Η ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ

Ο άνθρωπος ζητά μετά μανίας την γνώση του σύμπαντος. Από το ξεκίνημα του ανθρώπου, αυτό ήταν που του κόστισε και τον Παράδεισο.

Στην σημερινή μας εποχή ,αυτό θα μας κοστίσει κάποτε την καταστροφή μας.

Η μανία μας να έχουμε την γνώση των πάντων και αργότερα η πίστη μας ότι την έχουμε. Γιατί δεν μας εκπαίδευσαν σωστά. Τραφήκαμε με εγωισμό ,και όχι με γνώση του κόσμου μέσα στον οποίο θα ζήσουμε. Γιατί ζητάμε μια γνώση που δεν μας εκπαίδευσαν, πως να την διαχειριστούμε. Και πως να μας εκπαιδεύσουν άλλωστε, για κάτι που δεν γνωρίζουν ούτε αυτοί που μας εκπαίδευσαν.

Απλά νόμιζαν και αυτοί ,ότι ήξεραν τα πάντα, και είπαν να διδάξουν και εμάς.

Από την εφηβεία του ακόμα ο άνθρωπος νοιώθει γνωστικά ολοκληρωμένος, πιστεύει ότι ξέρει τα πάντα, διορθώνει και παρατηρεί τους γονείς και τους μεγαλύτερους του, θεωρώντας τους υποδεέστερους από αυτόν.

Αυτόν, ο οποίος κατά την γνώμη του γνωρίζει τα πάντα πλέον, και είναι έτοιμος να βγει στην ζωή και να κατακτήσει τον κόσμο σε μια μέρα μόνον.

Και που φυσικά όταν θα έρθει αντιμέτωπος για πρώτη φορά , με την πραγματικότητα της ζωής, η έπαρση του αυτή θα του έχει κοστίσει σπασμένα τα φτερά του, τσακισμένη την αυτοπεποίθηση του, και τον ίδιο νικημένο, να απορεί  τι δεν πήγε καλά;

Τι άραγε αλήθεια δεν πήγε καλά; Βιάστηκε να ανοίξει τα φτερά του.

Τα πουλιά είναι απλές μορφές ύπαρξης. Και όμως έχουν μέσα τους την γνώση αν θέλετε, ή την προνοητικότητα, να περιμένουν να δυναμώσουν τα φτερά τους πριν δοκιμάσουν την πρώτη τους πτήση. Ξέρουν πότε είναι έτοιμα να πετάξουν.

Ο άνθρωπος όμως όχι.

Από πολύ μικρή ηλικία , όταν νοιώσει σαν μικρό παιδί ακόμα, ότι όλοι γύρω του ασχολούνται με αυτό, του κάνουν τα χατίρια και έχουν σκοπό να του πραγματοποιούν όλες τις επιθυμίες του, παίρνει τον έλεγχο της ζωής τους.

Όλα πρέπει να γυρνάνε πλέον γύρω από το παιδί. Οι γονείς στις παρέες νοιώθουν υπερήφανοι και επιδεικνύουν με καμάρι το παιδί τους , που λέει εξυπνάδες και φέρετε σαν μεγάλος άνθρωπος. Και φυσικά το ίδιο το παιδί αρχίζει να πιστεύει ότι είναι κάτι το πολύ σπουδαίο, αφού τόσοι άνθρωποι γύρω του το θαυμάζουν και το επιβραβεύουν για κάθε τι έξυπνο που θε πει.

Χαίρονται ακόμα οι γονείς και καμαρώνουν όταν και για πρώτη φορά το ακούν ακόμα και να βρίζει.

Και χωρίς φυσικά να μπορούν να αισθανθούν τι κάνουν, τροφοδοτούν τον εγωισμό του στο έπακρον, του δίνουν την εντύπωση ότι είναι σπουδαίο, το υπερ. προστατεύουν και το κακομαθαίνουν κυνηγώντας το όλη την ημέρα με ένα κουτάλι για να φάει, και μια ζακέτα για να μην κρυώσει, κάνοντας του όλα τα χατίρια ,και στο τέλος το καταστρέφουν, αφού το κάνουν να αισθάνεται ότι είναι έτοιμο και ασφαλή να πετάξει πριν την ώρα του, και να κατακτήσει τον κόσμο.

Το σήκωσαν ψηλά, σε χάρτινα όμως θεμέλια. Στην ουσία το έχουν καταστρέψει για την υπόλοιπη ζωή του. Χωρίς να το θέλουν φυσικά. Έτσι έμαθαν και αυτοί ,έτσι πορεύτηκαν.

