Μια ανθρώπινη ιστορία με 2000 λέξεις.

 

Ποιος ο τρελός ;ποιος ο σοφός.;

 

Προσπάθησα  ενός τρελού ,τον κόσμο  να γνωρίσω.

Τις σκέψεις που έχει στο μυαλό, να τις κατανοήσω.

Σε τι πιστεύει; τι ζητά ; πως την αγάπη  βλέπει;

Και την ζωή ενός τρελού ,πως τάχα την αντέχει;

 

Με τον τρελό περπάτησα μαζί ,στο κοντινό το δάσος.

Κι άρχισα αμέσως να ρωτώ ,κουβέντες όλο θράσος.

Πες μου τρελέ μου να χαρείς, την βλάβη του μυαλού σου.

Ποια όρια ξεπέρασε η αντοχή, του άτυχου του νου σου.

 

Από τρελό κι από μικρό, μαθαίνεις την αλήθεια..

Και όσα εγώ που θα σου πω, δεν είναι παραμύθια..

Τρελός δεν εγεννήθηκα , μυαλά  είχα τετρακόσια..

Πρώτος στην τάξη στο σχολειό, βραβεία είχα τόσα.

 

Μα από τους άλλους έβλεπα ,τα πράγματα αλλιώς.

Κοιτούσα πάντοτε παντού κι όχι μονάχα εμπρός.

Έβλεπα κι άλλα πράγματα ,απ’ ότι όλοι οι άλλοι.

Και οι σκέψεις  πίεζαν πολύ  ετούτο το κεφάλι.

 

Στον κόσμο αγάπη έδινα ,έτσι με είχαν μάθει.

Ο νους μου ήταν ελαφρύς ,κανένας να μην πάθει.

Κι όσο   αγάπη έδινα ,αγάπη μου στερούσαν.

Για δεδομένο με είχανε και με περιφρονούσαν.

 

Μες το μυαλό μου μάζευα, πόνους και απορίες.

Πως γίνεται ,αγάπη να σκορπώ και να’ χω τιμωρίες.

Πράγματα που έβλεπα εγώ ,οι άλλοι δεν θωρούσαν.

Αγάπη, πίστη, σεβασμός, με όλα αυτά γελούσαν.

 

Κάποτε αγάπησα και εγώ , μια όμορφη κοπέλα.

Κι αυτή με αγάπησε πολύ, έλα μου λέει ,έλα.

Έλα να γίνουμε οι δυο ,σύντροφοι και ζευγάρι.

Κράταμε ,την αγάπη μας ,κανείς να μην την πάρει.

 

Για την αγάπη μας αυτή ,έμαθαν οι δικοί της.

Και ενάντια μας πήγανε ,παρά την θέληση της.

Μια νύχτα την ταξίδεψαν ,σε πλοίο για τα ξένα.

Μια κόρη τόσο όμορφη, δεν ήτανε για μένα.

 

Απ’ τους δικούς της ζήτησα ,εξήγηση να δώσουν.

Με χτύπησαν, με έδιωξαν ,λέγαν θα με σκοτώσουν.

Είπαν πως την παντρέψανε ,με άλλονε στα ξένα.

Και πως, δεν θέλει να με δει ,ποτέ ξανά ,εμένα.

 

Αυτή είπαν πως το θέλησε, το είχε αποφασίσει.

Με κάποιον σαν εμένανε ,δεν ήθελε να ζήσει.

Λόγια βαριά., νους ελαφρύς, η σκέψη πώς να αντέξει.;

Και η λογική δραπέτευσε ,για να με προστατέψει.!!

 

Τι είναι για σας η λογική ; και τι είναι για μένα ;

Θάνατος, χρήμα, έγκλημα, παιδάκια πεινασμένα ;

Σε έναν κόσμο σαν αυτόν, τι τύχη μπορώ να ‘ χω ;

Στον κόσμο σας ,σαν γνωστικός ,δεν θέλω να υπάρχω!!

 

Εσείς με βλέπετε τρελό, μα εγώ με ξέρω αλλιώς.

Βλέπω όσα βλέπεται εσείς ..και άλλα.. δυστυχώς!!

Για μένα φίλε μην πονάς ,μου λέει ο τρελός.

Γιατί σε τούτη την ζωή, εγώ είμαι ο σοφός.!!!

Πατήρ Ιωάννης

Ψάχνεις να βρείς τον Θεό; Κοίτα...........

Όταν κάποιος ψάχνει να βρει τον Θεό ,ψάχνει  γύρω του, στην φύση, στους άλλους ανθρώπους, κοιτάει ψηλά στον ουρανό, στα σύννεφα, στα άστρα, στο σύμπαν.

Και φυσικά ….δεν βρίσκει τίποτα που να μπορεί να δει.

Γιατί ξέχασε να κοιτάξει στο ποιο εύκολο σημείο , Μέσα του.

Ο Θεός μας έφτιαξε κατ’ εικόνα και ομοίωση του. Είμαστε φτιαγμένοι από τα ίδια υλικά.

Τα πνευματικά υλικά, όχι τα σωματικά. Αλλιώς θα ήμασταν όλοι με την ίδια μορφή.

Όλοι θα ήμασταν Παναγιώτηδες, Μαρίες, Δημήτριοι ή Δέσποινες.

Δεν είμαστε όμως όλοι σωματικά ίδιοι. Ούτε και όλοι υγιείς, όμορφοι και αρτιμελείς.

Τα πνευματικά υλικά όμως που φτιαχτήκαμε είναι ίδια για όλους μας. Αυτά που συνθέτουν την ψυχή μας, όχι αυτά που αποτελούν το περίβλημα της.

Στην ψυχή του λοιπόν ο κάθε ένας πρέπει να ψάξει για να βρει τον Θεό.

Εκεί είναι όλες οι απαντήσεις, όλα τα μυστικά, εκεί είναι που κατοικεί ο Θεός.

Και το κλειδί που ανοίγει την πόρτα της ψυχής μας είναι η Αγάπη.!!!!!!!!

Ο Θεός δεν έχει μορφή όπως την φανταζόμαστε εμείς, είναι ενέργεια ,είναι ΑΓΑΠΗ.

Πατήρ Ιωάννης

Ένα ξέρω ,ότι τίποτα δεν ξέρω!!!

Σήμερα σας παρουσιάζω ένα από τα αγαπημένα μου .

Είναι η διαδρομή ενός ανθρώπου ,που ζητά μέσα στο μυαλό του απαντήσεις για ότι συμβαίνει γύρω του. Αναρωτιέται, αμφισβητεί τον Θεό, καταρρίπτει θεωρίες, δημιουργεί δικά του πιστεύω, αμφιβάλει, αναζητά την γνώση{ όπως όλοι μας} και στο τέλος….όταν είναι έτοιμος, οταν το μυαλό του έχει οριμάσει η αλήθεια του αποκαλύπτεται……….

Αυτόν που οι άνθρωποι λένε τρελό, πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε με μεγαλύτερη σοβαρότητα και αγάπη. Υπάρχει πάντα η περίπτωση, αυτός να ξέρει περισσότερα από εμάς………………

Πατήρ Φανούριος

Ένα ξέρω ,ότι τίποτα δεν ξέρω!!!
Μ’ αυτά τα λόγια ενός σοφού ,χρόνια που υποφέρω.
Χρόνια στον νου μου, που την αλήθεια αναζητώ.
Χρόνια πολλά που ψάχνω ,απαντήσεις για να βρω.
.
Όταν σοφό με λέει εμένα ο κόσμος , υποφέρω.
Γιατί γνωρίζω πια καλά ,πως τίποτα δεν ξέρω.
Μισές αλήθειες μοναχά, μου έδωσαν να ζω.
 Την όλη αλήθεια ,όμως θέλω και αυτήν ζητώ.
.
Δεν πίστεψα εγώ ποτέ, στού μπαμ ,αυτή την θεωρία
Όλα αυτά φαντάζουνε ,σαν τα μελλοντικά αστεία
Ήταν τυχαίο αυτό το μπαμ και όλα όσα έχουν γίνει;
Η ήταν κάποιος άπειρα σοφός , που άναψε το φιτίλι;
.
Ο κόσμος λέει ,πως όλα τα έχει φτιάξει ο Θεός.
Αυτό κι εγώ που λέω. Αλλά… πως έγινε αυτός;
Ότι μου λένε ,εύκολα ,ποτέ μου δεν πιστεύω.
Σε δεύτερη σκέψη ,το μυαλό μου ταξιδεύω.
.
Πίσω από ότι γίνεται, πάντα εγώ γυρεύω την αιτία.
Η πρώτη εικόνα που κοιτώ ,σε εμένα δείχνει αστεία.
Πίσω από ότι βλέπω , πάντοτε ,άλλο ψάχνω να βρω.
Στο βάθος της εικόνας η αλήθεια και αυτήν αναζητώ.
.
Αν στο μυρμήγκι ψίχουλο ,το χέρι μου πετάξει.
Το μάννα πέφτει εξ ουρανού, εκείνο θα φωνάξει!!
Ένα έντομο που πνίγεται, αν βγάλω απ’ το νερό.
Στα μάτια του τότε εγώ ,δεν μοιάζω με Θεό; !!
.
Για ποιον στο σύμπαν ,το μυρμήγκι είμαι άραγε εγώ;
Κι αυτός στο σύμπαν ,για ποιον μυρμήγκι τάχα είναι;
Σαν έντομο του σύμπαντος εγώ , αν πέσω στο νερό;
Ποιος θα με σώσει η θα πει ,μες το νερό σου μείνε;
.
Πάνω από εμένα ποιος ;και πάνω από εκείνον τι;
Πάρα πολλά ερωτήματα, χιλιάδες αναπάντητα γιατί.
Και όσο ετούτα σκέπτομαι, και απλώνω το μυαλό.
Λυπάμαι που οι άνθρωποι ,με έχουνε για σοφό.
.
Ένα ξέρω ,ότι τίποτα δεν ξέρω!!!
Μ’ αυτά τα λόγια ενός σοφού ,χρόνια που υποφέρω.
Χρόνια στον νου μου, που την αλήθεια αναζητώ.
Χρόνια πολλά που ψάχνω ,απαντήσεις για να βρω.
.
Πια είναι η ενέργεια αυτή ,στο σύμπαν που κυλά;
Που αν τα πας καλά μ’ αυτήν, όλα σου παν καλά;
Για όλα ψάχνομαι παντού και απάντηση γυρεύω.
Για ότι οι άλλοι μου μιλούν, εύκολα δεν πιστεύω.
.
Αυτόν που αγαπάει ο Θεός, λένε ,τον δοκιμάζει.
Και όταν την τάξη του περνά ,τότε και τον δοξάζει.
Τυχαίο λάθος είμαστε ; του σύμπαντος μικρόβια;
Η πνεύματα υπό δοκιμή ; παλιά , υπεραιωνόβια;
.
Που πάει η ανθρώπινη ψυχή ,από τον θάνατο μετά;
Χάνεται; εξαφανίζεται ; η στα ψηλά ζει και πετά;
Τέτοια περνάν από το μυαλό κι απάντηση γυρεύω.
Στην γνώση ,σε άλλο επίπεδο , θα ήθελα να ανέβω.
.
Αν εξωγήινοι κι αλλού ,στο σύμπαν τάχα υπάρχουν;
Αναρωτιόμαστε όλοι μας και αν εδώ θα φτάσουν;
Εγώ κοιτάω ποιο βαθιά ,σ’ αυτό που λένε οι τόσοι.
Για μένα το ερώτημα ,δεν είναι το αν, αλλά το πόσοι;
.
Ποια δύναμη, άλλους τους ζει ,μες τα χρυσά ντυμένους;
Ενώ οι υπόλοιποι άλλοι ζουν ,σαν τους καταραμένους;
Τι είναι η τύχη που ζητούν ,του κόσμου οι απελπισμένοι;
Αλλά αυτή πηγαίνει πάντοτε ,σε όσους είναι βολεμένοι;
.
Γιατί την γνώση που εγώ ζητώ ,το σύμπαν μου στερεί;
Και αν δοκιμάσω να την βρω, με τον Αδάμ με απειλεί;
Τοις εκατό το δέκα λένε ,δουλεύει το ανθρώπινο μυαλό.
Το άλλο ενενήντα όμως ,που χρόνια εγώ , ζητώ να βρω.
.
Είμαστε όντα άξια; με σχέδιο φτιαγμένα ,θειων νοημάτων;
Η κήπος με λαχανικά; για την συγκομιδή συναισθημάτων;
Για αυτά και άλλα το μυαλό ρωτώ, απάντηση που ψάχνω.
Είμαι του μπαμ ατύχημα ; η υπάρχει λόγος που υπάρχω;
.
Όσους γνωρίζω τους ρωτάω για αυτά, απάντηση κανείς.
Και όλοι γελάνε και μου λένε ,μην τα σκαλίζεις θα καείς.
Εγώ πιστεύω ,απ’ τον Θεό να μάθω, αν ήτανε απαγορευμένο.
Δεν θα είχα τον μηχανισμό, τα ερεθίσματα αυτά να παίρνω.!!!
.
Όλα στον νου γυρίζουνε ,χιλιάδες αναπάντητα γιατί .
Ψάχνω εδώ ,κοιτάω αλλού , καμιά απάντηση σωστή.
Και όσο ετούτα σκέπτομαι, και απλώνω το μυαλό.
Λυπάμαι που οι άνθρωποι ,με έχουνε για σοφό.
.
Ένα ξέρω ,ότι τίποτα δεν ξέρω!!!
Μ’ αυτά τα λόγια ενός σοφού ,χρόνια που υποφέρω.
Χρόνια στον νου μου, που την αλήθεια αναζητώ.
Χρόνια πολλά που ψάχνω ,απαντήσεις για να βρω.
.
Μην είμαι ένα μικρό τσιπακι ,κάποιου υπολογιστή;
Τούτο πολλές φορές ως τώρα , το έχω αναλογιστεί.
Ένα τσιπακι τόσο δα, με μια ασήμαντη ,μηδαμινή αξία;
Χωρίς ρόλο σημαντικό ,στού υπολογιστή την λειτουργία;
.
Μήπως ότι στα μάτια μου ,φαντάζει αληθινό;
Είναι ένα ψέμα μέγιστο, μην είναι κάτι εικονικό;
Μήπως ότι μου μάθανε ,τάχα πως είναι αλήθεια;
Είναι μια τέλεια συλλογή ,με κάποιων παραμύθια;
.
Γιατί η γνώση που ζητώ στο σύμπαν, να είναι κλειδωμένη;
 Απ’ του μυαλού το δέκα τα εκατό , να είναι απαγορευμένη;
Με του Αδάμ την απειλή ,γιατί την γνώση μου στερούνε;
Τι που αν θα μάθω τάχα εγώ ,έχουν να φοβηθούνε;
.
Εγώ την γνώση επιζητώ, του σύμπαντος την πάσα αλήθεια.
Ετούτη η αναζήτηση, χρόνια μου έγινε βαριά συνήθεια.
Έτσι απόψε το τολμώ ,στον κάτοχο της γνώσης να ζητήσω.
Για μια στιγμούλα, την γνώση που γυρεύω να αποκτήσω.
.
Για μια στιγμούλα μόνο μια, εσύ των πάντων γνώστη.
Δώσε μου την γνώση που ζητώ και έχω ανάγκη τόση.
Του σύμπαντος τα μυστικά ,άσε εμένα να γνωρίσω.
Και την ψυχή απ’ το σώμα μου ,άσε με να χωρίσω.
.
Δείξε μου αλήθειες που ζητώ, αλήθειες που γυρεύω.
Που τόσα χρόνια στο μυαλό, τις νύχτες ανιχνεύω.
Σαν τον Αδάμ έτσι και εγώ, την γνώση αναζητάω.
Την άγνοια δεν την μπορώ, στην άγνοια πονάω.
.
Πάνω από εμένα ποιος ;και πάνω από εσένα τι;
Χιλιάδες τα ερωτήματα, μάθε μου απόψε τα γιατί.
Δώσε μου όλη την γνώση σου, μην κρύψεις μυστικό.
Να μην ντραπώ πια στην ζωή ,αν θα με πουν σοφό.
.
Ταξίδεψε με μακριά ,στού σύμπαντος τα άπειρα τα όρια.
Για χάρη μου, δώσε στην γνώση μου ,όλα τα περιθώρια.
Και αν στην γνώση το μυαλό μου, δεν αντέξει δυστυχώς.
Πριν να καεί θα ξέρω ,ότι για μια στιγμή, ήμουν σοφός!!
.
Έτσι και έγινε λοιπόν, απόψε ,για μια στιγμή ήμουν σοφός.
Και αύριο στην γειτονιά ,θα εμφανιστεί ακόμα ένας τρελός.
Χαίρομαι τώρα που ποτέ ,σοφό ξανά δεν θα με ξαναπούνε.
Για ότι είδα θα μιλώ ,μα οι σοφοί θα λένε ,έναν τρελό ακούνε.!!!
.

