ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ. ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΜΑΣ

Φύτεψες σήμερα ένα δέντρο. Και σε 20 χρόνια ένας ταξιδιώτης θα βρει καταφύγιο κάτω από τα κλαδιά του, σε μια πολύ καυτή ημέρα.

Εκατοντάδες πουλάκια θα φτιάξουν φωλιές σε αυτό στο πέρασμα των χρόνων.

Και κάποτε κάποιος θα ζεσταθεί από τον κορμό του. Επειδή εσύ, σήμερα, το φύτεψες.

Βοήθησες κάποτε έναν πεσμένο να σηκωθεί. Και αυτός με την σειρά του σήκωσε αργότερα κάποιον άλλο.

Και εκείνος κάποιον άλλο ,και το ίδιο συνεχίζεται ακόμα αλυσιδωτά.

Πολλοί πεσμένοι σηκώθηκαν, επειδή εσύ κάποτε σήκωσες κάποιον.

Έχτισες ένα μικρό εκκλησάκι κάπου. Και στο πέρασμα των ετών χιλιάδες προσευχές έφτασαν στον ουρανό, επειδή εσύ κάποτε έχτισες εκείνο το εκκλησάκι.

Γέννησες κάποτε ένα παιδί, το ανέθρεψες σωστά, έγινε χρήσιμος άνθρωπος στο έργο του Θεού, βοήθησε με την σειρά του άλλους να ξεπεράσουν τις δυσκολίες τους.

Πολλοί άνθρωποι σώθηκαν επειδή εσύ κάποτε γέννησες αυτό το παιδί.

Η κάθε πράξη μας ,αφήνει τα σημάδια της, στην πορεία της διαδρομής μας σε αυτήν την ζωή.

Πολλοί άνθρωποι θα ωφεληθούν και θα σωθούν ,επειδή εσύ υπήρξες εδώ σε αυτό το πέρασμα του χρόνου. Ή και το αντίθετο. Πολλοί που θα υποφέρουν για τον ίδιο λόγο.

Ευλογημένος ο άνθρωπος εκείνος παιδιά μου, που στα σημάδια που άφησε πίσω του, φεύγοντας από την ζωή αυτή, κι άλλοι θα θέλουν να βαδίσουν.

Παγιδευμένοι όμως οι άνθρωποι στους ρυθμούς της καθημερινότητας, δεν λαμβάνουμε υπ’ όψιν μας τις συνέπειες , που μπορούν να έχουν οι πράξεις μας , στην εξέλιξη της ζωής κάποιων ανθρώπων, ή και ακόμα χειρότερα , και να περνά από το μυαλό μας κάτι τέτοιο, απλά, δεν μας ενδιαφέρει.

Κυνηγάμε την εφήμερη δόξα με κάθε τρόπο, την αναγνώριση με κάθε τρόπο, τον πλούτο με κάθε τρόπο, ταΐζουμε τον εγωισμό μας με κάθε τρόπο, αδιαφορώντας για το κακό που κάνουμε στο πέρασμα μας από την ζωή, αδιαφορώντας για τα καταστροφικά σημάδια που θα αφήσουμε σε αυτό μας το πέρασμα, τα τοξικά σημάδια, που αν κάποιος από το περιβάλλον μας, επηρεασμένος ίσως από την εφήμερη  κοινωνική μας επιτυχία ή καταξίωση πού ήρθε σαν αποτέλεσμα ,της κατά τα άλλα λαθεμένης μας πορείας στην ζωή, να μας θεώρηση σαν πρότυπο, και να θελήσει να βαδίσει και αυτός στα ίδια τοξικά σημάδια , στα χνάρια μας όπως λέμε συνήθως, θα έχει σαν  αποτέλεσμα να πάει και η δική του ζωή χαμένη.

Θα μου πει βέβαια κάποιος, μα αφού πέτυχα σε αυτήν την ζωή, γιατί να μην ακολουθήσει τα χνάρια μου και κάποιος άλλος, για να πετύχει και αυτός;

Πέτυχες παιδί μου στα αλήθεια; Θα πω εγώ.

Το αν νικήσει κάποιος παιδί μου στον αγώνα του, αυτό τον χαρακτηρίζει νικητή.

Ο τρόπος όμως που αγωνίστηκε, είναι αυτός που τον χαρακτηρίζει τελικά σαν άνθρωπο ή όχι.

Κυνηγάς και τον Παράδεισο, με κάθε τρόπο . Μην το ξεχνάς αυτό.

Εσύ τουλάχιστον που λες στις παρέες σου ,ότι θες να πας στον Παράδεισο.  

Μόνο, που προϋπόθεση για να πάει κάποιος στον Παράδεισο, δεν είναι το αν ήταν καλός επιχειρηματίας και πλούσιος, αλλά αν κατάφερε να ξεχωρίσει σαν άνθρωπος.

Τα λεφτά σου δεν τα χρειάζεται ο ουρανός. Ξεχωριστούς ανθρώπους που ανέπτυξαν στην ζωή, ένα ξεχωριστό πνεύμα χρειάζεται.

Αυτά τα πνεύματα θα αποκτήσουν το δικαίωμα να ζήσουν αιώνια εκεί.

Μαζί με άλλα ξεχωριστά επίσης πνεύματα, να δημιουργούν και αυτοί, στον κόσμο του δημιουργού μας.

Μικροί Θεοί, στον κόσμο του Θεού.

Για αυτό έχει σημασία ο τρόπος που αγωνίστηκε κάποιος, και τι σημάδια θα αφήσει πίσω του.

Για αυτό έχει σημασία ο τρόπος που απέκτησε τα λεφτά του, ο κάθε κατά την γνώμη του νικητής. Ο τρόπος που αγωνίστηκε μετράει.

Γιατί εδώ δεν ερχόμαστε για να αποκτήσουμε λεφτά, αλλά για να εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία που μας δίνει ο Δημιουργός μας  από αυτό το πέρασμα στην ζωή, και να κερδίσουμε το δικαίωμα να καταλήξουμε στον κόσμο του.

Να μάθουμε, να εξελιχθούμε.

Να καλλιεργήσουμε αξίες, και όχι να θερίζουμε και να ζούμε από τις αξίες των άλλων.

Για αυτό και έχει μεγάλη σημασία ή πορεία μας σε αυτή την ζωή, και ακόμα μεγαλύτερη σημασία ,έχουν τα σημάδια που θα αφήσουμε πίσω μας.

Κάθε πράξη μας μετράει για τον Θεό. Κάθε δράση μας θα δημιουργήσει και την ανάλογη αντίδραση.

Κάθε σκέψη μας, κάθε λέξη που λέμε, κάθε κίνηση που κάνουμε, κάθε ψυχή που σώζουμε ή καταστρέφουμε.

Όλα μετράνε. Όλα μετράνε παιδιά μου.

Το θέμα, και αυτό που πρέπει να ρωτήσουμε τον εαυτό μας, είναι, ειλικρινά ,μας νοιάζει να βρεθούμε στον κόσμο του Θεού;

Ή έχει γίνει αυτό ένα σύνθημα αφηρημένο, που επαναλαμβάνουμε στον εαυτό μας και στους γύρω μας, από συνήθεια χωρίς να συνειδητοποιούμε ακριβώς τι λέμε;

Γιατί αυτό που λέμε είναι…. Θέλω κάποτε να βρεθώ κοντά στον Θεό.

Στον κόσμο που μου έχει ετοιμάσει ο Κ.Η.Ιησούς Χριστός.

