ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ. ΘΕΟΣ !!!!!!!!!!!!!!

Όπως λέω συχνά…τα πάντα είναι ενέργεια.

Και η ενέργεια είναι απλωμένη παντού σε όλο το σύμπαν.

Παντού σε όλο το σύμπαν!!!!!!

Ή μάλλον για να είμαι ποιο ακριβής στην περιγραφή μου, σε όλα τα σύμπαντα, και σε όλες τις διαστάσεις.

Σαν ένα τεράστιο νεφέλωμα που διαπερνά και εισχωρεί παντού, αλλά και αόρατα καλύπτει τα πάντα.

Είναι απόλυτα κατανοητό και αποδεκτό σαν στοιχείο, ότι υπάρχει , συνδέει και αλληλοεπιδρά με τα πάντα, επηρεάζει καταστάσεις, αλλά και δημιουργεί γεγονότα.

Κανένας νοήμων άνθρωπος δεν μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό.

Αφού λοιπόν δεν μπορούμε να το αμφισβητήσουμε………..ας προσπαθήσουμε να το καταλάβουμε και να εξοικειωθούμε με την ιδέα αλλά και με την ενέργεια την ίδια.

Έτσι κι αλλιώς και εμείς ενέργεια είμαστε. Ας μας σπουδάσουμε και ας μάθουμε λοιπόν αυτό που είμαστε. Πολύ θα ωφεληθούμε.

Γιατί παιδιά μου, αφού η ροή της ενέργειας δεν διακόπτεται από τίποτα, αφού διαπερνά τα πάντα χωρίς εμπόδια, αλλά και ενώνει και συγκρατεί τα πάντα, τότε……………. Τότε και εμείς όλοι παιδιά μου, όλοι και όλα γύρω μας είμαστε ΕΝΑ σώμα.

Μια ενεργειακή ενότητα ,με μια αόρατη σύνδεση, που όμως εκφράζεται στα ανθρώπινα μάτια μας, σαν κάτι το τρισδιάστατο. Αυτό που αποκαλούμε ύλη.!!!!!!!!!!

Κι όμως και η ύλη ενέργεια είναι. Η στέρεα αίσθηση  οποιουδήποτε αντικειμένου, που παρουσιάζεται στα μάτια μας σε τρισδιάστατη μορφή , είναι δισεκατομμύρια ή άπειρα τρισεκατομμύρια ,κύτταρα, μόρια, και άτομα, που τα ενώνει , και τα συγκρατεί ενωμένα, η ενέργεια της συνοχής, δίνοντας του την εικόνα που βλέπουν τα μάτια μας.

Μια τρισδιάστατη εικόνα και μορφή. Αν κάποιος θα μπορούσε να αφαιρέσει από ένα αντικείμενο την ενέργεια της συνοχής, τότε αυτόματα το αντικείμενο αυτό, θα εξαφανιζόταν από τα μάτια μας, ή και σε άλλες περιπτώσεις θα κατέρρεε και θα γινότανε σκόνη .

Αυτό για να εξηγήσω ,τι ακριβώς εννοώ όταν λέγω συχνά ότι τα πάντα είναι ενέργεια.

Όλα λοιπόν και όλοι εμείς, μέσω της ενέργειας είμαστε ΕΝΑ.

Και εκφραζόμαστε  είτε το θέλουμε είτε δεν το θέλουμε, σύμφωνα με τους νόμους του σύμπαντος. Ζούμε {αυτό που ονομάζουμε ζωή} και κινούμεθα σαν συμπυκνωμένη ενέργεια.  

Ανάλογα με τον βαθμό συνοχής που έχει ένα τρισδιάστατο σώμα, θα πάρει και τα ανάλογα χαρακτηριστικά του και ιδιότητες.

Το γυαλί για παράδειγμα ,αν υποθέσουμε ότι τα μόρια του ενώνονται και συγκρατούνται με βαθμό συνοχής 100, θα μπορεί να σκίσει το δέρμα ενός ανθρώπου ,που ο βαθμός συνοχής των κυττάρων μας είναι μικρότερος, αλλά από την άλλη θα μπορεί εύκολα να σπάσει σε κομμάτια αν το χτυπήσουμε με μια πέτρα ,που ο βαθμός συνοχής της πέτρας είναι ποιο μεγάλος από του γυαλιού.

