Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ

Παγιδευμένοι μέσα σε ένα σύστημα ζωής, όπου από πολύ μικρούς μας εκπαίδευσαν, να ζούμε μέσα στον φόβο ,αποδεχόμαστε πλέον τον φόβο, σαν κάτι το φυσιολογικό .

Όπως κάποιος που κολυμπά στην θάλασσα, αισθάνεται φυσικό το γεγονός ότι είναι μέσα στο νερό, έτσι και εμείς ζώντας αυτήν την ζωή, έτσι όπως μας εκπαίδευσαν, αισθανόμαστε σαν κάτι το πολύ φυσικό να ζούμε μέσα στον φόβο. 

Ο Φόβος,  έγινε η δεύτερη φύση μας.

Δεν αντιδρούμε. Δεν έχουμε δημιουργήσει μέσα μας μηχανισμούς ,που θα μας προστάτευαν από τις συνέπειες ,που προκαλεί ο φόβος στους ανθρώπους.

Η εκπαίδευσή μας άρχισε σχεδόν από τα πρώτα μας βήματα. 

Φάε το φαγητό σου ,γιατί θα έρθει ο μπαμπούλας, μην βγεις στον δρόμο θα σε φάει ο κακός λύκος, και ιστορίες με δράκους, φαντάσματα, και ότι άλλο ήταν εύκαιρο .

Η εκπαίδευσή μας συνεχίστηκε αργότερα με ταινίες τρόμου, όπου πλέον είχαμε και την δυνατότητα να δούμε με τα μάτια μας τον μπαμπούλα και τον κακό λύκο.

Είχαμε την ευκαιρία να δούμε επίσης, κεφάλια να κόβονται, άντερα να χύνονται στον δρόμο, δολοφονίες, απαγωγές, εκμετάλλευση ανθρώπων, και ότι άλλο φρικιαστικό μπορεί να μας προσφέρει η τέχνη του κινηματογράφου και η σκοπιμότητα της τηλεόρασης.

Το θεωρούμε φυσιολογικό και αυτό. Να καθόμαστε δηλαδή 2 ώρες ,και να βλέπουμε σαν υπνωτισμένοι ,όλα αυτά τα φρικιαστικά που ανέφερα προηγουμένως ,και να μην μπορούμε να κουνηθούμε από την αγωνία.

Και το ονομάζουμε αυτό διασκέδαση. 

Αυτό δεν έχει παιδιά μου ,να κάνει τίποτα με την λέξη διασκέδαση.

Η διασκέδαση σκοπό έχει να χαρεί η ψυχή μας {ψυχαγωγία} και όχι να την τρομοκρατήσει.

Γιατί αυτό που στην πραγματικότητα έχουμε κάνει αυτές τις 2 ώρες, είναι να φοβίσουμε ακόμη περισσότερο το υποσυνείδητο μας, να τρομάξουμε την ψυχούλα μας, και να βουτηχτούμε ακόμα ποιο βαθιά στην θάλασσα του φόβου ,που κολυμπάμε από την ημέρα που γεννηθήκαμε.

Και βέβαια το βράδυ θα δούμε άσχημα όνειρα και εφιάλτες . 

Και αυτό το θεωρούμε φυσικό.

Για αυτό δεν καταλαβαίνουμε ,την επίδραση που μπορεί να έχει στον ψυχισμό μας, η φρίκη που βλέπουμε στις ταινίες.

Για αυτό και την άλλη ημέρα θα δούμε κάποια άλλη φρικιαστική ταινία, και άλλη την επόμενη, και πάει λέγοντας.

Και καθημερινά ο ψυχισμός μας θα τραυματίζεται όλο και περισσότερο, ώσπου οι συνέπειες αυτής της κατάστασης θα μας εκδηλώσουν προβλήματα ψυχολογικά, συμπτώματα κατάθλιψης, υστερίες, και γενικά ένας άλλος εαυτός κάποια στιγμή ,θα κάνει την εμφάνιση του και θα μας κυριεύσει.

Μην πάει το μυαλό σας σε δαίμονες. Δεν λέω αυτό. 

Οι περισσότεροι που ισχυρίζονται ότι έχουν καταληφθεί  από δαίμονες, στην ουσία υποφέρουν από δυπολικότητα.

Είναι καθαρά θέμα ψυχιατρικής επιστήμης.

Απλά κάποια στιγμή ,ξεχειλίζει ο φόβος που χρόνια ,μας καλλιεργούσαν, και στην συνέχεια τον ποτίζαμε και εμείς, και έγινε δέντρο τεράστιο και μας σκέπασε με τα κλαδιά του.

