ΠΩΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ Νο.1

  

Κρίνουμε τους πάντες και τα πάντα.

Χωρίς να είμαστε σε θέση  ,να ξέρουμε όλες τις παραμέτρους ,καταλήγουμε εμείς σε δικά μας συμπεράσματα ,και κάνουμε τις δικές μας υποθέσεις, για έναν άνθρωπο και τις ενέργειες του.

Και μεταξύ μας, σπάνια κρίνουμε καλοπροαίρετα κάποιον. 

Πάντα έχουμε στο στόμα μας ,εύκαιρη μια κακία να πούμε, ενώ η καλή κουβέντα δύσκολα βγαίνει.

Εκτός βέβαια ,εάν αυτός που κρίνουμε ,είμαστε εμείς. 

Εκεί ξαφνικά θα βρούμε ένα σωρό δικαιολογίες, και ελαφρυντικά για να κρίνουμε την στάση μας ,απέναντι στους άλλους.

Είμαστε στο κέντρο του σύμπαντος ,και όλος ο υπόλοιπος κόσμος γυρνάει γύρω από εμάς.

Τα ελαφρυντικά που εξασφαλίζουμε για τον εαυτό μας, δεν  επιτρέπουμε να υπάρχουν, για τους άλλους.

Όχι βέβαια. Αφού εμείς νομίζουμε ότι έχουμε κρίνει σωστά, πάει και τελείωσε.

Και έτσι περνά η ζωή, δηλητηριάζοντας τις σκέψεις μας ,με κακία για τους άλλους, αρχίζει το δηλητήριο της κακίας ,να ρέει στο αίμα μας ,και ποτίζουμε από κακία τελικά.

Φυσικά δεν το καταλαβαίνουμε. Η κακία έχει γίνει μέρος του εαυτού μας, και νομίζουμε ότι όλα είναι μια χαρά. Και όλα αυτά, επειδή δεν βλέπουμε καλοπροαίρετα ,τους άλλους ανθρώπους, και καταλήγουμε σε δικά μας συμπεράσματα ,που 95 φορές στις 100 θα είναι λάθος. Ναι, λάθος.

Αν όμως παιδιά μου ,τις ώρες που σπαταλήσαμε για να κρίνουμε τους άλλους, τις διαθέταμε για να κρίνουμε με ειλικρίνεια τον εαυτό μας, σίγουρα θα είχαμε γίνει όλοι ,πολύ καλύτεροι άνθρωποι.

Όταν κρίνουμε τον εαυτό μας, πάντα είμαστε ελαστικοί και γεμάτοι δικαιολογίες.

Κρύβουμε την αλήθεια ακόμα και από εμάς. Με αποτέλεσμα να μην γινόμαστε καλύτεροι.

Κι όμως. Ο καλός θεός, μας έδωσε όλα τα εργαλεία που χρειαζόμαστε, για να μπορούμε να βγάζουμε σωστά συμπεράσματα .

Μας έδωσε μυαλό, στο οποίο καταγράφονται οι εμπειρίες μας, οι γνώσεις μας ,αλλά και όλα τα υπόλοιπα δεδομένα που χρειαζόμαστε, για την λήψη μιας σωστής απόφασης.

Μας έδωσε ψυχή ,για να φιλτράρουμε αυτήν την απόφαση που καταλήξαμε, μέσα από τον συναισθηματικό μας κόσμο, ούτος ώστε να ξέρουμε αν η σωστή και κατά την γνώμη μας ,αντικειμενική απόφαση που βγάλαμε ,ταιριάζει με τον εσωτερικό μας κόσμο, πριν την εκφράσουμε σε άλλους.

Πολλές φορές κάτι που φαντάζει σωστό σαν συμπέρασμα, δεν πρέπει να ειπωθεί, γιατί η ψυχή μας κατά το φιλτράρισμα αυτής της απόφασης, θα μας θυμίσει ότι κάτι τέτοιο ,θα στεναχωρήσει κάποιον άνθρωπο, θα του κάνει κακό, θα τον πληγώσει. 

Και ανάλογα με την ποιότητα της ψυχής που έχει ο κάθε ένας, θα πράξει τα ανάλογα.

Και βέβαια ο καλός Θεός, μας έδωσε και την υπομονή. 

Συνήθως όταν καταλήγουμε σε κάποιο συμπέρασμα , δεν έχουμε σε γνώση μας, όλα τα δεδομένα που χρειαζόμαστε ,προκειμένου να καταλήξουμε σε δίκαια κρίση.

Δεν έχουμε λάβει καθόλου υπ όψιν μας, την θέση του άλλου. 

Δεν έχουμε ακούσει, ούτε καν την άποψη του περί κάποιου θέματος ,που εμείς έχουμε βγάλει απόφαση και κρίση για αυτόν.

Έτσι τις περισσότερες φορές, όταν κάνουμε γνωστό το συμπέρασμα μας, αναγκαζόμαστε να ζητήσουμε εκ των υστέρων συγνώμη, όταν μάθουμε και άλλα πράγματα ,με τις εξηγήσεις που θα μας δοθούν.

Μια φορά, δύο φορές, πολλές φορές. Πόσες φορές αλήθεια έχουμε υποχρεωθεί να ζητήσουμε συγνώμη, εκ των υστέρων, για μια λανθασμένη μας κρίση;  Για ένα λάθος συμπέρασμα;

Και όμως εξακολουθούμε και το κάνουμε. Καθημερινά. 

Πολλές φορές.

Και το μυαλό έχουμε, για να θυμόμαστε ,από προηγούμενα λάθη μας, και την ψυχή έχουμε για να φιλτράρει με το συναίσθημα τις αποφάσεις μας……{ Και ας μην ξεχνάμε όλοι λέμε ότι έχουμε καλή ψυχή}

Υπομονή όμως δεν έχουμε….. Βιαζόμαστε να κατηγορήσουμε ,να κρίνουμε, να αποδείξουμε ότι ξέρουμε τα πάντα ,και αμέσως καταλήγουμε σε συμπεράσματα ,που ενοχοποιούν κάποιον άλλο ενώ αφήνουν εμάς στο απυρόβλητο.

Και βέβαια, πάντα μετά έρχεται η συγνώμη.

Ευτυχώς για εμάς ,που ο καλός Θεός έχει υπομονή….

Ξέρει ότι είμαστε παιδάκια ,που παίζουν στην αυλή του σχολείου του. Και μας συγχωρεί πολλά.

 Έως πότε όμως; Κάποτε πρέπει να μάθουμε.

Κάποτε θα τελειώσει το διάλειμμα ,και θα πάμε να δώσουμε εξετάσεις…..

Πρέπει να προσέχουμε ιδιαίτερα λοιπόν, όταν κρίνουμε τις ενέργειες ή την παρουσία κάποιου.

Διότι αν χωρίς σοφία και γνώση ,των πραγματικών λόγων ,που τον οδήγησαν να πάρει τις αποφάσεις του, των οποίων τώρα εμείς καταδικάζουμε το αποτέλεσμα ,και τον στήνουμε στον τοίχο, αν λέω, αν, τον αδικούμε …….. ,τότε έρχεται η ζωή ,να μας βάλει στο ίδιο μονοπάτι που ήταν αυτός, να περάσουμε τις ίδιες ακριβώς δοκιμασίες, βάσανα και δυσκολίες ,για να δείξουμε τι άλλο αξίζουμε, εκτός από κριτές.

Να δείξουμε τι επιλογές θα κάνουμε εμείς αν βρεθούμε στην θέση του.

Μόνο που αυτή η μέθοδος που χρησιμοποιεί η ζωή, πονάει πολύ παιδιά μου.

Για αυτό καλό είναι ,πριν κρίνουμε κάποιον χωρίς να ξέρουμε, απλά και μόνο επειδή μας είναι εύκολο να κρίνουμε ,να σκεφτούμε πρώτα αν θα θέλαμε ,να βρεθούμε στην θέση του.

Γιατί μπορεί και να βρεθούμε.

Και στο κάτω κάτω ας ρωτήσουμε τον εαυτό μας. 

Είναι τόσο απαραίτητο για την ύπαρξη μας ,να κρίνουμε τους άλλους;

 Ας μην ξεχνάμε, ότι τον μισό χρόνο που διαθέτουμε ,για να σχολιάζουμε ,και να κρίνουμε τις ζωές και τις ενέργειες των άλλων, αν τον ξοδεύαμε για να κρίνουμε, και να διορθώσουμε τον εαυτό μας, θα ήμασταν τώρα πολύ πολύ καλύτεροι άνθρωποι.

Τόσο πολύ καλύτεροι , που θα ξέραμε ήδη ότι είναι λάθος να κρίνουμε χωρίς να ξέρουμε.

Και θα κοιτάγαμε την δουλειά μας.

Κάποιοι όχι μόνο δεν κοιτάνε την δουλειά τους, όχι μόνο δεν σταματάνε να κρίνουνε τους άλλους, αλλά όταν δεν έχουν κάτι για να κρίνουν, το δημιουργούν αυτοί. Έτσι για να έχουν κάτι να κάνουν, κάτι να έχουνε  να λένε.

Κάποιοι, πολλοί ανάμεσα μας λοιπόν, ξυπνάνε το πρωί, μπαίνουν με φούρια στο κυνήγι της ημέρας, προσπαθώντας να αφαιρέσουν δύναμη από τον συνάνθρωπο τους ,για να ενισχύσουν την δική τους θέση και υπόσταση, στον κόσμο τους, {έναν κόσμο με χάρτινα θεμέλια} ,αδιαφορώντας για το ποιόν θα πληγώσουν ,ή καταστρέψουν άδικα  σήμερα, για την επίτευξη αυτού του σκοπού.

Διαδίδουν με καμάρι στο καφενείο που θα βρεθούν, άσχημα και κακά πράγματα, για ότι ΕΧΟΥΝ ΑΚΟΥΣΕΙ ή για ότι τάχα έχουν ακούσει ,για όποιον φουκαρά συνάνθρωπο τους έχουν βάλει στο μάτι, οι υπόλοιποι που ΑΚΟΥΝ και αυτοί, εκλαμβάνουν σαν γεγονότα αυτά που ο προηγούμενος ΕΧΕΙ ΑΚΟΥΣΕΙ, και μεταδίδουν βέβαια ,και αυτοί τις ειδήσεις σαν ΓΕΓΟΝΟΤΑ πλέον.

Τα ΓΕΓΟΝΟΤΑ αυτά τώρα, θα τα παραλάβουν οι κουτσομπόλες για είδηση ,και θα βγάλουν έκτακτο παράρτημα ,τρέχοντας από σπίτι σε σπίτι ,ή στα τηλέφωνα, να μιλάνε για γεγονότα που έγιναν γεγονότα, επειδή απλά κάποιος ΕΙΧΕ ΑΚΟΥΣΕΙ.