Πατήρ Φανούριος

Δοκιμασία.

 

Είναι στιγμές που το μυαλό ,νομίζει πως θα σπάσει

 Σαν δοκιμάζεται σκληρά ,στα όρια του όταν φτάσει

 Νιώθεις πως στην κατάσταση ,είσαι παγιδευμένος

 Και να ξεφύγεις δεν μπορείς ,είσαι αλυσοδεμένος

 Να σε χτυπούν τα βάσανα, το ένα μετά το άλλο

 Και ενώ ζητάς βοήθεια ,σου έρχεται ποιο μεγάλο

 Σοφοί σου λένε  υπομονή ,πως ο Θεός σε δοκιμάζει

 Και όλοι είναι μακριά ,σαν η ψυχή βοήθεια φωνάζει

 

 Μόνος βιώνεις και περνάς ,την κάθε σου δοκιμασία

 Και αν δεν αντέξεις τελικά, για σένα μόνο έχει σημασία

 Και ενώ όλοι οι γύρω σου ,σου λένε κάνε υπομονή

 Αυτά που σου συμβαίνουνε, πονάν και ποιο πολύ

 Αν σε αγαπάει  ο Θεός ,δοκιμασία που περνάς , για το καλό σου

Ποιο δυνατός να βγεις, πριν έρθει να σε σώσει ο άγγελος σου

Πριν απ’ την ώρα της, καμιά βοήθεια από ψηλά δεν θα σε σώσει

Πρέπει η ψυχή μες την φωτιά να μπει και σαν ατσάλι να πυρώσει

Όλοι που λένε αγαπάνε τον Θεό, σε αυτόν θέλουν να πάνε

Μα όσοι είμαστε εδώ, για εκεί δεν κάνουνε, αυτό ξεχνάνε

Από ψηλά διαλέγει  αυτός, ποιον δίπλα του αιώνια θα έχει

Θέλει αυτόν που τις δοκιμασίες της ζωής ,με πίστη αντέχει

 

Πατήρ Ιωάννης

Αν ήμουνα ο Θεός.

 

Ξέρω!! ,αν ήμουν ο Θεός κι από ψηλά κοιτούσα.

Πολλά που θα με πόναγαν ,πολλά που θ’ αγαπούσα.

Τα πράγματα  που έφτιαξε, με την ματιά του κτίστη,

αν έβλεπα από ψηλά,  θα μ’ είχανε πολύ στεναχωρήσει.

 

Ας μπω λοιπόν στην θέση του ,θεός λίγο να γίνω.

Αυτά που θέλει να μας πει ,θα πω εγώ για εκείνον.