Δεν είναι ότι απλά έχουμε χάσει το παιχνίδι της ευτυχίας, μέσα από τα χέρια μας, άλλα είναι σαν συνειδητά να το έχουμε σπρώξει μακριά μας.

Το σύστημα καλά μας εκπαίδευσε. Και εμείς ανταποκριθήκαμε στις προσδοκίες του συστήματος.

Βλέπεται, ένας φοβισμένος άνθρωπος, δεν μπορεί να σκεφτεί καθαρά, γίνεται εύκολα πειθήνιο όργανο του κάθε κατεργάρη καιροσκόπου, έχει ανάγκη να ενταχθεί σε κάποια ομάδα ανθρώπων, για να νοιώθει δυνατός και άφοβος, είτε αυτό είναι ένα πολιτικό κόμμα, είτε παραθρησκευτική η και θρησκευτική οργάνωση, εύκολα γίνεται φανατικός, και γενικά εύκολα αφήνει το σύστημα να τον καταπιεί, και να τον ξεράσει ,όταν θα  είναι άχρηστος πλέον στο σύστημα. Χωρίς καμία αντίσταση.

Έχουμε πλέον ανάγκη να ζούμε στον φόβο. 

Οτιδήποτε παράγει φόβο πουλάει. 

Οτιδήποτε προάγει ελπίδα και  χαρά, θάβεται γιατί δεν έχει ενδιαφέρον για κανέναν.

Βλέπω καθημερινά στο διαδίκτυο να κοινοποιούνται σαν στραγάλια άρθρα που αναφέρονται  σε πολέμους, καταστροφές, φρίκη, δυσοίωνες προφητείες και γενικά οτιδήποτε παράγει φόβο και απελπισία για τις ψυχές των ανθρώπων.

Ήθελα να ρωτήσω κάποτε κάποιον. Γιατί παιδί μου το κάνεις αυτό; Δηλαδή αισθάνεσαι ότι ανακάλυψες κάτι το πολύ σημαντικό που πρέπει να μοιραστείς μαζί μας; 

Ότι θα γίνουν πόλεμοι και καταστροφές;

Ποιος ο λόγος που το κοινοποιείς; 

Μυαλό δεν έχεις να καταλάβεις ότι έτσι θα φοβίσεις τους ανθρώπους; χωρίς στην ουσία να έχεις προσφέρει τίποτε στην ζωή τους;

Έτσι και αλλιώς δεν είναι κάτι που ανακάλυψες εσύ, για να νοιώθεις την ανάγκη να το προβάλεις. 

Γιατί δεν ένοιωσες ποτέ την ανάγκη να κοινοποιείς θέματα που δίνουν ελπίδα, κουράγιο, αγάπη και γενικά είναι ευεργετικά για τον ψυχισμό των ανθρώπων;

Να ρωτήσω και γενικά, γιατί όλοι μας προβάλουμε τον φόβο και το κακό;

Γιατί άραγε οι ειδήσεις έχουν για πρώτο θέμα ότι παράγει κακό, φόβο και απελπισία;

Στην πραγματικότητα όμως δεν χρειάζεται να ρωτήσω. 

Την απάντηση την ξέρω. Προβάλουμε τον φόβο ,γιατί έχουμε μάθει να ζούμε μέσα σε αυτόν και γιατί μας φαίνετε σαν κάτι το φυσιολογικό.

Ας δούμε όμως τι μας συμβαίνει, όταν ζούμε μέσα στον φόβο.

Ζώντας στον φόβο, πρώτα από όλα χάνουμε την χαρά της ζωής.

Είμαστε μουδιασμένοι και ανίσχυροι, να αντιδράσουμε σε ότι κάποιος άλλος, θα μας επιβάλει.

Η ζωή περνά δίπλα μας κουβαλώντας τα δώρα της, που πρέπει να πάρουμε, και εμείς φοβόμαστε να απλώσουμε το χέρι, ακόμα και να τα αγγίξουμε.

Εύκολα αφήνουμε όλες τις ευκαιρίες να μας προσπεράσουν, γιατί δεν τολμάμε, από φόβο.

Χωρίς να το ξέρουμε διώχνουμε την ευτυχία μακριά μας. 

Και πώς συμβαίνει αυτό;

Ζώντας στον φόβο, παράγουμε αρνητική ενέργεια. 

Και όταν εκπέμπουμε αρνητική ενέργεια, τι συμβαίνει; 

Όλα τα άσχημα που υπάρχουν γύρω μας, έρχονται και κολλάνε επάνω μας. Αναποδιές, κακοτυχία, ατυχήματα, κακομοιριά, και ένα σωρό άλλα κακά.