Θέλω να είμαι κοντά στην Παναγία μας, στους Αγίους .Θέλω τον Παράδεισο.

Αυτά λέμε. Μόνο που αυτά που λέμε ,γνωρίζουμε πολύ καλά, ότι για να τα πετύχουμε, απαιτούνται κάποιες προϋποθέσεις.

Τι έχουμε σκοπό λοιπόν να κάνουμε για αυτό; Για τις προϋποθέσεις που απαιτούνται μιλάω; Τις τηρούμε;

Προσπαθούμε έστω να τις τηρήσουμε; Προσπαθούμε το σημάδι που θα αφήσουμε σήμερα, από το πέρασμά μας από την ζωή, να αξίζει κάποτε και κάποιος άλλος να πατήσει πάνω σε αυτό;

Ή έχουμε αδρανοποιήσει κάθε μας προσπάθεια, και έχουμε βάλει τον αυτόματο πιλότο της καθημερινότητας , περιμένοντας να μας οδηγήσει στον Παράδεισο, επειδή κάνουμε έναν σταυρό κάθε ημέρα, ΖΗΤΩΝΤΑΣ  κάθε ημέρα και κάτι για τον εαυτό μας από τον Θεό, χωρίς εμείς να κάνουμε την παραμικρή προσπάθεια να οδηγηθούμε προς αυτόν.;

Ζητάμε και σήμερα αγάπη από τον Θεό και από τους συνανθρώπους μας . Χωρίς πολλές φορές να δικαιούμαστε κάτι τέτοιο.

Όποιος παιδιά μου θέλει να γνωρίσει την αγάπη, πρέπει να ξέρει, ότι τι θα πει αγάπη ,θα το μάθει μόνο αυτός που δίνει αγάπη.

Τότε μόνο νοιώθεις την αγάπη να σε πλημυρίζει, σαν μοναδικό συναίσθημα ευτυχίας. Για αυτό που δώσαμε. Αυτή είναι η αγάπη.

Μια από τις βασικές προϋποθέσεις, για να βρεθεί κάποτε κάποιος στον κόσμο του Θεού.

Τίποτα στον κόσμο που δημιούργησε ο Θεός δεν μπορεί να φέρει κάποιο καλό αποτέλεσμα για εμάς και την ψυχή μας, αν δεν συνοδεύεται η προσπάθεια μας αυτή από αγάπη.

Χρησιμοποίησα το θέμα της αγάπης, σαν ένα μικρό παράδειγμα, για τις προϋποθέσεις που ανέφερα πριν ,ότι χρειάζονται για να μπει κάποιος στον κόσμο του Θεού, αφού λέει ότι αυτό είναι που θέλει σαν στόχο του.

Υπάρχουν φυσικά όπως όλοι μας καλά γνωρίζουμε και πολλές άλλες προϋποθέσεις που απαιτούνται, για αυτήν την πορεία.

Και μην μου πει κάποιος σας παρακαλώ, ότι δεν τις ξέρει αυτές τις προϋποθέσεις. Ότι κανείς δεν του τις έμαθε.

Οι ιερείς αυτό το έργο κάνουν. Αυτή είναι η αποστολή τους.

Αλλά ακόμα και για αυτούς που απέχουν από την εκκλησία του Θεού, έχει φροντίσει ο Κύριος μας να τους διδάξει ,βάζοντας μέσα τους, όπως σε όλους μας έτσι και σε αυτούς, έναν πάνσοφο διδάσκαλο.

Τον δάσκαλο αυτό, εμείς οι άνθρωποι έχουμε μάθει να τον λέμε συνείδηση.!!!!!!

Μην μου πει κάποιος λοιπόν ,ότι δεν ξέρει τι είναι το κακό ,που αν το ακολουθήσει θα βγει από την πορεία του προς τον ουρανό, ή τι είναι το καλό που στον ουρανό τον οδηγεί, γιατί δεν θα τον πιστέψω.

Τον δάσκαλο αυτόν, την συνείδηση όπως καλύτερα την ξέρουμε, ακούμε να μας μιλάει μέσα μας, από τότε που θυμόμαστε τον εαυτό μας. Να εκφράζεται  μέσα από τα συναισθήματα μας, και να μας διδάσκει έτσι, τι είναι καλό και τι όχι.

Άρα δικαιολογίες δεν χωράνε. Τις προϋποθέσεις για να πάμε στον Ουρανό τις ξέρουμε.

Και εδώ είναι που χάνω τις σκέψεις μου, γεμίζω με πατρικό θυμό ,και μου έρχεται να φωνάξω σε όλη την ανθρωπότητα.

Και ειδικά σε όλους τους Χριστιανούς που ισχυρίζονται ότι θέλουν να πάνε τον Παράδεισο.

Σε εσάς παιδιά μου.

ΩΡΑ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ!!!!!!!!

Έχετε ακούσει όλοι σας την έκφραση που λέμε συχνά ,ότι κάτι πάει κατά Διαόλου.

Ώρα να ξυπνήσουμε λοιπόν, γιατί όλη η ανθρωπότητα, με μαθηματική ακρίβεια, για εκεί έχει χαράξει κυριολεκτικά πορεία , εκτός αν……

Εκτός και αν προλάβουμε και ξυπνήσουμε.

Τα χρόνια μας στην Γή είναι λίγα. Και μην βιαστείτε να μου πείτε, βρε που να φας την γλώσσα σου παλιόγερε.

Δεν εννοώ το μέλλον της ανθρωπότητας.

60 ή 70 ή 80 ή και 100 αν θέλετε χρόνια ζωής, είναι ένα απειροελάχιστο χρονικό σημείο, λιγότερο και από ένα δευτερόλεπτο, σε σύγκριση με τον χρόνο του σύμπαντος.

Με την αιωνιότητα που έχουμε βάλει στόχο να κατακτήσουμε ,όλοι όσοι λέμε ότι θέλουμε να πάμε  στον Παράδεισο.

Και όμως παιδιά μου. Για αυτόν τον απειροελάχιστο χρόνο που περνάμε εδώ στην ζωή, αν δεν ξυπνήσουμε κάποτε, θα χάσουμε την αιωνιότητα. Το ξέρουμε αυτό. Αλλά δεν μπορούμε να το συνειδητοποιήσουμε σε όλη του την σημασία.

Η μια μέρα της ζωής μας, φέρνει την επόμενη, ο χρόνος μας περνάει με μοναδικά ενδιαφέροντα μας ,να ικανοποιούμε τις αισθήσεις και να δίνουμε ιδιαίτερο βάρος στις απολαύσεις μας.

Και κάποια στιγμή καθώς τα γεράματα πλησιάζουν ,πιθανόν κάποιοι από εμάς, να θυμιθούν ότι υπάρχουν και εκκλησίες, ότι υπάρχει Θεός, ότι υπάρχει η αιωνιότητα. Χρόνος πολύς ,όμως δεν θα υπάρχει τοτε.

Και η προσέγγιση μας  προς τον Θεό, θα είναι μια προσέγγιση σκοπιμότητας. Όσοι προλάβουν τότε, και ότι μπορούν να καταλάβουν από την αλήθεια του Θεού, σε αυτή την ηλικία.

Τότε είναι και η ώρα που οι περισσότεροι, θα  κοιτάξουν πίσω, την πορεία της ζωής τους, τα χνάρια τους, τα σημάδια που άφησαν οι πράξεις τους, στο πέρασμα τους από την ζωή, και θα πρέπει μόνοι τους να αξιολογήσουν σωστά, αν πρέπει και κάποιος άλλος να πατήσει στα σημάδια τους για να πορευτεί, ή θα πρέπει να τα αποφύγει σαν ναρκοπέδιο.

Γιατί όμως παιδιά μου να γίνει αυτό τότε, στα γεράματα μας, και όχι σήμερα;

Σήμερα που έχουμε αν θέλετε το πλεονέκτημα ,και να μάθουμε καλύτερα ,αλλά και να διορθώσουμε και κάποια από τα σημάδια που θα αφήσουμε πίσω μας τελικά αν καταλήξουμε ότι λάθος πράξαμε και λάθος αποτύπωμα αφήνουμε.

Και μην μου πείτε πάλι να φάω την γλώσσα μου, αν σας ρωτήσω, ποιός από μας ξέρει αν θα υπάρχει και αύριο.;

Είναι κάτι που το λέμε όλοι μας, και είναι αν θέλετε και η απόλυτη ερώτηση που μπορούμε να κάνουμε σε κάποιον που βάζει μακροπρόθεσμα σχέδια και στόχους.

Ας ξυπνήσουμε σήμερα λοιπόν παιδιά μου. Όσοι πιστεύουμε ότι είμαστε αναζητητές της αιώνιας ζωής.

Ο Παράδεισος δεν κερδίζετε με όνειρα αλλά ούτε και με ψέματα.

Η αλήθεια μας είναι αυτή που θα περάσει τελικά μέσα, ή θα εξοστρακιστεί σαν κακή ενέργεια.

Ας κοιτάξουμε γύρω μας.

Ας ελευθερώσουμε το μυαλό μας ,από τα τετριμμένα, ας σπάσουμε τα δεσμά της φυλακής ,που το σύστημα φυλάκισε την λογική μας ,με την στοχευμένη του εκπαίδευση, που κατάφερε να κοιμίσει το μυαλό μας, και να περιορίσει την αντίληψη μας, κάνοντας μας καταναλωτικά ρομπότ χωρίς ποιοτικά συναισθήματα, και ας κοιτάξουμε γύρω μας.

Ας ανέβουμε με την φαντασία μας, αν θέλετε μερικά χιλιόμετρα ψηλά και ας κοιτάξουμε κάτω.

Ας κοιτάξουμε τον κόσμο στον οποίο ζούμε.

Και σας ρωτάω .

Υπάρχει κάποιος πραγματικά τώρα, που να πιστεύει ότι όλα αυτά που βλέπει, δημιουργήθηκαν από τον Θεό γιατί;

Για να γεννιόνται άνθρωποι, οι οποίοι το μόνο που θα κάνουν, και ο μόνος λόγος που έρχονται στην Γή, είναι να τρώνε για να γεμίζουν οι αποχετεύσεις, να υπηρετούν σαν σκλάβοι τις αισθήσεις τους, να ξοδεύουν τον πολύτιμο χρόνο τους ,όχι για να αναζητούν την σοφία του Θεού, αλλά έναν ερωτικό σύντροφο, και γενικά όλο αυτό το μπάχαλο που λέμε ζωή ,και  που με την φαντασία σας βλέπεται ,να συμβαίνει εδώ στην Γή….. πιστεύει κανείς ότι αυτός ήταν ο λόγος που ο Δημιουργός μας έφτιαξε τον άνθρωπο;

Για να γεμίσει με σκουπίδια και αρνητική ενέργεια το σύμπαν; Γιατί αυτό παράγουμε παιδιά μου.

Εγώ δεν πιστεύω ότι αυτός ήταν ο σκοπός του. Πιστεύω ότι είχε μεγάλα σχέδια για εμάς.

Στα οποία εμείς αποτυγχάνουμε καθημερινά. Αποτύχαμε στον κήπο της Εδέμ, αποτυγχάνουμε και στην Γη . 

Τι περίεργο είδος το ανθρώπινο αλήθεια.; 

Του λες τι πρέπει να κάνει για να γίνει Θεός, και αυτό κοιμάται μέσα στις εφήμερες απολαύσεις, και δεν ακούει. 

Του λες πώς να γίνει άγγελος και αυτό γίνεται δαίμονας.

Ας ξυπνήσουμε παιδιά μου. Ας διορθώσουμε όσα από τα λάθη μας μπορούμε και προλαβαίνουμε, ας διορθώσουμε τα σημάδια μας ,ας αγαπήσουμε επιτέλους τον άνθρωπο δίπλα μας, ας γίνουμε καλύτεροι εμείς ,ας κάνουμε καλύτερους και τους άλλους, μα πάνω από όλα να σταματήσουμε να φοβόμαστε τον Θεό και να μάθουμε να τον αγαπάμε.

Αγαπόντας αληθινά τον Θεό, ας αγαπήσουμε τώρα και την ψυχή μας ,ας ελευθερώσουμε τον εαυτό μας από τον φόβο ,για να τον γνωρίσουμε επιτέλους.

Ας αντιμετωπίσουμε την αλήθεια μας. Ας καταλήξουμε με θάρρος  ,ότι αυτοί είμαστε σήμερα, ατελείς και σε λάθος πορεία,  αλλά θέλουμε από εδώ και πέρα να γινόμαστε καλύτεροι , κάθε νέα ημέρα της ζωής μας.

Ας αφήσουμε όμορφα και ευλογημένα σημάδια, στο πέρασμα μας από αυτήν την ζωή, εμείς όλοι που λέμε ότι θέλουμε να πάμε στον Παράδεισο.

Ευλογημένος ο άνθρωπος εκείνος παιδιά μου, που στα σημάδια που άφησε πίσω του, φεύγοντας από την ζωή αυτή, κι άλλοι θα θέλουν να βαδίσουν.

Με την ευλογία μου και την αγάπη μου, θα τελειώσω εδώ, λέγοντας σας να θυμάστε, ότι ο άνθρωπος δεν έχει φτερά, κι όμως, ψηλά μπορεί να φτάσει.

Πάτερ Φανούριος

ΦΩΣ ΕΚ ΦΩΤΟΣ

Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΦΩΣ

Μόνος και πάλι. Κανείς κοντά σου να σου πιάσει το χέρι, μια λέξη αγάπης να σου πει.

Κανείς να μοιραστείς μαζί του, την μέρα σου πως πέρασε.

Κανείς να σε κάνει να ξεχαστείς ,έστω και με ψεύτικα λόγια από τα βάσανα, τις ανησυχίες σου και τις φοβίες σου.

Κανείς παιδί μου να μοιραστείς μαζί του, την χαρά από μια επιτυχία σου.

Μόνος. Εσύ και ο χώρος σου να μαρτυρά την προσωπικότητα σου, και την ψυχική σου κατάσταση..

Η χειρότερη χρονικά στιγμή ,για να κάνεις τα μεγαλύτερα λάθη της ζωής σου παιδί μου.

Στην απελπισία σου για λίγη συντροφιά ,να επιλέξεις τον λάθος άνθρωπο, που θα σημαδέψει αρνητικά την υπόλοιπη ζωή σου.

Στην στεναχώρια σου να αρχίσεις το ποτό, να ενδώσεις σε αλόγιστα πάθη,  ή ότι άλλο μπορεί να διώξει από τις σκέψεις σου ,αυτό το συναίσθημα της μοναξιάς.

Κάτω από το βάρος της μοναξιάς, λάθος να πάρεις αποφάσεις για την πορεία σου.

Να δείξεις εμπιστοσύνη σε λάθος άτομα, στην προσπάθεια σου να αποδείξεις ότι είσαι άτομο που δεν του αξίζει η μοναξιά. Να παρασυρθείς σε δρόμους με αδιέξοδα.