Με την ματιά του θα κοιτώ ,τα λόγια του θα λέω.

Κι όσο για εκείνον θα μιλώ ,κοιτώντας μας θα κλαίω!!

 

Έφτιαξα δάση και βουνά, νερά και καταρράκτες.

Ζώα μεγάλα και μικρά, παντού σ’ όλες τις άκρες.

Έφτιαξα γη και ουρανό, τον ήλιο την σελήνη.

Πουλιά ψηλά για να πετούν, η γη να ομορφύνει

 

Έφτιαξα και τον άνθρωπο  κι όλα του κάνω Δώρο.

Σ’ όλα τον κάνω αρχηγό  σ’ όλα κουμανταδόρο.

Πάνω απ’ όλα είναι αυτός, σ’όλα τα πλάσματα μου,

και ζήτησα  να αγαπά ,τα δημιουργήματα μου.!!

 

Για τούτο του έδωσα μυαλό, ανώτερο απo τ’άλλα.

Σοφία, γνώση αρκετή για πράγματα μεγάλα.

Κι αγάπησα τον άνθρωπο, μεγάλη του η αξία.

Του κάνω Δώρο ακριβό, να έχει ελευθερία!!

 

Με την πνοή μου φύσηξα, μέσα του την αγάπη.

Μ’ αυτήν μονάχα οδηγό, καλό να διαπράττει.

Τον άνθρωπο ευλόγησα ,του ΄πα τον  αγαπάω.

Ελεύθερο τον άφησα, στον κόσμο μου γυρνάω.

 

Από ψηλά για να κοιτώ ,παντού η ματιά μου φτάνει.

Στον άνθρωπο όσα έδωσα ,να δω τι θα τα κάνει.

Στα πρώτα χρόνια δύσκολα, χαμένος τριγυρνάει.

Δεν ξέρει την αξία του δεν ξέρει να τολμάει.

 

Πέρασαν χρόνια αρκετά, είδε την δύναμη του.

Κατάφερε και έκανε όλη την γη δική του.

Μα την αγάπη έχασε, αυτήν που τουχα δώσει.

Κι όσα για εκείνον έφτιαξα, αυτός έχει σαρώσει.

 

Κακό μεγάλο έκανε, σε ότι σοφά είχα φτιάξει.

Την φύση και τα πλάσματα έχει καταδικάσει.

Θάλασσα, γη και ουρανό που του έδωσα να ζήσει.

Τα βρώμικα σημάδια του πάνω τους έχει αφήσει.

 

Με θλίψη βλέπω από ψηλά τα δημιουργήματα μου.

Πόσο πονούν στα χέρια του, λες και δεν ειν’ δικά μου!!

Με το κακό συμμάχησε αυτός και με την αμαρτία.

Σε όποιον ακόμα είναι καλός, κάνει και μια αδικία.

 

Εγώ του έδωσα χαρά. Zωή.  Tου έδωσα ευλογία.

Μα ακόμα περισσότερο του’δωσα ελευθερία.

Αυτός να είναι υπεύθυνος ,δική του ναναι η κρίση.

Για το καλό και το κακό, αυτός ν’ αποφασίσει.

 

Όταν του πάνε όλα καλά ευχαριστώ δεν θα’ χω.

Μα όταν θα βρει εμπόδια ρωτάει αν υπάρχω.

Εγώ  του έδωσα ζωή κι αυτός  με πολεμάει.

Στα δύσκολα στα βάσανα εμένα βλαστημάει.

 

Ωραία τα έκανα εγώ ,κοιτάξτε εσείς, τι έχετε κάνει!!

Πολλές φορές που έχω πει, φτάνει παιδιά μου ,φτάνει

Μα ελεύθερους σας άφησα δεν πρέπει να επέμβω

Από ψηλά κοιτώ εγώ, από ψηλά………διαλέγω!!!

 

Αν ήμουν ο Θεός θα σας ρωτούσα.
Θα υπήρχατε αν δεν σας αγαπούσα;!!!!!!!!!!!!!

 Πατήρ Ιωάννης

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ .ΤΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ΝΑ ΨΑΧΝΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΕΙΣ ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΔΕΙΣ

 

Πρόσφατα δέχτηκα ένα μήνυμα αργά το βράδυ από μια παρέα, μεσάνυχτα, που μου ζητούσαν να τους αποδείξω!!!!!!!!!! Ότι υπάρχει Θεός.

Ναι. Μου συμβαίνουν και τέτοια.

Μεγάλοι άνθρωποι, οικογενειάρχες, που μέχρι εκείνη την στιγμή δεν είχαν βρει τον Θεό, ζητούσαν από εμένα να τους τον παρουσιάσω  και με αποδείξεις μάλιστα. Λες και άμα ζητούσα από τον Θεό να κάνει παρουσία για να πεισθούν ,θα παρουσιαζόταν.

Όπως αυτοί θα ήθελαν.!!!!!!

Μα παιδιά μου ,δεν μπορείς να δείξεις σε κάποιον τον Θεό, που δεν μπορεί να τον αναγνωρίσει όταν τον βλέπει. Δεν χρειάζεται να παρουσιαστεί αυτοπροσώπως για να πειστούμε. Είναι πάντα εδώ. Ανάμεσα μας. Ζει μέσα μας. Είναι η αναπνοή μας. Είναι η ζωή. Είναι η φωνή που μιλάει μέσα μας από μικρά παιδιά για το τι είναι σωστό ή λάθος.!!!!!!!!

Βρίσκεται στο πέταγμα ενός πουλιού, στην ανατολή του ήλιου το πρωί, στο χάδι της μάνας, στην ατέρμονη ισορροπία της φύσης, στην γέννηση ενός παιδιού, στο σκίρτημα της καρδιάς από αγάπη. Πως γίνανε όλα αυτά; Από το μεγάλο μπαμ που ισχυρίζονται οι επιστήμονες; Όχι βέβαια.

Αν δεν μπορεί να βρει κάποιος τον Θεό σε όλα αυτά, τότε άδικα ψάχνει. Δίπλα του είναι, μέσα του είναι, αλλά δεν θα τον δει ποτέ.

Με ρώτησαν κάποια στιγμή, που είναι ο Θεός στις χώρες που πεινάνε, στις χώρες που γίνονται πόλεμοι; Ερώτηση που πολλοί άνθρωποι κάνουν κάθε ημέρα.

Από αυτήν την ερώτηση βέβαια ,ένα συμπέρασμα βγαίνει για αυτόν που ρωτάει. Ότι είναι σε λάθος αναζήτηση. Ξεχνάει κάτι ο άνθρωπος αυτός.

