ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΞΕΛΙΣΕΤΑΙ.

Ο άνθρωπος δεν είναι ένα τυχαίο δημιούργημα του σύμπαντος.

Δεν προήλθε τυχαία σαν συνέπεια ,από αυτό που οι επιστήμονες ονομάζουν σήμερα μεγάλη έκρηξη.

Και φυσικά δεν προέρχεται ,όπως άλλοι επιστήμονες μπορεί να ισχυρίζονται, από τον πίθηκο.

Έχω τοποθετηθεί και εξηγήσει τις απόψεις μου πάνω σε αυτό το θέμα, σε προηγούμενες ομιλίες μου, οπότε για εξοικονόμηση χρόνου, για όσους με παρακολουθούν, δεν χρειάζεται να τις επαναλάβω και σήμερα.

Δεν δημιουργήθηκε τυχαία ο άνθρωπος. Κάποια στιγμή δηλαδή που ο Δημιουργός μας δεν είχε τι να κάνει, μονολογούσε και έλεγε, τι να κάνω σήμερα, τι να κάνω για να περάσει η ώρα; Μωρέ δεν φτιάχνω τον άνθρωπο; Και έτσι για να περάσει η ώρα του μας έφτιαξε.

Όχι βέβαια, και ας με συγχωρήσετε για τον τρόπο που το παρουσίασα. Όμως τίποτα δεν γίνεται τυχαία στο σύμπαν παιδιά μου. Τίποτα δεν γίνεται τυχαία στον κόσμο του Θεού.

Ακόμα και για τους υποστηρικτές της μεγάλης έκρηξης, σαν την αρχή της δημιουργίας, θα πρέπει να πω, ότι κάποιος άναψε το φιτίλι για να γίνει αυτή η έκρηξη. Αφού προηγουμένως είχε προγραμματίσει την πορεία της έκρηξης, και όλα αυτά που θα επακολουθούσαν από αυτήν έως την τελευταία λεπτομέρεια.

Αποτελέσματα από εκείνη την έκρηξη δισεκατομμύρια χρόνια πριν, εξελίσσονται και ανακαλύπτονται ακόμα και σήμερα. Είπαμε τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Όμως η έκρηξη δεν παράγει συναίσθημα, δεν παράγει δάκρυ, δεν παράγει ψυχή, δεν παράγει πνεύμα.

Πνεύμα……… Τι είπα τώρα; Πνεύμα.  Ένα παντοδύναμο ενεργειακά σώμα, που μπορεί να βρεθεί παντού στο σύμπαν, ανεπηρέαστο από τις συνθήκες που επικρατούν εκεί, και να σκέπτεται ,αποφασίζει , ενεργεί, και δημιουργεί, χωρίς τον κίνδυνο να καταστραφεί.

Χωρίς τον κίνδυνο να καταστραφεί φυσικά, αφού τηρεί όλες τις υποχρεώσεις και προϋποθέσεις που απαιτεί από αυτό, ο πνευματικός κόσμος.

Υπάρχει τάξη και αρμονία στο σύμπαν και δεν κάνει το κάθε πνεύμα ότι θέλει.

Το πνεύμα είναι ένας πολύτιμος βοηθός και συνεργάτης του Δημιουργού μας. Του Θεού.

Από πού όμως δημιουργείτε το πνεύμα;

Από τον άνθρωπο. Μεταφέροντας μέσα του, όλες τις αναμνήσεις ,τις εμπειρίες και τις αξίες που απόκτησε ο άνθρωπος, κατά το πέρασμα του από αυτήν την ζωή.

 Ναι. Δεν χανόμαστε μετά τον θάνατο. Απλά γεννιόμαστε σαν πνεύματα σε έναν άλλο κόσμο, στον κόσμο του Θεού, σε μια άλλη διάσταση, διατηρώντας όμως τις αναμνήσεις μας από αυτήν την ζωή. Δεν παύουμε να υπάρχουμε.

Ο λόγος λοιπόν που ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό, παιδιά μου είναι το πνεύμα που δημιουργεί κατά από το πέρασμα του από την ζωή.

