Δεισιδαιμονίες, προλήψεις και πλάνες: Επιστροφή στο μεσαίωνα!

«Εγώ είμαι πολύ θρήσκος άνθρωπος, έλεγε κάποιος. Να φανταστείτε ότι ποτέ δεν αρχίζω κάποια εργασία ημέρα Τρίτη»! Η άγνοια και η σύγχυση είναι προφανής. Οι κάθε είδους προλήψεις και δεισιδαιμονίες, τα όποια είδωλα, είναι εντελώς ασυμβίβαστα και αντίθετα με την χριστιανική πίστη και συνάμα προσβάλουν την ελευθερία του ανθρώπου. Η βαθύτερη αιτία των προλήψεων είναι η έλλειψη πίστης και εμπιστοσύνης στον αληθινό Θεό. Κι εδώ συμβαίνει το παράδοξο: Μερικοί άνθρωποι την πίστη στον Θεό την θεωρούν «οπισθοδρόμηση», την εμπιστοσύνη στην πάνσοφη πρόνοια Του την περιφρονούν. Και από την άλλη υποδουλώνονται σε πράγματα άλογα και γελοία, σε πέταλα και κρεμμύδια, σε κατακάθια του καφέ και σε τραπουλόχαρτα!!!Είναι ποτέ δυνατόν, τα κατακάθια του καφέ στο φλιτζάνι να απεικονίσουν το μέλλον; Είναι ποτέ δυνατόν, οι κινήσεις των άστρων να προσδιορίζουν την ζωή μας; Είναι ποτέ δυνατόν, η ημέρα γεννήσεως κάθε ανθρώπου να τον κατατάσσει σε ζώδιο-αστερισμό, και να ισχύουν για εκατομμύρια ανθρώπους του ίδιου ζωδίου οι ίδιες οδηγίες που δίνουν οι «ειδικοί αστρολόγοι» στα ωροσκόπια; Είναι ποτέ δυνατόν, κάθε τραπουλόχαρτο να παίρνει αυθαίρετα νόημα και να ορίζει την ζωή μας; Με ποια λογική ο αριθμός 13 ή η μέρα Τρίτη φέρνει κακό; Με ποια λογική το πέταλο φέρνει γούρι; Και πού την βρήκε το πέταλο την ιδιότητα να απομακρύνει τα δεινά, την «κακοτυχία»; Τα χαϊμαλιά, οι χάντρες, τα «μάτια» έχουν μεγαλύτερη δύναμη από τον Σταυρό; Είναι δυνατόν για κάθε κακό ή αναποδιά που μας συμβαίνει να φταίνε πάντα κάποιοι άλλοι; Δεν πήγε καλά ο αρραβώνας; Του έκαναν μάγια. Δεν πήγαν καλά οι δουλειές; Τον γλωσσόφαγαν. Έχει πονοκέφαλο; Τον μάτιασαν. Αλλά ας πούμε ότι πράγματι έχουμε απανωτές αναποδιές. Πού θα τρέξουμε; Στις «ξεματιάστρες» ή στον Ιερέα και στα Μυστήρια της Εκκλησίας μας; Μεγάλος κίνδυνος είναι επίσης τα όνειρα. Η Εκκλησία μας συμβουλεύει να απορρίπτουμε τα όνειρα –ή τουλάχιστον να είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί, καθώς σπανίως ο Θεός «μιλάει» μέσα από όνειρα. Η πίστη στα όνειρα όχι μόνο δεν ωφελεί καθόλου αλλά κρύβει τεράστιους πνευματικούς κινδύνους. Και όμως όχι μόνο πολλοί επιρρεπείς στις προλήψεις ανατρέχουν σε ονειροκρίτες, αλλά πολλοί είναι αυτοί που επιδιώκουν να ονειρευτούν(!!) π.χ. ποιόν θα παντρευτούν βάζοντας κάτω από το μαξιλάρι τους κουφέτα από γάμο ή ένα κομμάτι φανουρόπιτα… Η ποικιλία όμως των προλήψεων είναι ανεξάντλητη. Με ποια λογική δυο αδέρφια δεν μπορούν να παντρευτούν μέσα στον ίδιο χρόνο; Ή αδέρφια γεννημένα κατά τον ίδιο μήνα άλλου έτους, δεν «κάνει» να παρευρεθεί ο ένας στον γάμο του άλλου; Με ποια λογική δεν «κάνει» να παντρευτούμε μήνα Μάιο ή σε δίσεκτο έτος; Με ποια λογική αυτοί που θα παραλάβουν τον κουμπάρο πρέπει να γυρίσουν από άλλο δρόμο για να μην χαλάσει» ο γάμος; Με ποια λογική δεν κάνει το νιόπαντρο ζευγάρι να φυτέψει δέντρα κατά τον πρώτο χρόνο του γάμου τους; Γιατί η νύφη δεν πρέπει να σκουπίσει το σπίτι της την πρώτη εβδομάδα μετά τον γάμο της. Γιατί λέμε ότι «χαλάει» το προξενιό αν μπούμε από μια είσοδο και βγούμε από μια άλλη; Αλλά και για την τεκνογονία πόσες προλήψεις υπάρχουν: π.χ. αν ακούσει η μητέρα να λαλεί κουκουβάγια θα γεννήσει κορίτσι, αν ακούσει μπούφο, θα γεννήσει αγόρι. Την όγδοη ημέρα αντί να έρθει ο Ιερέας και να δίνεται το όνομα του παιδιού, πολλές μητέρες φτιάχνουν γλυκά για να γλυκάνουν τις «μοίρες», να’ χει το παιδί καλή μοίρα. Και πολλοί δυστυχώς αντί να εφοδιάζουν τα παιδιά τους με το πανίσχυρο όπλο του σταυρού, τα εμπιστεύονται στις πράσινες, μπλε και κόκκινες χάντρες και στα ειδωλολατρικά φυλακτά. Άλλες προλήψεις, που αποτελούν αληθινή βλασφημία του Θεού: Η παρουσία ενός Κληρικού, ειδικά το πρωί, είναι για αρκετούς κακός οιωνός! Πολλοί είναι αυτοί που απαγορεύουν στον Ιερέα να επισκεφθεί έναν ασθενή στο σπίτι ή στο νοσοκομείο, λόγω της πρόληψης που επικρατεί ότι η παρουσία του Κληρικού θα προκαλέσει τον θάνατο του! Αυτά όμως αποτελούν πλάνη και ασέβεια του ανθρώπου προς τον Θεό και τον λειτουργό Του… Δεν είναι επίσης λίγες οι φορές που οι χριστιανοί ζητούν παράλογα πράγματα από τους Ιερείς, π.χ. τη ζώνη, την άγια ζέση, το άγιο μύρο και πολλά άλλα. Το χειρότερο είναι ότι ζητούν όλα αυτά γιατί έτσι τους συμβούλεψε κάποιος μάγος!… Και έπεται συνέχεια: το αλάτι μην χυθεί κάτω, ούτε καφές ή λάδι, το κρασί δεν πειράζει. Προς Θεού μη σπάσει καθρέπτης και αν υπάρχει τζάκι και τρίζουν τα ξύλα…αλλοίμονο! Βουίζει το δεξί αυτί; Είναι για καλό. Αν βουίζει το αριστερό είναι για κακό… Τρεμοπαίζει το μάτι; Φαγωμάρα στην μύτη ή στο χέρι; Ο λόξυγκας; Καθένα έχει την «ερμηνεία» του. Μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε και τη μαύρη γάτα… Πραγματικά δεν έχουν τέλος οι προλήψεις. Οι περισσότερες συνδέονται με το τέλος της επίγειας ζωής του ανθρώπου. Ο άνθρωπος κάποια μέρα, είτε σε βαθύ γήρας είτε σε νεότερη ηλικία, θα έλθει αντιμέτωπος «με την φοβεράν ώραν του θανάτου». Κανείς όμως δεν γνωρίζει ποια θα είναι αυτή η ώρα, παρά μόνον ο Θεός, ο Κύριος της ζωής και του θανάτου. Το μόνο που μας προτρέπει είναι να είμαστε άγρυπνοι και έτοιμοι: «Γρηγορείτε!». Τη φιλάνθρωπη αυτή προτροπή οι άνθρωποι λησμονούν ή αγνοούν και προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από μύριες προλήψεις. Π.χ. όταν ο ασθενής ξεψυχήσει, σε πολλά χωριά τρέχουν να χύσουν όλα τα νερά από δοχεία και άλλα σκεύη γιατί το νερό αυτό θεωρείται πεθαμένο. Μόλις βγαίνει ο νεκρός από την πόρτα σπάνε ένα πιάτο, ένα σκεύος για να «σπάσει» το κακό και να μείνει εκεί. Άλλοι πάλι τοποθετούν στον τάφο διάφορα τρόφιμα για να φάει ο νεκρός! Πολλοί είναι αυτοί που γυρίζουν από άλλο δρόμο για να μην δευτερώσει το κακό. Άλλοι πάλι δεν τρώνε κρέας για σαράντα μέρες. Το χειρότερο όμως από όλα είναι ότι οι πενθούντες δεν εκκλησιάζονται, γιατί τάχα απαγορεύεται! Έτσι υπάρχουν άνθρωποι που για χρόνια ολόκληρα δεν εκκλησιάζονται, δεν συμμετέχουν στα ιερά Μυστήρια και αποκόπτονται από την Εκκλησία. Στερούν τον εαυτό τους από την παρηγοριά και την ελπίδα που δίνει μόνο η Εκκλησία, απομονώνονται, φθείρουν την υγεία τους και παραδίδονται σε σκέψεις απελπισίας. Ζουν όπως οι άθεοι, «οι μη έχοντες ελπίδα» και η ζωή τους μεταβάλλεται σε τραγωδία… Ο λόγος του Αποστόλου Ευαγγελιστού Ιωάννου είναι και σήμερα εξαιρετικά επίκαιρος: «Τεκνία, φυλάξατε εαυτούς από των ειδώλων» (Α΄ Ιωάν. 5, 21) Στοιχεία από το βιβλίο «Δεισιδαιμονίες και προλήψεις», έκδοση της Ιεράς Μονής Σαγματά Γιατί μερικοί αποφεύγουν να παντρευτούν Μάιο μήνα ή έτος που είναι δίσεκτο; Δεν είναι ανάγκη καν να σημειώσει κανείς ότι τέτοιου είδους προλήψεις βρίσκονται σε φανερή αντίθεση με την χριστιανική πίστη. Για τον πιστό δεν υπάρχουν μέρες καλές και κακές, ή μήνες ευνοϊκοί και αποφράδες, που μπορούν να επηρεάσουν καλώς ή δυσμενώς την συζυγική του ζωή. Όλες οι ημέρες και οι νύκτες ανήκουν στον Κύριο του ουρανού και της γης, που "αποστέλλει το φως και πορεύεται" και που "διεχώρισε αναμέσον του φωτός και αναμέσον του σκότους", όπως διδάσκει η Αγία Γραφή και επαναλαμβάνουν οι ευχές της Εκκλησίας. Και οι χριστιανοί μπορούν να έλθουν σε γάμο κατά το θέλημα του Κυρίου, σε οποιαδήποτε ημέρα, μη παρατηρώντας "ημέρας και μήνας και καιρούς και ενιαυτούς" (Γαλάτ. δ' 10). Εντελώς διαφορετικό σκοπό και χαρακτήρα έχει η απαγόρευσις της Εκκλησίας για την τέλεσι γάμων κατά τις περιόδους των νηστειών. (+)Ι.Μ. Φουντούλη, «Απαντήσεις εις λειτουργικάς απορίας»

ΟΙ ΝΗΣΤΕΙΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

 

Η  νηστεία αποτελεί πανάρχαιο θεσμό καθιερωμένο από τον ίδιο τόν Θεό και μάλιστα από την αρχή της ζωής των Πρωτοπλάστων.

« Και ενετείλατο Κύριος ο Θεός τώ Αδάμ λέγων, από παντός ξύλου του έν τώ Παραδείσω βρώσει φαγείν από δε του ξύλου του γιγνώσκειν καλόν και πονηρόν, ού φάγεσθε απ΄ αυτού( νηστεία). Ή δ΄ αν ημέρα φάγητε απ΄ αυτού,  θανάτω αποθανείσθε»( Γένεση Β΄ 16)

Ακόμη και ο Μωϋσής νήστευσε για 40 μέρες για να πάρει από τον Θεό τις 10 Εντολές πάνω στο όρος Σινά. Στην Καινή Διαθήκη βλέπουμε ακόμη και τον ίδιο τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό να νηστεύει για 40  μερόνυκτα πρίν βγεί στον δημόσιο βίο…

Κατά τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας μας, ο σκοπός της νηστείας είναι η χαλιναγώγηση των παθών, η πνευματική ενδυνάμωση του ανθρώπου, και η καταπολέμηση των δαιμονικών προσβολών. Τελικό αποτέλεσμα είναι, ή  κατάνυξη του ανθρώπου, ο φωτισμός του, αλλά και κάθαρση της ψυχής του…

Ο Ορθόδοξος Χριστιανός πρέπει να κρατάει τις παρακάτω νηστείες:

«Εί τις Επίσκοπος, ή Πρεσβύτερος, ή Διάκονος, ή υποδιάκονος, ή Αναγνώστης, ή ψάλτης, την Αγίαν Τεσσαρακοστήν ού νηστεύει, ή Τετράδα και Παρασκευήν, καθαιρείσθω, εκτός εί μη δι΄ ασθενείας σωματικής εμποδίζοιτο. Εάν δε λαϊκός ή, αφοριζέσθω» ( 69^ος  κανών Αγίων Αποστόλων).

 

1) Τετάρτες  και Παρασκευές,  κανονικά χωρίς λάδι εκτός εάν υπάρχει στο Χριστιανικό Ημερολόγιο ( όχι σε κοσμικό ) δοξολογούμενος και εορτάζων  μεγάλος Άγιος ( πχ. Άγιος Γεώργιος, Άγιος Δημήτριος, Αγία Παρασκευή, κλπ) οπότε συμμετέχοντας στην εορτή του καταλύομε μόνο λάδι. Εάν συμπέσει εορτή του Κυρίου Τετ. – Παρασκ.  τότε έχουμε κατάλυση είς πάντα ( και κρέας). Εάν είναι εορτή της Παναγίας μας έχουμε κατάλυση μόνο σε ψάρι και λάδι (αλλά χωρίς τυρί, γάλα, αυγά, γλυκά με βούτυρο, κλπ πού ως «βαρύτερα» έχουν και σχέση με κρέας).  

 

2)  ΜΕΓΑΛΗΣ  ΤΕΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

Δεν τρώμε κρέας, ψάρι, γάλα, τυριά, αυγά, γλυκά με βούτυρο-γάλα, αλλά μόνο λάδι τά ΣαβατοΚύριακα. Όταν σε νηστείες τρώμε λάδι τότε μπορεί να τρώμε καί αναίμακτα θαλασσινά ( καλαμαράκια, σουπιές, χταπόδι, ταραμά, οστρακόδερμα, κλπ )

Εάν ζαλιζόμαστε, ή είμαστε άρρωστοι, ( και πάντα με την άδεια του πνευματικού ώστε να έχουμε και την ευλογία του Θεού και για να μη κάνουμε «το δικό μας θέλημα»), γίνονται κάποιες «ελαφρύνσεις», όπως  να επιτραπεί λάδι και τις άλλες ημέρες πλήν Τετάρτης – Παρασκευής, ή ακόμη και γάλα σε ειδικές περιπτώσεις και κυρίως στις ενδιάμεσες μετά την 1^η και πρίν την τελευταία εβδομάδα των Νηστειών. Στην ενδιάμεση όμως Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως μόνο λάδι λόγω Κυριακής.

Ψάρι, τρώμε μόνο μία φορά, και ή θα φάμε του Ευαγγελισμού 25^η  Μαρτίου, ή τών Βαϊων ( όχι και τις δύο φορές )

Σχετικά σημειώνει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης:

" Όθεν νεώτερον χέρι είναι εκείνο όπου έγραψεν είς τά τυπωμένα Τυπικά καί είς τα Τριώδια να καταλύομεν οψάριον καί είς την εορτήν τών Βαϊων ( δηλ. δύο φορές μέσα στήν Μεγάλη Σαρακοστή ). Διά τούτο άς ακολουθώμεν είς τούς τύπους τών Αγίων, καί ουχί είς τα νεωτερίσματα τών αιρετικών, στήν κοιλία μας χαριζόμενοι ( "Ιερόν Πηδάλιον" σ.92 )

 

3) Νηστεία 15Αύγουστου Κοιμήσεως της Θεοτόκου

Νηστεία όπως τού Πάσχα, πλήν της Μεταμορφώσεως 6 Αυγούστου πού τρώμε λάδι και ψάρι ( όχι κρέας, αυγά, γάλα, κλπ). Άν η ημέρα τής Κοιμήσεως πέσει Τετ. - Παρασκ. τότε τρώμε μόνο ψάρι, χωρίς τυριά, αυγά, κλπ. ( Κρέας όχι, γιατί υπερέχει  η Δεσποτική νηστεία τής Τετ.-Παρασκ.)

 

4) Νηστεία Χριστουγέννων ( από 15 Νοεμβρίου – και 24 Δεκεμβρίου, μέ νηστεία τροφών όπως τών Αγίων Αποστόλων) 

 

5) Νηστεία Αγίων Αποστόλων ( από Κυριακή Αγίων Πάντων την άλλη ημέρα -- ως την εορτή των Αγίων Πέτρου και Παύλου 29 Ιουλίου όπου καί καταλύομε είς πάντα. ( Εάν όμως η ημέρα αυτή πέσει Τετ.- Παρασκ. τότε τρώμε μόνο ψάρι, χωρίς γάλα, αυγά, κλπ)  

Νηστίσιμες τροφές
Λαχανικά, όσπρια, πατάτες, ζυμαρικά, ξηροί καρποί, ελιές, φρούτα. Επίσης, όταν νηστεύουμε και δεν τρώμε ούτε το λάδι, δεν πίνουμε ούτε κρασί ούτε και οινοπνευματώδη ποτά. Μόνο τις ημέρες εκείνες που τρώμε τουλάχιστον το λάδι, επιτρέπονται το κρασί και τα οινοπνευματώδη. Να σημειώσουμε εδώ, ότι όταν λέμε πως την ημέρα αυτή τρώμε το ψάρι, σημαίνει ότι δεν τρώμε κρέας, γαλακτερά, τυροκομικά και αυγά (τρώμε δηλαδή μόνο το ψάρι και το λάδι).

Στις δύο παραπάνω νηστείες μόνο λάδι - ψάρι ΣαβατοΚύριακα ( 1^ος τρόπος αυστηρός), ή λάδι – ψάρι πλήν Δευτέρας-Τετάρτης- Παρασκευής ( 2^ος τρόπος ελαφρότερος).

 

ΑΥΣΤΗΡΕΣ ΝΗΣΤΕΙΕΣ ( ούτε λάδι ):

Ιανουαρίου 6 ( παραμονή Θεοφανείων), Αυγ.29 ( αποκεφάλιση Προδρόμου), Σεπτ. 14 ( Ύψωση Σταυρού), Δεκ. 24 ( παραμονή Χριστουγέννων )

 

Κατάλυση οίνου κ΄ ελαίου - Κατάλυση ιχθύος ( εάν οί ημερομηνίες αυτές πέσουν Τετ. - Παρ.)

