Ο καλός θεός, μας έδωσε όλα τα εργαλεία
που χρειαζόμαστε, για να μπορούμε να βγάζουμε σωστά συμπεράσματα .
Μας έδωσε μυαλό, στο οποίο καταγράφονται
οι εμπειρίες μας, οι γνώσεις μας αλλά και όλα τα υπόλοιπα δεδομένα που χρειαζόμαστε,
για την λήψη μιας σωστής απόφασης.
Μας έδωσε ψυχή ,για να φιλτράρουμε αυτήν
την απόφαση που καταλήξαμε, μέσα από τον συναισθηματικό μας κόσμο, ούτως ώστε
να ξέρουμε αν η σωστή αντικειμενική απόφαση που βγάλαμε ,ταιριάζει με τον
εσωτερικό μας κόσμο, πριν την εκφράσουμε σε άλλους.
Πολλές φορές κάτι που φαντάζει σωστό σαν
συμπέρασμα, δεν πρέπει να ειπωθεί, γιατί η ψυχή μας κατά το φιλτράρισμα αυτής
της απόφασης, θα μας θυμίσει ότι κάτι τέτοιο θα στεναχωρήσει κάποιον άνθρωπο,
θα του κάνει κακό, θα τον πληγώσει.
Και ανάλογα με την ποιότητα της ψυχής που
έχει ο κάθε ένας, θα πράξει τα ανάλογα.
Αυτό που πολλοί από εμάς συνηθίζουμε να
λέμε, ότι εγώ ότι έχω να πω το λέω και δεν με νοιάζει τι θα πει ο άλλος,
ακούγεται όμορφο στα αυτιά μας, ώσπου αυτός ό άλλος να γίνουμε εμείς.
Και κάποιος να μας πει χωρίς περικοπές
και ευγένεια και αυτός, αυτά που ήθελε να μας πει καταπρόσωπο. Και να μας πληγώσει
με τα λόγια του αυτά.
Για αυτό ο καλός Θεός, μας έδωσε και την
υπομονή.
Συνήθως όταν καταλήγουμε σε κάποιο
συμπέρασμα , δεν έχουμε σε γνώση μας, όλα τα δεδομένα που χρειαζόμαστε
προκειμένου να καταλήξουμε σε δίκαια κρίση.
Δεν έχουμε λάβει καθόλου υπ όψιν μας την
θέση του άλλου.
Δεν έχουμε ακούσει ούτε καν την άποψη
του ,περί κάποιου θέματος που εμείς έχουμε βγάλει απόφαση και κρίση για αυτόν.
Έτσι τις περισσότερες φορές, όταν κάνουμε
γνωστό το συμπέρασμα μας στον άλλο, αναγκαζόμαστε να ζητήσουμε εκ των υστέρων
συγνώμη, όταν μάθουμε και άλλα πράγματα με τις εξηγήσεις που θα μας δοθούν.
Μια φορά, δύο φορές, πολλές φορές. Πόσες
φορές αλήθεια έχουμε υποχρεωθεί να ζητήσουμε συγνώμη, εκ των υστέρων, για μια
λανθασμένη μας κρίση; Για ένα λάθος συμπέρασμα;
Και όμως εξακολουθούμε και το κάνουμε.
Καθημερινά.
Πολλές φορές. Και το μυαλό έχουμε, για να θυμόμαστε από προηγούμενα
λάθη μας, και την ψυχή έχουμε ,για να φιλτράρει μέσα από το συναίσθημα τις αποφάσεις
μας……
{ Και όλοι λέμε ότι έχουμε καλή ψυχή}
Είναι πολύ εύκολο αυτό, όταν είμαστε
εμείς αυτοί που θα κρίνουμε την ψυχή μας.
Ποια όμως είναι αλήθεια, η ποιότητα μιας
καλής ψυχής; Μιας ψυχής που θα ευχαριστεί με την ακτινοβολία της τον δημιουργό
της;
Η εκκλησία μας, μέσα από τις
διδασκαλίες, τα ιερά κείμενα, και τα μυστήρια ,μας εξηγεί την ποιότητα αυτής
της ψυχής ,που χαροποιεί τον Κύριο, και μας βοηθά να την καλλιεργήσουμε, και να
την δυναμώσουμε.
Ας μην ξεχνάμε ,ότι η ψυχή μας
αποτελείτε από την ουσία του Θεού. Δικό του κομμάτι είναι, και σε αυτόν πρέπει
να επιστρέψει κάποτε, για να ενωθεί ξανά μαζί του. Αυτό είναι ο Παράδεισος.