Ένας πολύτιμος βοηθός και συνεργάτης του Θεού, ένας κατά χάριν Θεός, αν εξελιχθεί σωστά, που θα μπορεί και αυτό να δημιουργεί στον υπέροχο κόσμο του δημιουργού μας.

Στον κόσμο αυτό ερχόμαστε σαν ψυχές. Ο δημιουργός μας , βάζει από το ξεκίνημα της πορείας μας σαν άνθρωποι, ενέργεια από τον ίδιο μέσα μας, και έτσι θα έλεγα παίρνουμε μπροστά. Είναι αυτό που λέμε όπως είπα πριν, ψυχή.

Και είναι πάλι αυτό που ο ίδιος ο Θεός εννοεί ,όταν μας λέει ότι μας έφτιαξε κατ’ εικόνα και ομοίωση. Ενεργειακά κατ’ εικόνα και ομοίωση.

Όχι εμφανισιακά. Αλλιώς θα ήμασταν όλοι με την ίδια μορφή.

Είμαστε ενέργεια από την δική του ενέργεια, που μας την εμπιστεύτηκε να την ταξιδέψουμε στο πέρασμα μας από την ζωή αυτή. Έτσι γινόμαστε ένα σώμα με τον ίδιο. Ένα αιώνιο σώμα σε μια υποσχόμενη αιώνια σχέση. Με σκοπό την εξέλιξη μας σαν ψυχές, να γίνουμε πολύτιμα πνεύματα και συνεργάτες  του ,για το έργο που συντελείτε στον κόσμο του.

Για μια αιωνιότητα.

Για αυτό λοιπόν δημιούργησε τον άνθρωπο. Υπήρχε λόγος για την δημιουργία του ανθρώπου, και δεν μεσολάβησε κανένα τυχαίο γεγονός. Όλα μελετημένα και σοφά πραγμένα από τον ίδιο.

Και εκεί πού πάμε σαν πνεύματα πλέον ,ανάλογα φυσικά με την αξία που έχουμε αποκτήσει, ανάλογα με την ποιότητα του πνεύματός μας ,και την καθαρότητα ,θα καταταγούμε στο πόστο που μας αξίζει και μπορούμε να ανταποκριθούμε, σύμφωνα πάντα με τις δυνατότητες μας και θα αρχίσει το αιώνιο ταξίδι μας, βάζοντας και εμείς ένα λιθαράκι στην λειτουργία και ισορροπία του σύμπαντος.

Υπάρχει συνεχής εκπαίδευση, δραστηριότητες, υπάρχει ζωή. Ποιοτική ζωή και δημιουργία.

Ο Θεός μας είπε. Έχω πολλά διαμερίσματα στον Ουρανό. Προχωρώντας λίγο περισσότερο τα λόγια του θα έλεγα, ότι ο Παράδεισος έχει πολλά επίπεδα. Αυτό που ο Θεός μας ονόμασε διαμερίσματα. Και ανάλογα με την βαθμολογία που αποφοιτήσαμε από το σχολείο της ζωής, ανάλογα με την ποιότητα που προσδώσαμε στο πνεύμα μας, όσο ζούσαμε, αυτό θα καταταγεί και στο ανάλογο επίπεδο, με άλλα πνεύματα που συγκέντρωσαν και αυτά την ίδια βαθμολογία.

Οσα πνεύματα για παράδειγμα βαθμολογήθηκαν με 10 στην αποφοίτηση τους από αυτήν την ζωή, θα βρεθούν στο επίπεδο που κατοικούν τα πνεύματα με βαθμολογία 10.

Το ίδιο και αυτά που συγκέντρωσαν 20 , το ίδιο και αυτά που συγκέντρωσαν 30 ,και ποιος ξέρει μέχρι ποιόν αριθμό συνεχίζεται η βαθμολογία της αξιολόγησης ενός πνεύματος.