Ιανουάριος	7, 11, 17, 18, 20, 25, 27, 30
Φεβρουάριος	2,  8, 10, 17
Μάρτιος	9,  25,  26
Απρίλιος	23, 25, 30
Μάϊος	2, 8, 15, 21, 25
Ιούνιος	8, 11, 29, 30
Ιούλιος	1, 2, 17, 20, 22, 25, 26, 27
Αύγουστος	6, 15, 31 ( εάν ή 15η  πέσει Τετ.- Παρ. μόνο ψάρι, όχι κρέας, γάλα)
Σεπτέμβριος	1, 6, 8 , 9, 13, 20, 23, 26
Οκτώβριος	6, 18 ,23, 26
Νοέμβριος	1, 8, 12, 13, 14, 16, 21, 25, 30
Δεκέμβριος	4, 5, 6, 9, 12, 15, 17, 20
	Κατάλυση ιχθύος επίσης την Τετάρτη ΜεσοΠεντηκοστής, και Τετ. αποδόσεως Πάσχα

 

ΚΑΤΑΛΥΣΗ  ΕΙΣ  ΠΑΝΤΑ: ( μόνο τίς δύο παρακάτω εβδομάδες )

1) Την εβδομάδα της Διακαινησίμου, και

2) την εβδομάδα του Αγίου Πνεύματος

 

Οί παρακάτω περίοδοι λύσεως τής νηστείας ( απολυτές ), γιά τίς οποίες θα αναφερθούμε παρακάτω, έχουν εμφανισθεί σε νεοτύπωτα βιβλία χωρίς να έχει συνέλθει γι΄ αυτές καμία, τοπική έστω Σύνοδος όλης τής Ιεραρχίας καί να τίς έχει επικυρώσει. Προφανώς, κάποιος εκκλησιαστικός έκανε τήν αρχή από δική του εκτίμηση κάποιων πραγμάτων, μετά, ίσως κάποιος  Αρχιερέας  τό δέχθηκε καί το άφησε ελεύθερο στήν Επαρχία του, καί λίγο-λίγο απλώθηκε χωρίς Οικουμενική απόφαση καί έγκριση.

Γι΄ αυτή λοιπόν τήν παρατυπία, γράφει σχετικά ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ο μεγάλος αυτός ερευνητής όλων τών αρχαίων καί Αποστολικών Κανόνων, καί συγγραφέας τού βιβλίου "ΤΟ  ΙΕΡΟΝ  ΠΗΔΑΛΙΟΝ" ( τιμόνι δηλαδή τού πλοίου τής Εκκλησίας, σελίς 92-95 ), τό οποίο βιβλίο αποτελεί σήμερα καί τό Σύνταγμα τής Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Γράφει σχετικά: 

" Η κατάλυσις όπου γίνεται είς τάς Τετράδας καί Παρασκευάς τού 12ημέρου, τής πρό τής Απόκρεω, καί τής Τυροφάγου εβδομάδος από κανένα μέρος δεν μπορεί να θεραπευθεί ( να δικαιολογηθεί ). Είς μάτην προφασίζονται λύοντες τήν νηστείαν, διότι μήτε συνοικούντες με Αρμενίους ( όπου θα μπορούσαμε να φάμε ώστε να ξεχωρίζουμε από τούς αιρετικούς Αρμενίους ), μήτε από το γένος τών Αρμενίων ορμώμενοι, αναιδώς καταλύουσι τάς ρηθείσας Τετράδας καί Παρασκευάς. Καί άς μάθουν ότι , όχι πρός εναντίωσιν τών Αρμενίων τούτον ποιούσιν, αλλά μάλλον εν τή γαστρί χαριζόμενοι... Εντεύθεν γίνεται φανερόν πόσον αξιοκατάκριτοι είναι εκείνοι όπου γέμισαν τά νεοτύπωτα "Ωρολόγια" τής εκκλησίας από καταλύσεις οίνου καί ελαίου, τάς οποίας δεν έχουσιν τα σωζόμενα παλαιά χειρόγραφα καί τετυπωμένα "Ωρολόγια"

Παραθέτουμε αυτές τίς "παράνομες" , άς τό πούμε, "Απολυτές", πού είναι οί εξής:  

1. Το Δωδεκαήμερο. Δηλ. από 25 Δεκεμβρίου μέχρι και τις 6 Iανουαρίου, με εξαίρεση την παραμονή των Θεοφανείων, που νηστεύουμε αυστηρά ( ούτε λάδι ).

2. Οι τρεις εβδομάδες που προηγούνται της Μεγάλης Τεσσαρακοστής (Απόκριες). Κατά τις 3 αυτές εβδομάδες έχουμε μια ποικιλία διατάξεων, που είναι οι εξής:

- Την πρώτη εβδομάδα (του Τελώνου και Φαρισαίου) τρώμε όλες τις ημέρες από όλα.
- Την δεύτερη εβδομάδα ( από του Ασώτου μέχρι των Απόκρεω ) τρώμε από όλα, αλλά νηστεύουμε την Τετάρτη και την Παρασκευή χωρίς λάδι.
- Την Τρίτη εβδομάδα, της Τυρινής, τρώμε από όλα τα άλλα εκτός από κρέας, όλες τις ημέρες΄ τρώμε και την Tετάρτη και την Παρασκευή.

 

ΚΑΙ  ΛΙΓΑ  ΛΟΓΙΑ : 

Ένας ασκητικός πνευματικός, με φόβο Θεού μέσα του, μας είπε τα παρακάτω λόγια τα οποία και θεωρήσαμε καλό να τά προσθέσουμε εδώ.

« Είναι αλήθεια», μας είπε, « ότι σήμερα ασχολούμαστε μόνο με την νηστεία του φαγητού χωρίς να πηγαίνει το μυαλό μας και σε κάποια άλλη νηστεία αρκετά σοβαρή , την οποία συνήθως δεν προσέχουμε και καταπατούμε…

Όταν λοιπόν νηστεύουμε Χριστιανικά από φαγητά πρέπει να εγκρατευόμαστε νηστεύοντας και σαρκικά – συζυγικά. Μιλάμε βέβαια για σχέσεις ευλογημένης από τον Θεό συζυγίας, κι΄ όχι  παράνομης αμαρτίας πού έχει κι΄ αυτή άλλες χειρότερες επιπτώσεις, παρ΄ όλη την φαινομενική ελευθερία της…

Αυτές αφορούν όλες τις καθιερωμένες νηστείες 40ήμερα κλπ. και αρχίζουν για μέν την Τετάρτη και Παρασκευή από το βράδυ της Τρίτης έως το βράδυ της Τετάρτης, από το βράδυ της  Πέμπτης έως το βράδυ της Παρασκευής, και από Σάββατο βράδυ έως Κυριακή βράδυ ( λόγω θείας Λειτουργίας της Κυριακής). Το ίδιο και στις μεγάλες εορτές των Αγίων.

Επίσης, καλό είναι να προσέχουμε τις ημέρες των γάμων μας, ώστε να μη γίνονται Σάββατα καί παραμονές Κυριακών ή μεγάλων εορτών, και μετά πέφτουμε σε αμαρτίες…

Η τάξη της Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι 3 ημέρες σαρκική συζυγική αποχή και καθαρότητα για να προσέλθουμε στον ίδιο τον Θεάνθρωπο Χριστό και να κοινωνήσουμε, και μία μέρα μετά σέ εγκράτεια, από σεβασμό προς τον Κύριο πού ήλθε και κατοίκησε μέσα μας…Δέν είναι λίγο πράγμα ένας Θεός πού τρέμουν Άγγελοι καί Αρχάγγελοι καθώς καί οί πονηροί δαίμονες νά γίνεται Υψηλός επισκέπτης τής ψυχής μας κι΄ εμείς να τό θεωρούμε αυτό μέ τίς πράξεις μας, σχεδόν ένα τίποτα...

Καί άν είμαστε Άγιοι, ίσως βλέπαμε αυτό πού αναφέρει στήν περιγραφή της Θ. Λειτουργίας ο Άγιος Νήφωνας, Επίσκοπος Κωνσταντιανής: 
Εκεί βρίσκουμε το εξής: "Ο Άγιος παρατηρούσε τώρα όσους κοινωνούσαν. Άλλων τα πρόσωπα μαύριζαν μόλις έπαιρναν τα Θεία Μυστήρια, ενώ, άλλων έλαμπαν σαν τον ήλιο. Οι Άγγελοι παρακολουθούσαν από κοντά την Αγία μετάληψη. Όταν κοινωνούσε κάποιος ευσεβής, τότε τού έβαζαν στο κεφάλι ένα στεφάνι. Όταν πλησίαζε κάποιος αμαρτωλός, γύριζαν αλλού το πρόσωπό τους με φανερή αποστροφή. Τότε τα άχραντα Μυστήρια σαν να εξαφανίζονταν από την Αγία Λαβίδα, έτσι που ο αμαρτωλός φαινόταν να μην παίρνει μέσα του το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Κι έφευγε κατάμαυρος σαν αράπης, με την αποδοκιμασία του Κυρίου διάχυτη στην όψη του...”

ΚΑΛΗΜΕΡΑ

Καλημέρα.

Μπορούμε να ξεκινήσουμε την ημέρα μας με μουρμούρα για τον ήχο του ρολογιού που μας ξύπνησε και είναι δυνατός ή να χαρούμε που μας ξύπνησε για να αντικρίσουμε για άλλη μια μέρα τα θαυμαστά του Θεού.

Μπορούμε να ξεκινήσουμε την ημέρα μας με θυμό από την φασαρία των παιδιών μας που ετοιμάζονται για το σχολείο ή να ευχαριστήσουμε τον Θεό που τα έχουμε και να πάμε να τα αγκαλιάσουμε με αγάπη.

Μπορούμε να ξεκινήσουμε την ημέρα μας με φόβο για τα προβλήματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε ή να αγαλλιάσουμε την ψυχή μας με την πίστη ότι ο Θεός θα μας βοηθήσει και σήμερα να τα ξεπεράσουμε.

Μπορούμε να ξεκινήσουμε την ημέρα μας κάνοντας παράπονα στον σύντροφο μας  για το γάλα που έχει τελειώσει ή να χαρούμε που ήπιε το γάλα και είναι καλό για αυτόν.

Μπορούμε να ξεκινήσουμε την ημέρα μας κακόκεφοι για το πρωινό ξύπνημα ή να ευχαριστήσουμε τον Θεό που έχουμε μια δουλειά .

Το σίγουρο είναι ότι από τις πρωινές μας επιλογές ,εξαρτάτε και το υπόλοιπο της ημέρας.

Κάντε τις σωστές επιλογές και Καλή και ευλογημένη ημέρα σε όλους και όλες.

Ο Θεός μαζί σας. ΚΑΛΗΜΕΡΑ

Πατήρ Ιωάννης

Τι ήρθα να κάνω άραγε εδώ;

Τι ήρθα να κάνω άραγε εδώ, αυτήν του σύμπαντος την χρονική στιγμή;
Τι ,που αν έχω εγώ να πω, κάποιος θα πει πως τούτο να ακούσει πρέπει
Να έλεγα που κρύβεται η αγάπη , μήπως και κάποιος θέλει να την βρει;
Μα αυτόν που για αγάπη μίλησε, σε έναν σταυρό τον έβαλαν να στέκει.

Να πω που να’ βρουν τον Θεό, να πάνε οι άνθρωποι να προσκυνήσουν;
Η να το έχω τούτο μυστικό, βαθειά κρυμμένο για καλά ,στου νου τα βάθη;
Τι να σκεφτώ; Μην τύχει και με πουν τρελό; Η μήπως τον δολοφονήσουν;
Τι ήρθα να κάνω άραγε εδώ, πώς να διαλέξω τα σωστά ,μην κάνω λάθη

Παρακαλάω το Θεό, τι ήρθα άραγε να κάνω εγώ εδώ ,να μου αποκαλύψει
Με τέτοιες προσευχές μπροστά στην άγια του εικόνα ,τις νύχτες κλαίω
Μην κάνω λάθος σε όσα πω, ζητώ η χάρις του πέπλο να με καλύψει
Φώτιση να μου δώσει ο Θεός, αυτά που αυτός θέλει να πει και εγώ να λέω

Πατήρ Ιωάννης

Δοκιμασίες .

 

Είναι στιγμές που το μυαλό ,νομίζει πως θα σπάσει

 Σαν δοκιμάζεται σκληρά ,στα όρια του όταν φτάσει

 Νιώθεις πως στην κατάσταση ,είσαι παγιδευμένος

 Και να ξεφύγεις δεν μπορείς ,είσαι αλυσοδεμένος

 

 Να σε χτυπούν τα βάσανα ,το ένα μετά το άλλο

 Και ενώ ζητάς βοήθεια ,σου έρχεται ποιο μεγάλο

 Σου λένε κάνε υπομονή ,πως ο Θεός σε δοκιμάζει

 Μα όλοι είναι μακριά ,σαν η ψυχή βοήθεια φωνάζει

 

 Μόνος βιώνεις και περνάς την κάθε σου δοκιμασία

 Και αν δεν αντέξεις τελικά, για σένα μόνο έχει σημασία

 Και ενώ όλοι οι γύρω σου ,σου λένε κάνε υπομονή

 Αυτά που σου συμβαίνουνε ,πονάν και ποιο πολύ

 

 Λένε όταν σε αγαπά ο Θεός ,σε τυραννά για το καλό σου

 Έτσι ψηλά στρέφεις το βλέμμα σου, ζητάς τον άγγελο σου

 Όμως καμιά βοήθεια πριν απ’ την ώρα της, δεν θα σε σώσει

 Πρώτα θα πρέπει η ψυχή ,μες την φωτιά να μπει και να γλιτώσει

 

Για κάθε μια λοιπόν φορά , που ο Θεός σου δίνει μια δοκιμασία

Ψηλά κοίτα παιδί μου στον Θεό και στείλε μια ευχαριστία

Τώρα πονά η ψυχή και λες στα βάσανα άλλο δεν αντέχει

Μα σου τα δίνει ο θεός, γιατί σε θέλει αιώνια μαζί να σε έχει

Πατήρ Ιωάννης

Ευχή Αγίου Κυπριανού - Διαλύουσα τα Μάγια

Ευχή Αγίου Κυπριανού - Διαλύουσα τα Μάγια



Δέσποτα Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός ἠμῶν ὁ κρατῶν καί κυβερνῶν τά πάντα, Ἅγιος καί δεδοξασμένος ὑπάρχεις. Διό Βασιλεῦ τῶν Βασιλευόντων
καί Κύριε τῶν Κυριευόντων δόξα σοί. Ὁ καθήμενος ἐν τῷ φωτί τῷ ἀπείρω καί ἀπροσίτω βροτοῖς, ὅπερ εἶδον δυνάμεις χιλιάδες καί μυριάδες Ἁγίων Ἀγγέλων καί Ἀρχαγγέλων.
Σύ γιγνώσκεις τά κρύφια του ταπεινοῦ δούλου σου Κυπριανοῦ. Ὅτι οὐκ ἐγίγνωσκον πρότερoν τά σά θαυμάσια Κύριε παντοδύναμε. Σύ εἰ μόνος Κύριος Ἰησοῦς Χριστός
ὁ Θεός ἠμῶν. Ὁ εὐδοκήσας ἐξ ἀναξίου γενέσθαι μέ ἄξιον καί συζησάμενος τῷ ἐν σοῖ πόθω καί ἀγάπη πρός ἀκοήν τῶν Ἁγίων σου Ἀποστόλων καί Ἱερομαρτύρων
καί πάντων σου τῶν Ἁγίων.

Παρακαλῶ δέ τήν σήν φιλανθρωπίαν, ἴνα ὅπου ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία ὑπερπερισσεύη ἡ χάρις σου Κύριε, ὅτι ἐκράτουν τά νέφη καί οὐκ ἔβρεχον, ἔδενον τήν γῆν
καί οὐκ ἔδιδε τούς καρπούς αὐτῆς. Τάς ἀμπέλους καί οὐκ ἐβλάστανον, τά ποίμνια τῶν προβάτων καί οὐκ ἐποίουν γάλα, τά αἰγίδια καί οὐκ ἐγέννων, τούς ἄνδρας
καί οὐκ ἐσμίγοντο μετά τῶν γυναικών αὐτῶν, τάς μητέρας καί οὐκ ἐτεκνοποίουν, τά πλοῖα καί οὐκ ἐπλέον, τά ἐργαστήρια καί οὐκ εἰργάζοντο, τούς ἁλιεῖς καί οὔχ ἠλίευον,
τούς κήπους καί οὐκ ἐποίουν λάχανα, τά δένδρα καί οὐκ ἐκαρποφόρουν, τούς ποταμούς καί οὐκ ἔτρεχον, τούς μύλους καί οὐκ ἐγύριζον, τούς ἀδελφούς καί ἀνδρόγυνα
εἰς ἀφιλίωτον ἔχθραν ἔφερον καί τούς διεχώριζον, ἐποίουν τό θέρος χειμώνα καί τόν χειμώνα θέρος, ταῦτα πάντα εἰργαζόμην φαντασία τελεία. Ἄρτι δέ Κύριε ὁ Θεός ἠμῶν
ἱκετεύω σέ καί παρακαλῶ, ἴνα διά τῆς ἐμῆς προσευχῆς ἐνώπιόν Σου Θεέ καί Κύριέ του Ἐλέους ὡς Θυσία εὐπρόσδεκτος γενέσθω σοί. Καί πᾶς ἄνθρωπος ἔχων πνεῦμα πονηρίας
καθαρισθῆ ὅλως. Ἤ ἄγρος ἤ κῆπος ἤ κτῆμα ἤ μύλος ἤ πλοῖον ἤ ἁλιεύς ἤ μελίσσιον ἤ ἔμπορος ἤ ἐπιστήμων ἤ ἄρχων ἤ ἀρχόμενος ἤ τεχνίτης ἤ μεταξοσκώληξ ἤ καί
ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ (ὄνομα πάσχοντος) σύν παντί τῶν οἴκω αὐτοῦ. Ἄν εἶναι δεδεμένος μέ μαγείας καί πονηρά ἔργα ἤ γοητείας ἤ ἀπό 72 γλωσσοφαγιῶν ἐστίν ἐμποδισμένος
καί μαγευμένος καί ἐγκλείη 365 λόγια της Μαγείας ἄτινα ἔρχονται πρός βλάβην καί κατανάλωσιν τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ (ὄνομα πάσχοντος) σύν παντί τῷ οἴκω αὐτοῦ.
Παρευθύς ὅπου ἀναγνωσθῆ ἡ παροῦσα ἰκετήριος δέησις καί προσευχή μου ἐνώπιόν της Σῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ ἐλευθερωθῆ πᾶς ὁ κόσμος καί τόπος ἐκ πάσης ὀργῆς τέ
καί ἀσθενείας καί ἐκ παντός δεσμοῦ καί μαγείας καί πάσης φαρμακείας καί γοητείας, πάσης βασκανίας καί καταλαλιᾶς, γλωσσοφαγιᾶς, ἀμελείας ἤ νωθρότητος, ἀκρατείας,
ἀφροσύνης, ἀδυναμίας καί ἀπογνώσεως πάσης ἀδικίας καί πάσης πλάνης ἤ ἀπάτης, ἤ ἐμποδίου προερχομένων ὑπό τοῦ διαβόλου ὁμοίως καί ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ
(ὄνομα πάσχοντος) σύν παντί τῷ οἴκω αὐτοῦ. Καί ἔστω λελυμένος καί λελυτρωμένος ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.