Στην πραγματικότητα φέρνουμε στην ζωή μας, χωρίς να το ξέρουμε και χωρίς να το επιδιώκουμε συνειδητά, όλα όσα φοβόμαστε , να εμφανιστούν σε αυτήν. Εμείς τα δημιουργήσαμε.

Και το κυριότερο αν θέλετε από όλα, ζώντας στον φόβο, τρέφουμε τον πονηρό και τους οπαδούς του και τους κάνουμε ποιο δυνατούς. Γιατί ο πονηρός τρέφεται από τον φόβο μας. 

Από την αρνητική ενέργεια που παράγουμε. Αυτή είναι η τροφή του. Και όσο εμείς ζούμε στον φόβο και τον ταΐζουμε, το κακό δυναμώνει σε όλον τον πλανήτη και τον κυριεύει σιγά σιγά.

Και η ζωή μας πάει από το κακό στο χειρότερο. 

Πόσο δύσκολο είναι παιδιά μου ,να το καταλάβουμε αυτό; 

Μόνοι μας, {επειδή έτσι μας εκπαίδευσε το σύστημα από μικρούς,} μόνοι μας λοιπόν, διώξαμε την ευτυχία μακριά μας ,και ζούμε μέσα στην δυστυχία και την απόγνωση.

Το σύστημα επωφελείται από αυτή την κατάσταση. Όταν εμείς είμαστε φοβισμένοι, το σύστημα μπορεί να κοιμάται άφοβα.

Οι Θρησκείες σε όλον τον κόσμο ,επωφελούνται από αυτήν την κατάσταση. Εύκολα μπορούν να ελέγξουν τους φοβισμένους πιστούς τους, και να επωφεληθούν οικονομικά από αυτούς.

Οι διάφορες οργανώσεις, τα μεγάλα αφεντικά και οι επιχειρήσεις, εύκολα ελέγχουν τους ανθρώπους, με τον φόβο μην χάσουν τις δουλειές τους.

Και γενικά ο φόβος κυριαρχεί και μας αφοπλίζει σε κάθε επιδίωξη που επιχειρούμε.

Αρκετά όμως με τον φόβο. Πιστεύω ότι όλοι μας έχουμε καταλάβει ,την ολέθρια για την ζωή μας παρουσία του.

Ας δούμε τώρα πως μπορούμε να αποβάλουμε τον φόβο από την ζωή μας, και να γνωρίσουμε επιτέλους την ευτυχία, που όλοι κατά βάθος επιδιώκουμε και αναζητούμε.

Κατ’ αρχήν ,με όλα όσα ανέφερα προηγουμένως για το πώς λειτουργεί ο φόβος στην ζωή μας, θα πρέπει όλοι μας να έχουμε θυμώσει αρκετά με τον εαυτό μας, για το σημείο που έχουμε φτάσει.

Ο θυμός στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι καλός και απαραίτητος, γιατί θα μας δώσει την απαιτούμενη δύναμη που χρειαζόμαστε για να αγωνιστούμε να αποβάλουμε τον φόβο από την ζωή μας. Θα μας δώσει την δύναμη να σπάσουμε τα κλαδιά, από το δέντρο του φόβου, που μας έχουν σκεπάσει και να βγούμε στο ΦΩΣ. 

Να γνωρίσουμε την ευτυχία και εμείς.

Αν σε κάθε περίπτωση που νοιώθουμε φόβο, έτσι γενικά και αόριστα, ρωτήσουμε τον εαυτό μας τι ακριβώς είναι αυτό που φοβάται, τις περισσότερες φορές δεν θα υπάρχει συγκεκριμένη απάντηση.

Φοβόμαστε έτσι αόριστα. Η φαντασία μας που γεννήθηκε και μεγάλωσε και αυτή μέσα στον φόβο, μας παίζει τα δικά της παιχνίδια.

Πολλές φορές παραδινόμαστε στον φόβο για κάποιο θέμα, γιατί μας είναι ποιο εύκολο να παραδοθούμε, παρά να πολεμήσουμε για να τον ξεπεράσουμε.

Είπαμε ότι ο φόβος παράγει αρνητική ενέργεια, και στην αρνητική ενέργεια έρχεται και κολλά κάθε τι κακό . 

Και το κακό θα συνεχίζεται, όσο εξακολουθούμε να ζούμε στον φόβο.

Όσοι όμως από εμάς, αποφασίσουμε κάποια στιγμή να ελευθερωθούμε από τον φόβο, και να αποκτήσουμε την ευτυχία, να τι πρέπει να κάνουμε.