Το όμορφο με αυτήν την ταξινόμηση , που δίνει και το στίγμα της σοφίας του Θεού, αλλά και της αγάπης του προς τον άνθρωπο, είναι ότι αυτοί για παράδειγμα που συγκέντρωσαν 10 δεν θα γνωρίζουν ότι πάνω από αυτούς σε ανώτερα επίπεδα , υπάρχουν μυριάδες άλλα πνεύματα που συγκέντρωσαν καλύτερη βαθμολογία, για να μην νοιώθουν οι αποτυχημένοι στον κόσμο του Θεού.

Έτσι και αυτοί με το 10 σαν βαθμολογία ,θα ζουν ευτυχισμένοι στον Παράδεισο, ασχολούμενοι με δραστηριότητες που μπορεί να διαχειριστεί κάποιος που κρίθηκε με αυτή την βαθμολογία.

Αρκεί να μπει κάποιος στον Παράδεισο. Από κει και πέρα χωρίς να έχει χάσει την συνείδηση και τις αναμνήσεις του από αυτήν την ζωή, θα ζει μια ευτυχισμένη ζωή, χωρίς φόβο, χωρίς τις ανθρώπινες ανάγκες και υποχρεώσεις, για χρήματα, ενοίκια, φαγητό και γενικά όλα αυτά που μας γέμιζαν με άγχος και στεναχώρια όσο είμασταν στην ζωή.

Στο επίπεδο όπως είπα ,που μπορεί να εκφραστεί και να υπάρξει. Εκεί που κατατάχθηκε.

Προς τεκμηρίωση των όσων λέω ,σχετικά με τα επίπεδα του Παραδείσου, θα σας θυμίσω την Δευτέρα προς Κορινθίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου, στην οποία λέγει στους Κορινθίους, την αρπαγή του από την γη, και την άνοδο του έως τον τρίτο ουρανό. Όπου είδε μεγάλα και θαυμάσια από τον κόσμο εκείνο, τα οποία φυσικά ανθρώπινο στόμα δεν μπορεί να περιγράψει και να πει.

Αυτό που ο Απόστολος Παύλος χαρακτήρισε σαν τρίτο ουρανό, εγώ σας το περιγράφω σαν τρίτο επίπεδο. Το ίδιο πράγμα λέμε.

Και επειδή όσα λέω έως τώρα μπορεί σε κάποιους , να τους κάνει να σκέπτονται, μωρέ μια χαρά είναι όλα μετά τον θάνατο. Τι κάθομαι και βασανίζομαι εδώ. Έφυγα.

Και να θελήσουν να τερματίσουν την εδώ παρουσία τους, με τα βάσανα τα προβλήματα, τις αρρώστιες και τις σκοτούρες ,βάζοντας τέρμα στον ζωή τους, θα πω το εξής.

Έφυγες παιδί μου. Αυτό είναι σίγουρο. Μόνο που δεν μπορείς να φανταστείς που θα βρεθείς το αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο ,που θα αποδράσεις από την ζωή.

Από την αρχή να ξεκαθαρίσω ,ότι ξέχνα τον Παράδεισο ,και τα ωραία που περιέγραψα πριν, για όσους υπάρχουν εκεί.

Χίλιες φορές θα μετανιώσεις για αυτό που έκανες, όταν δεις ποιοι θα σε παραλάβουν και που θα πορευτείς. Χίλιες φορές θα παρακαλάς να γυρίσεις ξανά στην γη και να περάσεις διπλά  τα βάσανα που σε οδήγησαν στην αυτοκτονία.

Αλλά τότε……. Παιδί μου θα είναι αργά.

Δεν θα έχεις σκοτώσει το σώμα σου  μόνο ,αλλά θα έχεις σκοτώσει και το πνεύμα του Θεού που σου εμπιστεύτηκε, να το ταξιδέψεις με ασφάλεια μέσα στο σώμα αυτό ,και να το εξελίξεις. Θα έχεις καταστρέψει την ψυχή σου.

Οπότε δεν χρειάζεσαι εμένα για να στο πω. Καταλαβαίνεις ότι……..ξέχνα τον Παράδεισο.