Δύσκολο πεδίο η μοναξιά. Ναρκοπέδιο.

Κι όμως………. Είναι και ευλογία. 

Γιατί μπορούμε επιτέλους να κάνουμε και λίγη ποιοτική παρέα, με κάποιον που απελπισμένα μας φωνάζει για παρέα, και δεν τον ακούμε.

Με κάποιον που μας ζητά να τον γνωρίσουμε, και τον αγνοούμε συστηματικά.

Με τον μόνο που μας αγαπά αληθινά, και τον προδίδουμε καθημερινά.

Με τον εαυτό μας.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Το μικρό ΣΟΦΟ παιδί που κρύβουμε μέσα μας, παραπονεμένο και δυστυχισμένο σε αιώνια μοναξιά.

Και έχει τόσα, μα τόσα να μας πει. Τόσα πολλά να μας διδάξει.

Τόσα απίστευτα μυστικά να μας αποκαλύψει. Τόσες απορίες να μας λύσει. Όλα αυτά που του μαθαίνει η ψυχή μας ,και το παροτρύνει  να μας πει.

Και εμείς όμως εύκολα το κρατάμε απομονωμένο και φυλακισμένο, και ζητάμε τις ίδιες απαντήσεις από ανθρώπους ,που δεν έχουν τίποτα ποιοτικό  να μας πουν.

Που ούτε καν μας ξέρουν.

Πρόχειρα, που μας δίνουν επιπόλαιες συμβουλές, που αν τις εφαρμόσουμε, τις περισσότερες φορές ,τα αποτελέσματα θα είναι καταστροφικά για εμάς.

Γιατί μας συμβούλεψαν, χωρίς να ξέρουν αν έχουμε την δυνατότητα, να εφαρμόσουμε με επιτυχία τις συμβουλές τους, σύμφωνα με τον χαρακτήρα μας.

Μας είπαν απλά, τι θα έκαναν αυτοί αν ήταν στην θέση μας, και αλόγιστα περιμένουν από εμάς, να το πράξουμε, χωρίς όμως εμείς, να είμαστε αυτοί. Χωρίς να ξέρουν αν το μπορούμε.

 Και ανάλογα από το τι θέλουν να πάρουν από εμάς, θα μας κάνουν να αισθανθούμε ότι τους ενδιαφέρουν τα προβλήματα μας, και οι αναζητήσεις μας.

Και μόλις το πάρουν, θα διαπιστώσουμε πάλι ,πόσο σκληρή είναι η μοναξιά αλλά και η προδοσία.!!!!!!!!

Ενώ ο μοναδικός μας πιστός, ο εαυτός μας, που μας μιλάει με την φωνή του Θεού μέσα μας, εξακολουθεί να μένει στο περιθώριο ….. και στην μοναξιά.

Ευλογημένη η μοναξιά παιδιά μου, για αυτούς που ψάχνουν την αλήθεια. !!!!!!!!!!

Αντί να την εκλάβουμε σαν δυστυχία ,και να πνιγούμε στην μιζέρια, ας την δούμε σαν μια μοναδική ευκαιρία για ενδοσκόπηση, με σκοπό την  αναγέννηση μας, και επανατοποθέτηση μας στο μονοπάτι που οδηγεί στον Θεό, από το οποίο μονοπάτι έχουμε παρεκκλίνει χιλιόμετρα πολλές φορές, με τις πράξεις μας

Ας έρθουμε σε επαφή με τον εαυτό μας, ή κατά μία άλλη έκφραση με την φωνή της ψυχής μας. Σίγουρα ο εαυτός μας δεν είναι η ψυχή μας, είναι όμως ότι κοντινότερο έχουμε που επικοινωνεί με αυτήν.

Ο Θεός ,μας έφτιαξε κατ’ εικόνα και ομοίωση. Όχι εμφανισιακά , όπως όλοι μας αντιλαμβανόμαστε όταν κοιτάξουμε τους συνανθρώπους μας, αλλά ενεργειακά.

Βγάζει με την δημιουργία μας, ενέργεια από αυτόν, και την εναποθέτει μέσα μας.

Αυτό που έχουμε μάθει να αποκαλούμε ψυχή.

Αυτή η ενέργεια είναι ,που μας βάζει μπροστά όλες μας τις λειτουργίες ,πνευματικές και σωματικές ,με την γέννησή μας.

Αυτή η ενέργεια, η ψυχή μας, είναι που αναλαμβάνει μέσα μας τον ρόλο της επικοινωνίας μας με τον Θεό, ανά πάσα στιγμή.

Είναι αυτή που θα παίξει για την υπόλοιπη ζωή μας, τον ρόλο του διδάσκαλου, τον ρόλο του φύλακα Άγγελου , και αυτή που θα αναπτύξει την ποιότητα της συνειδήσεως μας, αν μάθουμε να την ακούμε, αν μάθουμε να της αναγνωρίσουμε αυτόν τον ρόλο,  να μάθουμε από αυτήν, και με εμπιστοσύνη να την αφήσουμε να μας οδηγήσει προς το ΦΩΣ.

Η ίδια επιθυμεί, κάποτε να ενωθεί πάλι με την πηγή από την οποία εστάλη. Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει εμείς να είμαστε άξιοι να βρεθούμε εκεί.

Με τις πράξεις μας, την ποιότητα που θα αναπτύξουμε σαν άνθρωποι, και σαν Χριστιανοί.

Η ψυχή μας λοιπόν, ή ο φύλακας Άγγελος αν θέλετε, ο σοφός διδάσκαλος και καθοδηγητής μας για άλλους, η ο εαυτός μας για τους περισσότερους όπως νομίζουμε, ή καλύτερα ακόμα η φωνή του Θεού, μας μιλά κάθε στιγμή, στην προσπάθεια της , να μας διδάξει και να μας αποκαλύψει τα μυστικά του Θεού.

Δεν σταματά ποτέ να προσπαθεί να μας βάλει στο μονοπάτι του Φωτός.

Και εμείς παιδιά μου τι κάνουμε;

Ακούμε; Όχι βέβαια.

Με μια τάση αυτοκαταστροφής, κλείνουμε το κανάλι επικοινωνίας με την ψυχή μας, απομονώνουμε τον φύλακα άγγελό μας, φιμώνουμε τον δάσκαλο και καθοδηγητή μας, χτίζουμε κάστρα και φυλακίζουμε τον εαυτό μας μέσα σε αυτά, και κόβουμε έτσι κάθε επικοινωνία μας με τον Θεό.

Αντί να μπούμε στο μονοπάτι που οδηγεί στο ΦΩΣ, παρεκκλίνουμε καθημερινά και συστηματικά από αυτό. Αρνούμαστε την Θέοση που μας επιφυλάσσει ο Δημιουργός μας ,και σπαταλάμε την ζωή μας σε ανούσια ενδιαφέροντα, αποκρινόμενοι από την πραγματική χαρά  της ζωής.

Αντί να επιζητούμε την σοφία του Θεού, κάνουμε αυτοσκοπό μας την αναζήτηση ενός ερωτικού συντρόφου, μιας εφήμερης δόξας, φροντίζουμε για την προβολή και την εμφάνιση μας , πουλάμε την αξιοπρέπεια μας, την ηθική μας, κάθε μας αξία, που μας έχει προικίσει ο Θεός , σε εφήμερες απολαύσεις και ενδιαφέροντα.

Και γενικά αφιερώνουμε την ζωή σας σε οτιδήποτε μας απομακρύνει από το ΦΩΣ, αλλά και το κυριότερο, σε οτιδήποτε δεν θα πάρουμε μαζί μας, σαν έρθει η ώρα να ταξιδέψουμε.

