Μουσούτα, Αρκαλοχώρι, Παναγία Ελευθερώτρια, Μουσούτα
Αναρωτήθηκα κάποτε.. Είναι δυνατόν να
φοβόμαστε κάποιον ,αλλά και να τον αγαπάμε ταυτόχρονα;
Να τρέμουμε μην μας κάνει κάποιος
κακό ,και παράλληλα να τον λατρεύουμε;
Ο σκλάβος που με μαστίγιο δουλεύει
για τον αφέντη του, και τρέμει στον θυμό του, είναι δυνατόν να τον αγαπάει;
Κατέληξα στο συμπέρασμα λοιπόν ,ότι
κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν. Δεν μπορείς να αγαπάς ,αυτόν που φοβάσαι.
Ποιος πατέρας ή ποια μητέρα ,προτιμά
το παιδί τους να τους φοβάται και όχι να
τους αγαπά;
Πιστεύω ότι δεν υπάρχει τέτοιος
γονέας. Αλλά και αν υπάρχει ,θα είναι πολύ δυστυχισμένος. Να σε φοβάται το
παιδί σου;
Απέτυχες.!!!!!!!!!!
Ο κάθε γονέας ,μια και μόνο αποστολή
έχει από την στιγμή που απέκτησε παιδιά.
Να τους δίνει απεριόριστη αγάπη,
προστασία και φροντίδα. Να φροντίζει με
τις διδαχές του, για την σωστή ανάπτυξη των παιδιών του.
Ότι ακριβώς κάνει ,αιώνες και αιώνες
τώρα ο δικός μας πατέρας.
Ο ουράνιος πατέρας μας, ο δημιουργός
των πάντων, ο δημιουργός μας.
Ο Θεός……
Μας χάρισε τα πάντα. Και το κυριότερο
από όλα, μας άφησε να έχουμε ελεύθερη βούληση. Μας έδωσε την ελευθερία μας.
Φανταστείτε να είχατε την δυνατότητα
να δημιουργήσετε ζωή. Κλείστε τα μάτια και φανταστείτε το. Και όταν τα ανοίξετε
πείτε μου.
Πόσο δύσκολο θα ήταν για τον κάθε ένα
από εμάς, στην ζωή που δημιουργήσαμε ,να αποφασίζαμε ότι δεν θα είχαμε έλεγχο
επάνω της.
Να την αφήναμε τελείως ελεύθερη.
Ακόμη και για να μας βλάψει αν το ήθελε.
Εγώ γνωρίζοντας όσο μπορώ να γνωρίζω,
την ανθρώπινη φύση, θα έλεγα ότι κανένας άνθρωπος δεν θα έδινε πλήρη ελευθερία
στην δημιουργία του, αν μπορούσε να δημιουργήσει ζωή.
Δεν θα το επέτρεπε ο εγωισμός μας. Πάντα
θα βάζαμε μια δικλείδα ασφαλείας, μήπως και στραφεί ποτέ εναντίον μας.
Ο Θεός όμως μας έδωσε ελεύθερη
βούληση. Δικές μας επιλογές . Μας επιτρέπει ακόμα και να τον βρίζουμε. Και σε αυτόν τον Θεό, σε αυτόν τον δημιουργό ,
εμείς τι επιστρέφουμε ;
Φόβο; Απαράδεκτο.!!!!!!!!!
Όταν κάνεις ότι σου ζητάει κάποιος
από φόβο, αυτό σημαίνει ,ότι όταν με οποιονδήποτε τρόπο καταφέρεις να
ξεπεράσεις τον φόβο σου, αυτός θα είναι ο πρώτος που θα χτυπήσεις ,για να
εκδικηθείς για τον φόβο που βίωσες.
Θα τον απαρνηθείς, θα τον προδώσεις,
θα προσπαθήσεις να τον μειώσεις , να τον πολεμήσεις αν μπορείς, και οπωσδήποτε να
του κάνεις κακό.
Αυτό θα είναι το ευχαριστώ , στον
δημιουργό μας λοιπόν;
Αυτό θα είναι το ευχαριστώ μας στον
Χριστό, που θυσιάστηκε για την σωτηρία των ανθρώπων;
Να τον πολεμήσουμε; Γιατί;
Δεν μας ζήτησαν να τους φοβόμαστε.
Περιμένουν όμως από εμάς το αυτονόητο. Αυτό που θα έπρεπε να κάνουμε ,από μόνοι
μας, χωρίς να μας το ζητήσουν. Να τους αγαπάμε.!!!!!!!!
Πως μπορείς να μην αγαπάς ,κάποιον που
σου χάρισε τόσα πολλά; Αυτό που θα πρέπει να φοβόμαστε, είναι να μην χάσουμε
την αγάπη του Θεού.