Κάπως έτσι παιδιά μου λειτουργεί το κακό . Ξεκινάμε με το να κρίνουμε κακοπροαίρετα τους άλλους, ποτίζουμε τα κύτταρα μας με την κακία ,που εκπέμπει αυτή η συμπεριφορά, και χωρίς να το έχουμε καταλάβει, έχουμε την ανάγκη να ζούμε μέσα στο κακό, προχωρώντας στο επόμενο στάδιο ,που είναι η κατασκευή και διασπορά φανταστικών γεγονότων, ή κάτι που έστω ακούσαμε, αλλά χωρίς να μπούμε στον κόπο ,να μάθουμε πρώτα αν είναι αλήθεια.

Αρκεί να έχουμε κάτι κακό ,να πούμε για κάποιον άλλο.

Γιατί όλοι το ξέρετε ,ότι όλοι αυτοί που ΕΧΟΥΝ ΑΚΟΥΣΕΙ ,αλλά κανένας ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΕΙ, μιλάνε για άσχημα και κακά πράγματα για κάποιον άλλο.

Το καλό γεγονός, δεν είναι είδηση. Το καλό εξυψώνει κάποιον άλλο, όχι αυτούς.

Και κανένας δεν έχει διάθεση, να παρουσιάζει κάποιον σαν καλύτερο από αυτόν.

Έτσι λοιπόν , ανόητα και χωρίς συνείδηση ευθύνης, διαβάλουν ανθρώπους, καταστρέφουν οικογένειες, προσβάλουν την ηθική κάποιων άλλων, και γενικά κάνουν το έργο του κακού, με πολύ μεγάλη ευκολία.

Χωρίς ποτέ να έχει αναρωτηθεί κανένας, ή καμία από όλους αυτούς.

Μα τι κάνω μωρέ; ΕΧΩ ΑΚΟΥΣΕΙ  δεν ΕΧΩ ΔΕΙ. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΩ.

Γιατί το λέω; Και μάλιστα χαίρομαι που λέω ,κάτι κακό για κάποιον άλλο; Τι σόι  άνθρωπος έχω καταντήσει;

Κάτι τέτοιο θα τους χάλαγε την ομορφιά. Και βέβαια ,ούτε που τους περνάει από το μυαλό, ότι αύριο μπορεί κάποιοι να μεταδίδουν άσχημες ειδήσεις ,ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΚΟΥΣΕΙ για αυτούς ,που κάνουν αυτό που κάνουν σήμερα αυτοί ,για κάποιον άλλο.

Και βέβαια, θα επιστρέψουν το βράδυ σπίτι τους, νιώθοντας πολύ μεγάλοι,{ φυσικό, αφού όλους τους άλλους που έπιασαν σήμερα στο στόμα τους, τους έχουν μειώσει και τσαλαπατήσει}, θα σκεπαστούν με την κουβερτούλα τους για προστασία από το κρύο, και θα νιώθουν υπέροχα.!!!!!!!!!

Εκτέλεσαν και σήμερα το καθήκον τους, ΣΑΝ ΥΠΑΝΘΡΩΠΟΙ.

Σκέπτομαι ότι από κάποια πλευρά ,καλά κάνουν και επιζητούν την ζέστη. Γιατί θα βρουν πολύ ζέστη, εκεί που θα πάνε σαν τελειώσουν το ταξίδι. Μα πάρα πολύ ζέστη.

Ας αρχίζουν να την συνηθίζουν λοιπόν.

Στις μικρές κοινωνίες, είναι τόσο εύκολο να καταστρέψεις έναν άνθρωπο.

Αρκεί να ΕΧΕΙΣ ΑΚΟΥΣΕΙ. Τα υπόλοιπα είναι εύκολα.

Ειλικρινά.!!!!!!!!!  Αν ήξεραν οι άνθρωποι ,με τι κριτήρια θα κερδίσουν την αιώνια ζωή στους ουρανούς, θα έκλαιγαν με μαύρο δάκρυ, για την ευκαιρία που τους δόθηκε ,και την χάσανε.

Δεν αρκούν οι μετάνοιες στις εικόνες, οι νηστείες και οι συχνοί εκκλησιασμοί ,για να πάει κάποιος στον Παράδεισο. 

Όλα αυτά μας τα παρέχει η εκκλησία μας ,με σκοπό να εξελιχθεί η ψυχή μας και να εξαγνιστεί.

Εργαλεία του Θεού είναι, για να γίνουμε αληθινά καλύτεροι άνθρωποι. Αν με τα όπλα της εκκλησίας μας, όμως δεν καταφέρουμε να γίνουμε καλύτεροι  ,τότε η εικόνα του καλού Χριστιανού που προβάλουμε,  είναι απλά εφέ για τους υπόλοιπους. Τους ανθρώπους ξεγελάμε. Όχι τον Ουρανό.

Βλέπετε……….. και στον ουρανό ΕΧΟΥΝ ΑΚΟΥΣΕΙ.

Με την διαφορά ότι εκεί ,ΕΧΟΥΝ ΑΚΟΥΣΕΙ άλλα ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΔΕΙ την αλήθεια!!!!!

Και όμως, όλοι μέσα μας γνωρίζουμε……….., ότι κάποτε θα κριθούμε και εμείς.

Και να τώρα ένα εφιαλτικό σενάριο ,που ίσως βοηθήσει κάποιους.!!!!!!!!!

Ας φανταστούμε με εικόνες στο μυαλό μας, αυτά που θα πω τώρα παιδιά μου.

Πάμε όταν έρθει η ώρα μας ,και εμείς στον Δημιουργό μας. 

Πάμε στον Θεό.

Και επειδή πολλές φορές λέω, ότι ο Θεός έχει χιούμορ{ είναι ένα στοιχείο που αν δεν το είχε, τότε που το βρήκαμε εμείς;} μας λέει ο Θεός.

Καλώς τον. Περιμένεις να σε κρίνω παιδί μου;

Να δω αν ήσουν αληθινός, αν είχες ακεραιότητα; Αν ήσουν έντιμος; Αν ήσουν σωστός άνθρωπος; Αν είχες περιεχόμενο; Αν είσαι άξιος να μείνεις εδώ μαζί μου; Αν ήσουν ειλικρινής;  Ωραία λοιπόν.

Θα σου δείξω την ζωή σου. Κρίνε εσύ τον εαυτό σου μετά , και από την κρίση που θα κάνεις, θα καταλάβω αν είσαι όλα αυτά που ανέφερα. Αν είσαι άξιος να μένεις ,κοντά στο Φώς της αλήθειας.

Και μόλις χάσαμε τον Παράδεισο.!!!!!!!!!!!!!

Γιατί αν κρίνουμε εκεί ψηλά τον εαυτό μας ,όπως είχαμε συνηθίσει να τον κρίνουμε εδώ στην Γή, με δικαιολογίες και ελαφρυντικά, θα έχουμε δείξει αμέσως στον Θεό ,ότι δεν είμαστε άξιοι.

Ακόμα και εκεί προσποιούμαστε.!!!!!!!!

Από την άλλη ,αν κρίνουμε τον εαυτό μας με ακεραιότητα, πάλι χάσαμε.

Γιατί θα αποδειχτεί ότι ήμασταν λάθος άνθρωποι.

Τι δίλημμα και αυτό; Όπως και να έχει θα είμαστε οι χαμένοι;

 Όχι βέβαια. Υπάρχει τρόπος να σωθούμε.

Ποιος είναι αυτός; Να μάθουμε από εδώ και εμπρός ,πριν πάμε στον ουρανό ,όσο έχουμε ακόμα την ευκαιρία, όταν κρίνουμε τον εαυτό μας, να τον κρίνουμε σαν να ήταν μπροστά ο Θεός.!!!!!!!!!!

Να αφήνουμε το προσωπείο ,που κουβαλάμε σαν άνθρωποι ,στο πάτωμα και ας φανταστούμε ότι είμαστε είδη εμπρός στον Θεό, και δίνουμε λογαριασμό και εξηγήσεις για τις πράξεις μας.

Χωρίς δικαιολογίες. Είμαι ψεύτης. Λέω ψέματα για να εκμεταλλευτώ τους ανθρώπους. Είμαι μπαγαμπόντης, εκμεταλλεύτηκα την εμπιστοσύνη κάποιου, είμαι κακός με τους ανθρώπους κ.λ.π.

ΓΙΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΑΣ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ. Μόνο εμείς θα ακούμε.

Μόνο έτσι θα γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. 

Ας αφήσουμε τους άλλους τι κάνουν.

Έτσι και αλλιώς ,τα συμπεράσματα μας για αυτούς ,τις περισσότερες φορές είναι λάθος. 

Ας ασχοληθούμε ,με το να κρίνουμε τον εαυτό μας, και να διορθωνόμαστε κάθε ημέρα και από λίγο.

Ας το κάνουμε τώρα, που έχουμε ακόμα καιρό για διορθώσεις. Έτσι και αλλιώς ή κρίση θα συμβεί. Καλύτερα να συμβεί εδώ ,παρά στον ουρανό.

Γιατί εκεί δεν υπάρχουν διορθώσεις. Υπάρχει η απόλυτη κρίση του εαυτού μας.

Από τον Θεό ή από εμάς, δεν έχει σημασία. 

Σημασία έχει όταν κριθούμε, να μας επιτρέψουν να περάσουμε την πόρτα.

 Μην κρίνεται, μην διαβάλετε ανθρώπους ,και μην κουτσομπολεύετε κανέναν. Αυτά τα στοιχεία δεν υπάρχουν στον ουρανό.

Αν δεν τα αποβάλετε, και τα πάρετε μαζί σας, ο ουρανός θα σας εξοστρακίσει.

Για να μην μολυνθεί η αγιότητα τόσων αγνών ψυχών που βρίσκονται εκεί.

ΚΑΛΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ.

Πατήρ Ιωάννης

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΑΠΑΙΤΕΙ ΑΛΛΗ ΟΠΤΙΚΗ ΓΩΝΙΑ.

Το να είναι κανείς Ορθόδοξος Χριστιανός, δεν είναι κάτι που θα πρέπει να τον κάνει να αισθάνεται  ανώτερος ,από άλλους ανθρώπους με διαφορετικές θρησκείες και πιστεύω.

Κάθε Ορθόδοξος Χριστιανός, είναι εν δυνάμει ένας νέος Απόστολος του Χριστού.

Μέσα από τις δικές του πράξεις ,και τον τρόπο της ζωής του, πρέπει να δείξει στους άλλους τον πνευματικό πλούτο της θρησκείας μας.  Και μέσα από τις δικές του ενέργειες να εμφυτεύει την αγάπη του Χριστού και σε άλλους ανθρώπους που δεν την γνωρίζουν.

