Όσιος Ιερώνυμος της Αίγινας
O Όσιος Ιερώνυμος, κατά κόσμον Βασίλειος Αποστολίδης,
γεννήθηκε το έτος 1883 στο μικρασιατικό χωριό «Γκέλβερι» της Καππαδοκίας. Οι
γονείς του Ανέστης και Ελισάβετ, απέκτησαν έξι τέκνα, μεταξύ των οποίων και τον
Βασίλειο, τον μετέπειτα γνωστόν μας Πατέρα-Γέροντα Ιερώνυμο.
Μεγάλωσε και ανατράφηκε σε περιβάλλον προσευχής, άσκησης και
αγιότητας. Χειροτονήθηκε Διάκονος υπό του Μητροπολίτου Σωφρονίου στην Αμισό.
Επισκέφθηκε τους Αγίους Τόπους ως Διάκονος, και παρέμεινε επί εννέα μήνας στην
Ιερά Μονή του Τιμίου Προδρόμου στον Ιορδάνη ποταμό. Όταν επέστρεψε διορίσθηκε
Διάκονος στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου στην Κωνσταντινούπολη, όπου και άφησε την
«σφραγίδα» του, διότι τον θαύμαζαν για τις αρετές και την αγιότητά του, τον
ζήλο και την καλλικέλαδο φωνή του.
Με την Μικρασιατική καταστροφή ήρθε στην Ελλάδα ο ασκητής
και Διάκονος Βασίλειος. Το νησί της Αίγινας, αμέσως μετά την στέρηση του Αγίου
της, Αγίου Νεκταρίου, το έτος 1922, υποδέχθηκε τον Διάκονο Βασίλειο. Την εποχή
εκείνη Ιεροκήρυκας στην Αίγινα, ήταν ο μετέπειτα Μητροπολίτης Καρυστίας
Παντελεήμων, ο οποίος τίμησε και αγάπησε τον Καππαδόκη Διάκονο Βασίλειο. Όταν
έγινε Μητροπολίτης Καρυστίας, σε μία επίσκεψή του στην Αίγινα, μετά από πολλές
πιέσεις προς τον Βασίλειο, τον έπεισε και τον χειροτόνησε σε Ιερέα και του
έδωσε το Οφίκιων του Αρχιμανδρίτη. Μετά από ένα έτος έλαβε και το Μέγα και
Αγγελικόν Σχήμα από τον Άγιο Γέροντα Ιερώνυμο Σιμωνοπετρίτη, λαβών το όνομα
Ιερώνυμος.
Στην αρχή της Ιερατείας του, κάποια μέρα, την ώρα που έκαμε
προσκομιδή είδε ένα φοβερό δράμα, το οποίο τόσο πολύ τον συγκλόνισε ώστε έγινε
η αφορμή, να παύσει να ιερουργεί, διότι ήταν τόσο το δέος του, που θεωρούσε
ανήμπορα τα χέρια του να λογχίζουν το Σώμα του Κυρίου μας.
Κατόπιν και μέχρι της κοιμήσεώς του, αποσύρθηκε στο
ιδιόκτητο Ησυχαστήριον «Ευαγγελισμός της Θεοτόκου». Στο Ησυχαστήριο αυτό,
συνέχισε τους Ασκητικούς αλλά και Ποιμαντικούς αγώνας του. Άλλοτε αποσυρόταν
στον ιδιαίτερο κρυφό τόπο εντός του Ησυχαστηρίου, που θύμιζε τους λαξευτούς
διαδρόμους-κρύπτες και τα κελιά στους βράχους της Πατρίδας του, άλλοτε γινόταν
«η κολυμβήθρα του Σιλωάμ», οπού πλήθος επισκεπτών εύρισκαν κοντά του,
παρηγοριά, λύτρωση και αναγέννηση.
Οι συμβουλές του και η προσευχή του, ήταν το «μάλαγμα» για
τις από πάσης αιτίας πληγωμένες καρδιές. Και μόνον που τον ατένιζε κανείς,
ένοιωθε να τον διαπερνά σε όλο το είναι του, η Χάρις και η Ευλογία του Αγίου,
πολύπαθους Γέροντα, της Αγιότητας του και έφευγε, «άλλος άνθρωπος!». Είχε όλα
τα Χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, το δε προορατικό του Χάρισμα, ήταν σε
αφάνταστο βαθμό εντυπωσιακό και ακριβέστατο, ώστε ο επισκέπτης, καθώς τον
άκουγε αισθανόταν δέος και φόβο!
Κοιμήθηκε στις 3 Οκτωβρίου π.ημ. του 1966 στην Αθήνα, μετά
από δύο περίπου μήνες επώδυνης ασθένειας.
Ιερός Ναός Οσίου Ιερωνύμου της Αίγινας.
Ολυμπίας 9 Χαραυγή Κερατσίνι Πειραιάς.