Πρώτα από όλα πρέπει να τιθασεύσουμε την φαντασία μας. 

Τα όρια του τι μπορούμε ,και του τι δεν μπορούμε να κάνουμε, να τα ορίζουμε εμείς. Με την λογική μας και την πίστη μας. 

Την πίστη μας στον Θεό πρώτα ,αλλά και στον εαυτό μας.

Και αφού θα καταφέρουμε να ελέγχουμε την φαντασία μας, μετά θα πρέπει να αποκτήσουμε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στην ευεργετική ευλογία του Θεού ,και στην αγάπη του για τους ανθρώπους.

Να αφήσουμε να νοιώσουμε επιτέλους την προστασία του, την ευλογία του, την παρουσία του στην ζωή μας.

Έχω πει πολλές φορές ότι ο Θεός δεν επεμβαίνει. Έχουμε ελεύθερη βούληση που μας κάνει να διαφέρουμε από ένα ρομπότ. 

Ναι. Δεν επεμβαίνει.

Έχει αφήσει όμως μόνιμα την ευλογία του για τον άνθρωπο να υπάρχει στον κόσμο μας. Έχει αφήσει την ενέργεια της προστασίας του να μας σκεπάζει. Αυτό πρέπει να το πιστέψουμε.

Όταν θα έχουμε καταφέρει να ελέγξουμε την φαντασία μας και να μην της επιτρέπουμε να μας παρουσιάζει σενάρια καταστροφής που μας πλημυρίζουν από φόβο και μας ακινητοποιούν, τότε πλησιάζοντας με πίστη και εμπιστοσύνη την ενέργεια του Θεού, αληθινοί και ξεκάθαροι, τότε τι θα συμβεί;

Η αρνητική ενέργεια που παράγαμε έως τώρα θα αρχίσει να αλλάζει σιγά σιγά, έως ότου φτάσουμε στο σημείο να εκπέμπουμε αισιοδοξία, αγάπη, ελπίδα, και το κυριότερο…. Θετική ενέργεια.

Ο πονηρός και το κακό γύρω μας δεν θα έχει τροφή για να τραφεί από εμάς.

Θετική ενέργεια. Και όμορφα πράγματα, θα αρχίσουν να συμβαίνουν στην ζωή μας. Οι αναποδιές θα εξαφανιστούν, ο ψυχισμός μας θα αναθαρρήσει και θα γιατρευτεί, και επιτέλους ,ίσως και για πρώτη φορά στην ζωή μας θα νοιώσουμε τι θα πει ευτυχία.

Κάτι που πάντα ήταν κοντά μας, αλλά ο φόβος ,μας εμπόδιζε να απλώσουμε το χέρι και να την πιάσουμε.

Θα μοιραστώ τώρα μαζί σας κάποια σκονάκια, που θα σας βοηθήσουν στον αγώνα που πρέπει να κάνετε για να ξεπεράσετε την τάξη  του φόβου και να προβιβαστείτε στην τάξη  της ευτυχίας.

Πρώτα από όλα. Πίστη και αγάπη για τον Θεό. Πίστη και αγάπη για τον Κ.Η. Ιησού Χριστό και την μητέρα μας Παναγία. 

Τους Αγίους μας . Πίστη και αγάπη. Πάντα θα είναι κοντά σε όσους τίμια και ειλικρινά θέλουν να αγωνιστούν για την ευτυχία τους. Όταν έχουμε παιδιά μου τέτοιο οπλοστάσιο στα χέρια μας τι να φοβηθούμε;

Μετά θα πρέπει να κάνετε και εσείς τα αυτονόητα. 

Μην παρακολουθείτε εσείς και τα παιδιά σας τρομακτικές ταινίες. Κωμωδίες, όπου μπορείτε. Ντοκιμαντέρ, χρήσιμα πράγματα. 

Έτσι δεν θα βαρύνετε τον ψυχισμό σας με δυστυχία και φόβο.

Μην φοβίζετε τα παιδιά σας με μπαμπούλες και δράκουλες για να φάνε ή για να πειθαρχήσουν. 

Ας βγάλουμε μια άφοβη γενιά επιτέλους.

Μην είστε κακοπροαίρετοι με τους άλλους ανθρώπους. 

Ζήστε στην αγάπη και στην καλοσύνη. 

Αν είστε καλοί, καλά πράγματα θα έρχονται να σας συναντούν.

Αγαπήστε την ζωή, χαρείτε την, νοιώστε την, δυναμώστε από αυτήν, και να θυμάστε πάντα, ότι όσο πολύτιμοι νομίζετε ότι είστε εσείς, άλλο τόσο πολύτιμος είναι για τον Θεό και ο διπλανός σας.