Η ακόμα χειρότερα, επειδή αυτοί στερήθηκαν την αγάπη μικροί, πνίγουν τώρα το δικό τους παιδί με αγάπη ,χωρίς μέτρο όμως ,ικανοποιώντας τα δικά τους απωθημένα.

Νοιώθουν ότι η αγάπη είναι η μόνη συνταγή για να μεγαλώσει σωστά ένα παιδί. Σίγουρα η αγάπη είναι από τα βασικά που χρειάζεται ένα παιδί, αλλά παιδιά μου , με μέτρο και υπευθυνότητα.

Και το λουλούδι τρέφεται με το νερό. Αν όμως από το πρωί μέχρι το βράδυ, το ποτίζουμε, στο τέλος θα μαραθεί. Και αυτό χρειάζεται μέτρο στο πότισμα ,όπως το παιδί μας χρειάζεται μέτρο και προϋποθέσεις στην αγάπη.

Βλέπεται οι περισσότεροι γίνονται γονείς ,χωρίς να γνωρίζουν τα καθήκοντα του ρόλου τους. Δεν είμαι της πολύ παλιάς σχολής, ούτε υποστηρίζω ότι τα παιδιά πρέπει να τα παιδεύουμε. Κάθε άλλο μάλιστα. Είμαι της πολύ νέας σχολής ,της αδημιούργητης ακόμα, που ισχυρίζεται ότι τα παιδιά πρέπει να τα εκπαιδεύουμε μέσα στην αγάπη μας.

Αν τα αγαπάμε αυτό πρέπει να κάνουμε. Να τα εκπαιδεύουμε για να μπορέσουν μόνα τους κάποτε να αντιμετωπίσουν τις ευθύνες και τις ανάγκες της ζωής που τα περιμένει.

Αλλιώς όσο και να μας ενοχλεί παιδιά μου, εγκληματούμε εις βάρος τους.

Όταν κάποτε θα κοινωνικοποιηθούν πηγαίνοντας στο σχολείο, θα αρχίσουν να συνειδητοποιούν , ότι δεν είναι το κέντρο του σύμπαντος όπως τα είχαμε μάθει, ότι όλα τα υπόλοιπα παιδιά πιστεύουν το ίδιο για τον εαυτό τους, και πλέον ζαλισμένα και ξαφνιασμένα τα παιδιά μας, θα προσπαθούν να βρουν την θέση τους σε έναν κόσμο και μια κοινωνία, που εμείς όμως δεν θα τα έχουμε εκπαιδεύσει, για τους κανόνες που επικρατούν εκεί.

Εκεί θα αρχίσει και το πρώτο ξεκαθάρισμα. Οι λύκοι και τα πρόβατα. Τα παιδιά μας που μεγαλώσαμε με τόση υπερπροστασία και αγάπη, αλλά χωρίς εκπαίδευση για τους κανόνες της ζωής, και χωρίς άμυνες, τα στείλαμε ανέτοιμα να αντιμετωπίσουν τους λύκους, που κάποιοι άλλοι γονείς μεγάλωσαν για να γίνουν.

Χωρίς να το έχουμε καταλάβει , και στην ουσία ικανοποιώντας τον δικό μας εγωισμό, πάνω στα παιδιά μας, τα μεγαλώσαμε χωρίς κοινωνικά εφόδια για να αντιμετωπίσουν την αλήθεια της ζωής. Και τα στείλαμε βορά στους λύκους.

Από κει και πέρα αρχίζουν και τα δικά τους προβλήματα. Ψυχολογικά προβλήματα, εκρήξεις θυμού, έλλειψη αυτοπεποίθησης, ασέβεια, επανάσταση, κόμπλεξ, ναρκωτικά και ότι άλλο.

Και τέλος διάλυση του οικογενειακού δεσμού μεταξύ γονέων και παιδιών.

Πλήρης καταστροφή.

Λέει ο λαός. Το παιδί σου και το σκυλί σου όπως το μάθεις.

Τα παιδιά μας είναι σαν τα σφουγγάρια. Αυτά που τα ποτίζουμε, αυτά θα βγάλουν και αυτά αργότερα στην ζωή όταν αναγκαστούν να σφιχτούν.

 Ξεκινούν αγνές ψυχές ανεπηρέαστες ακόμα από αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο μας. Αλλά έχουν πολύ ανεπτυγμένο αισθητήριο της αλήθειας και της πραγματικότητας.