Και ο φόβος που θα νιώθουμε ,θα είναι
όχι φόβος πανικού ,αλλά φόβος μην βρεθούμε μακριά από τον χώρο ,που έχει
ετοιμάσει για εμάς. Τα παιδιά του.
Μακριά από την αιώνια ζωή κοντά του.
Γιατί τι νομίζετε παιδιά μου ,ότι είναι η κόλαση αλήθεια;
Καζάνια με καυτό λάδι που βράζουμε
μέσα, και οι διάολοι τροφοδοτούνε συνεχώς με κάρβουνα;
Φλόγες που καιγόμαστε αιώνες και
αιώνες ,χωρίς ποτέ να σβήνει η φωτιά; Αυτές τις βλακείες λέμε, που υποβαθμίζουν την
ποιότητα και φαντασία του Θεού, ακόμα και σαν τιμωρού, και διώχνουμε την
νεολαία μακριά από την εκκλησία.
Κόλαση είναι παιδιά μου, να ζεις
μακριά από τον κόσμο του θεού. Μακριά από το απέραντο καλό.
Με αυτά και με αυτά ,ο πονηρός όμως
βρίσκει το αδύνατο σημείο μας, που είναι ο υπέρμετρος εγωισμός μας ,και
λέγοντάς μας με διαφόρους απεσταλμένους του, ότι πρέπει να φοβόμαστε τον Θεό,
μας κάνει να θέλουμε μετά να επαναστατήσουμε ,ενάντια σε αυτόν που ο πονηρός ,μας
είπε ότι πρέπει να φοβόμαστε.
Ο κάθε ένας από εμάς έχει για τον
εαυτό του ,την ιδέα ότι είναι το κέντρο του σύμπαντος.
Εύκολα λοιπόν του έρχεται η σκέψη ,ότι
αυτός δεν φοβάται κανέναν ,και προσπαθεί να αποτινάξει από επάνω του ,κάθε τι
που του μάθανε να φοβάται.
Και καταλήγουμε να απομακρυνόμαστε
από τον Θεό, επειδή αφήσαμε τους πονηρούς ,να μας πείσουν ότι πρέπει να τον
φοβόμαστε .
Ποιόν; Αυτόν που μόνο την αγάπη μας
ζήτησε.
Αυτήν που έτσι και αλλιώς ,δικαιούται.
!!!!!!!!!!!!!!!
Ας ξεκαθαρίσουμε με μεγάλη ανακούφιση
λοιπόν, κάτι μέσα μας, που πιστεύω ότι θα μας ελευθερώσει το μυαλό και την
ταλαίπωρη ψυχούλα μας ,που την έχουν φορτώσει με χιλιάδες φοβίες.
ΤΟΝ ΘΕΟ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ
.ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΜΕ.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Και όχι επειδή
απαιτεί αυτός την αγάπη μας. Αλλά γιατί αν δεν αγαπάμε κάποιον ,που
μας πρόσφερε τόσα πολλά ,τότε σίγουρα
κάτι δεν πάει καλά με εμάς. Αν δεν αγαπάμε αυτόν ,που θυσίασε τον γιό του για
να μας ανοίξει τον δρόμο προς τον ουρανό ,τότε ποιόν μπορούμε να αγαπήσουμε;
Σε όλους αυτούς λοιπόν που σας ζητάνε να φοβάστε τον Θεό,
χαμογελάστε με νόημα και ρωτήστε τους.
Να φοβόμαστε τι; Σταυρώσαμε τον γιό
του και μας συγχώρησε. Μας έδειξε το μεγαλείο της αγάπης του, αντί να μας κάψει
όλους σε μια μέρα.
Τι να φοβάμαι από τον Θεό της αγάπης;
Τον αγαπώ ,δεν τον φοβάμαι. Τον σέβομαι ,δεν τον φοβάμαι.
Πως μπορώ να φοβάμαι κάποιον που
φύσηξε το πνεύμα της ζωής μέσα μου; Κάποιον που μου έδωσε την απέραντη
ελευθερία.;
Μια επανάληψη, κώμα, αναδιατύπωση ,των όσων είπα έως εδώ. Μια ανακεφαλαίωση για
να μην ξεχνιόμαστε.
Αυτός που από φόβο στέκεται κοντά σου,
και σε υπηρετεί, μόλις βρεθεί τρόπος να αποβάλει τον φόβο του και να νοιώσει
δυνατός, θα είσαι ο πρώτος που θα βλάψει.
Αντίθετα αυτός που μένει δίπλα σου ,επειδή σε
αγαπά, θα δώσει και την ζωή του ακόμα, για να μην πάθεις κακό.