 Αφήστε παιδιά μου να γίνεται ευτυχισμένοι. Γιατί το αξίζετε.

Να είστε ευλογημένοι και ευτυχείς.

Πατήρ Ιωάννης

ΙΔΟΥ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑ

Και ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο.

Πολλές φορές αναρωτήθηκα στις αναζητήσεις του μυαλού μου. Γιατί άραγε;

Ποια η αιτία μέσα σε ένα αχανές ,και ατελείωτο σύμπαν, να υπάρχει λόγος στα σχέδια του Θεού ,για την δημιουργία αυτού του είδους; Για την δημιουργία του ανθρώπου.

Ποια κενά υπήρχε ανάγκη να καλύψει; Ποια μελλοντικά σχέδια του Θεού να εκπληρώσει; Ποια η αιτία να υπάρχει ο άνθρωπος;

Σίγουρα δεν μας έφτιαξε, γιατί είχε ανάγκη κάποια όντα στο σύμπαν ,να τον αποκαλούν Θεό.

Είναι κάτι που ο κάθε άνθρωπος θα πρέπει να αναρωτηθεί κάποια στιγμή.

Ποιος είναι αλήθεια ο λόγος που υπάρχει ο κάθε ένας από εμάς;

 Στον πλανήτη Γη, η ύπαρξη της ζωής βασίζεται στο ότι το ένα είδος , είναι απαραίτητο για να μπορεί να υπάρχει και κάποιο άλλο, που πιθανόν να τρέφεται με αυτό, ή να στηρίζεται βιολογικά από την ύπαρξη του.

 Όλα μαζί τα είδη συμβάλουν για την λειτουργία και ισορροπία του πλανήτη ,σαν ζωντανός μηχανισμός. Αυτό που έχουμε μάθει να αποκαλούμε ζωή. 

Για παράδειγμα, αν ξαφνικά χαθούν οι μέλισσες , τα δέντρα και τα φυτά δεν θα μπορούν να γονιμοποιηθούν , με αποτέλεσμα να μην παράγουν φρούτα ,λαχανικά, και γενικά τροφή.

Η φύση θα σταματήσει να παράγει. Ένα εφιαλτικό σενάριο με απρόβλεπτες συνέπειες για τον άνθρωπο.

Υπάρχουν ζώα που τρέφονται με τα παράσιτα  ,άλλων ζώων, βοηθώντας  τα να μην υποφέρουν από αυτά. Αυτό συμβαίνει και στην ξηρά και στην Θάλασσα.

Όλες οι υπάρξεις ,μικρές η μεγάλες ,που υπάρχουν στην Γη ,είναι με τον τρόπο τους απαραίτητες για την ύπαρξη και συνέχιση της ζωής.

Παντού απλωμένη η σοφία του Θεού. Όλα αρμονικά λειτουργούν και υπάρχουν σε μια κατάσταση ,που εμείς οι άνθρωποι ονομάσαμε φύση. Ονομάσαμε ζωή.

Και αναρωτιέμαι τώρα.

Αν τόσο σοφά ο Δημιουργός μας , έδωσε σε κάθε του δημιουργία έναν ρόλο ,για να μπορεί να υπάρχει ισορροπία ,και ζωή στον πλανήτη αυτόν, ποιόν ρόλο άραγε, έχει αναθέσει στον άνθρωπο ,για την ισορροπία και αρμονία του σύμπαντος;

Για ποιο λόγο να φτιάξει τον άνθρωπο ;  Τι μπορεί να προσφέρει ο άνθρωπος στο έργο του Θεού; Σε τι του είναι απαραίτητος;  

Όπου βάζει ο άνθρωπος το χέρι του ,μόνο καταστροφή και ανισορροπία, επιφέρει σε όλα αυτά που δημιούργησε ο Θεός.

Σίγουρα δεν μπορώ να απαντήσω στο ερώτημα μου αυτό. 

Μόνο ο Θεός ξέρει.

Θα προσπαθήσω όμως ,ζητώντας την Φώτιση του Θεού, να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου μαζί σας, προσπαθώντας να προσεγγίσω την ερώτηση αυτή ,από  την δική μου οπτική γωνία.

Κατ’ αρχήν δεν πιστεύω ότι ο Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο, όπως βλέπουμε τον άνθρωπο σήμερα όλοι μας. 

Αυτό που βλέπουμε τώρα και ονομάζουμε άνθρωπο, είναι ο άνθρωπος, όπως τον έφτιαξαν οι άνθρωποι. Και όχι ο Θεός.