Καταλαβαίνουν τα πάντα. Και διαισθάνονται ακόμα περισσότερα.

Η συμπεριφορά των γονέων τους θα καθορίσει την πορεία τους στην ζωή.

Όταν ακούνε τους γονείς τους να κάνουν σχέδια, πώς να εξαπατήσουν τον ένα ή τον άλλο, όταν βλέπουν τους γονείς τους να καλοδέχονται έναν επισκέπτη στο σπίτι τους, να του φέρονται φιλικά και ευχάριστα, αλλά μόλις φεύγει ο επισκέπτης να τον στολίζουνε με ένα σωρό κακόβουλα σχόλια, όταν τους βλέπουν να κάνουν διαφορετικά πράγματα από αυτά που ζητάνε από αυτά να κάνουν, και γενικά όταν βλέπουν ότι οι γονείς τους δεν έχουν κάτι αληθινό επάνω τους, δεν έχουν ποιότητα, αρχές, αξίες και αξιοπρέπεια………

Δύο πράγματα μπορεί να συμβούν. Όταν σφιχτούν και αυτά στην ζωή, θα βγάλουν την ίδια τοξικότητα αξιών  {αποτύχαμε να τα κάνουμε καλλίτερα από εμάς} ή αν έχουν ευλογία με την γέννηση τους από τον Θεό, δεν θα απορροφήσουν τίποτα από την δική μας συμπεριφορά και θα χάσουμε τον σεβασμό  και την εκτίμηση τους στο μέλλον. Θα βιάζονται να μεγαλώσουν για να φύγουν μακριά μας. Θα ντρέπονται για εμάς.

Να θυμόμαστε ότι τίποτα δεν ξεφεύγει από τα αισθητήρια των παιδιών.

Μπορούμε λοιπόν να τα εκπαιδεύσουμε σωστά, για το δικό τους καλό, αν πράγματι τα αγαπάμε και δεν τα έχουμε μόνο για επίδειξη και καμάρι δικό μας.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ, ότι σκοπός μας είναι να τα προετοιμάσουμε για την ζωή που τα περιμένει. Αυτός είναι ο πραγματικός ρόλος ενός υπεύθυνου γονιού. Ξέροντας ότι μπορεί να μην είναι πάντα δίπλα στο παιδί του, όταν αυτό τον χρειαστεί, πρέπει να έχουν φροντίσει να το έχουν εκπαιδεύσει , να επιβιώσει αν χρειαστεί μόνο του.

Υπάρχουν παιδιά 20 και 25 ετών, που είναι ανίκανα να αντιμετωπίσουν την οποιαδήποτε ευθύνη. Και δεν φταίνε αυτά. Απλά οι γονείς δεν τους έμαθαν να είναι υπεύθυνα .

Υπάρχουν κοπέλες που ενώ θέλουν όσο τίποτε άλλο να παντρευτούν και να γίνουν μητέρες, δεν ξέρουν ούτε να μαγειρεύουν. Και ούτε ενδιαφέρονται να μάθουν. Απλά θέλουν να παντρευτούν. Δεν λαμβάνουν υπ’ όψη τους ότι ο γάμος έχει και ευθύνες. Και μεταξύ μας δεν φταίνε αυτές. Οι γονείς φταίνε που δεν τις εκπαίδευσαν για τον μελλοντικό τους ρόλο.

Ύστερα από όλα αυτά παιδιά μου που λέω, σίγουρα κάποιοι από εσάς θα έχετε ενοχληθεί πάρα πολύ, γιατί σας χαλάω την συνταγή. Αλλά μέσα σας βαθιά γνωρίζεται ότι έχω δίκιο.

Σκεφτείτε ,και εσείς ακόμα, πριν γίνεται γονείς, πόσες φορές βρεθήκατε ανέτοιμοι να αντιμετωπίσετε τις ευθύνες και τις δυσκολίες της ζωής. Γιατί και εσάς δεν σας είχαν εκπαιδεύσει σωστά.

Βέβαια αυτά που λέω δεν αφορούν όλους. Μην βιαστούν κάποιοι να μου πουν ότι αυτοί δεν είχαν κανένα πρόβλημα ,και εκπαιδεύτηκαν σωστά από τους γονείς τους. Φυσικά και συμβαίνει κάτι τέτοιο. Μόνο που είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας.

Το παιδί μας χρειάζεται την αγάπη μας. Πρέπει να μπορεί να νοιώθει ασφαλή ,σε μια ισορροπημένη οικογένεια. Πρέπει όμως να μάθει και από εμάς ,να γίνει υπεύθυνο.