Όλα λοιπόν είναι το ίδιο. Ενέργεια. Και αλλάζουν μορφές και ιδιότητες ανάλογα με τον βαθμό συνοχής των κυττάρων τους.

Όλα είναι ενέργεια και όλα ενωμένα μεταξύ τους.

Όλοι και όλα είμαστε ΕΝΑ.

Μας μπερδεύουν όμως οι αποστάσεις που υπάρχουν μεταξύ μας. Αν πάρουμε ένα πολύ ισχυρό όμως μικροσκόπιο και κοιτάξουμε τα κύτταρα στο χέρι μας θα διαπιστώσουμε ,ότι ενώ το δέρμα μας δείχνει σαν κάτι το ενιαίο με γυμνό μάτι, κάτω από ένα  πανίσχυρο μικροσκόπιο ανακαλύπτουμε απόσταση μεταξύ των κυττάρων.

Έτσι και με τον κόσμο που ζούμε. Ενώ όλα είναι ένα, οι αποστάσεις μεταξύ μας,  μας μπερδεύουν για να το αντιληφθούμε  και να το πιστέψουμε.

Όμως……….. τι τελικά είναι αυτή η ενέργεια; Τι την προκαλεί;

Από που απορρέει; Ποιος την διαχειρίζεται; Έτσι ανεξέλεγκτα υπάρχει στο σύμπαν; Τι είναι;

Τι είναι παιδιά μου; Όλοι μας ξέρουμε τι είναι. Το έχουμε ακούσει πολλές φορές στην ζωή μας. Είναι το Πνεύμα του Θεού. Του δημιουργού μας και του δημιουργού των πάντων.

Γιατί παιδιά μου, ναι, τα πάντα είναι ενέργεια, άρα τα πάντα είναι Θεός.

Και στην ποιο βαθιά σπηλιά να χωθεί κάποιος, θα το συναντήσει να υπάρχει και εκεί. Ακόμα και εκεί στην ποιο βαθιά σπηλιά της γης αν προσευχηθεί η προσευχή του θα φτάσει στον Θεό. Θα φτάσει στον δημιουργό του.

Το ίδιο και στο μεγαλύτερο βάθος των ωκεανών. Ακόμα και στο ποιο μακρινό σημείο του σύμπαντος να βρεθεί ,η προσευχή του θα φτάσει στον Θεό. Στον δημιουργό του.

Η επικοινωνία είναι άμεση. Θα προσπαθήσω να σας βοηθήσω να καταλάβετε τι εννοώ και που το στηρίζω.

Είπα και πριν ότι όλα είναι ένα. Και συνδέονται όλα με την ίδια ενέργεια.

Σχετικά με εμάς τους ανθρώπους, όταν για πρώτη φορά το σπερματοζωάριο θα συναντηθεί με το ωάριο, την ίδια στιγμή ο Θεός, βάζει ενέργεια από τον ίδιο στην ένωση αυτή.

Άλλοι το λένε πνοή του Θεού. Από εκείνη την στιγμή αρχίζει η δημιουργία ενός ανθρώπου. Αλλά και από εκείνη την στιγμή ο άνθρωπος αυτός γίνεται , μέρος από το σώμα του Θεού.

Ένα μικρούλι μικρούλι κύτταρο στο σώμα του, αλλά και μέρος του σύμπαντος.

Δημιουργείται η αιώνια ένωση με τον δημιουργό μας. Μας έφτιαξε κατ’ εικόνα και ομοίωση. Όχι όμως εμφανισιακά, αλλιώς θα μοιάζαμε όλοι μεταξύ μας. Ενεργειακά.

Μας έβαλε μέσα μας ενέργεια από την δική του ενέργεια. Αυτό που συνηθίζουμε να αποκαλούμε ψυχή. Και αυτομάτως γίναμε μέρος της πνευματικής του υπόστασης.