 Ότι ο Θεός μας έδωσε ελεύθερη βούληση. Μας αγάπησε τόσο πολύ ,που μας άφησε ελεύθερους να κάνουμε δικές μας επιλογές. Πράγμα που το απολαμβάνουμε όλοι μας. Είμαστε ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ!!!!!!!!

Φανταστείτε να ήταν διαφορετικά. Η ζωή του καθενός να ήταν προγραμματισμένη σαν ρομπότ για το τι θα κάνει η τι θα αποφασίσει. Τότε ποιο θα ήταν το νόημα της ζωής; Που θα ήταν η χαρά της ζωής;

 Σε αυτόν τον τομέα μας βολεύει που είμαστε ελεύθεροι. Στο να απολαμβάνουμε. Εκεί κανένας δεν ζητάει τον Θεό κοντά του. Εκεί αισθάνεται και χαίρετε την ελευθερία του. Τις απολαύσεις του. Εκεί αποφάσισε ο ίδιος και απολαμβάνει το αποτέλεσμα της απόφασης αυτής.

Όταν όμως συμβαίνουν {από ανθρώπινες αποφάσεις και ενέργειες} πόλεμοι, θάνατοι, ατυχήματα, δυστυχίες κ.λ.π. τότε στρέφεται προς τον Θεό με αγανάκτηση.

ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΘΕΕ; ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΙΣ;

Βλέπει.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Και λοιπόν;

Πρέπει να αποφασίσουμε τελικά. Θέλουμε να είμαστε ελεύθεροι ή δεν θέλουμε; Γιατί η ελευθερία έχει και το τίμημα της. Εμείς αποφασίζουμε και κάνουμε τις επιλογές μας. Τι θέλουμε από τον Θεό; Να μας νταντεύει; Αυτό δεν είναι ελευθερία.

Ο Θεός που μας δημιούργησε ,μας έδωσε εφόδια και όπλα να αγωνιστούμε σε αυτήν την ζωή. Δικές μας οι επιλογές, δικές μας οι αποφάσεις ,δικές μας και οι ευθύνες.

Η προσευχή βοηθάει; Και βέβαια βοηθάει. Η προσευχή, μας φέρνει σε αρμονία με την ουσία του Θεού, {από την οποία είμαστε φτιαγμένοι και εμείς} και τότε μπορούμε να βιώσουμε εύκολα το θαύμα. Όχι όμως να προσευχόμαστε λάθος. Όχι να γίνουμε μοιρολάτρες και να σταματήσουμε τις δικές μας επιλογές και προσπάθειες.

Ο Θεός μας έστειλε σε αυτό το σχολείο για να μάθουμε το μάθημα μας και να προβιβαστούμε στο επόμενο επίπεδο. Μας έστειλε να εξελιχθούμε σαν ψυχές ,για να είμαστε άξιοι να βρεθούμε και να κατοικήσουμε μαζί του στο δικό του επίπεδο.

Να γίνουμε μικροί Θεοί.!!!!!!!!!!!!!

Ο θεός είναι παντού γύρω μας και  μέσα μας.   Ο άνθρωπος δεν έγινε από μια μεγάλη έκρηξη. Είναι δημιούργημα του Θεού. Η μεγάλη έκρηξη δεν δημιουργεί συνείδηση. Δεν δημιουργεί την φωνούλα που μας μιλάει μέσα μας. Την φωνή του Θεού μέσα μας.

Όσοι ψάχνουν αποδείξεις λοιπόν για το αν υπάρχει Θεός ή όχι , ας κοιτάξουν μέσα τους, ας κοιτάξουν γύρω τους. Παντού υπάρχει. Αρκεί να θέλει κάποιος να τον βρει.

Πρέπει να ψάχνει να βρει τον Θεό και όχι να ψάχνει αποδείξεις ότι δεν υπάρχει. Όταν ψάχνεις αποδείξεις ότι δεν υπάρχει, ακόμα και να τον συναντήσεις ολοζώντανο μπροστά σου, δεν θα είσαι σε θέση να τον αναγνωρίσεις. Και πάντα θα ψάχνεις.!!!!!!!!!

Πατήρ Ιωάννης

 

Ψυχές στην διάθλαση

 

Πονεμένες ανθρώπων ψυχές ,του γυρισμού τον δρόμο ξεκινάνε

Αχτίδες φωτός ,που απ’ την πηγή που έφυγαν , σ’ αυτήν ξανά γυρνάνε

Η παρουσία τους στην Γή, στο σύμπαν  μια διάθλαση φωτός ήταν μόνο

Μια στιγμή διάθλασης,  που οι ψυχές ονόμασαν ,ζωής τους χρόνο

 

Από την ίδια του φωτός πηγή, ορά ΘΕΟΣ, όλες οι αχτίδες κάποτε ξεκινάνε

Μα σαν θα φτάσουνε στην Γή,  κάθε άλλη αχτίδα του Θεού εδώ ,χτυπάνε

Ξεχνούν πως η πραγματική τους η ζωή, σε άλλη είναι  διάσταση

Αυτό που ονόμασαν εδώ ζωή, μια στιγμιαία ήταν φωτός διάθλαση

 

Κι όταν  σε δρόμο επιστροφής, η ώρα τους θα φτάσει για να μπούνε

Σε όλη την διαδρομή μέχρι το Φώς, τα λάθη της διάθλασης εδώ, θα δούνε

Όσες αχτίδες έμειναν καθαρές, σε λίγο με το Φώς ,ορά ΘΕΟΣ, θα ενωθούνε

Όσες αδέλφια αχτίδες πόνεσαν,, στο σύμπαν αιώνια, θα εξοστρακιστούνε

 

Πατήρ Ιωάννης

Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΟΥΔΑ ΤΟΝ ΘΑΔΔΑΙΟ. Για όσους αντιμετωπίζουν πολύ δύσκολα προβλήματα. Βοήθεια σας.

 

Ο Ιούδας ο Θαδδαίος, δεν έχει καμία σχέση με τον Ιούδα τον Ισκαριώτη που πρόδωσε τον Θεάνθρωπο.Κατά την Ιεράν Παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, ο Κυριος μας , θέλοντας να αποκαταστήσει το Όνομα του Προδότη Ισκαριώτη, έδωσε στον Ιούδα τον Θαδδαίο, μια ξεχωριστή ευλογία. Μια χάρη, στην οποία, ότι θα ζητάει ο Θαδδαίος από τον Χριστό μας για εμάς, αυτό θα γίνεται.