Να του αναθέτουμε ελαφριές υποχρεώσεις μέσα στο σπίτι από μικρό.

Να μην είναι όλα χάρισμα. Γιατί στην ζωή που τον περιμένει δεν θα του χαριστεί τίποτα. Για όλα όσα χρειαστεί να κατακτήσει, θα πρέπει να αγωνιστεί. Το ξέρουμε αυτό. Γιατί λοιπόν να μην το διδάξουμε και στο παιδί μας;

Δεν μας ενδιαφέρει να έχει μια ευτυχισμένη ζωή; Θα πρέπει να το προετοιμάσουμε λοιπόν.

Θα πρέπει από μικρό να αποκτήσει υπευθυνότητα.

Οι περισσότεροι γονείς για παράδειγμα μεγαλώνουν τα αγόρια τους ,με μια ανατολίτικη φιλοσοφία. Ο άντρας είναι ο αφέντης και η γυναίκα η σκλάβα. Χωρίς να περνά από το μυαλό τους, ότι τον εκπαιδεύουν να κάνει δυστυχισμένη την αυριανή του σύζυγο.

Και φυσικά δυστυχισμένο και τον ίδιο στο τέλος.

Εκπαιδεύουν τα κορίτσια τους , ότι το όπλο με το οποίο θα κερδίσουν την ζωή, είναι η ομορφιά τους. Βρες κάποιον με λεφτά να τον κουκουλώσεις με τα νάζια σου, και έλυσες το πρόβλημα σου.

Χωρίς να λαμβάνουν υπόψιν τους ότι η ομορφιά δεν κρατάει για πάντα.

Με αυτούς τους τρόπους και τα αγόρια και τα κορίτσια ,κάποτε θα αποτύχουν. Ούτε οικογένειες σωστές θα κάνουν ποτέ , και περισσότερα παιδιά χωρισμένων γονιών ,θα πάρουν και αυτά τον δικό τους Γολγοθά, προς την αποτυχία της δικής τους ζωής.

Πολύ εύκολα τα ρίχνουμε όλα ,ότι φταίει η κοινωνία. Σε τι κοινωνία, αναρωτιόνται πολλοί, θα μεγαλώσουν τα παιδιά μας.

Παιδιά μου. Στην κοινωνία που εμείς διαμορφώσαμε για αυτά. Στην κοινωνία που μέσα στην λάθος αγωγή που τους δίνουμε, θα αποτελούν και αυτά μέρος της, αργότερα.

Εμείς θα έχουμε διαμορφώσει και την κοινωνία του μέλλοντος.

Όπου τα παιδιά μας με τον τρόπο που θα τα έχουμε μεγαλώσει, θα αποτελούν το λάθος κύτταρο.

Δεν τα βοηθάμε, δεν τα διδάσκουμε, δεν τα εκπαιδεύουμε, για ανώτερους στόχους και πνευματική εξέλιξη. Δεν τα εκπαιδεύουμε να γίνουν χρήσιμοι άνθρωποι, αλλά όχι και κοροΐδα. Κάποιος άνθρωπος που σπούδασε γιατρός για παράδειγμα, ξέρει άριστα την επιστήμη του και τις περισσότερες φορές ,αυτό μόνο. Μπορεί να του είναι αδύνατο να βάψει έστω και ένα μέτρο τοίχο.

Κάποιος όμως που σπούδασε την ζωή και τους ανθρώπους ,και έμαθε τις κακοτοπιές και τις παγίδες της κοινωνίας μας, μπορεί να επιβιώσει στα δύσκολα ,και να καταφέρει να πετύχει με πολλούς τρόπους.

Χρειάζονται λοιπόν τα παιδιά μας, και την αγάπη μας πάνω από΄ όλα, και την φροντίδα μας για τις σπουδές τους και την επαγγελματική τους αποκατάσταση, αλλά χρειάζονται και την εκπαίδευση από εμάς, για την επιβίωση τους. Χρειάζονται να γίνουν υπεύθυνα.

Να τους καλλιεργήσουμε αξίες, πνευματικές ανησυχίες, και καλλιέργεια πνεύματος. Να έχουν προσωπικότητα και ποιότητα. Να μάθουν να δίνουν μάχες για να υπερασπίζονται το δίκιο τους. Να μην ξεπουλάνε την αξιοπρέπεια τους με κανένα αντάλλαγμα.

Να μην τους καλλιεργήσουμε τον εγωισμό, αλλά τα μυστικά  της συνύπαρξης με τους άλλους ανθρώπους.

Να τα παροτρύνετε με τρόπο να μελετήσουν τον Χριστό.

Όπως και να έχει παιδιά μου ,δεν υπάρχει μυστική συνταγή για να έχουμε το τέλειο παιδί.

Θα πρέπει εμείς να το δημιουργήσουμε. Εμείς να το εκπαιδεύσουμε. Εμείς θα πρέπει να δούμε πολύ ποιο σοβαρά τον ρόλο μας σαν γονείς. Να καταλάβουμε ότι εκπαιδεύουμε έναν άνθρωπο για να πετύχει στην ζωή του. Και πρέπει να το εφοδιάσουμε με όλη μας την σοφία και την εμπειρία μας  από την ζωή.

Και όχι να βγάλουμε τα αποθαμένα μας επάνω του. Δεν τα παιδεύουμε τα παιδιά μας. Τα εκπαιδεύουμε.

Και θα έχουμε πετύχει μόνον όταν καταφέρουμε να γίνουν τα παιδιά μας καλύτερα από εμάς.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα παιδιά μας είναι η συνέχεια μας στο έργο του Θεού.

Όταν κάποτε φθάσουμε στον θρόνο του και  πρέπει να κοιτάξουμε πίσω μας την πορεία της ζωής μας, τα παιδιά μας πρέπει να φωτίζουν περισσότερο από ότι φωτίζαμε εμείς όσο ζούσαμε.

Τότε θα αισθανθούμε υπερήφανοι γιατί θα ξέρουμε ότι η ζωή μας δεν πήγε χαμένη.

Τα παιδιά μας έγιναν καλύτερα  από εμάς. Το έργο του Θεού συνεχίζεται σε καλύτερες βάσεις και προοπτικές. Πετύχαμε στην αποστολή μας.

Για τον στόχο αυτό και μόνο , αξίζει παιδιά μου, να σκεφθούμε σήμερα ,αν σωστά μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, και να διορθώσουμε όσο μπορούμε, ότι μπορεί να διορθωθεί.

Εκτός από αγάπη, πιότερο χρειάζεται την οικογενειακή γαλήνη. Όταν οι γονείς τσακώνονται όλη την ημέρα, φωνάζουν και βρίζουν ο ένας τον άλλο, αυτό δεν είναι ένα υγιές περιβάλλον για να μεγαλώσει ένα παιδί.

Να θυμόμαστε ότι έχουμε αναλάβει την αποστολή από τον Θεό, να μεγαλώσουμε και να εκπαιδεύσουμε έναν νέο άνθρωπο. Ότι και να γίνει το παιδί μας αργότερα, μας αρέσει δεν μας αρέσει, θα είναι δική μας η ευθύνη. Λάθος το μάθαμε, λάθος προχώρησε.  Λάθος προχώρησε, καταστράφηκε ,και πολλές φορές καταστρέφοντας και άλλων ανθρώπων τις ζωές στο πέρασμά του.

Και αυτό είναι δικό μας φταίξιμο. Είχαμε την ευκαιρία και την ευθύνη να εκπαιδεύσουμε σωστά ένα δημιούργημα που ο Θεός μας εμπιστεύτηκε και αποτύχαμε παταγωδώς.

Τελικά ,είναι μεγάλη η ευθύνη να γίνει κάποιος γονιός. Αλλά παιδιά μου δεν μας το επέβαλε κανείς. Εμείς το επιλέξαμε. Ας το κάνουμε λοιπόν σωστά, εκπαιδεύοντας το σωστά, να ζήσει σε μια κοινωνία, που μέσω της μελλοντικής συμπεριφοράς  του παιδιού μας, θα έχουμε δημιουργήσει εμείς.

Αν δεν μας αρέσει η κοινωνία που ζούμε σήμερα, ας την αλλάξουμε μεγαλώνοντας σωστά τα παιδιά μας για να χτίσουν μια καλύτερη.

Λυπάμαι αν στεναχώρησα κάποιους , αλλά κάποιος έπρεπε να επισημάνει κάποια πράγματα, που πάνε λάθος στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας.

Για να μπορούμε κάποτε να καμαρώνουμε για αυτά σε μια κοινωνία ,που μέσω των παιδιών μας θα έχουμε εμείς δημιουργήσει.

Να είστε ευλογημένοι και αγαπημένοι.

Πατήρ Φανούριος

ΦΩΣ ΕΚ ΦΩΤΟΣ