Είμαστε ενωμένοι με το ΟΛΟΝ.

Ένα μικρό παράδειγμα για να βοηθήσω. Κοιτώντας ας πούμε το χέρι μας, ξέρουμε ότι κάθε κύτταρο εκεί αποτελεί μέρος του σώματος μας. Έχουμε επίγνωση σε τι κατάσταση βρίσκονται τα νύχια μας, αν έχουμε κοπεί κάπου, έχουμε καεί, ή ότι άλλο μπορεί να έχει επιδράσει πάνω στα κύτταρα μας.

Τα κύτταρα μας είναι μέρος του σώματος μας.

Τρισεκατομμύρια κύτταρα επάνω μας ,που όλα μαζί αποτελούν το δικό μας ΟΛΟΝ.

Και γνωρίζουμε ανά πάσα στιγμή σε τι κατάσταση βρίσκεται το σώμα μας.

Όπως ο Θεός ,του οποίου όπως είπα αποτελούμε ένα μικρούλι μικρούλι κύτταρο και εμείς από το σώμα του, μπορεί να γνωρίζει ανά πάσα στιγμή, την δική μας κατάσταση.

Όπως ένα μικρό τσίμπημα από μια καρφίτσα  στο πόδι μου, μπορώ να το αισθανθώ άμεσα στον εγκέφαλο μου, με τον τρόπο που αυτός επικοινωνεί και ελέγχει όλο μου το σώμα, έτσι και ο Θεός, μπορεί να γνωρίζει ανά πάσα στιγμή σε τι κατάσταση είμαστε, τι σκεπτόμαστε, τι λέμε και γενικά να έχει πλήρη γνώση για εμάς .Γιατί και εμείς είμαστε μέρος από το σώμα του.

Όπως για εμάς είναι εύκολο και κατανοητό να ξέρουμε τι συμβαίνει στο σώμα μας, το ίδιο συμβαίνει και με τον Θεό. Τόσο απλά.

Το ίδιο όμως είμαστε ενωμένοι εμείς οι Χριστιανοί, και με το πνευματικό σώμα του Κ.Η. Ιησού Χριστού, με το μυστήριο της βάπτισης μας.

Την στιγμή της βάπτισής μας αυτό που συμβαίνει είναι η ένταξη μας στο σώμα του Χριστού. Γινόμαστε ένα και με αυτόν.

Αποτελούμε όλοι μαζί ,αυτό που συχνά ακούμε να λέγεται ,την εκκλησία του Χριστού.

Με αυτόν τον τρόπο, αποκτάμε την προστασία του κατά του πονηρού, και το δικαίωμα ,μέσα από το σώμα του Χριστού να φτάσουμε κάποτε προστατευμένοι κατά την διαδρομή μας, στον κόσμο του μεγάλου πατέρα όπου θα μείνουμε αιώνια σαν ένα υγιές κύτταρο του σώματος του, με αυτόν.

Πολλοί δεν το αντιλαμβάνονται αυτό, και παραπονιούνται τάχα γιατί τους βάπτισαν μικρούς χωρίς να τους ρωτήσουν. Δεν γνωρίζουν; Δεν αντιλαμβάνονται όπως είπα; Από θέμα μοντερνισμού; Αντιδρούν.

Αντί να ευχαριστούν τους γονείς τους για αυτό. Γιατί με την βάπτιση τους απέκτησαν την προστασία όπως είπα πριν, του Χριστού ενάντια στον διάβολο.

Δυστροπούν αντί να ευχαριστούν. Σημεία των καιρών ,της άγνοιας αλλά ίσως και της μη επαρκούς διδασκαλίας με τρόπο που να γίνεται αντιληπτή και κατανοητή από τους ανθρώπους.

Στο πρώτο μέρος του μυστηρίου του βαπτίσματος γίνεται ο μεγαλύτερος εξορκισμός που διαθέτει η εκκλησία μας, με σκοπό να καθαρίσει το βρέφος από την έως τότε οποιαδήποτε επίδραση και επιρροή έχει δεχτεί από τον πονηρό.