Η προσευχή που ακολουθεί  είναι ακόμη μια δέηση για μεσιτεία στον Δεσπότη των πάντων ... άλλη μιά προσευχή που βοήθησε κάποιους που συνάντησαν ανυπέρβλητα εμπόδια ,όταν φαινόταν να μην υπάρχει καμιά βοήθεια και είχαν σχεδόν απελπιστεί...

Σαφώς και το θέμα της προσευχής δεν είναι ποσοτικό ...
Το οτι έχει σχετιστεί  απο κάποιους αδερφούς μας η συγκεκριμένη προσευχή με μιά παράδοση επτά  επαναλήψεων επί εννέα  ημέρες, είναι κάτι με συμβολική μεν απόχρωση, που θα πρέπει όμως σίγουρα να αξιολογείται  με μεγάλη προσοχή και την πάντα απαραίτητη διάκριση... Επουδενί λόγω βέβαια δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζεται αυτή αλλά και οποιαδήποτε άλλη προσευχή με μια θρησκοληπτική διάθεση ή σαν μαγικό φάρμακο ....
Μια τέτοια αντιμετώπιση της προσευχής προσιδιάζει στην πλάνη και σίγουρα δεν αναπαύει κανέναν....

Και ούτε θα πρέπει κανείς να απογοητεύεται αν αυτή ή οιαδήποτε άλλη παράκληση προς τον Τριαδικό Θεό μας , δεν έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα ....Το γιατί είναι αυτό που πρέπει να μας απασχολεί σύμφωνα και με τον Ιερό Χρυσόστομο ...

Γιατί λοιπόν ; Γιατί πολλές φορές μόλις πάρουμε αυτό που ζητήσαμε από το Θεό χαλαρώνουμε το ζήλο μας για προσευχή. Άλλοτε γιατί ζητούμε αγαθά που δεν συμφέρουν την ψυχή μας και άλλοτε γιατί δείχνουμε αδιαφορία. Καθυστερώντας ο Θεός να μας δώσει εκείνα που του ζητούμε αυξάνει το ζήλο μας και την επιμονή μας.

Ο Κύριος θέλει να μας διδάξει την συνεχή καταφυγή μας σ΄ Αυτόν , αναβάλλει, επειδή θέλει να εισπράξουμε το μισθό της υπομονής και επειδή γνωρίζει και την κατάλληλη στιγμή που μας συμφέρει να επιτύχουμε αυτά που επιδιώκουμε.Είτε λάβουμε είτε δεν λάβουμε όσα ζητήσαμε από το Θεό, οφείλουμε να Τον ευχαριστούμε γιατί ο Θεός γνωρίζει καλύτερα από μας το συμφέρον μας...

 

Η προσευχή:

Αγιώτατε Απόστολε, Άγιε Ιούδα Θαδδαίε, πιστέ υπηρέτη και φίλε του Ιησού, η Ορθοδοξία, σ όλον τον κόσμο σε τιμά και σε επικαλείτε ως Προστάτη των απελπισμένων υποθέσεων, αυτών για τις οποίες έχει χαθεί κάθε ελπίδα.Προσευχήσου για μένα. Είμαι τόσο απελπισμένος/η και μόνος/η. Σε ικετεύω κάνε χρήση αυτής της ιδιαίτερης Χάρης που σου έχει δοθεί, να φέρνεις ορατή και γρήγορη βοήθεια όπου δεν υπάρχει καμμία σχεδόν ελπίδα βοηθείας. Βοήθησέ με τούτη την ώρα της ανάγκης, για να μπορέσω να λάβω την παρηγοριά και την βοήθεια της Αγίας Τριάδος, σ όλες μου τις ανάγκες, δοκιμασίες, και βάσανα (εδώ εκφράζετε το αίτημά σας) και να μπορώ να υμνώ τον Χριστό μαζί με σένα και με όλους τους Ορθόδοξους Χριστιανούς.Υπόσχομαι, ω ευλογημένε Άγιε Ιούδα Θαδδαίε, να ενθυμούμαι πάντοτε αυτή τη μεγάλη Χάρη. 
Να σε τιμώ πάντοτε, ιδιαίτερα ως τον πιο δυνατό προστάτη μου, και μ ευγνωμοσύνη να ενθαρρύνω την ευλάβεια προς εσένα, ΑΜΗΝ.Είθε το όνομα της Αγίας Τριαάδος να λατρεύεται και να υμνείται απ όλους τους Ορθόδοξους Χριστιανούς, στους αιώνες των αιώνων, ΑΜΗΝ.Είθε το όνομα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, να υμνείται και να δοξάζεται τώρα και παντοτεινά, ΑΜΗΝ.Αγιε Ιούδα Θαδδαίε δεήσου για μας και άκουσε τις προσευχές μας, ΑΜΗΝ.Ας είναι ευλογημένο το όνομα του Ιησού Χριστού. Ας είναι ευλογημένο το όνομα της Υπεραγίας και Αειπαρθένου Μαρίας. Ας είναι ευλογημένος ο Αγιος Ιούδας ο Θαδδαίος.Σ όλο τον κόσμο και σ όλους τους αιώνες, ΑΜΗΝ.Πάτερ Ημών Χαίρε Μαρία Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά Σου.Ευλογημένη συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου, ο Ιησούς.Υπεραγία Θεοτόκε πρέσβευε υπέρ ημών των αμαρτωλών νυν και αεί και την ώρα του θανάτου ημών, ΑΜΗΝ

Αυτή η προσευχή του Αγίου Ιούδα του Θαδδαίου λέγεται όταν συναντάμε προβλήματα ή όταν δεν φαίνεται να υπάρχει βοήθεια και έχουμε σχεδόν απελπιστεί. Οι προσευχές του εννεαημέρου απαγγέλλονται επτά (7)* φορές την ημέρα, επί εννέα (9) συνεχείς ημέρες. Οι προσευχές εισακούονται την εννάτη και πριν, όταν λέγονται με πίστη και ταπείνωση και ποτέ μέχρι τώρα δεν απέτυχαν. Θα λάβετε τη Χάριν που ζητάτε από τον Άγιο Ιούδα το Θαδδαίο, όσο απραγματοποίητη κι αν φαίνεται. Πολλοί άνθρωποι προβληματίζονται με το επτά(7) φορές την ημέρα και επί εννέα (9) συνεχείς ημέρες. Ο αριθμός επτά (7) είναι ιερός αριθμός και οι Πατέρες της Εκκλησίας όπως ο Ιερός Χρυσόστομος τον θεωρούν αριθμό της πληρότητος του Θεού. Δεν είναι τυχαίο ότι η Αγία Γραφή αναφέρει στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη πολλές φορές τον αριθμό επτά (7),π.χ.