Η
ένωση μας με τον Θεό. Η επιστροφή στην πηγή μας.
Και κόλαση θα έλεγα ότι είναι, η
απόρριψη της ψυχής μας, από τον ίδιο και τον κόσμο του. Να βλέπει η ψυχή μας το
φως, αλλά να μην μπορεί να πλησιάσει. Να ζει στο σκοτάδι της απόστασης και στην
απόρριψη.
Γιατί δεν μπόρεσε να εξελιχθεί ποιοτικά
σαν αξία.
Άφησε να λερωθεί μέσα στον βούρκο των απολαύσεων, των απατηλών
ονείρων, στο ψέμα, και έβαλε στόχους για να κερδίσει αυτήν την ζωή, και όχι την
αιώνια.
Ο Θεός είναι δίκαιος. Δεν μας ζητάει να
θυσιάσουμε αυτήν την ζωή ,στην δυστυχία, για να κερδίσουμε την αιωνιότητα.
Μας θέλει να αγωνιστούμε σε αυτήν την
ζωή, και να αποδείξουμε ότι αξίζουμε την αιώνια.
Μέσα από τις δοκιμασίες , που αν θέλουμε
να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας, θα πρέπει να ομολογήσουμε, ότι οι
δοκιμασίες έρχονται τις περισσότερες φορές ,από δικές μας λάθος επιλογές, μέσα
από τις δοκιμασίες λοιπόν, θα πρέπει να εκπαιδεύσουμε την ψυχή μας ,για να
αναδειχτεί σε μια ψυχή άξια να σταθεί στον κόσμο του Θεού.
Μια ψυχή που να μπορεί να εναρμονιστεί
με την ενέργεια του Θεού, και όχι να εξοστρακιστεί σαν κάτι το μολυσμένο,
μακριά του.
Πώς να μοιάζει αλήθεια, μια ψυχή άξια
για τον κόσμο του Θεού;
Σε ποιο ποιοτικό επίπεδο πρέπει να
φέρουμε την ψυχή μας, για να βρεθεί κοντά του;
Ποια να είναι τα χαρακτηριστικά μιας
τέτοιας ψυχής;
Λίγο πολύ τα καταλαβαίνουμε όλοι μας.
Γνωρίζουμε την διαφορά του καλού από το κακό, οπότε μπορεί και από μόνος του ο
καθένας να σκιαγραφήσει με την φαντασία του το πώς μοιάζει μια καλή ψυχή.
Εγώ, για να βοηθήσω λίγο τώρα, θα
προσπαθήσω να σκιαγραφήσω με τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι τα πράγματα, τον ορισμό μιας καλής ψυχής.
Με τον τρόπο που σκέπτομαι, πιστεύω ότι αφού
η ψυχή του ανθρώπου, είναι μέρος από την ενέργεια του δημιουργού μας, θα πρέπει
να περικλείει στοιχεία του ίδιου του Θεού μέσα της.
Άρα η ενέργεια μια καλής ψυχής, θα
πρέπει να εκπέμπει καλοσύνη, αγάπη, αλήθεια, πνευματικές και κοινωνικές αξίες,
συμπόνια , γαλήνη, περιεχόμενο ,σοφία, καλώς εννοούμενη ταπεινότητα και δύναμη.
Ναι ,δύναμη. Δύναμη ψυχής.
Κάποια ψυχή που μπορεί να περιέχει και
να εκπέμπει όλα όσα ανέφερα, αυτό που τελικά θα εισπράξει κάποιος, που θα βρεθεί κοντά της, είναι η
δύναμη που εκπέμπει , μια τέτοια ψυχή.
Την δύναμη να αλλάζει εξελίξεις, να διορθώνει
καταστάσεις, να βοηθά τους ανήμπορους ,και να τους σηκώνει στα πόδια τους, όταν
όλοι οι άλλοι τους έχουν εγκαταλείψει, την δύναμη να πολεμήσει την αδικία, την
δύναμη να δίνει κομμάτια από την δική του ψυχή, για να γεμίσει τις άδειες ψυχές
των άλλων, την δύναμη να κάνει υπομονή, όταν όλοι οι άλλοι τρέφονται από την
δική του ψυχή.
Αυτός ξέρει πως δεν του αφαιρούν τίποτα,
που δεν μπορεί μετά ,ο ίδιος να το
αναπληρώσει. Η ψυχή του είναι πάντα γεμάτη.
Για αυτό είναι δυνατός, για αυτό
σαν μικρός Θεός και αυτός, μπορεί να κάνει το θαύμα.