Ενώ αντίθετα, στο μόνο που θα πάρουμε μαζί μας, στην ψυχή μας δηλαδή, δεν αφιερώνουμε καθόλου χρόνο και σημασία για την ποιοτική της ανάπτυξη.

Σαν να μην υπάρχει.

Και η αλήθεια είναι, ότι για πολλούς από εμάς παιδιά μου, δεν υπάρχει.

Την έχουμε χάσει από καιρό. Όχι βέβαια την ψυχή μας στην κυριολεξία.

Έχουμε χάσει την επικοινωνία με αυτήν, που είναι σαν να έχουμε χάσει και την ίδια.

Έχουμε χάσει, αυτό που έχουμε μάθει να λέμε συνείδηση

Είναι απίστευτο πόσο εύκολα κάποιοι άνθρωποι κάνουν το κακό.

Βασανίζουν με ευχαρίστηση τους συνανθρώπους τους, τα άμοιρα τα ζώα, προδίδουν όσους κάνουν το λάθος να τους εμπιστευτούν, σκοτώνουν άλλων ψυχές, αλλά και την δική τους ψυχή, στο τέλος που σκοτώνουν.

Ενώ δεν παύουν βέβαια ποτέ να ζητούν, την αγάπη που νομίζουν ότι δικαιούνται από τους άλλους ανθρώπους, για τον εαυτό τους.

Έχουν την αίσθηση και την πεποίθηση ,ότι είναι οι αδικημένοι του σύμπαντος, την ίδια στιγμή που αδικούν αυτοί ,όσους πέσουν στην δική τους κρίση.

Το ανθρώπινο είδος, όπως το κατάντησαν οι άνθρωποι. Μια παραφωνία του σύμπαντος.

Δεν έφτιαξε έτσι ο Θεός τον άνθρωπο. Τον δημιούργησε με τις καλύτερες προδιαγραφές για να γίνει ένα στολίδι στο σύμπαν, και όχι μια παραφωνία.

Και ενώ όλο το σύμπαν λάμπει, εμείς, εκτός από κάποιες Άγιες εξαιρέσεις, ζούμε μέσα στο σκοτάδι. Μακριά από το Φώς.

Αυτό παιδιά μου λέω εγώ μοναξιά, και όχι την έλλειψη φίλων η παρέας.

Η μοναξιά όπως την ερμηνεύουμε και την βιώνουμε οι περισσότεροι, μπορεί να είναι μια ευλογία από τον Θεό, σαν μια δεύτερη ευκαιρία για να επικοινωνήσουμε μαζί του, στο πεδίο της ψυχής μας, να εμβαθύνουμε στην μελέτη του εαυτού μας, να έρθουμε σε επαφή με τον φύλακα άγγελο μας, να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.

Για να γίνουμε όμως κάποτε καλύτεροι άνθρωποι, απαραίτητο είναι , να μάθουμε πρώτα, τι άνθρωποι είμαστε σήμερα.

Όχι αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε, ούτε αυτό που λέμε στους άλλους ότι είμαστε, αλλά ούτε και αυτό που προσποιούμαστε ότι είμαστε ,ανάλογα με τις περιστάσεις για να πετύχουμε τους σκοπούς μας,αλλά αυτό που στα αλήθεια είμαστε.

Τι να καλυτερέψουμε και να διορθώσουμε επάνω μας, εάν δεν έχουμε εντοπίσει και παραδεχτεί πρώτα, τι είναι αυτό που δεν λειτουργεί σωστά;

Και εδώ σε αυτό το σημείο, είναι που σας λέω ,ότι μπορεί η μοναξιά όπως την νοιώθουμε εμείς, να είναι μια ευλογία για εμάς, την συγκεκριμένη περίοδο της ζωής μας.

Ανεπηρέαστοι από την παρουσία και τα προβλήματα ανθρώπων ,που πιθανόν να μας εμποδίζουν  να βρεθούμε με τον εαυτό μας, ας κάνουμε το μεγάλο βήμα.

Ας προσπαθήσουμε για πρώτη φορά, να μάθουμε ποιοι είμαστε.

Την αλήθεια μας. Αυτήν που τελικά θα πάρουμε μαζί μας. Αυτή που κάποτε θα πρέπει να παρουσιαστεί μπροστά στον υπέρτατο κριτή και Θεό μας.

Κακά τα ψέματα. Ας εντοπίσουμε στον εαυτό μας, στον χαρακτήρα μας, όλα τα άσχημα ,που ούτε στην εξομολόγηση δεν θα πούμε ποτέ. Συνήθως στην εξομολόγηση θα πούμε κάποιες κακές πράξεις μας.

Ποτέ δεν θα πούμε, {γιατί ίσως δεν το έχουμε εντοπίσει ούτε εμείς} τον πραγματικό λόγο ή την αδυναμία μας, που μας οδήγησε σε αυτήν την κακή πράξη.

Και δεν θα έχουμε εντοπίσει την αιτία, γιατί πάντα δικαιολογούμε τον εαυτό μας για τις λάθος πράξεις μας, αντί να μελετήσουμε και να ανακαλύψουμε, τον αληθινό λόγο που μας οδήγησε σε αυτήν την πράξη.

Είμαστε ψεύτες, είμαστε κλέφτες, είμαστε πονηροί, είμαστε εκμεταλλευτές, είμαστε ασεβείς προς τον Θεό και τους συνανθρώπους μας, δεν αγαπάμε, είμαστε κακοί, είμαστε, είμαστε , είμαστε ,και τι δεν είμαστε.

Και όμως κάθε ημέρα ξυπνάμε με ένα όμορφο χαμόγελο, και επειδή κάνουμε 50 μετάνοιες στην εκκλησία την Κυριακή, νομίζουμε ότι θα πάμε στον Παράδεισο.

Μεγάλη η πλάνη μας παιδιά μου. Ούτε απ’ έξω δεν θα περάσουμε.

Ας εκμεταλλευτούμε λοιπόν την μοναξιά μας δημιουργικά όσο ακόμα μπορούμε.

 Ήρθε η στιγμή της αλήθειας για όσους ειλικρινά θέλουν να την ανακαλύψουν ,και να την διαχειριστούν προς όφελος τους.

Πάρτε ένα κομμάτι χαρτί και ένα στυλό ,και γνωρίστε τον εαυτό σας.

Ομολογήστε τουλάχιστον σε εσάς παιδιά μου, αυτό που ξέρετε πολύ καλά ότι είσαστε.

Γράψτε τα κάτω. Για το όνομα του Θεού, με πάσα ειλικρίνεια.

Χωρίς καμία δικαιολογία να γεννιέται στο μυαλό σας, για την υπεράσπιση σας.

Και αφού γράψετε όλα αυτά που είστε, και σαν σοφοί κριτές του εαυτού σας πλέον, καταλήξετε σε ότι σας αρέσει ή  δεν σας αρέσει επάνω σας, χαρείτε για τα καλά στοιχεία σας που ανακαλύψατε, και προσπαθείτε από εδώ και πέρα να τα διατηρήσετε και ενδυναμώσετε ,αλλά και θυμώστε με όλα τα άσχημα ,που εντοπίσατε ή έστω τολμήσατε να ομολογήσετε.