•         Επτά ημέρες δημιουργίας.
•        Ο Δαυίδ αναγγέλλει « ἑπτάκις τῆς ἡμέρας αἰνέσω Σε Κύριε».
•         Επτά οι Οικουμενικές Σύνοδοι.
•         Επτά οι λυχνίες της Αποκάλυψης  κτλ.

Ο αριθμός εννέα (9) που αναφέρεται συμβολίζει τα εννέα τάγματα των Επουρανίων Αγγελικών Δυνάμεων τα οποία αδιάλειπτα προσφέρουν με την Χάριν του Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ  την προστασία τους στους ανθρώπους και γι' αυτό θέλουμε συμβολικά να τα τιμήσουμε.

Σ’ΕΒΑΛΑ ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΖΥΓΑΡΙΑ

  

Μια μέρα σ’εβαλα ζωή στην ζυγαριά

Και δεν κουνήθηκε η βελόνα ούτε λίγο

Δεν είχες  βάρος ,δεν είχες τύχη και χαρά

Ούτε ελπίδα πως θα άλλαζες πριν φύγω.

Δεν είχες όνειρα ,η  κάτι να πιαστώ

Κάτι που να’λεγα ζωή ,σου βγάζω το καπέλο

Όλα στο μαύρο γύρω μου, νομίζω θα χαθώ

Τέτοια ζωή δεν την μπορώ και δεν την θέλω

Για δες  καλύτερα ,μου λέει η ζωή

Μάθε επιτέλους τι θα πρέπει να ζυγίσεις

Η ζυγαριά που μ’εβαλες δεν είναι η σωστή

Τον εαυτό σου ζύγισε, πως θες εσύ να ζήσεις

Εσύ είσαι εγώ και εγώ είμαι εσύ

Πονάς εσύ και εγώ μαζί σου υποφέρω

Τα λάθη όμως που έκανες, δεν κάναμε μαζί

Άλλη ζωή θα ήθελα και γω να σου προσφέρω

Πρέπει να μάθεις, την ζωή να αγαπάς

Τα όνειρα σου τελικά , σε ποιους θα τα χαρίζεις

Μες στο μυαλό σου με ελπίδες να μεθάς  

Κι όχι την ίδια σου ζωή εσύ να βρίζεις

Θα βρεις χαρά και στου ανέμου την δροσιά

Υπάρχει ελπίδα σε’να λουλούδι που ανθίζει

Πως χαίρεται ο αετός που πάνω σου πετά

Ένα παιδί γεννήθηκε, μην λες πως δεν αξίζει

Δεν φταίω εγώ για τις δικές σου επιλογές

Αν δεν σου ήρθανε καλά, τι σκύβεις το κεφάλι

Πάρε την δύναμη από τις δικές μου ομορφιές

Εγώ σε θέλω νικητή, να σηκωθείς και πάλι

Γύρω σου σκόρπισα χαρές μα δεν κοιτάς

Απλόχερα στα όνειρα σου ελπίδες βάζω

Μάθε να βλέπεις καθαρά ,όταν μ’ αναζητάς

Εγώ για σεναν είμαι εδώ ,μα δεν με βλέπεις ….που υπάρχω!!!

Πατήρ Ιωάννης

Στα μονοπάτια της αγάπης

 

Χάραξες δρόμο δύσκολο, να περπατήσεις σε ετούτη την ζωή

Σημάδια για τον γυρισμό σου , σε λάθος έβαλες εσύ διαδρομή

Την πίστη, την αγάπη, είπες πως πάς να βρεις ,να συναντήσεις

Τον δρόμο στον πόνο έχασες και δεν γνωρίζεις τώρα να γυρίσεις

Σε πλάνεψε το ψέμα τους, μικρό παιδί  ,που πέρασες για αγάπη

Σε μπέρδεψε η πίστη τους, αγνή ψυχή , γιατί ήταν μια απάτη

Σε πρόδωσαν τα όνειρα  ,που όνειρα για αγάπη έχουν μείνει

Πίστη κι αγάπη που ζητάς εσύ, κανένας πια δεν έχει για να δίνει 

 

Σε μπέρδεψαν, σε πόνεσαν, οι άνθρωποι με την αποκοτιά τους

Χέρι τους έδινες εσύ ,παιδιού ψυχή ,  σου έδιναν την γροθιά τους

Αγάπη εσύ που ψάχνεις για να πάρεις , κανείς δεν θα σου δώσει

Αυτόν που αγάπη έδινε, οι άνθρωποι από καιρό έχουν σταυρώσει

 

Βρες τα σημάδια σε δάκρυα που έχυσες, στην αρχή για να γυρίσεις

Και τον καθρέπτη της ψυχής σου ,στάσου παιδί μου να αντικρίσεις

Κοίτα βαθειά, ψάξε βαθειά, με προσευχή,  στα μυστικά της γνώσης

                                          ΜΑ ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ

Πίστη κι αγάπη εάν βρεις, δεν είναι για να πάρεις, μα για να δώσεις

Πατήρ Ιωάννης

ΓΙΑΤΙ ΑΝΑΒΟΥΜΕ ΚΕΡΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΙ ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ

 

 Το  κερί συμβολίζει το Φως του Χριστού , τη φλόγα της πίστεως.

Πίσω από το άναμμα του κεριού κρύβεται βαθύτατος συμβολισμός. Ο Συμεών Θεσσαλονίκης μας λέγει ότι το κερί που ανάβουμε έχει έξι συμβολισμούς:

1 )Συμβολίζει την καθαρότητα της ψυχής μας, γιατί είναι κατασκευασμένο από καθαρό κερί μέλισσας.

2 ) Επίσης την πλαστικότητα της ψυχής μας, μια και εTκολα πάνω του μπορούμε να χαράξουμε ο,τιδήποτε.

3 ) Ακόμη την Θεία Χάρη, επειδή το κερί προέρχεται από τα άνθη που ευωδιάζουν.

4 ) Επιπλέον συμβολίζει την θέωση, στην οποία πρέπει να φθάσουμε, επειδή το κερί ανακατεύεται με τη φωτιά και της δίνει τροφή.

5 ) Και το φώς του Χριστού επίσης δείχνει, καθώς καίει και φωτίζει στο σκοτάδι.

6 ) Και τέλος συμβολίζει την αγάπη και την ειρήνη που πρέπει να χαρακτηρίζουν κάθε χριστιανό, επειδή το κερί καίγεται όταν φωτίζει, αλλά και παρηγορεί τον άνθρωπο με το φώς του μέσα στο σκοτάδι.