Νοιώθει ότι η ψυχή του είναι ένα μικρό
κομμάτι του Θεού, και τιμά με τον τρόπο του ,αυτή την ένωση με τον Θεό.
Κάπως έτσι φαντάζομαι λοιπόν εγώ την
ποιότητα και τον ρόλο ύπαρξης μιας καλής ψυχής.
Βέβαια στα στοιχεία που ανέφερα πριν, τα
οποία πρέπει να περιέχονται σε μια καλή ψυχή, υπάρχουν και άλλα πολλά ,που ο κάθε
ένας από εμάς θα μπορούσε να συμπληρώσει.
Σε γενικές γραμμές όμως, έχουμε
καταλάβει το βασικό νόημα.
Τώρα. Αν υποθέσουμε ότι έχω δίκιο ,και ο
τρόπος που παρουσίασα μια καλή ψυχή είναι σωστός, το ερώτημα που παρουσιάζεται
είναι το εξής.
Τι πρέπει να κάνει κάποιος, για να
αποκτήσει μια τέτοια ψυχή.; Που θα του επιτρέψει κάποτε την ένωση του με τον
Θεό.!!!!
Σε πρώτη προσέγγιση θα έλεγα, ότι πρέπει
πάνω από όλα να είναι αληθινός με τον εαυτό του.
Δεν γεννηθήκαμε με μολυσμένη ψυχή. Η
ψυχή μας έχασε την ποιότητα της ,και πήρε άλλη κατεύθυνση ,από τις επιδράσεις
που είχε κατά την διάρκεια της ζωής μας.
Από τα παιδικά μας χρόνια, γονείς, συγγενείς, και
γενικά το κοντινό μας περιβάλλον, μετά οι δάσκαλοι, οι φίλοι, η κοινωνία
γενικότερα, επηρέασαν την ποιότητα της ψυχής μας.
Θα έλεγα ότι δεν φταίμε εμείς, αν δεν
έχουμε τόσο καλή ψυχή όσο θα θέλαμε.
Αν μας είχαν εκπαιδεύσει από μικρούς με
διαφορετικό τρόπο, διαφορετική θα ήταν και η ψυχή μας.
Θα φταίμε όμως, αν λέγοντας ότι θέλουμε
να κάνουμε καλύτερη την ψυχή μας, δεν κοιτάξουμε την ψυχή μας με ειλικρίνεια.
Διότι αν δεν μπορούμε να δούμε την αλήθεια μας, τι να επιδιορθώσουμε ;
Δεν μπορούμε να κοροιδέψουμε τον Θεό.
Αυτό είναι σίγουρο.
Ας μην κοροιδεύουμε λοιπόν και τον εαυτό
μας.
Για κάποιον που επιδιώκει τον Παράδεισο,
που θέλει κάποτε να ενωθεί με τον Θεό, αυτό είναι απαραίτητο.
Δεν είναι κακό, αν στην ψυχή μας εντοπίζουμε
κάποιες ποιοτικές αδυναμίες.
Κακό είναι να κάνουμε πως δεν βλέπουμε τις αδυναμίες
μας, και να μην τις παραδεχόμαστε, σαν να μην υπάρχουν.
Να μην θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι
,πιστεύοντας ότι είμαστε ήδη οι καλύτερες ψυχές που ήρθαν ποτέ στην γη.
Όταν εντοπίσουμε λοιπόν ,σε ποια σημεία
θα θέλαμε να διορθώσουμε, την ποιότητα της ψυχής μας , ποια λάθη μας να
ξεπεράσουμε, ποιοι είμαστε στα αλήθεια, και όχι ποιοι λέμε ότι είμαστε, τότε θα
πρέπει σιγά σιγά με υπομονή και αγώνα,
να παλέψουμε για να γίνουμε καλύτεροι.
Η υποκρισία είναι ο χειρότερος εχθρός μας
σε αυτήν την πορεία.
Κάποιος που κάνει 100 μετάνοιες στην
εικόνα της Παναγιάς, και καθαρίζει όλη μέρα την εκκλησία , άλλα μόλις πάει
σπίτι του χτυπά την γυναίκα του, και βρίζει τα παιδιά του, εσείς τι πιστεύετε ;
ότι είναι καλός άνθρωπος; Ότι έχει καλή ψυχή; Όχι βέβαια.
Ούτε Παράδεισο θα δει
ποτέ, ούτε το Φώς του Κυρίου μας.