Φτιαγμένος από την ενέργεια του Θεού, ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να έχει ξεκινήσει το ταξίδι της ύπαρξης του, με σκάρτα υλικά, όπως αυτά που βλέπουμε σήμερα.

Για να μπορέσει όμως να εξελιχθεί ερευνώντας τα πάντα γύρω του, έλαβε από τον Θεό και στοιχεία, όπως η περιέργεια, ή ανήσυχη φύση, η καχυποψία, και άλλα πολλά , που όμως αντί να τα χρησιμοποιήσει ο άνθρωπος για την εξέλιξη του, τα χρησιμοποίησε για να στραφεί εναντίον του Θεού.

Ζήτησε και προσπάθησε να αποκτήσει περισσότερη γνώση, από αυτήν που μπορούσε να διαχειριστεί στα αρχικά του στάδια, παρακούοντας την ρητή απαγορευτική εντολή του Δημιουργού του. Έδειξε  ανυπακοή, επαναστάτησε.

Έτσι απομακρύνθηκε από τον δημιουργό του.

Χρησιμοποιώντας την ελεύθερη βούληση{ ένα δώρο που του είχε δώσει ο πλάστης του}  ακολούθησε μια διαφορετική γραμμή εξέλιξης, από αυτήν που του προόριζε ο Θεός, όταν τον έπλασε. Και έφτασε δω που έφτασε.

Εξελίχθηκε τεχνολογικά, σε σύγκριση με την αρχική του παρουσία στην Γή, αλλά υποβαθμίστηκε κατακόρυφα σαν αξία στο σύμπαν.

Ο κάθε ένας προσπαθεί να φάει τον άλλο ,για να επιβιώσει αυτός. Και αυτό το λέει ζωή.

Δεν σέβεται τον διπλανό του, ούτε και τα άλλα δημιουργήματα του Θεού. Και αυτό το λέει ζωή.

Κάνει πολύ εύκολα το κακό. 

Προδίδει την εμπιστοσύνη που κάποιος θα του δείξει.

Λέει ψέματα, εξαπατά, κλέβει, καταστρέφει, ταλαιπωρεί τους άλλους και την οικογένεια του, και το κυριότερο δεν αγαπά κανέναν και τίποτα.

Όλα γύρω του πρέπει να τα αποκτήσει, είτε επιτρέπονται είτε όχι, πατώντας πάνω σε πτώματα και κατεστραμμένες  ψυχές  που ο ίδιος δημιούργησε.

Επαναλαμβάνει  καθημερινά το προπατορικό αμάρτημα, πάλι και πάλι , θέλοντας να αποκτήσει κάτι που του απαγορεύεται, αδιαφορώντας για το τίμημα.

Αδιαφορώντας για τον πόνο που θα προκαλέσει στους υπόλοιπους. Αλλά και τελικά στον εαυτό του τον ίδιο.

Αν και γνωρίζει ότι όλα αυτά κάποτε ,θα τελειώσουν, ότι ο χρόνος του εδώ είναι περιορισμένος και ελάχιστος , σε σύγκριση με τον χρόνο του σύμπαντος, αυτός προτιμά να θυμηθεί τον θάνατο λίγο πριν πεθάνει.

Και έως τότε ,προτιμά να προκαλεί αυτός τον θάνατο σε όλους τους άλλους.

Είτε κυριολεκτικά αφαιρώντας την ζωή κάποιου, είτε με τον χαρακτήρα του σκοτώνοντας ανθρώπων ψυχές.

Ειλικρινά, υπάρχει έστω και ένας που ακούει τώρα , να πιστεύει ότι αυτό το πράγμα, αυτή την μηχανή καταστροφής  και κακίας που ονομάζουμε άνθρωπο, την έφτιαξε ο Θεός γιατί υπήρχε ανάγκη στα σχέδια του για να φτιαχτεί; Γιατί έπρεπε να υπάρχει…

Εγώ τουλάχιστον δεν το πιστεύω.

Αυτό το πράγμα δεν είναι ο άνθρωπος που έφτιαξε ο Θεός. 

Είναι ο άνθρωπος όπως τον έφτιαξαν οι άνθρωποι.

Έχω πει πολλές φορές ότι τα πάντα είναι ενέργεια. 

Εμείς οι ίδιοι είμαστε ενέργεια.

Οι σκέψεις μας, παράγουν ενέργεια, τα λόγια μας, οι πράξεις μας, όλα παράγουν ενέργεια.

Όλα είναι ενέργεια. Και τι ενέργεια παράγει ο άνθρωπος;

Ολόκληρη η ανθρωπότητα τι ενέργεια παράγει; Αρνητική ενέργεια. Παράγει κακό.