Με το παράδειγμα του να κάνει και άλλους να θέλουν να γίνουν σαν και αυτόν.

Ο φανατισμός παιδιά μου δεν βοηθάει κανέναν. Οι χειρότεροι πολέμιοι της θρησκείας μας, είναι οι φανατικοί Χριστιανοί. Αυτοί διώχνουν τον κόσμο μακριά από τις εκκλησίες και την νεολαία μας στα μπαράκια και στον Αθεϊσμό.

Αυτοί που έχουν διαβάσει δεκάδες φορές την Αγία Γραφή ,αλλά δεν συνάντησαν πουθενά την λέξη ΑΓΑΠΗ.

Αυτοί που ορμάνε στα μικρόφωνα των δημοσιογράφων και φωνάζουν για τον 666 κάνοντας όλη την υφήλιο να γελάει με τους Ορθόδοξους Χριστιανούς.

Όλοι θα έχετε δει τέτοιους αρκετούς. Σταυρούς και μετάνοιες μέσα στην εκκλησία, αλλά θα κοιτάξουν να σου κλέψουν την σειρά στο λεωφορείο ή στην τράπεζα.

Προσευχές και ψαλμούς από το πρωί ως το βράδυ, και κατάρες στην γειτόνισσα γιατί ο σκύλος της γαυγίζει δυνατά.

Το καντήλι αναμμένο νυχθημερόν στο σπίτι, άλλα κάθε μέρα στην καφετζού και την χαρτορίχτρα.

Κοινωνούν κάθε Κυριακή, αλλά σε όλη την διάρκεια της λειτουργίας κάνουν παρατηρήσεις και υποδείξεις στους υπόλοιπους, χαλώντας την ψυχική τους ηρεμία . Ενώ σχολιάζουν συνεχώς με την διπλανή τους , όλους τους υπόλοιπους στην εκκλησία.

Κάνουν νηστείες και νηστείες αλλά στο σπίτι τους τυραννούν την γυναίκα και τα παιδιά τους.

Αυτοί είναι οι φανατικοί Χριστιανοί. Οι εχθροί της εκκλησίας του Χριστού.!!!!!!!!!

Βαριά κουβέντα θα μου πείτε, ότι είπα. Και όμως όχι παιδιά μου.

Γιατί όποιος βλέπει αυτούς τους ανθρώπους στην καθημερινότητα τους , μόνο Χριστιανός δεν θα θέλει να γίνει. Πόσο εύκολα μιλάνε για τον Χριστό μας και τις διδασκαλίες του, αλλά και την ίδια στιγμή πόσο εύκολα κάνουν το κακό στον συνάνθρωπο τους.

Και βέβαια δεν θέλω να παραβλέψω το γεγονός ,ότι όντως υπάρχουν Χριστιανοί που με φανατισμό ζουν και συμπεριφέρονται με αγάπη Χριστού.

Αυτοί είναι οι σημερινοί Άγιοι.

Δεν μιλάω για αυτούς. Για τους γραφικούς και ψεύτικους μιλάω που μόνο κακό κάνουν στον Χριστιανισμό ,αλλά και στην ψυχή τους την μπερδεμένη.

Για αυτό σας λέω ότι ο κάθε Χριστιανός είναι εν δυνάμει ένας Απόστολος του Χριστού μας. Ο καλύτερος δάσκαλος είναι αυτός που μπορεί και διδάσκει με το παράδειγμα του.

Το να είναι κανείς Ορθόδοξος Χριστιανός λοιπόν , δεν είναι κάτι που θα πρέπει να τον κάνει να αισθάνεται  ανώτερος ,από άλλους ανθρώπους με διαφορετικές θρησκείες και πιστεύω. Είναι κάτι που θα πρέπει να τον κάνει να αισθάνεται ποιο υπεύθυνος.

Γιατί είναι το ζωντανό παράδειγμα της θρησκείας μας.

Ίσως στεναχώρησα κάποιους. Δεν πειράζει.

Με χαρά μου να τους στεναχωρήσω ξανά.

Καλύτερα να τους στεναχωρώ εγώ εδώ, μήπως και ξυπνήσουν κάποια μυαλά και επανορθώσουν την στάση τους και σωθούν από την πλάνη και τον φανατισμό τους, παρά να πάρουν αιώνια στεναχώρια ,από τον ουρανό ,όταν πολύ αργά θα έχουν ανακαλύψει τα λάθη τους.

Εξάλλου αυτή είναι η αποστολή μου. Να ξυπνάω συνειδήσεις για να σωθούν.

Είμαι βλέπεται και εγώ όπως και εσείς, ένας μικρός Απόστολος.

Και αυτή είναι  η αποστολή μου.

Ζητώ να παίρνω φώτιση από τον Θεό, για να σας μεταφέρω σωστά μηνύματα ζωής και πνεύματος. Κάτι για να φωτίσει τις ψυχές σας.

Να μπορέσετε να δείτε την σχέση ανθρώπου με τον Θεό από την σωστή της βάση.

Και για να γίνει αυτό, θα πρέπει να αλλάξουμε οπτική γωνία, για τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα.

Πάμε λοιπόν πρώτα να δούμε αυτή την σχέση, από την οπτική γωνία του Θεού.

Πως φαίνονται άραγε τα πράγματα από την δική του σκοπιά. Και αν θα ήθελε να μας μιλήσει, τι θα μας έλεγε;

Πιστεύω θα έλεγε τα εξής.

Παιδιά μου. Δημιούργησα τους ανθρώπους με τις καλύτερες προσδοκίες. Τους έδωσα όλη μου την ευλογία για να ευημερήσουν . Με προδώσατε μέσα στον ίδιο μου τον Παράδεισο. !!!!!!!!!

Είδος απειθάρχητο και ελεύθερο. Είχα δυο επιλογές. Η μία ήταν να σας καταστρέψω σαν είδος επικίνδυνο. Η άλλη επιλογή, επειδή σας αγάπησα πολύ, ήταν να σας δώσω αυτό που θέλατε. Την ελευθερία να αποφασίζετε εσείς για την ζωή σας.

Μακριά από την άμεση επιστασία και προστασία μου.

Και αυτό έκανα. Με τα χρόνια και τους αιώνες θα μαθαίνατε.

Φτιάξατε τον κόσμο σας όπως εσείς θέλατε. Κάνατε τις δικές σας επιλογές. Και φυσικά επιβραβεύεστε για αυτές ή πληρώνετε τις συνέπειες των επιλογών σας. Είστε ελεύθεροι.!!!!!!!!

Καταστρέψατε τον πλανήτη που σας έστειλα να ζήσετε. Εσείς. Όχι εγώ.

Αλλοιώσατε τις τροφές που είχα δημιουργήσει για να ζήσετε, με φάρμακα .Εσείς . Όχι εγώ.

Δεν ακούσατε ούτε μία από τις εντολές που σας έδωσα. Απομακρυνθήκατε από εμένα.

Δεν σας παίρνω εγώ τους αγαπημένους σας. !!!!!!!!!!

Απλά, επειδή ακόμα σας αγαπώ, τους επιτρέπω να έρχονται σε εμένα.

Δεν σας στέλνω εγώ συμφορές και βάσανα.

Απλά παρατηρώ ποιοι είναι οι δυνατοί από εσάς και τα βγάζουν πέρα.

Έχω απλώσει σε όλον τον πλανήτη σας την ευλογία μου. Εναρμονιστείτε με αυτήν. Με την αγάπη.

Δεν σας έκανα ρομπότ. Δεν φταίω εγώ για τις συμφορές και τις δυστυχίες σας. Σας έκανα ανθρώπους. Και σας άφησα ελεύθερους επειδή αυτό θέλατε. Μα δεν σας έχω υπό έλεγχο παιδιά μου. Εσείς κάνετε τις επιλογές σας. Είστε ελεύθεροι.

Και ενώ απολαμβάνετε την ελευθερία σας, ζητάτε ευθύνες από εμένα για ότι συμβαίνει που σας πονά; Γιατί;

Ποιος σας είπε ότι εγώ έχω κάτι να κάνω με αυτή σας την δυστυχία; Αυτή είναι η ζωή παιδιά μου. Επειδή σας αγαπώ δεν επεμβαίνω. Γιατί αλλιώς η ζωή σας δεν θα είχε καμία χαρά. Θα ήσασταν προγραμματισμένα ρομπότ σε μια προγραμματισμένη πορεία.

Μην ζητάτε λοιπόν ευθύνες από εμένα. Αυτός που πιστεύει σε εμένα , ας πιστεύει επειδή το πιστεύει ότι είναι το σωστό.

Και όχι για να πάρει κάποιο αντάλλαγμα. Είπαμε είμαι αγαθός, αλλά όχι όπως εννοείτε εσείς παιδιά μου την λέξη αυτή στην Γή.

Πιστέψτε περισσότερο στον εαυτό σας. Στο κάτω κάτω κατ’ εικόνα και ομοίωση μου σας έφτιαξα. Από την ίδια ενέργεια είστε φτιαγμένοι. Με την δική μου ενέργεια. Οι δυνατότητες σας άπειρες

Μην ζητάτε ευθύνες από εμένα…………

Αυτά και άλλα πολλά θα έλεγε στους ανθρώπους ο Θεός. Αλλά δεν μας μιλάει.

Μας στέλνει μηνύματα μέσα από την καθημερινότητα της ζωής μας. 

Αυτά τα μηνύματα προσπαθώ και εγώ να εντοπίσω παιδιά μου για εσάς.

Μετά  κρύβω τα μηνύματα που εντόπισα, σε διάφορα κείμενα, για να τα βρουν αυτοί που ψάχνουν απαντήσεις, και είναι έτοιμοι να διακρίνουν την αλήθεια μόλις την δουν.

Τίποτα δεν είναι όπως φαίνετε παιδιά μου, ή αλήθεια είναι πάντα κρυμμένη στο βάθος της εικόνας. Και φανερώνεται μόνο  σε όσους ψάχνουν με αγνή ψυχή και προθέσεις  τον δρόμο για τον Παράδεισο

      Γνωρίζοντας τώρα την οπτική γωνία που μας βλέπει ο Θεός, ας      δούμε και την οπτική  γωνία που θα πρέπει να έχουμε και    εμείς, σε αυτήν την  πορεία προς την Θέοση.

Η πορεία του κάθε ένα από εμάς προς τον Παράδεισο ,είναι μια διαρκής μάχη με τον πονηρό παιδιά μου. 

Προσέξατε τον χαρακτηρισμό που έδωσα; Μάχη.

Αυτό ,σαν γεγονός και μόνο, μας χαρακτηρίζει είτε το θέλουμε είτε δεν το θέλουμε, σε πολεμιστές και πολεμίστριες.!!!!!!!!!! Συμμετέχουμε σε μια μάχη, άρα πολεμάμε.