Καί εἴτε ἐν τῷ οὐρανῶ εἰσίν αἵ μαγεῖαι καί τά φαρμακεύματα ἐκεῖνα ἤ ἐν τή γῆ ἤ ἐν τή θαλάσση ἤ ἐν παντί τόπω καί ἐδάφει εὐθύς τή ὥρα ταύτη λυθήσονται καί καταργηθήσονται
ἀπό τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ (ὄνομα πάσχοντος) καί ἀπό παντός του οἴκου αὐτοῦ καί ἐλευθερωθήσεται ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ (ὄνομα πάσχοντος) καί πᾶς ὁ οἶκος αὐτοῦ ἀπό πάσης
ὥρας πονηρᾶς καί γοητείας ἤ ὀφθαλμῶν πονηρῶν ἤ φθόνου ἤ καταλαλιᾶς ἤ γλωσσοφαγιᾶς ἤ μαγείας ἤ φαρμακείας ἤ κατάρας ἤ ἀναθέματος ἤ ἀφορισμοῦ καί πάσης
βλασφημίας ἤ ἐνεργείας του. Εὐθέως ἀναχωρήσατε ἀπό τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ (ὄνομα πάσχοντος) πάσα ἡ ἐπήρεια τοῦ πονηροῦ ἐπί τή ἐπικλήσει τοῦ Παναγίου σου ὀνόματος
τοῦ Πατρός καί τοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ καί τοῦ Ἀγαθοῦ καί Ζωοποιοῦ Πνεύματος καί διά τῆς προσευχῆς ἐμοῦ τοῦ ταπεινοῦ καί εὐλαβοῦς δούλου σου Κυπριανοῦ φεύξονται οἱ
δαίμονες, δραπετευθήσονται καί καταργηθήσονται αἵ πονηρίαι αὐτῶν, καί τά νέφη δώσωσιν ὑετόν ἐπί πάσαν τήν γῆν, καί ἡ γῆ δώση τά γενήματα αὐτῆς εἰς τόν καιρόν αὐτῶν,
καί τά δένδρα καρποφορήσωσι, καί οἱ ἀμπελῶνες εὐφορήσωσι πλῆθος βοτρύων, καί αἵ γυναῖκες λυθήσωνται καί ἐλευθερωθήσωνται ἀπό τοῦ κάκου τῶν μητρῶν αὐτῶν.
Ὁμοίως καί τά κτήνη τῶν ποιμένων καί πᾶς ὁ κόσμος, ἄρχων, ἤ ἀρχόμενος, ἤ κῆπος, ἤ μελισσουργός, ἤ μετάξουργος καί πάσα ἡ κτῆσις λυθήσεται ἀπό παντός δεσμοῦ καί
δαίμονος. Ὁμοίως καί ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ (ὄνομα πάσχοντος), σύν παντί τῷ οἴκω αὐτοῦ καί τοῖς πράγμασιν αὐτοῦ, καί ἔστω ἐλεύθερος καί λελυτρωμένος ἀπό πάσης ἀσθενείας
καί ὥρας κακῆς καί παντός δαίμονος καί ἀντικειμένης δυνάμεως δεόμεθά σου, ἴνα λυθῶσι καί ἀφανισθῶσι τά πονηρά ἔργα διά τῆς ἐπικλήσεως τοῦ Παναγίου Πνεύματος τοῦ Θεοῦ Σαβαώθ.

Καί εἰ ἐν τῷ Οὐρανῶ ἔστι δεδεμένος καί ἐμποδισμένος ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ (ὄνομα πάσχοντος) λυθήτω, ἤ ἐν τή γῆ, ἤ ἐν ἀνωφλίω λυθήτω, ἤ ἐν κατωφλίω, ἤ ἐν δέρματι ἀλόγου,
ἤ ἐν σιδήρω, ἤ ἐν λίθω, ἤ ἐν ξύλω ἐκάρφωσαν τά πονηρά ἔργα λυθήτωσαν καί ὡσεί καπνός ἐκλιπέτωσαν, ἤ ἐν γραμματίω διά μελένης, ἤ αἵματος ἀνθρώπου, ζώου, πτηνοῦ,
ἰχθύος, ἤ διά μολύβδου, ἤ διά κινναβάρεως, ἤ διά ζωμοῦ λεμονιοῦ, ἤ δί’ ἄλλου τινός ἔγραψαν αὐτά καί ἔθηκαν ἐν τινι τόπω καί διεσκέλισεν αὐτά ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ (ὄνομα πάσχοντος)
πρός βλάβην αὐτοῦ τή ὥρα ταύτη λυθήτωσαν καί καταργηθήτωσαν καί ἐκριζωθήτωσαν τά τῆς μαγείας ἔργα ἀπό τούς τόπους καί κατοικίας ἐκεῖ ὅπου ἀναγινώσκεται ἡ δέησίς
μου καί προσευχή αὔτη, ἤ ἐν αὐλαῖς τοῦ οἴκου αὐτοῦ κατέχωσαν, ἤ διέσπειραν αὐτά, ἤ μετάλλου τινός ἐποίησαν τά κομβοδέματα ἐκεῖνα λυθήτωσαν, ἤ εἰς κόκκαλα διεπέρασαν αὐτά,
ἤ ἐν τή θαλάσση, ἤ ἐν φρέατι, ἤ ἐν μνήματι ἐρρίφθησαν λυθήτωσαν, ἤ μέ ὄνυχας ἀνθρώπων, ζώων, ἤ πτηνῶν ζώντων ἤ τεθνεώτων, ἤ μέ χῶμα τεθνεώτων ἐποίησαν τά φάρμακα
ἐκεῖνα λυθήτωσαν, ἤ ὑπό πλακός ἐπλακώθησαν ἤ ἀπό πασσάλους, ἤ καρφιοῦ ἐκαρφώθησαν, ἤ διά βελόνης ἐπέρασαν αὐτά, λυθήτωσαν τήν ὥραν ταύτην, ἤ διά ἀργύρου,
ἤ χρυσοῦ, ἤ δί' ἄλλου τινός μετάλλου ἐποίησαν τά πονηρά ἔργα λυθήτωσαν τήν ὥραν ταύτην, ἤ διά μαλλίου, ἤ βαμβακιοῦ, ἤ μετάξης, ἤ λινάρεως, ἤ κανάβεως, ἤ δί' ἄλλου τινός
χόρτου ἔδεσαν ταῦτα λυθήτωσαν τήν ὥραν ταύτην, ἤ εἰς κράββατον κατέχωσαν αὐτά λυθήτωσαν τήν ὥρα ταύτην, ἤ διά βρόχου, βούρλου ἤ ἄλλου τινός ἔδεσαν, λυθήτωσαν
τήν ὥραν ταύτην, ἤ ἐν ὕδατι ἐποίησαν αὐτά ἤ κούφω ξύλω ἤ κοχλάζοντι ὕδατι ἄν ἔβρασαν αὐτά λυθήτωσαν τήν ὥραν ταύτην, ἤ ἐν αἵματι ἀνθρώπου, ζώου, ἤ πτηνοῦ,
ἤ ἰχθύος ζώντων ἤ τεθνεώτων ἐποίησαν αὐτά ὡς σύ, Κύριε ὁ Θεός ἠμῶν γινώσκεις τούς τόπους καί τρόπους καί τούς ἀνθρώπους, λυθήτωσαν τήν ὥραν ταύτην καί
διαρρηχθήτωσαν τά τῆς μαγείας ἔργα ἔνθα κεῖνται, καί τόν μέν δοῦλον σου (ὄνομα πάσχοντος) διαφύλαξον σύν παντί τῷ Οἴκω αὐτοῦ, τά δέ πονηρά ἔργα λυθήτωσαν καί
ἀπωλεσθήτωσαν καί ὡσεί καπνός ἐκλιπέτωσαν ἀπό τόν δοῦλον τοῦ Θεοῦ (ὄνομα πάσχοντος) ἐν ὀνόματι τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί διά τῆς δόξης
τοῦ Μεγάλου Θεοῦ τοῦ Ζῶντος συντριβήτωσαν τή δυνάμει τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ πᾶσαι αἵ ἐναντίαι δυνάμεις, ἀναχωρησάτωσαν τά τῆς Μαγείας ἔργα καί
ἀπομακρυνθήτωσαν ἀπό τόν δοῦλον τοῦ Θεοῦ (ὄνομα πάσχοντος) μίλια 65 πρεσβείαις τῶν μαρτύρων καί πάντων τῶν Ἁγίων σου. Ἀμήν.

Δεόμεθά σου καί παρακαλοῦμεν σέ Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός ἠμῶν ἴνα ἐλευθερώσης καί ζωώσης πάσαν ψυχήν πεπεδημένην καί τόν δοῦλον (ὄνομα πάσχοντος) σύν παντί
τῷ Οἴκω αὐτοῦ ὁμοίως καί τούς γράφοντας καί ἔχοντας ἐν τῷ Οἴκω αὐτῶν τήν προσευχήν μου αὐτήν καί τούς βαστάζοντας αὐτήν ὡς φυλακτήριον αἰώνιον, καί ἡ δεξιά σου
Κύριε εἴη αὐτοῖς σκέπη καί βοήθεια καί ἔστω διά παντός ἐν τῷ οἴκω αὐτῶν χαρά καί ἀγαλλίασις.

Ναί, Κύριε, δεομένου σου ἐπάκουσόν μου, ἴνα ὁπού εὑρίσκεται ἡ εὐκτήριος καί ἰκετηρία αὔτη εὐχή μου λυθῆ καί ἐλευθερωθῆ πᾶς ἄνθρωπος καί ὁ οἶκος αὐτοῦ ἀπό κακῆς ὥρας,
ἀπό πάσης ἀσθενείας, παντός ἀφορισμοῦ τέ καί ἀναθέματος, ἀπό πάσης κατάρας, ἀπό πάσης ὀργῆς, ἐμποδίου, δυσπραγίας, καταλαλιᾶς, γλωσσοφαγιᾶς, φθόνου, βασκανίας,
ἀμελείας, νωθρότητος, λαιμαργίας, ἀδυναμίας, βλακείας, ἀκρατείας, ἀφροσύνης, ὑπερηφανείας, ἀσπλαγχνίας, ἀδικίας, ἀλαζονείας καί πάσης πλάνης καί ἀπάτης διά τό ὄνομά
Σου τό Ἅγιον καί δεδοξασμένον εἰς τούς Αἰώνας Ἀμήν.

Τέλος τῆς προσευχῆς

Η ενότητα της Εκκλησίας

 



«Ας αγωνιζόμαστε να ανήκουμε σε αυτούς που δείχνουν υπομονή, έτσι ώστε να λάβουμε τις επηγγελμένες δωρεές. Και πώς θα γίνει αυτό αγαπητοί; Όταν η σκέψη μας στηρίζεται πιστά στο Θεό· όταν εκζητούμε όσα είναι σ’ Αυτόν ευάρεστα και ευπρόσδεκτα· όταν πράττουμε όσα ανήκουν στο αλάνθαστο θέλημά Του και ακολουθούμε τον αληθινό δρόμο, διώχνοντας από πάνω μας κάθε αδικία και πονηρία, πλεονεξία και έριδα, κακοήθεια και δολοπλοκία, συκοφαντία και καταλαλιά· διώχνοντας το μίσος κατά του Θεού, την υπερηφάνεια και την αλαζονεία, την κενοδοξία και την έλλειψη φιλοξενίας» (XXXV, 4-5).

