Σ’ΕΒΑΛΑ ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΖΥΓΑΡΙΑ

  

Μια μέρα σ’εβαλα ζωή στην ζυγαριά

Και δεν κουνήθηκε η βελόνα ούτε λίγο

Δεν είχες  βάρος ,δεν είχες τύχη και χαρά

Ούτε ελπίδα πως θα άλλαζες πριν φύγω.

Δεν είχες όνειρα ,η  κάτι να πιαστώ

Κάτι που να’λεγα ζωή ,σου βγάζω το καπέλο

Όλα στο μαύρο γύρω μου, νομίζω θα χαθώ

Τέτοια ζωή δεν την μπορώ και δεν την θέλω

Για δες  καλύτερα ,μου λέει η ζωή

Μάθε επιτέλους τι θα πρέπει να ζυγίσεις

Η ζυγαριά που μ’εβαλες δεν είναι η σωστή

Τον εαυτό σου ζύγισε, πως θες εσύ να ζήσεις

Εσύ είσαι εγώ και εγώ είμαι εσύ

Πονάς εσύ και εγώ μαζί σου υποφέρω

Τα λάθη όμως που έκανες, δεν κάναμε μαζί

Άλλη ζωή θα ήθελα και γω να σου προσφέρω

Πρέπει να μάθεις, την ζωή να αγαπάς

Τα όνειρα σου τελικά , σε ποιους θα τα χαρίζεις

Μες στο μυαλό σου με ελπίδες να μεθάς  

Κι όχι την ίδια σου ζωή εσύ να βρίζεις

Θα βρεις χαρά και στου ανέμου την δροσιά

Υπάρχει ελπίδα σε’να λουλούδι που ανθίζει

Πως χαίρεται ο αετός που πάνω σου πετά

Ένα παιδί γεννήθηκε, μην λες πως δεν αξίζει

Δεν φταίω εγώ για τις δικές σου επιλογές

Αν δεν σου ήρθανε καλά, τι σκύβεις το κεφάλι

Πάρε την δύναμη από τις δικές μου ομορφιές

Εγώ σε θέλω νικητή, να σηκωθείς και πάλι

Γύρω σου σκόρπισα χαρές μα δεν κοιτάς

Απλόχερα στα όνειρα σου ελπίδες βάζω

Μάθε να βλέπεις καθαρά ,όταν μ’ αναζητάς

Εγώ για σεναν είμαι εδώ ,μα δεν με βλέπεις ….που υπάρχω!!!

Πατήρ Ιωάννης