Ανάβοντας κερί πρέπει να θυμόμαστε ότι πρέπει να ζούμε μέσα στο φώς που πήραμε με την βάπτισή μας. Γι αυτό τη βάπτιση την ονομάζουμε και Φώτισμα. Γι αυτό και στη διάρκεια της βαπτίσεως κρατάμε αναμμένες λαμπάδες. Το φώς αυτό είναι το πύρ της Πεντηκοστής, το φώς του Αγίου Πνεύματος. Και το φώς αυτό ανανεώνεται μέσα μας στην ψυχή μας, κάθε φορά που συμμετέχουμε στη Θεία Λειτουργία και κάθε φορά που κοινωνούμε και προσευχόμαστε. Γι αυτό στο τέλος κάθε Θείας Λειτουργίας ψάλλουμε: «Είδομεν το φώς το αληθινόν, ελάβομεν Πνεύμα επουράνιον, εύρομεν πίστιν αληθή αδιαίρετον Τριάδα προσκυνούντες».

Το φως του Ναού όμως, πρέπει να πούμε, σώζει καλύτερα τους συμβολισμούς του και βοηθεί και την ψυχή να κατανυχθεί όταν είναι φυσικό, όπως στα περισσότερα από τα μοναστήρια μας, δηλαδή αποτελούμενο από κεριά και κανδήλια που καίνε και όχι τεχνητό που προέρχεται δηλ. από ηλεκτρικό ρεύμα.

Τα κ ε ρ ι ά όπως και το λ ά δ ι είναι μία προσφορά προς τον Θεό από αυτά τα υλικά αγαθά που ο ίδιος μάς δίνει ( τα Σά εκ των Σών) και συμβολίζουν τα μέν κεριά το εύπλαστο και μαλακό της ψυχής αλλά και την ενωτική δύναμη του αγίου Πνεύματος διότι τα κεριά κατασκευάζονται, έτσι τουλάχιστον θα έπρεπε, από το αγνό κερί που φτιάχνει η μέλισσα, η οποία για να παρασκευάσει το κερί μαζεύει τη γύρη από διάφορα λουλούδια. Για το λόγο αυτό το κερί μάς θυμίζει και την εργατικότητα της μέλισσας αλλά και το γεγονός ότι μαζεύει ό,τι καλό και απορρίπτει ό,τι ρυπαρό. Θυμίζει επίσης το κερί τον τρόπο με τον οποίο το Πύρ, η Θεότητα δηλαδή, ενώνεται με την εύπλαστη ψυχή και τη μαλακώνει αλλά και τη φωτίζει και την ίδια και όλους όσοι έρχονται σε κοινωνία μαζί της.

Το κερί, καθώς καίγεται, φωτίζει το περιβάλλον του. Έτσι και ο συνειδητός χριστιανός, όταν θυσιάζεται για την αγάπη του Θεού, φωτίζει τους συνανθρώπους του και τους δείχνει τον δρόμο της σωτηρίας.

Όταν ο πιστός εισέρχεται στον ναό, πρέπει να ανάβει στο μανουάλι ένα κερί για τους ζώντες κι ένα κερί για τους τεθνεώτες συγγενείς και γνωστούς του. Εάν όμως κάποιοι από τους ζώντες έχουν ιδιαίτερα προβλήματα, τότε καλό είναι να ανάβουμε κερί για τον καθένα ξεχωριστά. Το άναμμα του κεριού πρέπει πάντοτε να συνοδεύεται με λόγια προσευχής. Για τους ζώντες θα ζητάμε το έλεος και την προστασία του Θεού, ενώ για τους τεθνεώτες τη θεία ευσπλαχνία και αιώνια σωτηρία τους.

Το αγνό κερί που παράγεται από παρθένες μέλισσες συμβολίζει την ανθρώπινη φύση του Χριστού η οποία προήλθε από την πάναγνη και παρθένο Μαριάμ. Το τρικέρι του επισκόπου συμβολίζει την Αγία Τριάδα, ενώ το δικέρι τις δύο φύσεις του Χριστού. Τα κεριά ή οι λαμπάδες που ανάβουμε στη Βάπτιση συμβολίζουν το πνευματικό φως που λαμβάνει ο νεοφώτιστος. Τα κεριά της κηδείας, του τάφου και των μνημοσύνων συμβολίζουν το φως του Χριστού, στο οποίο ευχόμεθα να εισέλθει ο αποθανών. Ο Πολυέλαιος συμβολίζει την θριαμβεύουσα Εκκλησία των Ουρανών. Τα κεριά ή τα κανδήλια του συμβολίζουν τους αγίους. Στις μεγάλες γιορτές στις Ιερές Μονές σείουν τον Πολυέλαιο, για να φανερώσουν ότι και οι άγιοι στα επουράνια συνεορτάζουν και συγχορεύουν με την επίγεια Εκκλησία του Χριστού.

 

Ξέφωτο Ζωής.

 

Τώρα στο τέλειωμα του δρόμου της ζωής, κοντεύω

Στους ώμους κουβαλώ, βαρύ φορτίο από αναμνήσεις

Πριν απ’ το τέλος ,ένα ξέφωτο ζωής τώρα γυρεύω

Να δω στον χάρτη της ζωής ,δικές μου αναρτήσεις

 

 

Επιλογές σωστές που έκανα κι άλλες που ήταν λάθος

Δρόμους που δεν διάβηκα, μα ήθελα να τους διαβώ

Ιδέες να αναλογιστώ ,που υποστήριξα πάντα με πάθος

Τι από αυτά που αγάπησα ,αξίζαν στην ζωή  να  αγαπώ

 

 

Γιατί με πρόδωσαν  και  πόσους έχω εγώ προδώσει

Αυτά που για σωστά υποστήριξα ,αν ήταν τα σωστά

Που πήγε κι έφυγε η ορμή ,σαν νέος που είχα τόση

Και για όσα εγώ πίστευα ,στην μάχη ήμουν μπροστά

 

 

Τι από αυτά που έκανα ,έχουν αλλαξει κάποιου την ζωή

Και τι που πίσω μου, σημάδι ότι έζησα εδώ,  θα αφήσω

Πως θα ήταν κάποιων τώρα η ζωή, εάν δεν είχα γεννηθεί

Και όσων αγάπησα ,αν δεν υπήρχα ,για να τους αγαπήσω

 

 

Ποιος να είναι ο λόγος ,τον δρόμο της ζωής να περπατήσω

Ποια να είναι η αιτία που έζησα ,να ψάξω θα ήθελα να βρω 

Γιατί υπήρξα στην ζωή , τι ήρθα τάχα εγώ να αποκομίσω

Ζητώ ένα ξέφωτο ζωής και λίγο χρόνο όλα τούτα να σκεφτώ

 

Πατήρ Ιωάννης