Στον Παράδεισο ,ανεξάρτητα από το επίπεδο, θα βρεθούν αυτοί που αγωνίστηκαν, εξελίχθηκαν, δοκιμάστηκαν και πέτυχαν μέσα στην αγάπη και την αλήθεια τους, καλλιεργώντας  το πνεύμα τους, για να μπορεί να σταθεί εκεί.

Τίποτα δεν χαρίζεται στον κόσμο του Θεού αν δεν το αξίζει κάποιος. Δεν είναι όπως στην γη, που μπορεί ένας ανάξιος πνευματικά και ποιοτικά άνθρωπος, να κατέχει μεγάλα αξιώματα, βασίλεια, αυτοκρατορίες, πλούτη και δόξα, εκμεταλλευόμενος συγκυρίες, γνωριμίες, βρώμικες συναλλαγές, ξεπουλώντας συνειδητά την ψυχή του στο κακό, τυραννώντας και βασανίζοντας ανθρώπων ψυχές.

Θα μου πείτε, καλά, και αυτών των ανθρώπων τα πνεύματα που πάνε;

Όλοι σας ξέρετε την απάντηση. Όπως και να ονομάζουν τον κόσμο τους, το σίγουρο είναι ότι θα είναι μακριά από την αγάπη και την θαλπωρή του Θεού.

Μακριά και αλάργα που λέει και ο λαός μας.

Όπως έλεγα όμως πριν, και αυτό είναι που ενδιαφέρει εμάς στην σημερινή ομιλία, είναι το που θα πάμε εμείς, και τι προδιαγραφές χρειάζονται για να βρεθούμε εκεί.

Στον Παράδεισο. Τι πρέπει να κάνουμε για να μπορεί το πνεύμα μας να βρεθεί στον κόσμο του Θεού.

Ξέρετε κάτι παιδιά μου; Κανείς από τον Ουρανό δεν θα μας κατηγορήσει αν δεν γίνουμε Άγιοι. Θα μας κατηγορήσουν όμως και θα κριθούμε για αυτό, γιατί δεν προσπαθήσαμε να γίνουμε.

Από το αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας όμως , θα βγει και η τελική βαθμολογία μας ,όταν αποφοιτήσουμε από αυτήν την ζωή.

Από αυτήν την προσπάθεια θα κριθεί, και το αν θα βρεθούμε στον κόσμο του Θεού, και φυσικά και σε ποιο επίπεδο.

Τώρα……….υπάρχει ειλικρινά κάποιος από εσάς παιδιά μου, που πραγματικά θέλει να βρεθεί στον Παράδεισο;

Το λέω αυτό, γιατί αν υπάρχει κάποιος αναμεσά μας που έχει αυτόν τον σκοπό, ας παραμείνει στην ομιλία αυτή.

Αν κάποιος περαστικός από το κανάλι είπε να ακούσει δυο λόγια, αλλά δεν τον ενδιαφέρει πραγματικά ο Παράδεισος, ας διακόψει το βίντεο τώρα, γιατί η συνέχεια μπορεί να μην του αρέσει, και δεν θα ήθελα να τον στεναχωρήσω.

Γιατί παιδιά μου θα ακουστούν αλήθειες, που θα μας πονέσουν

Γιατί έχουν να κάνουν με την αλήθεια μας στον κόσμο ετούτο. Με το ποιοι νομίζουμε ότι είμαστε, ποιοι λέμε στους άλλους ότι είμαστε, αλλά και ποιοι στα αλήθεια είμαστε.

Όλοι μας λοιπόν θέλουμε να πάμε στον Παράδεισο. Και είπαμε ότι εκεί πηγαίνουν πνεύματα που συγκέντρωσαν κάποια βαθμολογία που απαιτείται για εκεί ,ανεξάρτητα σε ποιο επίπεδο του Παραδείσου θα καταταγούν τελικά.

Αρκεί να πάμε εκεί. Στον κόσμο που δημιούργησε για εμάς ο Κ. Η .Ιησούς Χριστός και μας περιμένει.

Τις προϋποθέσεις για να περπατήσουμε αυτό το μονοπάτι που οδηγεί εκεί, μας τις έδωσε, με τις διδασκαλίες του και τις εντολές του. Μας όρισε τις προϋποθέσεις και τις υποχρεώσεις μας. Τι πρέπει να κάνουμε για να αποκτήσουμε και το δικαίωμα να βρεθούμε εκεί.

Μα πέρα παιδιά μου από οποιεσδήποτε προϋποθέσεις, και υποχρεώσεις, και πριν ακόμα αρχίσουμε να απαιτούμε τα δικαιώματα μας, και να ονειρευόμαστε την παρουσία μας στον Παράδεισο, θα πρέπει σοβαρά, πολύ σοβαρά ,να αναρωτηθούμε.

Έχουμε καταλάβει τι συμβαίνει στον κόσμο ετούτο; Είμαστε διατεθειμένοι πραγματικά να αγωνιστούμε για αυτήν την κατάκτηση του Παραδείσου; Η΄…. μέρα έρχεται και μέρα φεύγει, απλά επαναλαμβάνοντας στο μυαλό μας τον στόχο του Παραδείσου, αλλά επιμελώς αρνούμαστε να αγωνιστούμε για αυτό.

Θέλουμε στα αλήθεια να σωθούμε; Η πνευματική μας κατάσταση έως αυτήν την στιγμή, είναι σε θέση να σταθεί ισάξια, με άλλα ανώτερα πνεύματα, στον πνευματικό κόσμο, και να επικοινωνήσει, συνομιλήσει, ανταλλάξει απόψεις, και συνεργαστεί  με αυτά, ή είμαστε ελλιπείς από κάθε άποψη για αυτήν την πιθανότητα.

Θα μας λένε για παράδειγμα τα ανώτερα αυτά πνεύματα, για αξίες, ηθική, τιμιότητα, ειλικρίνεια, αλήθεια, και εμείς θα τους λέμε για όταν είμασταν στην γη, που η γειτόνισσα μας η παλιογυναίκα αυτή, που έριχνε τα απόνερα από την μπουγάδα της στον δρόμο, και ο αδελφός μας που μας έφαγε το οικόπεδο, που κακό χρόνο να ‘χει, και άλλα τέτοια ευτράπελα που θα κάνουν τα ανώτερα πνεύματα του Παραδείσου, να αναρωτιόνται τι λάθος άραγε έγινε στον ουρανό και βρεθήκαμε εμείς εκεί.;

Λίγο τραβηγμένο παιδιά μου το παράδειγμα με τον τρόπο που το παρουσίασα, αλλά μην απατάσθε γιατί δεν απέχει και πολύ με την πραγματικότητα.

Βέβαια μια τέτοια συζήτηση δεν πρόκειται να γίνει ποτέ στον Παράδεισο, για τον απλούστατο λόγο ότι αυτό το πνεύμα που κουβαλάει μαζί του την συμπεριφορά της γειτόνισσας και τον άτιμο τον αδελφό του που του έφαγε το οικόπεδο, δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να βρεθεί στον Παράδεισο.

Γιατί απλούστατα δεν εξελίχθηκε ποιοτικά. Δεν ξεπέρασε ποτέ το ανθρώπινο πεδίο. Δεν κατάφερε ποτέ να γίνει κατά χάριν Θεός.

Άρα τι δουλειά έχει με τα πνεύματα που αγωνίστηκαν και τα κατάφεραν;

Είναι όμως αρκετό το παράδειγμα αυτό για να χτυπήσει συναγερμό στο μυαλό μας, και να μας κάνει να καταλάβουμε αν είμαστε ελλιπείς σαν άνθρωποι, και σε ποιόν βαθμό.

Και αν όντως θέλουμε να βρεθούμε κάποτε εκεί, να αρχίσουμε από σήμερα την ειλικρινή προσπάθεια για τον σκοπό αυτό.

Γιατί τον Θεό παιδιά μου δεν μπορούμε να τον ξεγελάσουμε. Άρα ποιόν κοροϊδεύουμε λέγοντας ότι θέλουμε να πάμε στον Παράδεισο ,χωρίς να αγωνιστούμε για αυτό;

Φυσικά μόνο τον εαυτό μας.

Πως όμως μπορεί ένας άνθρωπος να εξελίξει  το πνεύμα του, ώστε αυτό να δικαιούται να φτάσει εκεί;

Πρώτα από όλα. Να μελετήσει ή έστω να ασχοληθεί λίγο για αρχή , με τα ιερά μας βιβλία, και τις διδασκαλίες του Κ.Η.Ιησού Χριστού.

Ακούσατε τι είπα; Να μελετήσει. Όχι απλά να διαβάσει. Ξέρω πάρα πολλούς που έχουν διαβάσει για παράδειγμα την Αγία Γραφή 10 και 20 φορές, αλλά φαίνεται πως δεν συνάντησαν πουθενά την λέξη αγάπη. Δεν συνάντησαν πουθενά τις λέξεις, ελεημοσύνη, συγχώρηση, βοήθεια προς τον διπλανό τους, σεβασμό, εγκράτεια, αληθινή πίστη προς τον Θεό.

Και λέω ότι δεν τις συνάντησαν ποτέ, γιατί δεν μπορώ να εξηγήσω, πως είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι που είναι πάντα με την Αγία Γραφή στο χέρι, να κάνουν εκατό μετάνοιες στην εικόνα του Χριστού, να μην χάνουν λειτουργία και λειτουργία, να κοινωνούν κάθε Κυριακή,  αλλά να εξακολουθούν να είναι σκληροί και απάνθρωποι με τον πλησίον τους.

Πιστεύουν ότι έχουν εξασφαλίσει τον Παράδεισο, επειδή διαβάζουν την Αγία Γραφή και κάνουν βαθιές μετάνοιες.

Όπως είπα ,τον Θεό δεν μπορούμε να τον κοροϊδέψουμε.

Η Αγία Γραφή παιδιά μου, και όλα τα ιερά μας βιβλία, τα Ιερά μας ευαγγέλια και η σοφία των Αγίων πατέρων της εκκλησίας μας δεν γράφτηκαν, για να τα διαβάζουμε και να περνάμε την ώρα μας.

Γράφτηκαν και υπάρχουν για να τα μελετάμε. Η αλήθεια βρίσκεται πίσω από τις λέξεις. Όταν τα διαβάζουμε παίρνουμε την πληροφορία. Το έχω ξαναπεί αυτό. Για να κάνουμε όμως την πληροφορία γνώση, πρέπει να εξασκηθούμε και να δοκιμαστούμε σε αυτό που διαβάσαμε σαν πληροφορία.

Να φέρουμε την πληροφορία στην ζωή μας ,και να προσπαθούμε μέσα από αυτήν και τις δοκιμασίες που θα μας φέρει στον αγώνα μας ,να την εφαρμόσουμε στην ζωή μας. Και αν καταφέρουμε παρά τις δυσκολίες στην εφαρμογή της, να βγούμε νικητές και φυσικά αλλαγμένοι προς το καλύτερο, τότε μόνο γίνεται γνώση και σοφία. Τότε μόνο υπάρχει εξέλιξη και πνευματική άνοδος.

Με το να διαβάζουμε για παράδειγμα στις διδασκαλίες του Χριστού εκατό φορές , την λέξη αγαπάτε αλλήλους, αλλά παρ’ όλα αυτά να εξακολουθούμε να είμαστε σκληροί με τους ανθρώπους, γιατί ενώ το διαβάσαμε ,ποτέ δεν αποφασίσαμε να το εφαρμόσουμε στην ζωή μας, τι καταφέραμε; Τίποτα απολύτως.

Το μόνο που μπορεί να πετύχουμε, είναι να μπερδεύουμε κατά κάποιον τρόπο τον Χριστό, που βλέποντας την συμπεριφορά μας αυτή, θα αναρωτιέται. Τι τους είπα εγώ, και τι κατάλαβαν αυτοί, που λένε ότι είναι Χριστιανοί . Τι σχέση μπορεί να έχουν αυτοί με τις διδασκαλίες μου; Και όλα αυτά τα άσχημα πράγματα που κάνουν στο όνομα μου; Τι είναι αυτά;

Αυτά θα σκέπτεται με θλίψη ο Χριστός μας.

Για να εξελιχθούμε παιδιά μου πνευματικά, πρέπει την πληροφορία να την κάνουμε γνώση, όπως είπα.

Και στην διαδικασία αυτή, έρχονται και οι δοκιμασίες. Τίποτα δεν είναι εύκολο, και τίποτα δεν αποκτάται χωρίς κάποιο αντίτιμο. Για να ανέβουμε στο λεωφορείο θα πρέπει να κόψουμε εισιτήριο. Για να αποκτήσουμε κύρος και πλούτο οι περισσότεροι θα πρέπει να δώσουμε ηθική, αξίες, και γενικά να ευτελίζουμε καθημερινά την όποια ποιότητα έχουμε.

Την αξιοπρέπεια μας την ανταλλάσσουμε καθημερινά, για να διατηρήσουμε την εργασία μας.

Η υπόληψή μας, η τιμή μας, η ελευθερία μας, η υπόσταση μας η ίδια, η ψυχούλα μας, είναι είδη προς ανταλλαγή στον κόσμο αυτό, που εύκολα τα ανταλλάσσουμε καθημερινά για να αποκτήσουμε η να διατηρήσουμε κάτι.

Είναι το παιχνίδι αν θέλετε, που μέσα σε αυτό περνάμε τις δοκιμασίες μας όπως λέγονται, προκειμένου να εξελιχθούμε και να αποδείξουμε στον Θεό, την ποιότητα του πνεύματος που καλλιεργούμε.

Δοκιμασίες όμως που δεν είναι απαραίτητο να μας τις έχει στείλει ο Θεός, όπως υποστηρίζουν οι περισσότεροι. Η ίδια η ζωή, οι αποφάσεις μας και οι επιλογές μας ,είναι αυτές που συνήθως μας δημιουργούν δυσκολίες ,που πρέπει να δοκιμαστούμε πάνω σε αυτές για να τις ξεπεράσουμε και να εξελιχθούμε μέσα από αυτές.

Ο θεός αν θέλετε, απλά επιτρέπει να υπάρχουν αυτές οι δοκιμασίες, γιατί είναι η διδακτέα μας ύλη μέσα στο σχολείο της ζωής.

Κάποιες όμως φορές, αυτό είναι αλήθεια, μας στέλνει και αυτός κάποιες δοκιμασίες.

Αυτές οι δοκιμασίες συνήθως έχουν να κάνουν με την ενδυνάμωση ,αλλά και τον έλεγχο της πίστης μας.

Χωρίς όμως δοκιμασίες παιδιά μου δεν γίνεται να εξελιχθούμε. Πως θα ξέρει ο Θεός αν είμαστε αληθινοί και γνήσιοι στις αξίες μας.;

Οι περισσότεροι από εμάς τον Θεό τον έχουμε στο μυαλό μας ,σαν κάποιον που πρέπει να μας δίνει συνεχώς. Και αν δεν δούμε το αποτέλεσμα που περιμένουμε, λέμε δεν υπάρχει Θεός, πετάμε τον σταυρό και τις εικόνες από πάνω μας και από το σπίτι μας, και γεμάτοι θυμό τον βρίζουμε. Και δεν σκεπτόμαστε, γιατί δεν έχουμε πίστη, ότι μπορεί το αποτέλεσμα που περιμέναμε και δεν ήρθε, μπορεί να ήταν η δοκιμασία μας, για να δει ο Θεός αν είμαστε αληθινά του παιδιά, ή τρακαδόροι.

Όταν χάσουμε κάποιον αγαπημένο μας, κάποιοι από εμάς απομακρύνονται από τον Θεό, όταν πάθουμε λάστιχο στην Εθνική οδό ,κάποιοι από μας τα βάζουμε με τον Θεό. Δεν έχουμε ούτε την στοιχειώδη αντίληψη να καταλάβουμε, ότι ο Θεός έχει πολύ ποιο σοβαρά πράγματα να κάνει από το να μας σκάσει το λάστιχο.

Αυτές είναι που είπα πριν οι δοκιμασίες που μας βάζει καθημερινά η ίδια η ζωή.

Όταν πάρουμε μια κλίση γιατί περάσαμε με κόκκινο, τα βάζουμε με τον Θεό. Αυτές είναι οι δοκιμασίες που μας έρχονται από λάθος επιλογές δικές μας.

Θα μπορούσα να λέω και να λέω ώρες ατελείωτες, για δοκιμασίες που περνάμε καθημερινά και αποτυγχάνουμε παιδιά μου. Είναι όμως απαραίτητες.

Ένα σχολείο είναι η ζωή, μέσα στο οποίο πρέπει να εξελιχθεί το πνεύμα μας, για να μπορεί άξια να βρεθεί στον κόσμο του Θεού. Και οι δοκιμασίες είναι τα μαθήματα που πρέπει να περάσουμε.

Υπάρχουν άνθρωποι ,έχω ακούσει πολλούς, και εσείς φαντάζομαι το ίδιο, που λένε, στην ζωή μου συνεχώς μου συμβαίνει το ίδιο και το ίδιο. Συνεχώς βρίσκω μπροστά μου αυτήν την κατάσταση, η εκείνο το γεγονός.

Δεν μπορώ λένε να καταλάβω γιατί μου συμβαίνει αυτό.

Δεν μπορείς παιδί μου να καταλάβεις, γιατί δεν πάει το μυαλό σου εκεί, ότι αυτό που σου συμβαίνει συνεχώς στην ζωή σου, είναι το μάθημα που έχεις μείνει ανεξεταστέος.

Η ίδια δοκιμασία ή γεγονός που δεν λες επιτέλους να χειριστείς σωστά και να μάθεις το δίδαγμα της, για να προχωρήσεις στην επόμενη τάξη.

Είναι απαραίτητες οι δοκιμασίες για όσους θέλουν να πάνε ψηλά.

Αρκεί να έχουμε το κουράγιο , την επιμονή και την πίστη που απαιτείται για να τις ξεπερνάμε.

Πρέπει καθημερινά να εξελισσόμεθα. Να μπορούμε να ξεχωρίζουμε ποιοτικά από τις μάζες των υπολοίπων ανθρώπων, που εγκατέλειψαν τον αγώνα ,και να πορευόμαστε για εκεί που έχουμε χαράξει πορεία.

Για τον Παράδεισο. Και κάτι που λέω συχνά, είναι ότι με ψέματα κανείς ποτέ δεν μπήκε στον Παράδεισο.

Ας μελετάμε τα ιερά μας βιβλία, τις διδασκαλίες του Χριστού μας και των Αγίων Πατέρων.

Ας τα μελετάμε και να καταλήγουμε σε συμπεράσματα, από αυτά που διαβάσαμε. Τα συμπεράσματα τα φέρνουμε στην ζωή μας και τα κάνουμε πράξη στην καθημερινότητα μας, ξεπερνάμε τις δοκιμασίες που θα εμφανιστούν, η πληροφορία έτσι γίνεται γνώση, γίνεται σοφία, και τέλος έχουμε καλλιεργήσει , ένα όμορφο και ξεχωριστό πνεύμα, έτοιμο να λειτουργήσει στον κόσμο του Θεού αιώνια.

Τίποτα παιδιά μου δεν επιτυγχάνεται χωρίς προσπάθεια .

Ας το έχουμε αυτό υπ’ όψη μας και ας μην αφήσουμε την ευκαιρία από το πέρασμα μας ,σε αυτήν την ζωή, να πάει χαμένο.

Την ευλογία μου και την αγάπη μου.

{ΟΜΙΛΙΑ ΑΠΟ ΒΙΝΤΕΟ}https://youtu.be/6voc-6uV3oM 

 Πατήρ Φανούριος

ΦΩΣ ΕΚ ΦΩΤΟΣ