Μια γυναίκα που πάει κάθε ημέρα στην
εκκλησία, δεν χάνει εσπερινό για εσπερινό, άλλα μέσα στην εκκλησία κρίνει τους άλλους
αυστηρά χωρίς αγάπη, κουτσομπολεύει τους υπόλοιπους, και όταν πάει σπίτι της καταριέται
την διπλανή της, επειδή γαυγίζει το σκυλί της, ποιόν Παράδεισο περιμένει ότι θα
βρει;
Και δυστυχώς παιδιά μου υπάρχουν πάρα
πολλοί τέτοιοι άνθρωποι ανάμεσα μας. Αν διέθεταν λίγο χρόνο να δουν στα βάθη της
ψυχής τους ,ποιοι είναι πραγματικά και ποια λάθη κάνουν, και αν στα αλήθεια
ήθελαν να βρεθούν κοντά στον Θεό κάποτε, θα μπορούσαν να εντοπίσουν την
υποκρισία τους και να διορθωθούν .
Να αποκτήσουν σιγά σιγά μια καλύτερης
ποιότητας ψυχή.
Μια αληθινή ψυχή που θα ήταν χαρά και ευλογία , για κάποιον να
βρεθεί κοντά της.
Πρέπει να αγωνιστούμε παιδιά μου με
ειλικρίνεια, για την ψυχή μας.
Όσοι από εμάς πιστεύουν στον Θεό,
πιστεύουν στην αιώνια ζωή, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ,ότι με ψέματα δεν
πρόκειται να κοροιδέψουμε τον Θεό.
Μια καλή ψυχή παιδιά μου, ακτινοβολεί από χιλιόμετρα
μακριά. Ας ασχοληθούμε με την ουσία της ψυχής μας ,και όχι με το περιτύλιγμα .
Η ουσία της ψυχής μας θα φτάσει κάποτε ψηλά.
Το περιτύλιγμα θα μείνει πίσω, ξεχασμένο
στους αιώνες, ενώ μια καλή ψυχή θα υπάρχει
αιώνια στον κόσμο του Θεού.
Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να γίνουμε
καλύτεροι άνθρωποι. Καλύτερες ψυχές.
Όσο ακόμα έχουμε χρόνο παιδιά μου.
Ας ξεκινήσουμε την προσπάθεια μας, με το
να αρχίσουμε να βλέπουμε τον κόσμο γύρω μας με καλοπροαίρετη διάθεση.
Με καλοσύνη
και αγάπη. Κάποια στιγμή θα δούμε το αποτέλεσμα αυτής της συμπεριφοράς, να
επιφέρει αλλαγές προς το καλύτερο, στην ποιότητα της ψυχής μας.
Σιγά σιγά. Χρειάζεται υπομονή.
Υπομονή όμως δεν έχουμε….. Όσο είμαστε
κακοπροαίρετοι άνθρωποι βιαζόμαστε να κατηγορήσουμε ,να κρίνουμε, να
αποδείξουμε ότι ξέρουμε τα πάντα και αμέσως καταλήγουμε σε συμπεράσματα ,που
ενοχοποιούν κάποιον άλλο ενώ αφήνουν εμάς στο απυρόβλητο.
Και βέβαια, όπως είπα και στην αρχή, πάντα
μετά έρχεται η συγνώμη.
Κάθε φορά όμως παιδιά μου που ζητάμε
συγνώμη, για κάποια αδικία που κάναμε σε κάποιον άνθρωπο, θα έπρεπε παράλληλα
αυτή η συγνώμη μας ,να είχε και το νόημα ,ότι καταλάβαμε το λάθος μας και
αποφασίσαμε να το διορθώσουμε .
Και να το κάνουμε πράξη. Να διορθωνόμαστε μέσα από
αυτήν την διαδικασία.
Κάποια στιγμή, σχετικά σύντομα αν
μπορούμε, πρέπει στα αλήθεια να αποφασίσουμε. Αυτήν την ζωή; Ή την αιώνια;
Θα έλεγα ,ευτυχώς για εμάς που ο καλός
Θεός έχει υπομονή….
Ξέρει ότι είμαστε παιδάκια που παίζουν
στην αυλή του σχολείου του.
Και μας συγχωρεί πολλά.
Έως πότε όμως; Κάποτε πρέπει να
μάθουμε.
Κάποτε θα τελειώσει το διάλειμμα και θα
πάμε να δώσουμε εξετάσεις…..
Κάποτε η ψυχή μας ,χωρίς το περιτύλιγμα
, θα βρεθεί εμπρός του.
Ας φροντίσουμε παιδιά μου από τώρα, στην
ποιότητα της ψυχής ,που θα του
παρουσιάσουμε, να επιτραπεί από τον δημιουργό μας, να μείνει στον κόσμο του.
Να είστε ευλογημένοι.
Πατήρ Ιωάννης