Έτσι πεντακάθαρη η ψυχούλα του είναι έτοιμη να δεχτεί το Άγιον Πνεύμα. Που σύμφωνα με τα όσα έχω πει έως τώρα θα αποτελέσει την ενέργεια της συνοχής που θα μας κρατήσει αιώνια ενωμένους με τον Θεό.

Αλήθεια, έχετε αναρωτηθεί ποτέ; Πηγαίνουμε στις εκκλησίες και γράφουμε σε ένα χαρτί ονόματα υπέρ υγείας και αναπαύσεως των ψυχών. Και γράφουμε 5 Παναγιώτηδες 8 Ιωάννηδες  5 Μαρίες 7 Γεωργίες κ.λ.π. Ο ιερέας διαβάζει αυτά τα ονόματα στην Αγία Πρόθεση η για όποια άλλη ακολουθία θέλουμε να μνημονευτούν αυτά τα ονόματα.

Έχετε αναρωτηθεί λοιπόν; Πως ο Θεός ξέρει για ποιόν Παναγιώτη μιλάμε ή για ποιαν Μαρία για να βοηθήσει. Πως όταν ζητάμε την ανάπαυση της ψυχής της δούλης του Θεού Χριστίνας, γνωρίζει ο Θεός για ποια Χριστίνα μιλάμε, όταν στον Ουρανό υπάρχουν εκατομμύρια Χριστίνες;

Πολλοί σίγουρα θα έχουν αναρωτηθεί. Κι όμως είναι πολύ απλή η εξήγηση ενός τέτοιου ερωτήματος.

Είμαστε όλοι και όλα συνδεδεμένοι με τον Δημιουργό μας, και τον Χριστό. Γράφοντας το όνομα που θέλουμε στο χαρτί, μέσα στο μυαλό μας ,εμείς γνωρίζουμε σε ποιόν αναφερόμαστε. Είναι σαν να δίνουμε τότε  το στίγμα της υπάρξεως αυτού του προσώπου η της ψυχής που θέλουμε να μνημονεύσουμε. Για τον Θεό είναι εύκολο να εντοπίσει αυτό το στίγμα, αφού βρίσκεται στο σώμα του. Είτε ζωντανός είτε νεκρός είναι αναπόσπαστο μέρος του. Και έτσι γνωρίζει για ποιόν ζητάμε ,και τι ζητάμε.

Είναι σαν να λέμε σε κάποιον πρόσεχε το δεξί σου χέρι. Φυσικά και γνωρίζει ποιο είναι το δεξί του χέρι, αλλά και που ακριβώς βρίσκεται.

Όλοι και όλα παιδιά μου είμαστε ένα.

Θεός, ο δημιουργός, Χριστός ο Υιός και διδάσκαλος, [ομοούσιος τῷ πατρί, δι' οὗ τὰ πάντα ἐγένετο·] που νικώντας το κράτος του πονηρού, μας άνοιξε και μας δείχνει τον δρόμο που οδηγεί στον πατέρα. Κανείς δεν μπορεί να φτάσει στον πατέρα αν δεν περάσει από τον δρόμο που χάραξε ο Υιός.

Και Άγιον πνεύμα, [Καὶ εἰς τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον, τὸ κύριον καὶ ζωοποιόν, τὸ ἐκ τοῦ πατρὸς ἐκπορευόμενον, τὸ σὺν πατρὶ καὶ υἱῷ συμπροσκυνούμενον καὶ συνδοξαζόμενον,]  η απαραίτητη συγκολλητική ουσία που θα μας κρατά ενωμένους με το σώμα του Θεού , και θα μεταφέρει μέσα μας τις ιδιότητες που χρειαζόμαστε ,[όσοι τις αξίζουμε,] για να γίνουμε και εμείς κάποτε κατά χάριν Θεοί.

Το ζωοποιών. Αυτό που με την χάριν και ενεργεία του παράγεται και διαχειρίζεται η πάσα ζωή. Το οποίο εκπορεύεται μέσα από τον Πατέρα και δημιουργό Θεό.

