Προσεύχομαι.
Δεν είναι η νύχτα που με τρομάζει.
Μα το σκοτάδι που άπλωσε, σε ανθρώπων τις ψυχές
Δεν έχει ελπίδα ,η μέρα που χαράζει
Δεν έχουν νόημα για αυτές ,ανθρώπων προσευχές
Μαύρο σεντόνι, η αμαρτία τις σκεπάζει
Το φώς ανάμνηση παλιά ,για πάντα χάθηκε για αυτές
Κάθε ψυχή που μαύρισε, βοήθεια φωνάζει
Φωνές που χάνονται, με άλλων φωνές μες τις φωτιές
Δεν είναι η νύχτα τώρα πια που με τρομάζει
Μα μήπως πέσω και ζω για πάντα, μακριά απ’ το Φώς
Να μην ακούσω την ψυχή μου να σπαράζει
Για αυτό προσεύχομαι, να με φυλάει κι απόψε ο Θεός.
Πατήρ Ιωάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου