδιοι έχουμε δημιουργήσει………. Από τον φόβο μήπως μας συμβεί.

Το μυαλό μας παίζει αθώα παιχνίδια μαζί μας.

Η αν θέλετε μας μαλώνει γιατί φοβόμαστε και δίνουμε μεγάλη αξία σε κάτι ευτελές.

Όλοι βασανιζόμαστε από άσχημες σκέψεις που χωρίς να το θέλουμε και χωρίς να το ελέγχουμε εμφανίζονται από το πουθενά και μας χαλάνε ωραίες στιγμές.  Μας χαλάνε τον ψυχισμό μας και κατ επέκταση την ποιότητα της ζωής μας. Φτάνουμε και στο σημείο να μην πηγαίνουμε για εξομολόγηση ,γιατί  λέμε ότι δεν είναι δυνατόν να πω στον παπά ,αυτά που λένε στο μυαλό μου, αυτές οι άσχημες σκέψεις.

Πρώτον. Από την στιγμή που δεν κάνουμε συνειδητά αυτές τις σκέψεις κατά την γνώμη μου δεν είναι αμαρτία. Είμαστε  το θύμα σε αυτήν την περίπτωση και όχι οι αμαρτωλοί.

Και δεύτερον . Αν το πούμε και το ομολογήσουμε ,παύει να έχει τόσο μεγάλη αξία. Γιατί λέγοντας το ,δείχνουμε ότι έχουμε διάθεση να το πολεμήσουμε. Άρα δεν είναι κάτι που το φοβόμαστε. Δεν έχουμε διάθεση να παραδοθούμε σε αυτό.   

Την επόμενη φορά λοιπόν που κάποια άσχημη σκέψη, εμφανιστεί από το πουθενά για να μας χαλάσει κάποια στιγμή, δεν πρέπει να δώσουμε σημασία στο γεγονός. Όσο τρομερά άσχημη και αν είναι αυτή η σκέψη να μην νοιώσουμε ενοχή επειδή μας παρουσιάστηκε. Ούτε πανικό ότι βρισκόμαστε κάτω από μια ανεξέλεγκτη κατάσταση και είμαστε παγιδευμένοι.

Όταν μάθουμε να το ευτελίζουμε σαν γεγονός, θα πάψει να υπάρχει.

Ο φόβος … του φόβου είναι που μας το προκαλεί. Ο φόβος να μην μας συμβεί, είναι η τροφή που χρειάζονται οι κακές σκέψεις για να υπάρχουν στην ζωή μας.

Ας παρομοιάσουμε τον φόβο σαν ένα φυτό που έχουμε μέσα μας και οι κακές σκέψεις είναι το άνθος του. Όσο ποτίζουμε τον φόβο τόσο θα ανθίζει. Αν αφήσουμε τον φόβο να μαραθεί, θα απαλλαγούμε και από τους ανθούς του.!!!!!!!!!!!!!!!!!

Πατήρ Φανούριος