Είναι τόσο μεγάλος και Ιερός ο ρόλος του Αγίου πνεύματος που συν προσκηνείται και συν δοξάζεται από τον Πατέρα και τον Υιό. Είναι τόση μεγάλη η αξία του Αγίου πνεύματος, που ακόμα και ο Χριστός είπε κάποτε. Μπορείτε να βρίσετε εμένα η και τον πατέρα μου και να δικαιούστε συγχώρηση. Όποιος όμως βρίσει το Άγιον Πνεύμα δεν θα συγχωρεθεί ποτέ.

Μόλις παιδιά μου σας περιέγραψα με τον δικό μου λίγο περίεργο τρόπο και εύχομαι να έγινα κατανοητός ,την ύπαρξη και λειτουργία της Αγίας Τριάδος.

Τριάδα ομοούσιον  και αχώριστον.

Από εδώ ξεκινάνε όλα, από εδώ εξαρτώνται τα πάντα, από εδώ υπάρχει και αναπνέει όλο το σύμπαν.

Μας αποκαλύφθηκε η πάσα αλήθεια. Και μας καλεί να βρεθούμε στον υπέροχο κόσμο του δημιουργού μας.

Έναν κόσμο όπου υπάρχει και επικρατεί η απόλυτη γαλήνη, ηρεμία και αρμονία. Έναν κόσμο που υπάρχει η ΑΓΑΠΗ. Γιατί παιδιά μου τίποτε καλό δεν συμβαίνει στο σύμπαν αν δεν ξεκινά και δεν περιέχει μέσα του  την ΑΓΑΠΗ.

Έναν κόσμο που ήρθε να μας διδάξει ο Χριστός και να μας καλέσει σε αυτόν, αλλά εμείς είπαμε, ευχαριστώ δεν θα πάρω. Και τον σταυρώσαμε.

Έναν κόσμο όπου κατοικούν τα πνεύματα εκείνα που κατάφεραν κατά το πέρασμα τους από αυτήν την ζωή να γίνουν κατά χάριν Θεοί. Γιατί εκεί παιδιά μου, στον κόσμο του Θεού μόνο Θεοί κατοικούν.

Ο παράδεισος αποτελείται από πολλά διαμερίσματα. Όσοι δεν τάχθηκαν κατά την διάρκεια της ζωής τους με το κακό, όσοι δεν πούλησαν την ψυχή τους σε αυτόν για εφήμερη δόξα και επίγειες απολαβές , όσοι αγωνίστηκαν για να βρεθούν στον κόσμο του Θεού, με ειλικρίνεια , όσοι αληθινά  μετανοούν για τις αμαρτίες τους ,εκεί θα πάνε.

Σε κάποιο διαμέρισμα του Παραδείσου. Θα βρεθούν στο επίπεδο εκείνο του Παραδείσου , όπου ανάλογα με την βαθμολογία που αποκόμισαν στο πέρασμα τους από το σχολείο της ζωής, θα μπορούν να κατοικήσουν. Μαζί με άλλα πνεύματα που συγκέντρωσαν την ίδια με αυτούς βαθμολογία.

Όμως κάνω ξεκάθαρο το γεγονός , ότι αν κάποιος δεν καταφέρει να γίνει κατά χάριν Θεός, εκεί που κατοικεί ο Θεός δεν θα μπορέσει να βρεθεί.

Είπαμε τα πάντα είναι ενέργεια. Και η ενέργεια ανάλογα με την ένταση και την ποιότητα που έχει, παράγει και μια ανάλογη συχνότητα. Και αν η ποιότητα του πνεύματος που αναπτύξαμε  στην γη δεν εναρμονίζεται με την συχνότητα που υπάρχει εκεί που κατοικεί ο Δημιουργός μας, συνεχώς θα εξοστρακίζεται και δεν θα μπορέσει να βρεθεί ποτέ εκεί. Για αυτό θα κατοικήσει , [αν έχει καταφέρει να ενταχθεί στον κόσμο του Παραδείσου,] εκεί που η συχνότητα της ενέργειας της θα το επιτρέπει.

Παιδιά μου τίποτα δεν αποκτάται ή διατηρείται η κατοχή του, χωρίς αγώνα και προσπάθεια.