Τώρα βέβαια, έφτασε και η στιγμή της αλήθειας παιδιά μου. Είστε σίγουροι ότι θέλετε κάποτε να φτάσετε στον Θεό; Είστε σίγουροι ότι θέλετε να βρεθείτε εκεί που οι ψυχές αγάλλονται στην αιωνιότητα;

Είστε σίγουροι ότι αγαπάτε τον Κ.Η.Ιησού Χριστό, την Παναγία μας και το σχήμα των Αγίων, και θα θέλατε, άξιοι να βρεθείτε κάποτε στον κόσμο, που έχουν ετοιμάσει για τους αμαρτωλούς που μετανοούν;

Θέλετε στα αλήθεια να ζήσετε αιώνια στον Παράδεισο; Η απλά ο Παράδεισος αποτελεί για εσάς μια αφηρημένη έννοια, λίγο ασαφής για να συλλάβετε το νόημα του.;

Αν ναι, τότε ξέρετε τι πρέπει να κάνετε. Πρέπει να γίνεται καλύτεροι.

Ξεπεράστε το ανθρώπινο πεδίο, και θα γίνεται κατά χάριν Θεοί.

Συγκεντρωθείτε σε όλα αυτά που χαρακτηρίσατε σαν άσχημα επάνω σας, και κάθε ημέρα θα προσπαθείτε σιγά σιγά να τα καλυτερεύσετε, να τα διορθώσετε, να τα αποβάλετε.

Αν κάνετε κάτι λάθος 10 φορές την ημέρα, προσπαθήστε να μειώσετε την συχνότητα του ,στις 5 φορές την ημέρα, μέχρι να μειωθεί στο ελάχιστο και να χαθεί. Μέχρι να έχετε εσείς τον έλεγχο του λάθους σας και όχι αυτό να ελέγχει εσάς.

Αν κάνετε κάτι λάθος κάθε ημέρα, προσπαθήστε να το κάνετε σιγά σιγά κάθε δύο ημέρες. Όταν φτάσετε κάθε δύο ημέρες, κάντε αγώνα για να το κάνετε κάθε τρείς ημέρες. Και ούτω καθεξής μέχρι να εξαλειφτεί από την ζωή σας.

Να μην περνάει από σήμερα και μετά ,ούτε μια ημέρα που να μην προσπαθείτε να γίνετε,  λίγο καλύτεροι από την ημέρα που πέρασε στο εχτές. Κάθε ημέρα και καλύτεροι.

Κάθε ημέρα να αποκτά νόημα για εσάς που την ζήσατε, γιατί κάθε ημέρα θα κάνετε και ένα βήμα, προς το Φως.

Πρώτα θα έχετε γνωρίσει τον εαυτό σας. Τον αληθινό εαυτό σας.

Θα έχετε αποδεχτεί και εξοικειωθεί με αυτό που θα ανακαλύψετε ότι στα αλήθεια είστε, θα αγωνιστείτε για να απαλλαγείτε από κάθε κουρτίνα που σκεπάζει την αλήθεια σας, θα αρχίσετε να διορθώνεστε κάθε ημέρα και περισσότερο ,και τέλος ,σε κάποιο σημείο της διαδρομής ,θα έρθετε σε επικοινωνία με την ψυχή σας.

Ξέρει αυτή από εκεί και πέρα ,να σας πάρει από το χέρι με αγάπη, και να σας οδηγήσει στο ΦΩΣ.

Γιατί η ψυχή σας παιδιά μου είναι κομμάτι του Θεού. Είναι ΦΩΣ. Φως εκ Φωτός και αυτή.

Κάντε τον αγώνα σας, εκμεταλλευτείτε την μοναξιά σας με τον καλύτερο τρόπο, και όσοι δεν είναι μόνοι, ας αποζητήσουν λίγη μοναξιά για αυτόν τον σκοπό, ανακαλύψτε την αλήθεια σας, και αγωνιστείτε για την πορεία σας προς τον Θεό.

Στον κόσμο του Θεού, δεν ζουν μόνο οι Άγιοι. Ζουν και οι ψυχές που ξεπέρασαν το ανθρώπινο πεδίο ,και μέσα στην αγάπη του Θεού, ελευθερώθηκαν με την αλήθεια τους, και  έγιναν πνεύματα άξια να βρεθούν στον κόσμο του.

Κανείς παιδιά μου δεν θα σας ρωτήσει στον ουρανό ,γιατί δεν γίνατε Άγιοι .

Θα σας ρωτήσει όμως………. Γιατί δεν προσπαθήσατε να γίνετε.

Γιατί δεν αγωνιστήκατε για να γίνεται.

Ας αξιοποιήσουμε λοιπόν την σημερινή μας μοναξιά σωστά, για να έχουμε αιώνια παρέα και συντροφιά αργότερα.

Να είστε ευλογημένοι και υγιείς.

Πατήρ Ιωάννης

ΦΩΣ ΕΚ ΦΩΤΟΣΟ ΦΩΣ

ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗΣ

Πολλοί συνάνθρωποί μας Χριστιανοί, έχουν τελείως μπερδεμένο μέσα τους το θέμα της Νηστείας.

Έχουν την αίσθηση ,ότι την νηστεία την κάνουν για να τιμήσουν τον Θεό.

Κάτι σαν υποχρέωση δηλαδή. Και σκεπτόμενοι έτσι, από αντίδραση πολλές φορές, απέχουν.

Έχοντας εκπαιδευτεί από μικροί, να φοβούνται τον Θεό  {αντί να έχουν μάθει να τον αγαπούν,} και θέλοντας να αντιδράσουν υποσυνείδητα, σε ότι τους προκαλεί φόβο ή δέσμευση, δεν δίνουν στην νηστεία την σημασία που πρέπει ,και δεν νηστεύουν.

Στην καλύτερη περίπτωση ,θα κάνουν μια νηστεία για λίγες ημέρες την Μεγάλη εβδομάδα, και θα κοινωνήσουν αισθανόμενοι ότι έκαναν το χρέος τους προς τον Θεό.

Ποιο χρέος ; Ο Θεός δεν χρειάζεται την νηστεία μας. 

Εμείς την χρειαζόμαστε και όχι ο Θεός.

Λάθος δασκαλεμένοι, λάθος πορευόμαστε.

Θα προσπαθήσω στα επόμενα λεπτά, να τοποθετηθώ πάνω στο σοβαρό αυτό θέμα, θέλοντας από την δική μου οπτική γωνία, να σας ελευθερώσω από πλανεμένες αντιλήψεις και να σας αποκαλύψω τα μυστικά της νηστείας ,και για ποιόν λόγο στα αλήθεια την κάνουμε.

Όπως γνωρίζεται από τις έως τώρα ομιλίες μου, δεν μου φτάνει να σας πω κάντε αυτό ή κάντε εκείνο, χωρίς να σας εξηγήσω για την καλύτερη κατανόηση σας, ποιες δυνάμεις ενεργούν στο να γίνει αυτό ή να γίνει εκείνο. Έτσι θα κάνω και τώρα.

Όπως λέω πάντοτε, τα πάντα είναι ενέργεια.!!!!!!!!!

Το ανθρώπινο σώμα λοιπόν, είναι και αυτό ενέργεια, που εκφράζεται στα μάτια μας, σαν τρισδιάστατη μορφή. 

Και σαν ενέργεια, επηρεάζει αλλά και επηρεάζεται με πολλούς τρόπους. Είναι ένα μικρό εργοστάσιο ενέργειας, που ανάλογα με το καύσιμο που του βάζουμε ,παράγει και ανάλογη προς όφελος μας ή όχι ,ποιότητα ενέργειας.