Ο Θεός μας εφοδίασε για την μάχη αυτή, με ανίκητο όπλο την πίστη μας.

Κανέναν άνθρωπο με αληθινή πίστη δεν μπόρεσε ποτέ να νικήσει ο πονηρός.

      Πίστη προς τον Θεό, αλλά και προς τον εαυτό μας.!!!!!!!!!!!!

Κάποιος που πάει σε μια μάχη πιστεύοντας ότι είναι ανίκανος {και ας έχει μαζί του όπλο ΑΝΙΚΗΤΟ] είναι ο πρώτος που θα πέσει χτυπημένος ή ο πρώτος που θα το βάλει στα πόδια. 

Είναι ο πρώτος που θα χάσει την μάχη, αλλά και τον πόλεμο.

Κρίμα όμως. Αν ήξερε μόνο ,πόσο πολύ τον φοβόταν ο πονηρός, δεν θα το έκανε.

Όλοι έχουμε αμαρτίες. Και όμως όλοι πολεμάμε για να φτάσουμε στον Παράδεισο. Οι αμαρτίες μας βαραίνουν χέρια και πόδια σε αυτήν την μάχη. Η εξομολόγηση όμως, μας αφαιρεί το βάρος και μας δίνει νέα ώθηση προς τα εμπρός. Είμαστε καταδικασμένοι…. να κερδίσουμε παιδιά μου. Πρέπει όμως να έχουμε πίστη.

Δεν θέλω να ακούω από κανέναν να λέει, εγώ είμαι τόσο αμαρτωλός, μα τόσο αμαρτωλός που δεν σώζομαι με τίποτα. Είμαι καταδικασμένος, είμαι καμένος, είμαι χαμένος.

Από την μια στεναχωρούμε τόσο πολύ όταν ακούω κάτι τέτοιο και από την άλλη θέλω να βάλω τα γέλια. Ναι, τα γέλια. Μου ακούγεται πολύ αστείο παιδιά μου κάτι τέτοιο. Να ξέρει κάποιος το μυστικό που μπορεί να κερδίσει τον πόλεμο, αλλά να προτιμά να παραδοθεί.

Έχουμε αμαρτίες; Και λοιπόν; Μόνο ο Χριστός μας ήταν αναμάρτητος.

Φυσικά και έχουμε αμαρτίες. Εξομολογούμαστε με ειλικρίνεια, φεύγουν οι αμαρτίες και τότε ποια είναι η δικαιολογία μας για να μην συνεχίσουμε την μάχη;

Το μόνο που μας εμποδίζει είναι η έλλειψη αυτοεκτίμησης. Και εδώ είναι το αστείο.

Ο Θεός μας δίνει συγχώρηση και δείχνει ότι μας εκτιμά σαν όντα και ψυχές και δεν εκτιμάμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας. Το δημιούργημα του!!!!!

Βάζουμε την δική μας κρίση, πάνω από την κρίση του Θεού.

Δεν πρέπει να το κάνουμε αυτό. Όσοι από εμάς θέλουμε να φτάσουμε στον Παράδεισο, ας πάρουμε μαζί μας το ΑΝΙΚΗΤΟ όπλο του Θεού, την Πίστη, ας πιστέψουμε και στον εαυτό μας και ας πορευτούμε προς αυτόν.

Όταν και όσοι από εμάς φτάσουν εκεί, με μεγάλη τους έκπληξη θα συναντήσουν ανάμεσα στους Αγίους της εκκλησίας μας και τους Αγίους της ζωής!!!!!!!!!!

Θα δουν τον γείτονα τους που κάνοντας δύο δουλειές όλη του την ζωή, αγωνίστηκε με αγάπη και πίστη για την οικογένεια του.

Θα δουν μια μάνα που μεγάλωσε μόνη της 5 παιδιά, χωρίς να χάσει ούτε μια μέρα το χαμόγελο της και την πίστη της ,ότι θα τα καταφέρει.

Οι Άγιοι της ζωής.!!!!!!

Μια σημαντική κατηγορία Αγίων που σας περιμένει παιδιά μου να ενταχθείτε και εσείς. Μια κατηγορία Αγίων που έφτασαν εκεί με όπλο την πίστη τους στον Θεό, αλλά και στον εαυτό τους. Είναι οι κάτοικοι του Παραδείσου.

  Ας αρχίσουμε λοιπόν να βλέπουμε την ζωή, τον άνθρωπο, και τον Θεό με διαφορετική οπτική γωνία, για να διευρύνουμε την αντίληψη μας, την πνευματικότητα μας και να μας ανοίξουν καινούργια μονοπάτια που οδηγούν στον ουρανό.

    

Να είστε ευλογημένοι και υγιείς.

Πατήρ Ιωάννης

ΕΙΣΑΙ ΑΝΙΚΗΤΟΣ.!!!!!!!!!!!! ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ.

Διάφορες καταστάσεις και άνθρωποι μας δημιουργούν μέσα μας φοβίες.

Ο φόβος μέσα μας λειτουργεί σαν χωράφι, που το σπείραμε με αμφιβολίες.

Οι αμφιβολίες μεγαλώνουν, γίνονται δέντρα, μακραίνουν τα κλαδιά τους, πυκνώνουν τα φύλλα τους και μας σκεπάζουν το φώς. Είμαστε πλέον τυφλοί. Ο φόβος έχει σκεπάσει τα πάντα. 

Ψάχνουμε διέξοδο αλλά μάταια. Είμαστε παγιδευμένοι.

Στον φόβο. Στον φόβο που δημιούργησε η δική μας φαντασία τις περισσότερες φορές.  Από έλλειψη γνώσεως.

Δεν γνωρίζουμε αρκετά για μια κατάσταση, αυτό μας φοβίζει, ο φόβος  μας καταβάλει και μας παγιδεύει.

Χάσαμε πριν ακόμα ξεκινήσουμε.!!!!!!!!!

Αν στην αρχή που είχε παρουσιαστεί αυτή η κατάσταση, ρωτάγαμε τον εαυτό μας με ψυχραιμία….

Τι ακριβώς φοβάσαι; Τις περισσότερες φορές η απάντηση θα ήταν το άγνωστο. Τίποτα δηλαδή το συγκεκριμένο.

Απλά η έλλειψη της γνώσης ,μας εμποδίζει την γνώση.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!  Τόσο απλά.

Την επόμενη φορά ,πριν φοβηθούμε μια κατάσταση, ας ρωτήσουμε τον εαυτό μας πρώτα. Τι ακριβώς φοβάσαι;

Αν δώσουμε όνομα στον φόβο μας, φεύγουν οι αμφιβολίες και ο φόβος δεν έχει τίποτα να σπείρει μέσα μας και να μας σκεπάσει. Και ας πάμε μπροστά.

Ειδικά αυτήν την χρονική περίοδο ,έχουμε μεγάλη ανάγκη να πάμε μπροστά και να ξεφύγουμε από κάθε μορφή φόβου.

Ειδικά αυτή την περίοδο λοιπόν γιατί όπως όλοι γνωρίζεται ,έχει αναπτυχτεί μια τρομολαγνία ,που μόνο κακό μπορεί να κάνει στις ψυχές των ανθρώπων.

 Ιστορίες για 3ον Παγκόσμιο πόλεμο, ερχομός του Αντίχριστου, Προφητείες για καταστροφές και ένα σωρό άλλα.

Όλα αυτά είναι ότι χειρότερο ,για την ψυχική υγεία των ανθρώπων ,που τους οδηγούν στην αποδοχή της επερχόμενης καταστροφής και στην πλήρη παράδοση στον φόβο.

Στον φόβο μας όμως……… αυτοί κοιμούνται ήσυχα.

Μας θέλουν φοβισμένους για να μην αντιστεκόμαστε. Όσοι όμως πιστεύουν στην αγάπη του Θεού προς τους ανθρώπους δεν θα πρέπει να ανησυχούν για τίποτα.

Υπάρχει αλήθεια κανένας που να πιστεύει ότι συμβαίνουν πράγματα που δεν γνωρίζει ο Θεός;.

Έχουν γνώση οι φύλακες λοιπόν.!!!!!!!!!!!!!

Και όσο προσευχόμαστε στον Θεό, όσο επικαλούμαστε την αγάπη του Χριστού και την Προστασία της Παναγίας δεν έχουμε να φοβόμαστε τίποτα. Πρέπει να αποτινάξουμε τον φόβο μας ,και να χαμογελάσουμε στην ζωή

Αυτός παιδιά μου που φοβάται τα μάγια, είναι ευάλωτος σε αυτά. Και κανείς να μην του έχει κάνει τίποτα, αυτός μια ζωή θα τρέχει για να τον λύσουνε.

Αυτός που φοβάται τις δυνάμεις του κακού, είναι ευάλωτος σε αυτές. Χωρίς να το καταλαβαίνει ,είναι σαν να τις προκαλεί να τον επισκεφτούν.

Αυτός που ζει μέσα στον φόβο μήπως του συμβεί το ένα κακό ή το άλλο, είναι αυτός που τα τραβάει επάνω του σαν μαγνήτης.

Αυτός σε γενικές γραμμές που έζησε μέσα στον φόβο, μήπως του χαλάσει η ζωή με τον ένα η τον άλλο τρόπο, είναι αυτός που μόνος του την χάλασε.

Πάντα έχουμε δύο επιλογές μέσα στο μυαλό μας. Να μας συμβεί το κακό ή το καλό.

Γιατί διαλέγουμε πάντοτε να φοβόμαστε, ότι κάτι κακό θα είναι αυτό που τελικά θα μας συμβεί;

Μάλλον γιατί δεν θέλουμε να βιώσουμε ,τις συνέπειες του πόνου που θα μας προκαλέσει.

Μόνο που έτσι τελικά, εμείς θα το έχουμε καλέσει.

Ίσως γιατί δεν πιστεύουμε , ότι αξίζουμε κάτι καλό να μας συμβεί.

Για αυτό και δεν μας συμβαίνει. Γιατί δεν πιστεύουμε.!!!!!!!

Ίσως όμως και να μην φταίμε εμείς παιδιά μου τελικά.

Έτσι τα βρήκαμε, έτσι τα μάθαμε. Έτσι τα βιώνουμε.

Και το ίδιο θα μεταφέρουμε ,και στα δικά μας παιδιά. Θα τα μάθουμε να ζήσουνε και αυτά, σε έναν κόσμο που κυριαρχεί ο φόβος και η ανασφάλεια.

Από μικρά, λες και το κάνουμε επίτηδες, θα επικαλεστούμε τον μπαμπούλα για να φάνε. Τον κακό λύκο για να μην βγουν έξω, τα φαντάσματα, τον δράκουλα και ότι φόβιζε εμάς, πρέπει τώρα να φοβίσει και τα παιδιά μας. Τα βαπτίζουμε από μικρά στον φόβο.