«Ολόκληρο το σώμα σώζεται εν Χριστώ όταν όλοι υποτασσόμαστε στον πλησίον μας σύμφωνα με το χάρισμα που έχει δοθεί στον καθένα. Ο ισχυρός να φροντίζει τον αδύνατο και ο αδύνατος να υπολογίζει τον ισχυρό. Ο πλούσιος να βοηθάει τον φτωχό και ο φτωχός να ευχαριστεί τον Θεό που του έδωσε την δυνατότητα να αναπληρώνει διαφορετικά αυτό το υστέρημά του. Ο σοφός να φανερώνει την σοφία του όχι με τα λόγια αλλά με τα αγαθά έργα. Ο ταπεινός να μην επιδεικνύει τον εαυτό του αλλά να αφήνει τους άλλους να τον αναγνωρίζουν. Και ο αγνός να μην επαίρεται για το σώμα του αλλά να γνωρίζει ότι άλλος είναι εκείνος που του χορηγεί την εγκράτεια» (XXXVIII, 1-2).

«Γιατί υπάρχουν ανάμεσά σας παροξυσμοί, έριδες και διχοστασίες, σχίσματα και ανταγωνισμοί; Άραγε για όλους μας δεν υπάρχει ένας Θεός και ένας Χριστός και ένα Πνεύμα της χάριτος που εκχύνεται πάνω μας; Και μία δεν είναι η κλήση μας εν Χριστώ; Γιατί λοιπόν αποχωρίζουμε και διχάζουμε τα μέλη του Χριστού και επαναστατούμε απέναντι στο ίδιο μας το σώμα, φτάνοντας σε τέτοια έλλειψη αγάπης ώστε να ξεχνούμε ότι είμαστε ο ένας μέλος του άλλου;» (XLVI, 5-7).

«Η αγάπη μας ενώνει με τον Θεό, η αγάπη σκεπάζει πλήθος αμαρτιών, η αγάπη όλα τα ανέχεται, όλα τα υπομένει. Τίποτε ανελεύθερο και υπερήφανο δεν υπάρχει στην αγάπη. Η αγάπη δεν διαιρεί, δεν επαναστατεί, η αγάπη όλα τα κάνει με πνεύμα ενότητας. Με την αγάπη τελειοποιήθηκαν όλοι οι εκλεκτοί του Θεού. Χωρίς την αγάπη τίποτε ανθρώπινο δεν είναι ευάρεστο στον Θεό. Χάρη στην αγάπη μας προσέλαβε ο Δεσπότης. Και από αγάπη που έτρεφε προς εμάς, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, σύμφωνα με το θέλημα του θεού, έδωσε το αίμα Του για χάρη μας και τη σάρκα Του για χάρη της δικής μας σάρκας και την ψυχή Του για χάρη των δικών μας ψυχών» (XLIX, 5-6).

«Ποιος έχει την δυνατότητα να φτάσει στην αγάπη, πέρα από όσους καταξιώσει ο Θεός; Ας παρακαλούμε λοιπόν και ας ζητούμε το έλεός Του, ώστε να αγαπήσουμε με τελειότητα και χωρίς μεροληψία. Ευτυχισμένοι θα είμαστε, αγαπητοί, αν ακολουθούμε το θέλημα του Θεού με πνεύμα αρμονικής αγάπης, για να συγχωρηθούν χάρη σ’ αυτήν οι αμαρτίες μας» (L, 2,5).

«Εσένα εμπιστευόμαστε, Δέσποτα, για να γίνεις βοηθός και υπερασπιστής μας. Σώσε όσους από εμάς βρίσκονται σε θλίψη, ελέησε τους ταπεινούς, ανύψωσε τους αμαρτωλούς, κάνε αισθητή την παρουσία Σου σ’ αυτούς που σε έχουν ανάγκη, γιάτρεψε τους ασθενής, δώσε να επανέλθουν στον σωστό δρόμο όσοι από το λαό Σου έχουν πλανηθεί. Χόρτασε αυτούς που πεινούν, χόρτασε τους αιχμαλώτους μας. Δώσε δύναμη στους αδυνάτους και παρηγοριά σ’ αυτούς που ολιγοψυχούν» (LIX, 4).

«Μη λογαριάσεις τις αμαρτίες των δούλων Σου και παιδιών Σου, αλλά καθάρισέ μας με την καθαρότητα της αλήθειας Σου και οδήγησε τα βήματά μας έτσι ώστε να πορευόμαστε με αγιότητα στην καρδιά και πάντοτε να πράττουμε τα καλά και τα ευάρεστα απέναντι σε Σένα και απέναντι στους επίγειους άρχοντες» (LX, 2).

Αγίου Κλήμεντος, Επισκόπου Ρώμης
Επιμέλεια: Μ.Π., Θεολόγος
Πηγή: faneromenihol.gr

Ο Αγιασμός των Θεοφανείων

1. ῾Ο ἁγιασμός τῶν Θεοφανείων λέγεται μεγάλος ἁγιασμός γιά νά διακρίνεται ἀπό τόν μικρό ἁγιασμό. 
῾Ο μικρός ἁγιασμός (πού εἶναι ἄγνωστος ὁ χρόνος εἰσαγωγῆς του στήν ᾽Εκκλησία,  ὁπωσδήποτε ὅμως πρό τοῦ 8^ου μ. Χ. αἰώνα) τελεῖται κάθε πρώτη τοῦ μηνός στούς ῾Ιερούς Ναούς, ὅπως καί στούς οἴκους τῶν χριστιανῶν, ἀλλά καί ὁποιαδήποτε ἄλλη στιγμή, ὅταν ζητηθεῖ κάτι τέτοιο. 
῾Ο μεγάλος ὅμως ἁγιασμός (ὁ ὁποῖος εἶναι γνωστός ἤδη ἀπό τόν 5^ο μ.Χ. καί ξεκίνησε ὡς ἁγιασμός τῶν ὑδάτων σέ ἀνάμνηση τῆς Βαπτίσεως τοῦ Κυρίου στήν παννυχίδα πού τελεῖτο ἀπό τήν παραμονή τῆς ἑορτῆς, προκειμένου νά βαπτιστοῦν στή συνέχεια οἱ κατηχούμενοι ὥστε νά μετάσχουν στή θεία Κοινωνία, ἐξ οὗ καί τό ῾ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε᾽ στή θέση τοῦ τρισαγίου) τελεῖται μόνο δύο φορές τόν χρόνο: τήν παραμονή τῶν Θεοφανείων καί ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς. 
῾Η δεύτερη φορά τελέσεως τοῦ ἁγιασμοῦ προῆλθε ἀπό λόγους πρακτικούς: ὄχι μόνο οἱ κατηχούμενοι, ἀλλά καί οἱ ἤδη βαπτισμένοι ἔπαιρναν τό ἁγιασμένο ὕδωρ ῾εἰς ἴασιν ψυχῆς καί σώματος᾽. Καί τις δύο φορές εἶναι εὐνόητο ὅτι τελεῖται ἀκριβῶς ἡ ἴδια ἀκολουθία.

2. ῾Η διαφορά μεταξύ τῶν δύο ἁγιασμῶν – πέρα τῆς χρονικῆς στιγμῆς πού τελεῖτο ὁ καθένας καί πέρα τοῦ χαρακτήρα πού εἶχε – βρίσκεται στήν ἔκτασή τους. 
῾Ο μικρός ἁγιασμός περιέχει λιγότερα λόγια ἀπό τόν μεγάλο καί αὐτό κυρίως δηλώνεται μέ τήν ὀνομασία τους. ῾Η παροχή ὅμως ἁγιασμοῦ εἶναι ἡ ἴδια. Δέν παρέχει ἄλλη χάρη ὁ μεγάλος ἁγιασμός καί ἄλλη ὁ μικρός. 
Καί τοῦτο γιατί καί οἱ δύο τό ἴδιο ἅγιο Πνεῦμα ἐπικαλοῦνται καί τήν ἴδια χάρη τοῦ ᾽Ιορδάνη ποταμοῦ λόγω τῆς ἐμβάπτισης σ᾽ αὐτόν τοῦ ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ διά τοῦ Σταυροῦ Του συνεχίζουν καί διαιωνίζουν. 
Συμβαίνει ἴσως κάτι παρόμοιο μέ τόν χαρακτηρισμό τῶν προφητῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ὡς μεγάλων καί μικρῶν. ῾Η διαφορά μεταξύ τους δέν βρίσκεται στή σπουδαιότητα τῶν προφητειῶν τους, ἀλλά στό πλῆθος τῶν σελίδων πού μᾶς ἔχουν ἀφήσει.

3. ᾽Ο ἁγιασμός εἴτε μεγάλος εἴτε μικρός δέν τίθεται στήν ἴδια θέση μέ τή Θεία Κοινωνία. 
Εἶναι μεγάλος λάθος αὐτό πού λένε ὁρισμένοι χριστιανοί ὅτι μποροῦν νά ἀντικαταστήσουν τή Θεία Κοινωνία μέ τόν ἁγιασμό (μόνο σ᾽ αὐτούς πού δέν τούς ἐπιτρέπεται ἡ Θεία Κοινωνία γιά διαφόρους πνευματικούς λόγους ὑπάρχει ὡς συγκατάβαση ἀπό τόν πνευματικό ἡ λήψη τοῦ ἁγιασμοῦ). 
Στή Θεία Κοινωνία πού εἶναι τό κατεξοχήν μυστήριο στό ὁποῖο φανερώνεται ἡ ᾽Εκκλησία, ἔχουμε τόν ἴδιο τόν Κύριο ὑπό τά εἴδη τοῦ ἄρτου καί τοῦ οἴνου, γι᾽ αὐτό καί ἡ χάρη πού παρέχει εἶναι δραστική, δηλαδή ἐπιδρᾶ στόν κοινωνοῦντα εἴτε εἶναι σωστά προετοιμασμένος εἴτε ὄχι. ᾽Επιδρᾶ θετικά σ᾽ αὐτόν πού εἶναι σωστά προετοιμασμένος, δηλαδή τόν κάνει καλύτερο καί τόν ἁγιάζει, ἐνῶ ἐπιδρᾶ ἀρνητικά σ᾽ αὐτόν πού προσέρχεται μέ ἀμετανοησία καί χωρίς ἐπίγνωση, δηλαδή τόν κάνει χειρότερο καί πιό σκοτεινιασμένο στόν νοῦ. 
Στόν ἁγιασμό ὅμως ἔχουμε ὄχι ἕνα μυστήριο, ἀλλά μία ἁγιαστική λεγόμενη πράξη, πού σημαίνει ὅτι παρέχεται μέν ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ὄχι μέ τόν δραστικό τρόπο πού δρᾶ ἕνα μυστήριο. 
Γι᾽ αὐτό καί ἐνῶ ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι ὑποχρεωτική καί ἀπαραίτητη στόν πιστό πρός σωτηρία, δέν συμβαίνει τό ἴδιο μέ τόν ἁγιασμό. 
Δέν εἶναι τυχαῖο ἄλλωστε ἐπ᾽ αὐτοῦ ὅτι μετά τή Θεία Κοινωνία ὑπάρχει ὡς πρακτική εἴτε ἡ λήψη τοῦ ἁγιασμοῦ εἴτε ἡ λήψη τοῦ ἀντιδώρου. 
Στό ῞Αγιον ῎Ορος μάλιστα ἔχουμε μάθει ὅτι ἐνῶ φαίνεται ὅτι πρέπει νά προηγηθεῖ ὁ ἁγιασμός, προηγεῖται τό ἀντίδωρο καί ἀκολουθεῖ ὁ ἁγιασμός, γιατί αὐτό διευκολύνει τήν ἴδια τήν πράξη.

4. ῾Ο ἁγιασμός μπορεῖ νά κρατηθεῖ στό σπίτι ὅλον τόν χρόνο ὡς μέσο ἁγιασμοῦ τῶν πιστῶν. ῾
Η ἀντίληψη ὅτι δέν κρατεῖται μᾶλλον προῆλθε ἀπό αὐτό πού συμβαίνει μέ τή Θεία Κοινωνία, ἡ ὁποία πρέπει νά καταλυθεῖ τήν ἴδια ἡμέρα. 
Γιά νά καταλάβει κανείς τό ἐσφαλμένο τῆς ἀντίληψης αὐτῆς δέν ἔχει παρά νά σκεφτεῖ ὅτι στούς πρώτους χριστιανικούς αἰῶνες οἱ χριστιανοί πού συνήθιζαν νά κοινωνοῦν κάθε ἡμέρα καί γιά διαφόρους λόγους δέν μποροῦσαν νά ἔρχονται στή Θεία Λειτουργία εἶχαν τήν ἄδεια ἀπό τήν ᾽Εκκλησία νά ἔχουν τή Θεία Κοινωνία στό σπίτι τους γιά τήν καθημερινή μετάληψή τους. Εἶναι αὐτονόητο ὅμως ὅτι ὁ χριστιανός πού κρατεῖ τόν ἁγιασμό στό σπίτι θά πρέπει νά προσέχει ὥστε ἡ ζωή του νά εἶναι πράγματι χριστιανική. Σπίτι πού ἀκούγονται βλασφημίες καί ὕβρεις, πού δέν γίνεται προσευχή, πού δέν ὑπάρχει ἐπίγνωση ὅτι ὡς χριστιανοί εἴμαστε μέλη Χριστοῦ, πού μ᾽ ἕναν λόγο τό σπίτι δέν εἶναι ῾λειτουργημένο καί λιβανισμένο᾽, εἶναι ἀνάξιο νά ἔχει ὄχι ἁγιασμό ἀλλά οὔτε κἄν εἰκόνα. 
῎Αν ὅμως δέν συμβαίνει τό παραπάνω, τότε καί κρατᾶμε τόν ἁγιασμό καί τόν χρησιμοποιοῦμε πρός μετάληψη, μετά ἀπό προσευχή βεβαίως καί μετάνοια, ἰδίως σέ δύσκολες καί κρίσιμες στιγμές τῆς ζωῆς μας.

5. Μέ βάση τά παραπάνω συνειδητοποιοῦμε καί τό ἑξῆς: ἄν δέν ἔλθει ὁ ἱερέας γιά διαφόρους λόγους γιά νά ἁγιάσει τό σπίτι μας - ἰδίως σέ πολυκατοικίες πού μερικές φορές μάλιστα δέν ἔχει καί ἀσανσέρ – τότε μποροῦν οἱ πιστοί μέ τόν ἁγιασμό πού παίρνουν ἀπό τόν ἱερό Ναό νά ἁγιάσουν τό σπίτι. 
Μή ξεχνᾶμε ἄλλωστε ὅτι κατά τήν πίστη μας ὅλοι οἱ βαπτισμένοι στό ὄνομα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ ἔχουν τή λεγόμενη γενική ἤ πνευματική ἱερωσύνη. 
῾Ως ῾βασίλειον ἱεράτευμα᾽ λοιπόν μποροῦν νά προβαίνουν στόν ἁγιαστικό αὐτόν ραντισμό.

6. ῾Υπενθυμίζουμε τέλος ὅτι ὁ σωστός ἑορτασμός τῶν Θεοφανείων βρίσκεται στήν ἀπό νωρίς συμμετοχή μας στίς ἀκολουθίες  καί κυρίως στήν ἑτοιμασία μας νά κοινωνήσουμε τῶν ἀχράντων μυστηρίων. 
῞Ολες οἱ ἑορτές ἄλλωστε τῆς ᾽Εκκλησίας μας γι᾽ αὐτό ὑπάρχουν καί γίνονται: νά μᾶς βοηθήσουν νά παίρνουμε μέσα μας τόν Χριστό καί νά ἔτσι νά ζοῦμε τή δική Του ζωή ὡς δική μας. 

π. Γεώργιος Δορμπαράκης

Θέμα οπτικής γωνίας.{Άρθρο}

 

 

Έχουμε έναν κύβο που η κάθε πλευρά του έχει και άλλο χρώμα. Τον ακουμπάμε σε ένα τραπέζι και απέναντι από την κάθε του πλευρά καθίζουμε και ένα άτομο. Έτσι το κάθε άτομο βλέπει μόνο την μια πλευρά. Και τους ρωτάμε τι βλέπουν.

 

ΑΠΑΝΤΗΣΗ 1.Βλεπω έναν κύβο πράσινο που η απάνω του πλευρά είναι άσπρη

ΑΠΑΝΤΗΣΗ 2 Βλέπω έναν κύβο κόκκινο που η απάνω του πλευρά είναι άσπρη

ΑΠΑΝΤΗΣΗ 3.Βλεπω έναν κύβο κίτρινο που η απάνω του πλευρά είναι άσπρη

ΑΠΑΝΤΗΣΗ 4. Βλέπω έναν κύβο μπλε που η απάνω του πλευρά είναι άσπρη.

 

Και αρχίζει το πανηγύρι. Κοιτάει ο ένας τον άλλο με έκπληξη και νομίζει ότι έχει να κάνει με τρελούς.

Τι λέτε μωρέ ; Ο κύβος είναι μπλε. Μπροστά μου είναι και τον βλέπω. Θα με τρελάνετε;

Άντε βρε από εδώ πέρα. Ο κύβος είναι κόκκινος. Και εγώ μπροστά μου τον έχω και τον βλέπω.

Καλά είστε και οι δυο αλλού ξημερωμένοι. Ο κύβος είναι πράσινος. Δεν ξέρω τι βλέπω;

Και οι τρεις είστε για δέσιμο. Ο κύβος είναι κίτρινος. Στραβοί είστε;

 

Και η συζήτηση συνεχίζεται για ώρες ,προσπαθώντας ο ένας να πείσει τους άλλους, ότι αυτό που βλέπει ο άλλος είναι λάθος και αυτό που βλέπει αυτός είναι το σωστό.

Μπορούν να τσακωθούν, να χτυπηθούν, να κάνουν άσχημα πράγματα ο ένας στον άλλο, επειδή ο κάθε ένας πιστεύει ότι αυτός έχει δίκιο και οι άλλοι έχουν λάθος.

Κανένας τους δεν κρατάει καμία επιφύλαξη ότι μπορεί να κάνει και λάθος. Είναι όλοι κατηγορηματικοί για αυτό που λένε και το υπερασπίζονται με φανατισμό.

Αν μπει τότε κάποιος στο δωμάτιο και κάνει έναν γύρω στο τραπέζι θα δει ότι και οι τέσσερις έχουν λάθος για αυτά που υποστηρίζουν. Ο κύβος δεν έχει ένα χρώμα, αλλά η κάθε πλευρά του έχει και διαφορετικό χρώμα. Και καταλήγει σε αυτό το συμπέρασμα, γιατί μπόρεσε να έχει μια σφαιρική άποψη για τον κύβο αφού τον είδε από όλες τις οπτικές γωνίες του {εκτός φυσικά από αυτή που ακουμπά στο τραπέζι, αλλά που δεν έχει καμία σημασία σε αυτό το πείραμα}

Αν προσπαθήσει να τους πει τι είδε και δεν τον πιστέψουν, κινδυνεύει και αυτός να θεωρηθεί τρελός για αυτά που υποστηρίζει.

 

Έτσι συμβαίνει και στην ζωή. Ο κάθε ένας από εμάς σύμφωνα με την οπτική γωνία που βλέπει ένα θέμα, ένα αντικείμενο, ένα γεγονός κ.λ.π. βλέπει μόνο αυτό που η οπτική του γωνία του επιτρέπει. Η οπτική γωνία του καθενός από εμάς ,δημιουργείται σύμφωνα με το περιεχόμενο μας που έχει διαμορφωθεί από πολλούς παράγοντες, όπως η μόρφωση ,η εμπειρία, η λογική, η αντίληψη, ο χαρακτήρας, ο φανατισμός, η διάθεση για γνώση ,τα πολιτικά πιστεύω του και ένα σωρό άλλα στοιχεία που συνθέτουν αυτό που ο ίδιος είναι.

Έτσι βλέπει αυτός τα πράγματα.

Κάποιος άλλος τα βλέπει αλλιώς. Και κάποιος άλλος τα βλέπει αλλιώς και αυτός.

Όλοι κατά την άποψη τους βλέπουν τα πράγματα σωστά. Όλοι μας βλέπουμε τα πράγματα από διαφορετική οπτική γωνία ,γιατί ο κάθε ένας από εμάς είναι μοναδικός και διαθέτει μια τελείως διαφορετική οπτική γωνία προσέγγισης.

Είναι πολύ δύσκολο στην καθημερινότητα της ζωής ,να έχουμε σφαιρική άποψη για κάποιο θέμα. Θα νομίζουμε ότι έχουμε αλλά δεν θα έχουμε. Απλά θα νομίζουμε.

Για αυτόν το λόγο, θα πρέπει να είμαστε ηπιότεροι όταν εκφράζουμε τις απόψεις μας ,δεν πρέπει να τις εκφράζουμε με φανατισμό και ούτε στρεφόμενοι ο ένας εναντίον του άλλου, επειδή αυτός τα βλέπει αλλιώς ,αλλά και ούτε να προσπαθούμε να επιβάλουμε την δική μας άποψη σαν την μόνη σωστή. Ο άνθρωπος που δεν μπορεί να το καταλάβει αυτό και να σεβαστεί την διαφορετική άποψη του άλλου, ο άνθρωπος που πιστεύει ότι αυτός τα ξέρει όλα και οι άλλοι είναι λάθος ,χωρίς να το καταλαβαίνει στερεί από τον εαυτό του την δυνατότητα να γίνει σοφότερος , καλύτερος και ποιο δίκαιος.

Όταν θα πάψω να αναγνωρίζω τα λάθη μου θα έχω σκοτώσει το πνεύμα μου γιατί θα του έχω στερήσει την δυνατότητα να γίνει καλύτερο. Καλή ημέρα σε όλους σας.

 

Πατήρ Ιωάννης

Προσεύχομαι.

Προσεύχομαι.

 

Δεν είναι η νύχτα που με τρομάζει.

Μα το σκοτάδι που άπλωσε, σε  ανθρώπων τις ψυχές

Δεν έχει ελπίδα ,η μέρα που χαράζει

Δεν έχουν νόημα για αυτές ,ανθρώπων προσευχές

Μαύρο σεντόνι, η αμαρτία τις σκεπάζει

Το φώς ανάμνηση παλιά ,για πάντα χάθηκε για αυτές

Κάθε ψυχή που μαύρισε, βοήθεια φωνάζει

Φωνές που χάνονται, με άλλων φωνές μες  τις φωτιές

Δεν είναι η νύχτα τώρα πια που με τρομάζει

Μα μήπως πέσω και ζω για πάντα, μακριά απ’ το Φώς

Να μην ακούσω την ψυχή μου να σπαράζει

Για αυτό προσεύχομαι, να με φυλάει κι απόψε ο Θεός.

 

Πατήρ Ιωάννης

Ο ΦΟΒΟΣ. ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ.

Διάφορες καταστάσεις και άνθρωποι μας δημιουργούν μέσα μας φοβίες.
Ο φόβος μέσα μας λειτουργεί σαν χωράφι που το σπείραμε με αμφιβολίες.
Οι αμφιβολίες μεγαλώνουν, γίνονται δέντρα, μακραίνουν τα κλαδιά τους, πυκνώνουν τα φύλλα τους και μας σκεπάζουν το φώς. Είμαστε πλέον τυφλοί. Ο φόβος έχει σκεπάσει τα πάντα.

Ψάχνουμε διέξοδο αλλά μάταια. Είμαστε παγιδευμένοι.
Στον φόβο. Στον φόβο που δημιούργησε η δική μας φαντασία τις περισσότερες φορές. 

 Από έλλειψη γνώσεως.
Δεν γνωρίζουμε αρκετά για μια κατάσταση, αυτό μας φοβίζει, ο φόβος μας καταβάλει και μας παγιδεύει.
Χάσαμε πριν ακόμα ξεκινήσουμε.!!!!!!!!!
Αν στην αρχή που είχε παρουσιαστεί αυτή η κατάσταση, ρωτάγαμε τον εαυτό μας με ψυχραιμία….
Τι ακριβώς φοβάσαι; Τις περισσότερες φορές η απάντηση θα ήταν το άγνωστο.

Τίποτα δηλαδή το συγκεκριμένο.
Απλά η έλλειψη της γνώσης ,μας εμποδίζει την γνώση.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Τόσο απλά.
Την επόμενη φορά ,πριν φοβηθούμε μια κατάσταση, ας ρωτήσουμε τον εαυτό μας πρώτα.

 Τι ακριβώς φοβάσαι;
Αν δώσουμε όνομα στον φόβο μας, φεύγουν οι αμφιβολίες και ο φόβος δεν έχει τίποτα να σπείρει μέσα μας και να μας σκεπάσει. Και ας πάμε μπροστά.

Αυτοί που νίκησαν τον φόβο τους πριν από εμάς, είναι αυτοί που μας έφεραν εδώ που είμαστε σήμερα. Μας άνοιξαν τον δρόμο στην γνώση.

Αλλιώς θα ζούσαμε ακόμα στις σπηλιές.
Πατήρ Ιωάννης 

Η Λειτουργική και η ατομική προσευχή

Η προσευχή είναι η νοερή επικοινωνία και προσωπική μας συνομιλία με το Θεό, κατά την οποία, παράλληλα με τη δοξολογία και ευχαριστία που απευθύνουμε σ’ Αυτόν, ζητάμε και την εκπλήρωση ορισμένων αιτημάτων μας. Η προσευχή είναι για μας μεγάλο δώρο, αφού μπορούμε να μιλάμε όποτε θέλουμε με το Θεό. Είναι μια ψηλάφηση του Θεού και των Αγίων.
Γι’ αυτό και πρέπει να γίνεται σε ήσυχο μέρος, έτσι ώστε να έχουμε αυτοσυγκέντρωση. Πρέπει να συναισθανόμαστε ότι θα μιλήσουμε με τον ίδιο το Θεό.
Γράφει ο Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος:
«Προφέρουμε δεκάδες λόγια κι όταν τελειώνει η προσευχή δεν ξέρουμε τι είπαμε. Το σώμα είναι εδώ, ο νους είναι έξω. Μπαίνουμε στο ναό για προσευχή και όταν βγαίνουμε δεν θυμόμαστε τίποτα. Τα χείλη κινούνται, αλλά η ακοή μας δεν ακούει».
Βέβαια η περισυλλογή και η ανάβαση του νου προς τον Θεό δεν είναι κάτι που επιτυγχάνεται τόσο εύκολα. Χρειάζεται συνεχής προσπάθεια για να μπορεί κάθε μας προσευχή να είναι καλύτερη από την προηγούμενη.

Η Λατρεία και η προσευχήΠολλοί υποστηρίζουν πως εφ΄ όσον μπορούμε να συνομιλούμε με τον Θεό παντού και όποτε θέλουμε, δεν χρειάζεται να πηγαίνουμε στη Θεία Λειτουργία. Η αλήθεια, όμως, είναι πως η Θεία Λειτουργία και όλες οι κοινές λειτουργικές προσευχές μας μαθαίνουν και μας καθοδηγούν στην ατομική μας προσευχή.
Η Θεία Λειτουργία είναι το πιο μεγάλο σχολείο προσευχής. Εκεί μαθαίνουμε πώς:
 - να δοξολογούμε τον Θεό για τη δημιουργία (ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ)
 - να Τον ευχαριστούμε για τις μικρές και μεγάλες Του ευεργεσίες  (ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ)
 - να Τον παρακαλούμε για όλα τα θέματα της ζωής μας  (ΙΚΕΣΙΑ) με σωστό και θεολογικό τρόπο (εφ΄ όσον χρησιμοποιούμε τα σοφά λόγια των Πατέρων της Εκκλησίας) χωρίς να ζητάμε ανόητα πράγματα που αφορούν αποκλειστικά το δικό μας όφελος.

Με τη Θεία Λατρεία:
– συνδεόμαστε με όλη την Παράδοση της Εκκλησίας, αφού προσευχόμαστε στον ίδιο τόπο και με τα ίδια λόγια που προσευχήθηκαν οι Πατέρες μας και όλες οι προηγούμενες γενιές.
– επικοινωνούμε με τους γύρω μας και αισθανόμαστε πως όλοι έχουμε κοινούς στόχους στη ζωή. Δεν μπορούμε να ισχυριζόμαστε πως μπορούμε να επικοινωνήσουμε με τον Θεό αν δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε πρώτα με το συνάνθρωπό μας.
Επειδή, λοιπόν, τα πλεονεκτήματα της Λατρευτικής Προσευχής είναι πολλά και επειδή ο άνθρωπος δεν θα βρει μόνος του ποτέ λύση στο πρόβλημα τι πρέπει να λέει στις προσευχές του, η Εκκλησία μας συνιστά κάποιες ακολουθίες που μπορούμε να τις λέμε και στα σπίτια μας:
Πρωί : Πρωινή προσευχή ή Ακολουθία του Όρθρου
Μεσημέρι : Προσευχή προ του φαγητού / Προσευχή μετά το φαγητό
Βράδυ : Προσευχή προ του δείπνου / Προσευχή μετά το δείπνο / Ακολουθία Μικρού Αποδείπνου

Κάποιοι συνηθίζουν να διαβάζουν περιστασιακά και τις εξής Ακολουθίες:
- Ακολουθία του Εσπερινού
- Χαιρετισμοί της Θεοτόκου
- Μικρή Παράκληση στην Παναγία
- Μεγάλη Παράκληση στην Παναγία
- Παρακλήσεις σε διάφορους Αγίους
- Ακολουθία Θείας Μετάληψης (πριν τη Θεία Κοινωνία)
- Ευχαριστία μετά τη Θεία Μετάληψη (μετά τη Θεία Κοινωνία)

Η Κυριακή προσευχή
Το «Πάτερ ημών» είναι η πιο γλυκιά και περιεκτική προσευχή. Είναι απλή, κατανοητή σε όλους και εξαντλεί όλα τα αιτήματα που μπορεί να απευθύνει ο άνθρωπος στο Θεό. Την έφτιαξε ο ίδιος ο Χριστός και μας την προσέφερε σαν δώρο. Είναι λοιπόν θεοπαράδοτη και γεμάτη θεία σοφία.

Όταν διαβάζεις το Ευαγγέλιο, ο Θεός μιλάει σε σένα.
Όταν προσεύχεσαι, εσύ μιλάς στο Θεό.
Όταν λες το «Πάτερ ημών» εσύ μιλάς στο Θεό και ο Θεός μιλάει σε σένα.
Άγιος Αυγουστίνος

Δόξα του Θεού είναι ο άνθρωπος ο ζωντανός. Και «ζωντανός» άνθρωπος είναι μόνο εκείνος, που στρέφει τα μάτια του προς το Θεό.
Άγιος Ειρηναίος