Το ίδιο φυσικά και ο Παράδεισος και η αιώνια ζωή.

Στον Παράδεισο όμως, και κυρίως στον κόσμο όπου κατοικεί ο Θεός, κατοικούν εξελιγμένα ποιοτικά πνεύματα.

Το ερώτημα τώρα είναι το εξής. Ένα ερώτημα που πρέπει να απευθύνουμε στον εαυτό μας και μόνον. Θέλουμε πραγματικά να πάμε εκεί; Και εάν η απάντηση που θα λάβουμε είναι ναι, τότε παιδιά μου θα πρέπει να αναρωτηθούμε ξανά.

Και τι κάνουμε για αυτό; Ποια προσπάθεια καταβάλουμε για να εξελιχθούμε , και να αποκτήσουμε το δικαίωμα του Παραδείσου;

Και μεταξύ μας παιδιά μου, οι περισσότεροι από εμάς την ειλικρινή απάντηση που θα λάβουμε από τον εαυτό μας,…. είναι τίποτα.

Η αν θέλετε ελάχιστα, ή πολλά αλλά λανθασμένα.

Και αυτό αν απαντήσουμε αληθινά και δεν αρχίσουμε τις δικαιολογίες, για το ένα και το άλλο κουσούρι που κουβαλάμε.

Κάποιος παιδιά μου που κάνει εκατό σταυρούς και διακόσιες μετάνοιες στις εικόνες την Κυριακή στην εκκλησία, αλλά πηγαίνοντας σπίτι του βαράει την γυναίκα του, τσακώνεται με τον γείτονα για μια θέση πάρκινγκ, σου παίρνει την σειρά με πονηρό τρόπο ακόμα και την ώρα που πηγαίνει να κοινωνήσει, και άλλα τέτοια παραδείγματα στην καθημερινότητα του, φυσικά και δεν έχει καμία θέση στον κόσμο του Θεού.

Αυτός επειδή κάνει μετάνοιες νομίζει ότι έχει αγοράσει οικόπεδο στον Παράδεισο, αλλά η συμπεριφορά του όμως θα τον οδηγήσει στην καλύτερη για αυτόν περίπτωση σε κάποιο αντίσκηνο του ουρανού.

Ζούμε για να ικανοποιούμε μόνο τα ένστικτα μας. Όπως ακριβώς κάνουν και τα ζώα. Τι θα φάμε ,τι θα πιούμε, τι θα φορέσουμε, να βρούμε έναν ερωτικό σύντροφο, να επικρατήσουμε στο περιβάλλον μας, μια περίοπτη θέση στην αγέλη μας, ότι ακριβώς συμβαίνει και στο ζωικό βασίλειο.

Ένστικτα προς ικανοποίηση και καθόλου πνευματικότητα. Τα πάντα για να ικανοποιούμε το σώμα μας και τις απολαύσεις μας.

Το σώμα μας. Αλλά κατά τα άλλα έχουμε βάλει στόχο τον Παράδεισο. Και το αστείο είναι ότι φεύγοντας από την ζωή αυτή, το σώμα μας [ αυτό που φροντίζαμε με θρησκευτική ευλάβεια σε όλη την διαδρομή μας εδώ] είναι αυτό που  θα μείνει πίσω να σαπίζει, ενώ το πνεύμα μας που θα πάει  τελικά ψηλά για να μετρηθεί ,να ζυγιστεί και να αξιολογηθεί ,ανεβαίνει ελλιπέστατο σε πνευματικότητα.

Η περιουσία που αποκτήσαμε εκμεταλλευόμενοι ανθρώπων ψυχές, και διατηρούσαμε με ψέματα και κακία, μένει πίσω και σπαράσσεται από τους κληρονόμους μας, [εις υγείαν το κοροΐδο θα πουν οι περισσότεροι,] και εμείς θα ταξιδέψουμε προς τον ουρανό κουβαλώντας άδειες βαλίτσες.