Και στον ρόλο του καυσίμου μπορεί να είναι οι τροφές που τρώμε, οι σκέψεις και οι πράξεις που κάνουμε, αυτά που λέμε, και γενικά κάθε είδους αντίδραση που εισπράττουμε, από την καθημερινή μας δράση, στο πέρασμα της ημέρας.

Τροφοδοτούμαστε ανάλογα με τις πράξεις μας ,με τοξικό και αρνητικό μαγνητισμό, εάν κάνουμε ή σκεπτόμαστε το κακό, ή με ευεργετικό και θετικό μαγνητισμό εάν κάνουμε το καλό, και ανάλογα παράγουμε ,αλλά και βιώνουμε και εμείς ,την κακή ή την καλή ενέργεια.

Γινόμαστε εμείς οι ίδιοι, ο δαίμονας ή ο άγγελος του εαυτού μας ,ανάλογα με το τι τροφοδοτούμε το εργοστάσιο που αποκαλούμε ανθρώπινο σώμα.

Τοξικές πράξεις και σκέψεις, παράγουν κακή ενέργεια, παράγουν κακό, κακοτυχία και πόνο, σε εμάς, αλλά και στο περιβάλλον μας.

Πράξεις και σκέψεις αγάπης και  καλοσύνης, παράγουν θετική ενέργεια, ευλογία, ευτυχία και χαρά, για εμάς και το περιβάλλον μας.

Ότι καύσιμο τροφοδοτείς το εργοστάσιο σου, τέτοια ενέργεια θα βγάλει.

Και φυσικά , οι τροφές που τρώμε παίζουν και αυτές μεγάλο ρόλο. Κρέατα και λιπαρά συγκεντρώνουν τοξίνες στο σώμα μας ,αλλά ειδικότερα στον εγκέφαλο μας.

Ένα γεμάτο τοξίνες σώμα δεν λειτουργεί σωστά. Όλα τα όργανα βρίσκονται σε δυσαρμονία. Αρνητική ενέργεια  εκπέμπεται από αυτό, με αποτέλεσμα αρνητική προδιάθεση και νευρωτική συμπεριφορά.

Ένας εγκέφαλος γεμάτος τοξίνες δυσλειτουργεί. Είναι η μηχανή του εργοστασίου μας, όπου λαμβάνονται οι σοβαρότερες για εμάς αποφάσεις. Και όμως, δεν λειτουργεί σωστά.

Και το χειρότερο από όλα. Δεν έχει ο εγκέφαλος μας ,επίγνωση της λανθασμένης του λειτουργίας. Συνηθίζει σιγά σιγά στην νέα αυτή αρρωστημένη κατάσταση, και δεν είναι πλέον σε θέση να διευθύνει σωστά το εργοστάσιο, που λέγεται ανθρώπινο σώμα.

Με μεγάλη ευκολία θα πάρει λάθος αποφάσεις, του είναι δύσκολο πλέον να εναρμονιστεί με οτιδήποτε πνευματικό , ή άλλες ανώτερες έννοιες και αξίες.

Απομακρύνεται χωρίς να το καταλάβει από οτιδήποτε Θείο και ιερό με πολύ μεγάλη ευκολία. Δυσλειτουργεί.

Βάζουμε λάθος καύσιμα, παράγουμε λάθος ενέργεια.

Λάθος ενέργεια, λάθος λειτουργία.

Λάθος λειτουργία, λάθος αποτέλεσμα.

Είμαστε σαν ένα καράβι ,με τρελό καπετάνιο, σε μια τεράστια φουρτούνα.

Από κει και πέρα, θα λέγαμε κατά το σύνηθες, ο Θεός βοηθός.

Και καλά θα κάναμε, αν το λέγαμε αυτό ,όπως κάνουμε σε κάθε μας ανάγκη.

Μόνο που ο Θεός, είναι χιλιάδες βήματα ποιο μπροστά από εμάς, και έχει φροντίσει ήδη μέσω του Κ.Η.Ιησού Χριστού για την βοήθεια μας.

Εμείς όμως, με τους τοξικούς εγκεφάλους μας, αδυνατούμε να κατανοήσουμε και να συνεργαστούμε για την θεραπεία μας.

Με όσα έχω πει έως τώρα, πιστεύω ότι έχει γίνει κατανοητό από όλους μας, ή σχέση κακό καύσιμο ,άρα κακή λειτουργία και κακό αποτέλεσμα. 

Χρησιμοποίησα όπως πάντα, απλή προσέγγιση με καθημερινές κουβέντες ,για να εξηγήσω την λειτουργία αυτή.

Πάμε τώρα να κατανοήσουμε και να προσαρμόσουμε ,την σχέση που μπορεί να έχουν όλα αυτά που έλεγα, με την νηστεία, με την εξομολόγηση, και με τον Θεό.

Είπαμε ότι κακές σκέψεις, κακές πράξεις ,και γενικά η κακή μας συμπεριφορά στον άνθρωπο ,αλλά και στον Θεό, {αυτό που η εκκλησία μας ονομάζει αμαρτίες} παράγει μέσα μας αρνητική ενέργεια .

Γεννάμε και τροφοδοτούμε μέσα μας ,έναν δαίμονα και τον ταΐζουμε καθημερινά να θεριέψει. Παράγουμε κακό, αλλά και ζούμε μέσα στο κακό.

Σιγά σιγά σκεπάζεται και η φωνή της συνείδησης μας, και δεν ακούμε πλέον την απελπισμένη φωνή της ψυχούλας μας, που μας εκλιπαρεί να σωθούμε, ή μας μαλώνει για τις αμαρτίες και τα λάθη μας.

Κάνουμε πολύ εύκολα πλέον όλο και περισσότερο κακό, χωρίς  συνείδηση πια.

Ο Θεός να μας βοηθήσει πλέον, όπως είπαμε και πριν, γιατί είμαστε στο καράβι με τον τρελό καπετάνιο στην μεγάλη φουρτούνα.

Η ζωή μας πάει στα βράχια. Ο Θεός βοηθός.

Είπα όμως πριν, ότι ο Θεός, μας έχει στείλει χιλιάδες χρόνια τώρα, την βοήθεια που εμείς ζητάμε σήμερα. Μας έστειλε τον υιό του και Θεό μας, τον Κ.Η.Ιησού Χριστό να μας διδάξει το μυστικό ,και τον τρόπο που μπορούμε να διορθώσουμε την ποιότητα του καύσιμου που χρησιμοποιούμε για να υπάρχουμε, ούτος ώστε ο άνθρωπος να παράγει πλέον θετική και καθαρή ενέργεια, που θα αντιστρέψει και θα επιδιορθώσει, όλη την κακή του λειτουργία.

Μας δίδαξε την εξομολόγηση.!!!!!!!!!!!!

Παιδιά μου, τίποτε δεν είναι τυχαίο στην Ορθοδοξία. Τίποτα δεν γίνεται, απλά για να γίνει. Όλα είναι δομημένα και εγκεκριμένα από τον κόσμο του Θεού, για να εκδηλωθούν στον κόσμο των ανθρώπων.

Για όλα υπάρχει λόγος που γίνονται, και όλα φέρνουν την σφραγίδα του Θείου, που μέσα του ζουν όσοι με πίστη προσεγγίζουν τις αρχές της Ορθοδοξίας.

Αυτά που σήμερα κατανοεί και εξηγεί η επιστήμη, ο Θεός μας και Δημιουργός μας ,μας τα έχει δώσει χιλιάδες χρόνια πριν.