Μόνο που ο φόβος ,είναι η τροφή που χρειάζεται ο πονηρός για να κυριαρχήσει. Με αυτόν τον φόβο  τρέφεται όλα τα χρόνια που υπάρχει ό άνθρωπος. Και όσο ο φόβος μεγαλώνει σε όλη την Γή, τόσο ποιο δυνατός γίνεται ο πονηρός.

Και αν στο τέλος κυριαρχήσει, δεν θα είναι επειδή μας εγκατέλειψε ο Θεός, αλλά επειδή εμείς θα του έχουμε ανοίξει την πόρτα της ψυχής μας διάπλατα για να περάσει.

Με τον φόβο μας. Για το κάθε τι.

Ο θεός, δημιούργησε ένα όν, που διέθετε όλες τις προδιαγραφές να μεγαλουργήσει.

Ο άνθρωπος είναι ανίκητος. Εσείς ,είστε ανίκητοι παιδιά μου. Ο φόβος όμως, σας μπλοκάρει και εξασθενεί το παντοδύναμο όπλο ,που σας έχει προμηθεύσει ο Θεός στον αγώνα σας. Την πίστη.

Δεν φτάνει που  δεν πιστεύουμε στον Θεό, όπως θα έπρεπε να πιστεύουμε, αλλά δεν πιστεύουμε και στις δικές μας δυνατότητες.

Φυσικό είναι. Αν δεν πιστεύουμε στον Θεό, σαν παντοδύναμο , πως θα πιστέψουμε στις δικές μας ικανότητες.;

Από το πρωί που θα ξυπνήσουμε, παίρνουμε αγκαζέ τον φόβο και ξεκινάμε την μέρα μας.

Μήπως μου συμβεί αυτό; Μήπως μου συμβεί το άλλο; Μήπως δεν προλάβω το λεωφορείο;

Το παιδί μου άργησε εχτές να έρθει σπίτι. Μήπως έχει μπλέξει με ναρκωτικά;

Θα πάρει μπροστά το αυτοκίνητο; Και ένα σωρό άλλες φοβίες από την καθημερινότητα μας. Ζούμε μέσα στον φόβο, το έχουμε αποδεχτεί και συνεχίζουμε.

Και όσο εμείς είμαστε μέσα στον φόβο, ο πονηρός δυναμώνει.

Το σύστημα που μας κυβερνά γίνεται άτρωτο, και περνά όποιον νόμο θέλει ,χωρίς να υπολογίζει από εμάς την οποιαδήποτε σθεναρή αντίσταση, οι έμποροι του Θεού θησαυρίζουν, και τα παιδιά του πονηρού πιστά στην αποστολή τους , επιβάλουν την θέληση τους στις ζωές μας , αφού αυτοί δεν φοβούνται.

Τι να φοβηθούν; Τον πατέρα τους; Αυτή είναι η αποστολή τους.

Να τρέφονται από τον φόβο μας.

Είδατε όλοι τι έγινε τις ημέρες των εορτών στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες.

Ομαδικές σεξουαλικές επιθέσεις και παρενοχλήσεις γυναικών,  που είχαν μαζευτεί για τον εορτασμό της Πρωτοχρονιάς, από Μουσουλμάνους μετανάστες. Τυχαίο; Δεν νομίζω.

Όλοι περιμέναμε να δούμε αν θα γίνει κάποιο τρομοκρατικό χτύπημα, εκείνη την βραδιά. Περιμέναμε κάποια επίθεση με όπλα ή κάποια έκρηξη. Και αισθανθήκαμε καλά που δεν είχε γίνει κάποια επίθεση.

Και όμως παιδιά μου έγινε. Μπορεί να μην εκφράστηκε με σφαίρες η βόμβες άλλα έγινε.

Και είχε σαν στόχο την αξιοπρέπεια, την ασφάλεια, και την προσωπικότητα όλων εκείνων των γυναικών που δέχτηκαν αυτές τις επιθέσεις.

Είχε σαν στόχο να σπείρουν τον φόβο σε όλο  τον γυναικείο πληθυσμό της Ευρώπης.

 Και οι γυναίκες που δέχτηκαν τις επιθέσεις άλλα και όλες οι υπόλοιπες ζουν τώρα στον φόβο. Δεν μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθερα όπως πρώτα, η ζωή τους έχει επηρεαστεί, και το κυριότερο, αυτή η τραυματική τους εμπειρία ,θα επηρεάσει αναμφίβολα τον τρόπο που θα μεγαλώσουν τα παιδιά τους αργότερα.

Ναι. Ήταν αναμφίβολα μια τρομοκρατική επίθεση. Τα παιδιά του πονηρού έσπειραν τον φόβο. Και περιμένουν τα αποτελέσματα.

Σίγουρα παιδιά μου πρέπει να αλλάξουμε την οπτική γωνία ,που βλέπουμε τις καταστάσεις και τα γεγονότα. Πρέπει να μάθουμε να βλέπουμε πίσω από τις λέξεις, στο βάθος της εικόνας, πίσω από το παραβάν. Πρέπει να μάθουμε να βλέπουμε, και να αναλύουμε καταστάσεις με άλλο μάτι.

 Ένα παράδειγμα.

Την στιγμή που κάποιος μας μιλάει μια ώρα, για την επερχόμενη καταστροφή του πλανήτη, ή για πολέμους και δυστυχίες ,και στο τέλος της διάλεξης του ,μας πλασάρει για πούλημα ένα βιβλίο ,με πληροφορίες επιβίωσης στην επερχόμενη καταστροφή ,αυτό δεν θα πρέπει να μας κάνει να πονηρευτούμε;

Αν δεν  μας φοβίσει με την καταστροφή που έρχεται, πως θα πουλήσει την πραμάτεια του;

Αντί λοιπόν να γίνουμε και εμείς σαν τους Ιεχωβάδες, που κάθε λίγο και λιγάκι, αναγγέλλουν την καταστροφή του κόσμου, που δεν γίνεται, και παίρνει παράταση γιατί χάλασε ξαφνικά ένας πύραυλος στον ουρανό, αλλά εν τω μεταξύ ,στην αναμονή της καταστροφής ,οι Ιεχωβάδες έχουν μεγαλώσει τον αριθμό τους ,κατά πολλές χιλιάδες που πάνε μαζί τους για να σωθούν, αφού τους έχουν πείσει, ότι έχουν τα μέσα στον ουρανό ,για να τους σώσουν και αυτούς ,αλλά έχουν αυξήσει παράλληλα και τα περιουσιακά του οργανισμού τους ,κατά αρκετά εκατομμύρια, { τι; Θέλατε τσάμπα οικόπεδο στον ουρανό;}αντί λοιπόν να γίνουμε σαν αυτούς, και να ακούμε τον κάθε ένα που γίνεται προάγγελος καταστροφής, και μας σπρώχνει στον φόβο για να πλουτίζει αυτός, θα πρέπει να σκεφτούμε ότι σκοπός του ,δεν ήταν να μας ενημερώσει για την καταστροφή που λέει ότι έρχεται, αλλά να μας πείσει ότι θα γίνει η καταστροφή, για να πουλήσει όπως είπαμε την πραμάτεια του.

Γιατί αν πίστευε και ο ίδιος ότι θα γίνει καταστροφή, τι να τα κάνει τα λεφτά από τις πωλήσεις ;. Άχρηστα θα του είναι. Δεν ξέρω; Κάνω λάθος.

Είπα και πριν, υπάρχει λόγος που κάποιοι άνθρωποι μας προτιμούν φοβισμένους.

Ώρα όμως να αναγεννηθούμε παιδιά μου.

Είχα ανεβάσει ένα βίντεο πριν από λίγες ημέρες. Άνθρωπος και Θεός. Η λανθασμένη προσέγγιση.

Όσοι δεν έτυχε να το ακούσουν και έχουν κάποια στιγμή τον χρόνο ας το ακούσουν.

Είναι πολύ κατατοπιστικό και θα σας βοηθήσει ,να καταλάβετε καλύτερα αυτά που λέω τώρα.

Πως κατάντησε ο άνθρωπος να φοβάται ακόμα και τον ίσκιο του.

Θα μου πουν ορισμένοι, καλά και ο Θεός τι κάνει; Πως τα επιτρέπει όλα αυτά;

Λάθος ερώτηση θα πω εγώ. Αντί να ρωτάμε τι κάνει ο Θεός, γιατί δεν θυμώνουμε με τους εαυτούς μας και να πούμε, τι κάνουμε εμείς με όλα αυτά;

Πως το έχουμε επιτρέψει να ζούμε σε ένα  κράτος  φόβου;

Εμείς είμαστε που πρέπει να αλλάξουμε, τον τρόπο που σκεπτόμαστε και ζούμε.

Όταν ένας πατέρας χαρίζει ένα σπίτι στο παιδί του, δεν έχει λόγο μετά να του πει τι χρώμα θα βάψει τα δωμάτια, ή τι πλακάκια θα βάλει στην κουζίνα.

Ανήκει στο παιδί του, και αυτό πλέον είναι υπεύθυνο για το τι γίνεται ,μέσα στο σπίτι εκείνο. Αυτό μας φαντάζει λογικό να το αποδεχτούμε

Και ο Θεός, μας χάρισε ένα σπίτι παιδιά μου. Μας χάρισε τον κόσμο που ζούμε. Και μας έδωσε και ελεύθερη βούληση ,να το διαχειριστούμε όπως εμείς θέλουμε.

Δικές μας οι επιλογές, δικές μας και οι συνέπειες. Αυτό όμως δεν μας συμφέρει και δεν το βρίσκουμε λογικό.

Θεωρούμε τον Θεό υπεύθυνο για όλα τα άσχημα που μας συμβαίνουν, ενώ με περίσσιο εγωισμό κρατάμε την δόξα ,για ότι καλό καταφέρουμε. Ότι μας συμφέρει δηλαδή.

Το ξέρουμε, το βλέπουμε στην καθημερινότητα μας, αλλά και στους άλλους, και όμως αρνούμαστε να το συνειδητοποιήσουμε και να πάρουμε τον έλεγχο της ζωής μας στα χέρια μας.

Ο φόβος, μας έχει ποτίσει και το τελευταίο μας κύτταρο.

Ήρθε η ώρα παιδιά μου να αναγεννηθούμε σαν άνθρωποι. Να ξαναγεννηθούμε όπως μας έφτιαξε ο Θεός. Και όχι όπως μας κατάντησαν οι άνθρωποι.

Όλοι μας γνωρίζουμε ότι το 80% του ανθρώπινου εγκεφάλου μας, είναι αχαρτογράφητο και ανεξερεύνητο  όσον αφορά τις δυνατότητες και τις πιθανές λειτουργίες του.