Ποια είναι η συνεισφορά μας στην αρμονία του σύμπαντος; Δυσαρμονία.

Τι εκπέμπει ο πλανήτης ολόκληρος; Τι είναι αυτό που φεύγει από την γη και σκορπίζεται σαν ενέργεια στο σύμπαν;

 Η ενέργεια από τραγικά συναισθήματα ψυχών ,που πεθαίνουν βίαια από άλλους ανθρώπους, συναισθήματα  πόνου, αδικίας, απελπισίας, προδοσίας, και εγκατάλειψης.

Αυτή είναι η ενέργεια που εκπέμπει ολόκληρος ο πλανήτης στο σύμπαν. Το απόλυτο κακό.

Ένα μεγάλο ενεργειακό μπέρδεμα.

Σίγουρα δεν είχε αυτόν τον σκοπό ο Θεός όταν δημιούργησε τον άνθρωπο. Σίγουρα δεν είναι αυτή η αποστολή μας. 

Σίγουρα δεν πρέπει να είναι αυτός ο λόγος που υπάρχουμε.

Τότε ποιος να είναι άραγε ο λόγος που μας δημιούργησε; 

Ποιόν σκοπό να εξυπηρετήσουμε στα σχέδια του; Σε τι θα του ήμασταν  χρήσιμοι αν δεν είχαμε πάρει την λάθος κατεύθυνση;

Θα τολμήσω να απαντήσω για αυτόν. 

Είπα και στην αρχή ,ότι θα προσπαθήσω  να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου μαζί σας, προσπαθώντας να προσεγγίσω την ερώτηση αυτή από  την δική μου οπτική γωνία.

Και η δική μου προσέγγιση , η δική μου οπτική γωνία, θα με οδηγήσει να δω με την φαντασία μου, έναν κόσμο όπως θα τον ήθελε ο Θεός, όταν έφτιαχνε τον άνθρωπο.

Ένα κόσμο όπου ο ένας  άνθρωπος ,θα αντιμετώπιζε με αγάπη τον άλλο.

 Αξιοπρεπής ο άνθρωπος ,θα αντιμετώπιζε την κάθε ημέρα με σοφία γνώσης, καλοπροαίρετος προς τους άλλους ανθρώπους, και μεγαλόκαρδος με όλα τα άλλα δημιουργήματα του Θεού.

Συνειδητοποιημένος ,ότι και ο διπλανός του ,έχει την ίδια αξία για τον Θεό, όπως και αυτός.

Το γεγονός ότι μπορεί να είμαστε διαφορετικοί από κάποιον άλλο, δεν μας δίνει το δικαίωμα να τον κρίνουμε υποτιμητικά, να τον περιθωριοποιούμε, να τον εξευτελίζουμε, και να του σκοτώνουμε την ψυχή.

Με ποιο δικαίωμα άραγε να κάνουμε κάτι τέτοιο; Και ειδικά όταν λέμε ότι είμαστε Χριστιανοί. Ακόλουθοι του Θεού της αγάπης.

Απλά είμαστε διαφορετικοί. Αν και μόνο το γεγονός ότι είμαστε διαφορετικοί από κάποιον άλλο, μας κάνει να πιστεύουμε ότι έχουμε δικαίωμα να του φερθούμε έτσι………..

Τότε δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι και εμείς για αυτόν είμαστε διαφορετικοί.!!!!!!!!!!!!!

Άρα, του δίνουμε το δικαίωμα ,{ αφού θεωρούμε ότι έχουμε δίκιο για την δική μας στάση} να μας φερθεί και αυτός με τον ίδιο τρόπο.

Συνεχίζοντας  το ταξίδι της φαντασίας μου, θα έβλεπα έναν άνθρωπο ανήσυχο, ερευνητή, που προσπαθεί να ξεκλειδώσει την γνώση ,για το καλό των ανθρώπων και της ποιότητας της ζωής τους.

Κάποιον άνθρωπο που προσπαθεί να φτάσει στον Θεό σαν πολεμιστής του Φωτός, για να ενωθεί μαζί του, και όχι σαν καλικάντζαρος, να πάει να του μαγαρίσει τον κόσμο του.

Θα έβλεπα έναν άνθρωπο που καθημερινά αγωνίζεται να γίνει καλύτερος, χωρίς καμία διάθεση να κρύψει τις αδυναμίες του.

Θα έβλεπα έναν άνθρωπο, που θα έδινε στην έννοια της λέξεως άνθρωπος, άλλη υπόσταση και αξία. 

Που θα έκανε υπερήφανο τον δημιουργό του.