Με τι εφόδια άραγε θα τολμήσουμε να χτυπήσουμε την πόρτα του Παραδείσου;

Καλύτερα παιδιά μου να μην είχατε ακούσει ποτέ αυτήν την ομιλία μου. Γιατί τότε θα μπορούσατε να επικαλεστείτε κατά την κρίση σας στον ουρανό, ότι δεν ξέρατε.

Βέβαια το ξέρουμε ότι δικαιολογίες δεν έχει εκεί. Μπροστά σε αυτόν που ξέρει τα πάντα για την συμπεριφορά μας στην γη και το περιεχόμενο της ψυχής μας τι δικαιολογίες να πει κανείς.;

Όμως ακόμα και αν θα το τολμούσατε , ύστερα από αυτήν την ομιλία, που ακούτε και τα λόγια που μοιράζομαι μαζί σας , δεν θα μπορείτε να δικαιολογηθείτε. Γιατί τώρα ξέρετε.

Και δεν είναι ότι ξέρετε επειδή σας τα λέω εγώ. Γιατί πριν από εμένα έχουν πει τα ίδια πράγματα χιλιάδες Άγιοι και πατέρες της εκκλησίας μας. Μας τα δίδαξε πρώτος ο Κ.Η.Ιησούς Χριστός.

Εγώ απλά σας τα υπενθυμίζω με μια διαφορετική γλώσσα και προσέγγιση από αυτήν που ακούτε συχνά στις εκκλησίες μήπως και γίνουν ποιο κατανοητά.

Άρα παιδιά μου βρίσκεστε στο κομβικό εκείνο σημείο, που θα πρέπει να κάνετε την επανάστασή σας και την επανεξέταση της έως τώρα  πορείας  σας στην ζωή.

Τώρα, σήμερα κι όλας. Τουλάχιστον όλοι εσείς που θέλετε κάποτε να βρεθείτε στον Παράδεισο. Διορθώστε την λάθος πορεία και ανασυνταχθείτε. Νοιώστε παιδιά μου την αγάπη του Χριστού μας και αναγεννηθείτε μέσα σε αυτήν.

Λέγοντας όλα αυτά που λέγω σε εσάς, φυσικά τα ακούω και εγώ. Και ανακαλύπτω ότι έχω και εγώ τα δικά μου κουσούρια που πρέπει να διορθώσω. Και νοιώθω την ανάγκη να ενωθώ και εγώ μαζί σας σε μια τέτοια προσπάθεια.

Στην προσπάθεια να αναγεννηθούμε όλοι μας παιδιά μου σαν άνθρωποι του Θεού, και να πεθάνουμε μέσα μας τον παλαιό άνθρωπο. Τον άνθρωπο των ανθρώπων.  Τον άνθρωπο όπως τον κατάντησαν οι άνθρωποι. Τον άνθρωπο που ζει για να ικανοποιεί μόνο τα ένστικτα του και δεν αγωνίζεται να αποκτήσει πνευματικότητα.

Να αναγεννηθούμε άνθρωποι σύμφωνα με τις προδιαγραφές που μας έφτιαξε ο δημιουργός μας. Γιατί όπως είπα και στην αρχή της ομιλίας αυτής, όλα είναι ένα. Μόνο που εμείς ,[οι περισσότεροι από εμάς] ,λες και προσπαθούμε να αποκοπούμε από αυτήν την ολότητα.

Λες και θέλουμε να γίνουμε ένα καρκινικό κύτταρο στο σώμα του Θεού, γνωρίζοντας βέβαια ότι αμέσως το σώμα του θα μας αποβάλει σαν κάτι το χαλασμένο.

Όσοι λοιπόν αποφασίσουν να αγωνιστούν για αυτόν τον σκοπό παιδιά μου θα με βρουν δίπλα τους βοηθό και προστάτη στον αγώνα αυτό. Μαζί με εσάς και εγώ μήπως καταφέρουμε και πιάσουμε έστω και ένα μικρό σκαμπό στον Παράδεισο. Αρκεί να βρεθούμε εκεί.

Να έχετε την αγάπη και την ευλογία μου

Πατήρ Φανούριος

ΦΩΣ ΕΚ ΦΩΤΟΣ