Ότι κατάφερε ο άνθρωπος ως τώρα, το κατάφερε χρησιμοποιώντας  το 10 ή και το 20% σε άλλες περιπτώσεις ,από το τμήμα του εγκεφάλου του.

Φανταστείτε τώρα, τι τάχα θα μπορούσε να καταφέρει ο άνθρωπος με το υπόλοιπο 80%.

Μας έχει δώσει όπλα ο Θεός παιδιά μου απίστευτα. Μόνο που για να πάρουν μπροστά, χρειάζεται εμείς να πιστέψουμε ,ότι είμαστε ικανοί για κάτι καλύτερο. Ότι έχουμε τις υποδομές να γίνουμε καλύτεροι, άτρωτοι, ανίκητοι.

Ο φόβος όμως μας εμποδίζει. Μάθαμε να ζούμε μέσα σε αυτόν και φυλακιστήκαμε χωρίς να το έχουμε καταλάβει σε έναν λαβύρινθο, χωρίς να βλέπουμε καμία έξοδο πουθενά.

Και όμως είμαστε ανίκητοι.

Έχω πει ότι τα πάντα είναι ενέργεια. Πολλές φορές το έχω πει αυτό.

Όταν ζούμε μέσα στο φόβο ,εκπέμπουμε αρνητική ενέργεια. Και αρνητικές είναι όλες οι εξελίξεις στην ζωή μας. Μπερδέματα στην δουλειά, αναποδιές στην οικογένεια, μουρμούρα και γκρίνια στην ζωή μας, κακομοιριά.

Η αρνητική ενέργεια τραβά επάνω μας, ότι άσχημο περνά από δίπλα μας.

Όταν όμως καταφέρουμε να ζούμε με αισιοδοξία και πίστη, για τις δυνάμεις μας και τον Θεό, μια ευχάριστη διάθεση θα έρθει να αντικαταστήσει, την κακομοιριά με καλοτυχία, την μουρμούρα με κατανόηση , τις αναποδιές με αρμονία, και τα μπερδέματα θα ξεμπερδευτούν από μόνα τους ,και δεν θα υπάρχουν.

Όλα θα πηγαίνουν στην ζωή μας ,αυτό που λέμε, κατ’ευχήν. Και τότε, σε αυτήν την κατάσταση, που θα εκπέμπουμε πλέον θετική ενέργεια γύρω μας, θα διαπιστώνουμε καθημερινά, ότι είμαστε ανίκητοι. Ότι στόχο βάζουμε θα τον κατακτούμε.

Πρώτα λοιπόν βγάζουμε τον φόβο από μέσα μας και κατόπιν τον αντικαθιστούμε με χαρά, αισιοδοξία και θετική ενέργεια.

Θετική ενέργεια παιδιά μου, παράγεται σε κάθε εκκλησιά την Ορθοδοξίας. 

Πηγαίνετε συχνά, και παίρνετε όση περισσότερη χρειάζεστε. Μέσα από την εξομολόγηση, την Θεία λειτουργία και την μετάληψη του σώματος και αίματος του Κ.Η. Ιησού Χριστού, και την καθοδήγηση αν είστε τυχεροί ενός χαρισματικού πνευματικού, θα είστε πάντα ευλογημένοι και πάντα άτρωτοι. Διώξτε τον φόβο, πιστέψτε στον εαυτό σας, και θα είστε ανίκητοι.

Ο Θεός μαζί σας.

Πατήρ Φανούριος

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΘΕΟΣ. Η λανθασμένη προσέγγιση.

 

Παρατηρώντας τους ανθρώπους και τις συμπεριφορές τους, και μελετώντας ιστορικές, αλλά και σχετικές ,με την προϊστορική περίοδο  αναφορές, για την συμπεριφορά των ανθρώπων, διαπιστώνω ότι ο άνθρωπος ,από την δημιουργία του έως τα τώρα, είχε πάντα μια κοινή παρόρμηση.

Ανεξάρτητα από την χρονική στιγμή της παρουσίας του στην Γή, είχε πάντα μια ενδόμυχη ανάγκη. Να ζητήσει προστασία από κάτι ,που αυτός θεωρούσε ανώτερο και ισχυρότερο από αυτόν.

Τα πρώτα χρόνια της παρουσίας του στον πλανήτη, σίγουρα έχουν την ευθύνη για αυτήν του την ανάγκη.

Ένοιωσε αμέσως τον κίνδυνο για την ύπαρξη του, αφού ήταν ανυπεράσπιστος, να αντιμετωπίσει τα άγρια θηρία της εποχής εκείνης, τις καιρικές συνθήκες και ακραίες φυσικές καταστάσεις.

Πράγματα που δεν είχε την γνώση και την δυνατότητα ,πρώτα να καταλάβει, και μετά να βρει τον τρόπο να τα ξεπεράσει.

Τα πρώτα βήματα της ύπαρξής του, ήταν γεμάτα φόβο, πανικό, και απελπισία.

Σαν να είχε πάρει κάποιος μια γατούλα που είχε γεννηθεί σε ένα κλειστό σπίτι, και που ποτέ δεν είχε βγει έξω από αυτό, και να την έβαζε ξαφνικά σε μια σάλα με εκατοντάδες ανθρώπους που διασκεδάζουν και χορεύουν, με τους ήχους δυνατής μουσικής.

Θα αγριέψει, θα νοιώσει πανικό και θα τρέχει σαν τρελή να ξεφύγει , από μια κατάσταση στην οποία δεν είχε καμία γνώση, και ούτε μπορεί να καταλάβει τι της συνέβη ξαφνικά.

Κάπως έτσι θα ένοιωσαν και οι πρώτοι άνθρωποι ,που βρέθηκαν στην Γή.

Βρέθηκαν σε ένα περιβάλλον ,που δεν είχαν καμία γνώση για το τι επικρατεί εκεί. Αγρίεψαν, από φόβο και πανικό. Ένοιωσαν ανυπεράσπιστοι. Αβοήθητοι.

Και όπως όλα τα πλάσματα του δημιουργού μας ,από την πρώτη τους εμφάνιση έως τώρα, όταν βρεθούν σε μια τέτοια κατάσταση πανικού και κινδύνου, έτσι και ο άνθρωπος άρχισε να λειτουργεί με το ένστικτο της αυτοπροστασίας ,και της γρήγορης προσαρμογής ,στην οποιαδήποτε άγνωστη πρόκληση.

Μια από τις ποιο έντονες ενστικτώδεις αντιδράσεις που του βγήκε, ήταν να ζητήσει προστασία από κάτι ποιο δυνατό από αυτόν.

Κάτι που πίστευε, ότι αν τα έχει καλά με αυτό, θα έχει και την προστασία του.

Το ένστικτο του λοιπόν, τον οδήγησε στην αναζήτηση του δημιουργού του.

Όπως το φοβισμένο παιδί τρέχει στην αγκαλιά της μητέρας του, όπου από ένστικτο γνωρίζει ,ότι αυτή η αγκαλιά θα το προστατέψει από κάθε κίνδυνο.

Ο άνθρωπος λοιπόν ένοιωσε την ανάγκη να βρει, αυτό που εμείς εδώ στην Γή λέμε Θεό.

Η λειτουργία του εγκεφάλου του ,όμως ήταν ελλιπής για να κατανοήσει την έννοια του Θεού, {δημιουργού των πάντων} ,όπως την καταλαβαίνουμε εμείς σήμερα.

Έτσι έστρεψε την αναζήτηση του, σε οτιδήποτε του φαινότανε ποιο ισχυρό από αυτόν, προσπαθώντας να νοιώθει ασφαλής, από την υποτιθέμενη προστασία ,που θα αντλούσε από αυτό που είχε επιλέξει για Θεό του.

Λάτρεψε λοιπόν στα πρώτα του βήματα ,κατά περιόδους τον ήλιο, το φεγγάρι, την πέτρα, την θάλασσα, ακόμα και ζώα. Και έκανε αυτό που το ένστικτο του ,του μιλούσε. Προσπαθούσε να τα έχει καλά με τον Θεό που λάτρευε, για να του ανταποδώσει ο Θεός του ,προστασία ,ασφάλεια, καλή τύχη, και ότι άλλο χρειαζόταν.

Τότε βέβαια δεν υπήρχαν ηθικοί κανόνες ,που να ζητά κάποιος Θεός από τους ανθρώπους. Τι ηθικούς κανόνες ζωής ,να σε διδάξει ο ήλιος και η πέτρα; Το πολύ πολύ να μάθεις ,ότι αν κάτσεις πολλές ώρες κάτω από τον ήλιο θα καείς, και αν κοπανίσεις το κεφάλι σου στην πέτρα, θα το σπάσεις.

Άρα; Πώς να τα έχεις καλά με έναν Θεό ,που δεν σου έχει ζητήσει τίποτα.; Πρέπει να του προσφέρεις κάτι πολύτιμο. Τι ήταν το πολυτιμότερο που είχαν; Η ζωή τους.

Άρχισαν λοιπόν τις ανθρωποθυσίες στον ήλιο ,στο φεγγάρι και ότι άλλο λάτρεψαν.

Για άλλους που η ανθρώπινη ζωή, είχε αρχίσει να παρουσιάζει κάποια αξία, θυσίαζαν τα ζώα τους ,ή κάτι άλλο πολύτιμο για αυτούς.

Έτσι άρχισε ο πρώτος άνθρωπος ,να καλλιεργεί μια σχέση εξάρτησης, προσφοράς, αλλά και αυτόβουλης υποδούλωσης του εαυτού του, σε κάτι που θεωρούσε ανώτερο και ισχυρότερο από αυτόν.

Εμφανίστηκαν φυσικά όπως πάντα ,και οι πνευματικοί απατεώνες που υπάρχουν σε κάθε εποχή, οι οποίοι έπειθαν τους ανθρώπους ,ότι αυτοί εκφράζουν τις επιθυμίες του Θεού που λάτρευαν ,και μόνο αυτοί μπορούσαν να επικοινωνήσουν με τον Θεό, για να πουν στους υπόλοιπους τι θέλει για παράδειγμα, ο ήλιος, το φεγγάρι, ή το νερό από τους ανθρώπους, προκειμένου να τους δώσει αυτό που ήθελαν.

Ήταν οι πρώτοι ιερείς της ανθρωπότητας. Ο ιερέας του ήλιου, ή ο ιερέας της θάλασσας κ.λ.π.

Και απολάμβαναν από τους ανθρώπους τον σεβασμό τους ,εκμεταλλευόμενοι  την θέση τους, και φυσικά πέρναγαν από τότε καλύτερα από τους υπόλοιπους.

Όσο πέρναγαν τα χρόνια ,άρχιζε ο άνθρωπος να δημιουργεί Θεούς ,με ανθρώπινη μορφή πλέον, στους οποίους απέδιδε υπερφυσικές δυνάμεις, και δυνατότητες.