Αυτός ο άνθρωπος που περιέγραψα, αυτός ο άνθρωπος  ,πολύ πιθανόν να ήταν ο αρχικός στόχος του Θεού, όταν μας δημιούργησε.

Για αυτό και μας έφτιαξε κατ’ εικόνα και ομοίωση, δίνοντας μας δικά του στοιχεία και δική του ενέργεια.

Αυτός ο άνθρωπος, ο άνθρωπος του Θεού και όχι των ανθρώπων, αν ζούσε σήμερα στον πλανήτη αυτόν τι θα συνέβαινε;

Ζώντας μια γαλήνια και ευλογημένη ζωή, δεν θα είχε λόγο να φοβάται σαν αγρίμι.

 Παντού σε όλη την Γή θα υπήρχε αρμονία, καλές σκέψεις, , ηρεμία, δικαιοσύνη, αγάπη, αγάπη, αγάπη. !!!!!!!!!

Ο ένας θα υποστήριζε και θα νοιαζόταν για τον άλλο, με αποτέλεσμα το ανθρώπινο είδος, να γινότανε ένα δυνατό και ξεχωριστό δημιούργημα για το ίδιο το είδος, για τον Θεό, και για το σύμπαν ολόκληρο.

Από τον πλανήτη Γή, αντί να εκπέμπεται προς το σύμπαν μια καταστροφική αρνητική ενέργεια όπως τώρα, θα ακτινοβολούσε και θα διοχετευόταν προς τον κόσμο του Θεού, καθαρή και θετική ενέργεια. Απαραίτητη για τον κόσμο του Δημιουργού μας.

Γιατί με αυτήν ισορροπεί τα σύμπαντα σε πλήρη αρμονία.

Ο άνθρωπος που φτιάχτηκε από την ίδια ενέργεια του Θεού, θα ακτινοβολούσε το Φως του Θεού. 

Συνεχώς θα εξέπεμπε προς τον κόσμο του Θεού, την ίδια ποιότητα Φωτός που έλαβε και αυτός με την δημιουργία του ,και η οποία συνεχώς θα αναπληρωνόταν και θα δυνάμωνε.

Ο άνθρωπος θα είχε γίνει και αυτός με τον τρόπο του μια πυγολαμπίδα ΦΩΣ ΕΚ ΦΩΤΟΣ. 

Ένας μικρός Θεός, άξιος να σταθεί κάποτε και αυτός στον κόσμο του Θεού, χωρίς να κινδυνεύει να τυφλωθεί από την δύναμη του Φωτός του.

Θα ήταν έτοιμος να δεχτεί ,και να διαχειριστεί πλέον την γνώση που κάποτε πήγε να κλέψει. Ο Θεός θα του δώσει ελεύθερη πρόσβαση , με πολύ μεγάλη του χαρά.

Αυτός κατά την δική μου οπτική γωνία που προσέγγισα το σημερινό μου θέμα, ήταν και ο λόγος που ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο. Για να τον κάνει Θεό. Και όχι σκλάβο.

Αν ήθελε σκλάβους, έφτιαχνε όσους ήθελε στον ουρανό, χωρίς ελεύθερη βούληση   αλλά προγραμματισμένους σε συγκεκριμένες εντολές, και σίγουρα θα τον υπηρετούσαν καλύτερα από τον άνθρωπο.

Αδέλφια μου, παιδιά μου, ας τα σκεφτούμε όλα αυτά.

 Έχουμε την δυνατότητα να αλλάξουμε πολλά, προς το καλύτερο,  έστω και την τελευταία στιγμή.

Καμία καταστροφή δεν θα συμβεί  από τον Θεό, αν του δείξουμε ότι αξίζουμε μια ακόμη ευκαιρία.

Όταν αρχίσουμε να παράγουμε, και να στέλνουμε θετική ενέργεια. Κανείς δεν καταστρέφει κάτι που είναι  ωφέλιμο.

Μόνο ό σημερινός άνθρωπος μπορεί και το κάνει αυτό. 

Ο Θεός όχι.

Ας καταλάβουμε τον λόγο που ο Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο, ας ελευθερωθούμε , ας διώξουμε τον φόβο ,που εντέχνως μας διοχετεύουν, ας δούμε την αλήθεια πίσω από τις λέξεις και τις εικόνες.

Δεν έχουμε φτερά, και όμως μπορούμε να φτάσουμε πολύ ψηλά.

Εκεί που κανένα πουλί από την Γή ,ποτέ δεν πέταξε.

Να είστε ευλογημένοι. Και υπερήφανοι που είστε άνθρωποι.

Πατήρ Ιωάννης