Και εγώ στις ομιλίες μου, χρησιμοποιώ πολύ απλές προσεγγίσεις, για να σας εξηγήσω κάποια πράγματα, με έναν τρόπο που γίνεται κατανοητός εύκολα. Είπαμε, ότι κατά την γνώμη μου είναι ποιο εύκολο, να καταλάβει κάποιος, πως και γιατί γίνεται κάτι, αν μπορώ να του εξηγήσω, τις δυνάμεις που ενεργούν για να γίνει αυτό το κάτι.

Ο λόγος μου δεν είναι,ο τυπικός λόγος ενός Ορθόδοξου ιερέως. Αυτό το αφήνω σε πολύ ποιο άξιους και μορφωμένους από εμένα Ιερείς, που μπορούν να το κάνουν καλύτερα από εμένα.

Εγώ απλά σας ομιλώ βλέποντας τα πράγματα από μια άλλη οπτική γωνία, άλλα πάντα για το ίδιο θέμα. Την Ορθοδοξία.

Η εξομολόγηση λοιπόν. 

Ο ένας και μοναδικός τρόπος , που μας έδωσε ο Κ.Η.Ιησούς Χριστός για να μπορούμε να απαλλαγούμε από την τοξικότητα των σκέψεων μας, των πράξεων μας, των αμαρτιών μας δηλαδή, ούτος ώστε να καθαριστεί το καύσιμο που τροφοδοτούμε το εργοστάσιο που λέγεται ανθρώπινο σώμα, και να μπορέσει να λειτουργήσει ξανά, παράγοντας θετική ενέργεια. Καλοσύνη και αγάπη δηλαδή.

Να αποκτήσουμε πάλι συνείδηση του καλού και του κακού, και μετανοιωμένοι πλέον από την κακή προηγούμενη λειτουργία μας, να εκπαιδευτούμε με την καθοδήγηση ενός χαρισματικού πνευματικού, να επιλέγουμε πλέον να ακούμε ,και να δεχόμαστε σαν σωστή, την φωνή της συνειδήσεως μας ,που μας συμβουλεύει για το καλό.

Τόσο απλά.

Και ας μην γελιόμαστε παιδιά μου. Την εξομολόγηση δεν την κάνουμε για τον Θεό. Την κάνουμε για το καλό το δικό μας και μόνο. Δεν έχουμε καμιά υποχρέωση προς τον Θεό να εξομολογηθούμε. Έχουμε υποχρέωση προς τον εαυτό μας. 

Για να μπορούμε κάποτε να πάμε κοντά στον Θεό ,άξιοι να βρεθούμε στον κόσμο του.

Μην βλέπουμε την εξομολόγηση σαν θρησκευτική αγγαρεία, άλλα να την βλέπουμε σαν ευκαιρία και ευλογία από τον Θεό ,για να κάνουμε επανεκκίνηση της προσπάθειας μας που είχε ατονήσει προς την Θέοση. Προς την αναγέννηση μας.

Η νηστεία τώρα.

Σε συνδυασμό με την εξομολόγηση που μας καθαρίζει τα πνευματικά μας βάρη ,και την ενέργεια μας ,από την αρνητική επίδραση των κακών μας πεπραγμένων, η νηστεία σε τι χρειάζεται;

Σε ένα αυτοκίνητο μπορούμε να βάλουμε το καθαρότερο καύσιμο που υπάρχει στην αγορά.

Αν όμως το καρμπυρατέρ ή ο εγκέφαλος του αυτοκίνητου δεν λειτουργεί σωστά, θα γίνει κακή διαχείριση και χρήση του καυσίμου, και έτσι το όχημα πάλι θα έχει ελαττωματική λειτουργία και απόδοση.

Κάναμε μισή δουλειά δηλαδή.

Η νηστεία είπαμε και στην αρχή ,σκοπό έχει να απαλλάξει το ανθρώπινο σώμα, και ειδικά τον εγκέφαλο ,από όλες τις τοξίνες που έχει συγκεντρώσει, και εμποδίζουν την σωστή κατανόηση και διαχείριση, των πνευματικών και ενεργειακών καταστάσεων, που καλείται να κάνει ο ανθρώπινος εγκέφαλος.

Με την νηστεία φεύγουν οι τοξίνες από το σώμα, και όλα τα όργανα μας λειτουργούν σε πλήρη αρμονία.

Οι νηστείες που έχει καθιερώσει η Ορθόδοξη εκκλησία, αν ακολουθηθούν επακριβώς ,από έναν άνθρωπο, αυτός ο ένας άνθρωπος, θα είναι πάντοτε σε άρτια σωματική και πνευματική κατάσταση, δυνάμενος να κατανοήσει και να εφαρμόσει εύκολα τον λόγο του Θεού στην πράξη.

Τώρα. Ένα εργοστάσιο με όλες τις μηχανές του να λειτουργούν τέλεια, και με το καθαρό καύσιμο, που μας τροφοδότησε η εξομολόγηση, είναι σε θέση να παράγει το καλύτερο δυνατόν αποτέλεσμα. Είναι σε θέση, με την βοήθεια ενός καλού πνευματικού να παράξει έναν μικρό Θεό. Εσένα παιδί μου.

Όπως καταλήγουμε μετά από όλα αυτά, βλέπουμε και πάλι, ότι και την νηστεία δεν μας την ζητά η εκκλησία μας για να τιμήσουμε τον Θεό. Μας την προτείνει σαν ένα δυνατό όπλο που πρέπει να χρησιμοποιήσουμε στον αγώνα μας προς αυτόν.

Η νηστεία είναι απαραίτητη για τον άνθρωπο. Ακόμα και ο Θεάνθρωπος, χρησιμοποιώντας το ανθρώπινο σώμα, ένοιωσε την ανάγκη να νηστέψει για να προετοιμαστεί πνευματικά ,όσο το δυνατόν καλύτερα ,για την επερχόμενη μεγάλη δοκιμασία που πλησίαζε.

Δεν εξομολογήθηκε γιατί ήταν αναμάρτητος. Την νηστεία όμως ήξερε πως την χρειαζόταν.

Έπρεπε να έχει την συνεργασία του ανθρώπινου σώματος του, και την καλύτερη δυνατή λειτουργία αυτού.

Οπότε, παιδιά μου. Εξομολόγηση και νηστεία δεν είναι υποχρεώσεις μας προς τον Θεό. Ούτε θρησκευτική αγγαρεία.

Έναν άνθρωπο που δεν εξομολογείται και δεν νηστεύει, θα μπορούσα να τον παρουσιάσω ,σαν έναν πολεμιστή που ετοιμάζεται να πάει να πολεμήσει, και δεν παίρνει μαζί του στην μάχη, όπλο και πολεμοφόδια.

Ο Λοχαγός του είχε φροντίσει να τον προμηθεύσει με αυτά, αυτός όμως τα αρνήθηκε.

Θα είναι δυστυχώς ο πρώτος που θα πέσει.

Κάποιος που έστω και ελάχιστα ,θέλει κάποτε να φτάσει λοιπόν στον Θεό, θα πρέπει απαραίτητα να χρησιμοποιεί ,τα όπλα που του προσφέρει η εκκλησία, και ο ίδιος ο Θεός, προκειμένου να πολεμήσει το κακό ,στην μάχη της ζωής του με τον πονηρό, και να νικήσει.

Εξομολόγηση και νηστεία. Δεν τα κάνουμε για τον Θεό. Τα κάνουμε για εμάς.

Για να γίνουμε κάποτε και εμείς, κατά χάρη Θεοί.

Να είστε ευλογημένοι και υγιείς παιδιά μου.

Πατήρ Ιωάννης

Φως εκ Φωτός