Είχε περάσει βλέπεται ,μέσα από την εξελικτική διαδικασία του ανθρώπινου είδους, μέσα από το D.N.A του, ή ανάγκη να υποταχθεί σε έναν Θεό ,προκειμένου να νοιώθει ασφαλής, ότι κάποιος τον προσέχει ,και τον προστατεύει.

Εξέλιξη. Τώρα δεν προσκυνούσε τον ήλιο. Αλλά προσκυνούσε έναν Θεό με ανθρώπινη μορφή ,ο οποίος κατά τον άνθρωπο, μπορούσε να εξουσιάζει τον ήλιο. Δεν προσκυνούσε πλέον τη θάλασσα.

Προσκυνούσε έναν ανθρωπόμορφο Θεό, που εξουσίαζε τα καμώματα της θάλασσας.

Και αυτό συνέβαινε σε όλες τις χώρες. Οι σκανδιναβοί είχαν τους δικούς τους ανθρωπόμορφους Θεούς, οι Σάξονες του δικούς τους ,οι Έλληνες τους δικούς τους και πάει λέγοντας.

Η συνταγή η ίδια. Οι άνθρωποι υπότασσαν από μόνοι τους, τις ζωές τους στην θέληση κάποιου Θεού, και έσκυβαν το κεφάλι ,με σκοπό να εξασφαλίζουν την προστασία του. Ανάλογα με την αντίληψη και την πνευματική εξέλιξη τους ,υιοθετούσαν πάντα και τον Θεό, που τους έκφραζε εκείνη την χρονική περίοδο.

Το μόνο που ζητούσαν οι Θεοί, που δημιουργούσαν οι άνθρωποι, ήταν υποταγή.

Δεν επέβαλαν κάποιους ηθικούς κανόνες ζωής ,για να γίνουν οι άνθρωποι καλύτεροι.

Όταν οι Θεοί, όπως μας παρουσιάζονται στα γραπτά κείμενα, ήταν ανήθικοι και μπαγαπόντηδες , τι ηθική να ζητήσουν από τους ανθρώπους;

Αυτό ανέλαβαν να το κάνουν, φωτισμένοι άνθρωποι με ελεύθερο μυαλό.

Έτσι δημιουργήθηκε η φιλοσοφία. Πώς να γίνει δηλαδή ο άνθρωπος φίλος με την σοφία. Ποια σοφία όμως; Την σοφία του Θορ; Της κυράς της λίμνης; Ή της Αθηνάς;

Όχι βέβαια. Μιλάω για την σοφία του Δημιουργού μας ,με την οποία σιγά σιγά ο άνθρωπος, άρχισε να επικοινωνεί με τον Δημιουργό του, και να παίρνει τα πρώτα ερεθίσματα και μηνύματα από τον ουρανό ,μετατρέποντας τα σε κανόνες ζωής, για να εφαρμοστούν στην Γή.

Θεοί, Θεοί,Θεοί, πόσες χιλιάδες αλήθεια Θεούς, δημιούργησε ο άνθρωπος στην πορεία της εξέλιξης του, σε όλους τους τόπους που έζησε;

Άστε που ο κάθε Θεός από αυτούς, ζήταγε και διαφορετικά πράγματα. Αυτό που ήταν σωστό για τον ένα Θεό, ήταν λάθος για τον άλλο. Άντε να βγάλεις άκρη.

Και ποιο ήταν το θύμα ,σε όλη αυτήν την Θεϊκή παρέλαση ,κατά τους αιώνες; Ο άνθρωπος.

Και ποιος το έκανε αυτό στον άνθρωπο; Ποιος τον έκανε θύμα; Πάλι ο άνθρωπος.

Αντί να αγωνιστεί μόνος του να δυναμώσει, να καταλάβει, μόνος του να ξεπεράσει τις δυσκολίες που έβρισκε μπροστά του, βρήκε ποιο  εύκολο να εγκαταλείψει την προσπάθεια, να υποταχθεί σε κάτι ,που κατά την φαντασία του ήταν δυνατότερο από αυτόν, να ζητήσει βοήθεια και προστασία, και ενώ είχε γεννηθεί ελεύθερος ,να χαρίζει τις αξίες του και τις δυνατότητες του ,και να γίνεται σκλάβος, σε κάτι που πίστευε ότι θα τον προστατέψει καλύτερα.

Και σε όλες τις περιόδους της παρουσίας του ανθρώπου στην Γή, πάντα θα υπήρχαν οι επιτήδειοι ,για να εκμεταλλευτούν αυτήν του την αδυναμία, και να ανακηρυχτούν μεσίτες,  μεταξύ Θεού και ανθρώπων και φυσικά να θησαυρίσουν.

Οι ιερείς, οι ιέρειες, τα μαντεία, και ένα σωρό άλλοι τσαρλατάνοι της κάθε εποχής και χώρας. Η δουλειά τους ήταν μία και μόνη. Ένας ήταν ο μοναδικός τους σκοπός. Να κρατούν τους ανθρώπους κάτω από τον φόβο του Θεού που πίστευαν, για να αποκτούν εξουσία επάνω τους.

Και έτσι παιδιά μου, συνεχιζόταν ή πορεία των ανθρώπων ,στο πέρασμα των αιώνων, στην σχέση που οι ίδιοι είχαν δημιουργήσει ,μεταξύ Θεών και ανθρώπων.

Σε φοβάμαι, σου δηλώνω υποταγή, προστάτεψέ με. Έχω ανάγκη να πιστεύω σε έναν Θεό. Ότι Θεός και να είναι αυτός. Αρκεί να αισθάνομαι ότι με προστατεύει.

Άντε να πάει μπροστά αυτό το ανθρώπινο είδος.

Είχε έρθει ή ώρα πλέον να επέμβει, ο δημιουργός του ανθρώπου, για να σώσει το δημιούργημα του. Να το βοηθήσει να εξελιχθεί.

Είχε έρθει η ώρα ,να τους κάνει γνωστή την ύπαρξή του. Να τους αποκαλύψει την αλήθεια.

Αποκαλύφθηκε λοιπόν σε έναν λαό. Εγώ είμαι ο Θεός σας και δημιουργός σας.

Και σας δίνω και κανόνες ηθικής για την ζωή σας, να ακολουθείτε για να γίνεται καλύτεροι άνθρωποι. Και έδωσε τις  δέκα εντολές.

Αποκαλύφθηκε όμως ,και έδωσε κανόνες ηθικής σε έναν λαό, που αποδείχθηκε πολύ μικρός για να κατανοήσει ,όλα αυτά που του αποκαλύφθηκαν. Ανέλαβαν και εκεί οι ιερείς με την τέχνη του φόβου, να εξηγήσουν τον Θεό στους ανθρώπους ,όπως αυτούς τους συνέφερε.

Τα έφεραν όλα στα μέτρα τους ,και πέρναγαν και αυτοί μια χαρά.

Ο Θεός όμως είχε πάρει τις αποφάσεις του. Και θα τα διόρθωνε όλα αυτά.

Έστειλε στην Γή τον υιό του, σαν μέγα διδάσκαλο να διδάξει στους πλανεμένους ανθρώπους, την αλήθεια του Θεού, όπως υπάρχει στον ουρανό, και να τους βγάλει από την πλάνη, την εξαπάτηση, την πνευματική σκλαβιά και να τους ελευθερώσει.

Σιγά που θα τον άφηναν οι ιερείς της εποχής εκείνης. Σταύρωσον αυτόν.

Καταλαβαίνουμε τι μας λέει, αλλά δεν μας συμφέρει για να τα υιοθετήσουμε. Σταύρωσον λοιπόν αυτόν. Και τον σταύρωσαν.

Ο άνθρωπος που είχε μάθει να προσκυνά ανα τους αιώνες τον ήλιο, την θάλασσα, τον αέρα ,για Θεούς του, με σκοπό να έχει την προστασία τους, αυτός ο ανόητος άνθρωπος ,που από μόνος του σκλαβωνόταν ,σε κάθε τι το ανεξήγητο, αυτός ο άνθρωπος τελικά, σκότωσε τον υιό του μοναδικού Θεού που υπάρχει.

Και που ήρθε να του μιλήσει την αλήθεια. Να τον ελευθερώσει από την πλάνη.

Μέχρι εδώ ήταν οι ψεύτικοι Θεοί. Γνωρίστε τον δημιουργό σας ,και ελάτε να ζήσουμε όλοι μαζί στον κόσμο του. Ευτυχώς πρόλαβε να πεί αρκετά ο υιός του Θεού, πρίν τον σκοτώσουν οι άνθρωποι.

Πρόλαβε να βάλει τις βάσεις, για έναν καλύτερο κόσμο στη Γή και να ανοίξει τον δρόμο για τον ουρανό.

Πρόλαβε να μας ελευθερώσει ,από την πνευματική μας σκλαβιά. Μας δίδαξε την αγάπη.

Όμως χιλιάδες, χιλιάδων χρόνια, με τον άνθρωπο να έχει μάθει ,να φοβάται τον όποιο Θεό πίστευε ,πέρασε από D.N.A  σε D.N.A μέσα και στα δικά μας κύτταρα. Και ενώ ο υιός του Θεού μας δίδαξε την αγάπη , εμείς προτιμούμε να τον λατρεύουμε μέσα από τον φόβο.

Ενώ μας ελευθέρωσε, εμείς προτιμάμε να ξαναγίνουμε σκλάβοι.

Αντί να χαρούμε την ελευθερία μας, ψάχνουμε να βρούμε κάθε ημέρα και καινούργιες αμαρτίες ,για να φοβόμαστε τον Θεό. Μην ρίξεις τα νερά της μπουγάδας Μεγάλη Παρασκευή στον δρόμο, θα πάς στην κόλαση. Έκανες έκτρωση; Θα πας στην κόλαση; Έκοψες τα νύχια σου μεγάλη Εβδομάδα; Θα πάς στην κόλαση.

Μην βάψεις τα μαλλιά σου ξανθά. Η Παναγία μας τα είχε καστανά. Θα πάς στην κόλαση. {Ναι παιδιά μου, έχει ειπωθεί και αυτό}

 Όπως έχει ειπωθεί ότι αν η γυναίκα φοράει παντελόνι , δεν θα μπορεί στην Δευτέρα παρουσία, να την ξεχωρίσει από τους άντρες ο Χριστός. !!!!!!!!!!!!!!

Όταν ξεκουτιάνει το μυαλό ενός δασκάλου, είναι καλύτερο να αποσύρεται από τις διδασκαλίες, παρά να λέει τέτοιες βλακείες στον κόσμο.

Κάθε περιοχή της χώρας μας ,έχει εφεύρει και τις δικές της αμαρτίες, που όμως δεν έχουν φτάσει ακόμα σε άλλες περιοχές. Άντε βρες τώρα ,ποια περιοχή θα πάει στην κόλαση και ποια στον Παράδεισο.

Το διακωμωδώ λίγο το θέμα είναι αλήθεια, αλλά συγχωρέστε με δεν μπορώ να μην το κάνω.

Ότι γινότανε τόσες χιλιάδες χρόνια, εξακολουθεί να συμβαίνει και σήμερα, από ανάξιους δασκάλους και μεσίτες ,που εμπορεύονται τον υιό του Θεού, εμπορεύονται τον ίδιο τον Θεό, κρατάνε τον κόσμο στον φόβο και την απελπισία ,και ζουν αυτοί καλά την ίδια ώρα που  ο κόσμος απομακρύνεται πλανεμένος ,από την αλήθεια ,που θα τον σηκώσει ψηλά.

Και την εξομολόγηση; Την ξεχάσαμε; Όλοι κάνουμε αμαρτίες.

Άντε τότε να πούμε ,ότι όλοι θα πάμε στην κόλαση και να τελειώνουμε. Ποιος είναι αυτός που θα σας πει ,χωρίς να ξέρει την θέληση του Θεού, αν θα πάτε στην κόλαση ή όχι;

Ποιος είναι αυτός που θα σταθμίσει το βάρος της κάθε αμαρτίας;

Αν όποια γυναίκα κάνει έκτρωση, την έχουμε για την κόλαση, τότε ένας κίναιδος, ένας ψεύτης, ένας Θεομπαίχτης, ένας υποκριτής του Θεού, που της λέει αυτά, που θα πάει αυτός;

Μόνοι μας καταργούμε ,το μυστήριο και την ευεργετική δύναμη της  εξομολόγησης;

Γίναμε και Θεοί τώρα; Και στέλνουμε ψυχές στην κόλαση;

Μην ξαφνιάζεστε παιδιά μου που μιλάω έτσι. Δεν ήρθα κοντά σας για να μείνω πολύ.

Και από αυτά που λέω καταλαβαίνετε, ότι και εγώ να θέλω να μείνω, θα φροντίσουν άλλοι για την απομάκρυνση μου. Για να χαθώ ξαφνικά.

Για να κλείσουν ένα στόμα που λέει αλήθειες. Όπως έγινε και με τον Κ.Η.Ιησού Χριστό.

Δεν συνέφεραν αυτά που έλεγε στο κατεστημένο, και  έκλεισαν το στόμα και σε αυτόν.

Πριν όμως γίνει αυτό, θέλω να σας βοηθήσω να καταλάβετε ,{για αυτό έκανα και όλη αυτή την μεγάλη εισαγωγή ,από τα πρώτα βήματα του ανθρώπου} ότι ο Θεός, ο αληθινός μας Θεός, αυτός που δημιούργησε τον άνθρωπο και τα σύμπαντα, δεν θέλει να τον φοβόμαστε.

Ούτε ψάχνει για υπηρέτες και υποτακτικούς. Αν ήθελε τέτοιους κοντά του, έφτιαχνε όσα δισεκατομμύρια ρομπότ χρειαζόταν στον ουρανό, τα προγραμμάτιζε όπως αυτός ήθελε και ήταν όλα μια χαρά. Μας έδωσε όμως την ελεύθερη βούληση. Μας έκανε ανθρώπους όχι ρομπότ. Δεν θέλει να τον φοβόμαστε.

Θέλει, αλλά και του αξίζει  να τον αγαπάμε. Αυτό περιμένει από εμάς.

Όπως  κάθε φυσιολογικός πατέρας ,ή μητέρα θέλουν τα παιδιά τους να τους αγαπούν, και όχι να τους φοβούνται.

Λάθος έχουμε αντιληφτεί τον Θεό ,και λάθος τον προσεγγίζουμε.

Όλοι λέμε ότι αγαπάμε τον Θεό. Και όλοι μας προσπαθούμε να είμαστε καλά παιδιά…….

Για να πάμε κοντά του.

Αυτό δεν είναι όμως αγάπη παιδιά μου. Αυτό είναι σκοπιμότητα. Θα κάνω τον καλό για να βρεθώ στον κόσμο του Θεού.

Θα κάνω τον καλό; Μα ποιόν προσπαθώ να κοροϊδέψω; Αυτόν που ελέγχει και το τελευταίο κύτταρο μου; Θα κάνω τον καλό;

Όχι παιδί μου. Μην κάνεις τον καλό. Έχεις χάσει το νόημα. Μην κάνεις τον καλό.

Γίνε καλός.!!!!!!!!!!!!!!!

Όταν κάνεις τον καλό, σίγουρα η κοινωνία ,μέσα από την πλάνη σου βγαίνει κερδισμένη.

Για να βγει όμως κερδισμένη και η ψυχή σου, πρέπει να είσαι αληθινά καλός.

Όταν περνάς μια γριούλα απέναντι στον δρόμο για να μην την χτυπήσει αυτοκίνητο, αλλά την ίδια στιγμή σκέπτεσαι ότι αφού κάνεις το καλό ,κάτι καλό θα πάρεις και εσύ από τον Θεό, μόνο καλός δεν είσαι. Καιροσκόπος είσαι ,και η πράξη σου κρύβει ιδιοτέλεια.

Δεν ξέρω αν θα πας στον Παράδεισο ή όχι ,{αυτό μόνο ο Θεός το ξέρει ,που θα σταθμίσει την γενική σου παρουσία στην ζωή} ,αλλά ξέρω πως  όλη σου η προσέγγιση προς τον Θεό, είναι λάθος. Στο τέλος ,δεν θα κριθούν για τον Παράδεισο, όσοι ήταν καλοί ηθοποιοί ,στον ρόλο του καλού.

Αλλά οι καλοί.!!!!!!!!!!!

Αφού ο Θεός, μας έχει δώσει κανόνες ηθικής, για το πώς μπορούμε να βρεθούμε κοντά του. Ας τους εφαρμόσουμε.

Κουβαλάμε όπως είπα ,μέσα από την κληρονομικότητα μας ,το σύνδρομο του φοβισμένου ανθρώπου ,που μας έχει ποτίσει. Δεν αγαπάμε τον Θεό. Τον φοβόμαστε.

Και αυτό πολύ τον στεναχωρεί. Αλλά και εμάς μας απομακρύνει από αυτόν.

Μου έτυχε πρόσφατα ή περίπτωση ενός νέου ανθρώπου, που είχε υποβάλει κάποια προχωρημένα ερωτήματα που τον απασχολούσαν, σχετικά με την θρησκεία μας, {όπως μου είπε} σε έναν ιερέα. Οι απαντήσεις του ιερέα δεν τον κάλυψαν, και στράφηκε στους Δώδεκα Θεούς του Ολύμπου.

Αυτό το περιστατικό βασικά, έγινε και η αφορμή να λέω σήμερα αυτά που λέω. Μου είχε κάνει φοβερή εντύπωση, ένας νέος άνθρωπος να σκεφτεί έτσι. Έπρεπε σώνει και καλά να πιστεύει σε έναν Θεό. Να έχει κάποιον να σκύβει το κεφάλι.

Δεν πείρες τις απαντήσεις που ήθελες; Ρώτα και κάποιον άλλο. Όχι να αλλάξεις θρησκεία. Και να πας πού παιδί μου; Στο Δωδεκάθεο; Νέος άνθρωπος;

Είπαμε. Είναι το D.N.A που κληρονομήσαμε από τους πρώτους ανθρώπους.

Θέλει κάποιος να βρει τον Θεό; Ας μάθει να αγαπά. Τόσο απλά. Αν μάθει να αγαπά τους ανθρώπους, ο Θεός θα του αποκαλυφθεί.

Κανένας γεωργός δεν σπέρνει σε άγονο χωράφι. Καλλιέργησε την ψυχή σου με την αγάπη και ο σπόρος θα έρθει

Να θυμάστε τα λόγια του Κ.Η.Ιησού Χριστού. ΑΓΑΠΑΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΟΠΩΣ ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ.

Για να μπορέσετε επιτέλους ,να γνωρίσετε το μεγαλείο της αγάπης, και να αγαπήσετε και τον Θεό ,με την αληθινή αγάπη που του αξίζει .

Με την αληθινή αγάπη, μακριά από τον φόβο. Αυτή η αληθινή αγάπη ,είναι που θα σας ανοίξει κάποτε τους ουρανούς, για να περάσετε στον κόσμο του.

Αυτά τα λόγια προσπαθώ να σας θυμίσω, μέσα από αυτά που λέω και γράφω, μέχρι να χαθώ από κοντά σας.

 Αν τα καταλάβετε, θα φροντίσει ο Θεός να έρθουν άλλοι, ποιο ικανοί από εμένα, να θερίσουν αυτά που ίσως κατάφερα {αν κατάφερα} να σπείρω στις ψυχές σας.

Κάποιοι με ειρωνεύτηκαν επειδή χρησιμοποιώ ,δίπλα από το όνομα μου το ΦΩΣ ΕΚ ΦΩΤΟΣ.

Μου είπαν. Παριστάνεις το ΦΩΣ ΕΚ ΦΩΤΟΣ;  Έχω πει πολλές φορές όμως, ότι εγώ είμαι υπεύθυνος για αυτά που λέω, και όχι για αυτά που οι άλλοι καταλαβαίνουν.

Φυσικά και δεν είμαι το ΦΩΣ ΕΚ ΦΩΤΟΣ.

ΦΩΣ ΕΚ ΦΩΤΟΣ είναι ο Κ.Η.Ιησού Χριστός μας.

Το αναφέρει και το σύμβολο της πίστεως μας. Το Πιστεύω όπως συνηθίζουμε να το λέμε όλοι. Για όσους το γνωρίζουν.

Βάζω δίπλα από το όνομα μου, το ΦΩΣ ΕΚ ΦΩΤΟΣ θέλοντας να αισθάνομαι, ότι έχω την παρουσία του δίπλα μου, και να παίρνω φώτιση από αυτόν.

Μια αχτίδα είμαι και εγώ, από αυτό το φώς παιδιά μου, όπως είστε και εσείς. Τίποτε το ιδιαίτερο.

Μια αχτίδα που προσπαθεί να φωτίσει ,κάποιες αχτίδες που εξοστρακίστηκαν μακριά από την πηγή τους, για να μπορέσουν να βρουν τον δρόμο τους ξανά, και όλοι μαζί να ενωθούμε πάλι ,με το αληθινό ΦΩΣ ΕΚ ΦΩΤΟΣ.

Τον αγαπημένο μας Κ.Η.Ιησού Χριστό. Μέσα στην αλήθεια και την αγάπη.

Να είστε ευλογημένοι παιδιά μου μέσα στην αγάπη του Θεού. Του αληθινού Θεού, του δημιουργού των πάντων.

Πατήρ Ιωάννης