Όταν η εκκλησία λέει να φοβάσαι τον Θεό, δεν
εννοεί βέβαια την λέξη φόβος ,στην κυριολεκτική της έννοια. Δεν εννοεί ,μόλις
θα ακούσεις για τον Θεό να το βάλεις στα πόδια γιατί έρχεται ο μπαμπούλας.
Εννοεί το δέος που πρέπει να νοιώσει
κάποιος ,από τον απέραντο σεβασμό ,που πρέπει να αποδίδουμε στον δημιουργό των
πάντων.
Τουλάχιστον έτσι θα ήθελα να πιστεύω
εγώ.!!!!!!!
Γιατί με το να φοβίζουμε τον κόσμο, για να
μένει κοντά στον Θεό, από φόβο για τις συνέπειες, το μόνο που καταφέρνουμε
είναι να ανοίγουμε διάπλατα ,την πόρτα της ψυχής του ανθρώπου ,στον
διάβολο.!!!!!!!
Ο οποίος τι είπαμε ότι κάνει;
Αρχίζει και σου βάζει αμφιβολίες όσον
αφορά τον φόβο που νοιώθεις για τον Θεό.
Σου τονώνει την έπαρση, την αίσθηση
ελευθερίας που έχει ο άνθρωπος, την τάση να μην δέχεται κανέναν αφέντη στο
κεφάλι του, σε κάνει να υποφέρεις με την σκέψη ,μήπως δεν είμαι καλό παιδί για
τον Θεό;
Μήπως οι συνέπειες μου θα είναι
τρομερές; Θα με βάλει αιώνια στην κόλαση; Πω πω τι έπαθα.
Νοιώθεις χαμένος και απελπισμένος.
Και η απελπισία σιγά σιγά ,γίνεται θυμός κάποτε.
Κάποια μέρα λοιπόν θα ξυπνήσεις το πρωί, ο
φόβος και ο θυμός θα σε έχουν κυριεύσει, και με μεγάλη ευκολία θα πεις.
Άσε με μωρέ με τον Θεό. Δεν υπάρχει
Θεός.
Δεν υπάρχει άλλη ζωή μετά τον θάνατο.
Όλα εδώ είναι. Πέθανες ; Τελείωσες.
Ποιος Παράδεισος και κουραφέξαλα.
Αυτά είναι για τους βλάκες και για να κονομάνε οι παπάδες.
Από ένα μπάμ γεννηθήκαμε και με ένα μπαμ
θα χαθούμε.
Αμέσως θα νοιώσεις ανακούφιση. Ελευθερώθηκες
από τον φόβο του Θεού. Πάει ,τέλειωσε.
Και βέβαια την ίδια στιγμή, αλλάζεις
στρατόπεδο. Γίνεσαι εχθρός ,αυτού που μέχρι εχτές φοβόσουν. Νοιώθεις δυνατός, και
αρχίζεις και εσύ να ξεπληρώνεις την υποχρέωση στον διάβολο, μεταδίδοντας αυτές
τις ιδέες και σε άλλους ανθρώπους.
Γίνεσαι εργαλείο του διαβόλου, και
αρχίζεις πλέον να στρατολογείς άλλους για την κόλαση. Να τους ελευθερώσεις όπως
θα λες, από τον φόβο του Θεού.
Δεν υπάρχει Θεός παιδιά, θα λες.
Ελευθερωθείτε.
Έως ότου αδελφέ μου ,να έρθει η ώρα που θα πάς
στους ουρανούς. Και τότε θα δεις.!!!!!!!!!!!!!!!!
Θα είναι όμως πολύ αργά. Τι λάθος
έκανες εσύ και πήγες χαμένος.;
Άκουσες λάθος δασκάλους παιδί μου.
Μέτρησες λάθος την ζωή και την
αλήθεια.
Φοβήθηκες τον Θεό.!!!
Αν είχες σωστούς δασκάλους, θα σου
μίλαγαν από νωρίς, ότι τον Θεό δεν πρέπει να τον φοβάσαι. Αλλά να τον αγαπάς.
Να είσαι ευτυχισμένος, και μόνο με την σκέψη του.
Αν είχες υιοθετήσει αυτή την αρχή,
στην σκέψη σου όσο ζούσες, δεν θα έβρισκε χώρο ο πονηρός να σου ψιθυρίζει ,όλα
αυτά που σου ψιθύρισε στο αυτί σου. Και σε έκανε να πας χαμένος.
Δεν χρειάζεται τίποτα από εμάς, ο Θεός παιδιά
μου. Απλά, φαντάζομαι θα απορεί.
Πως είναι δυνατόν να μας έχει δώσει
τόσα, μα τόσα πολλά ,και εμείς να τον φοβόμαστε ,αντί να τον αγαπάμε.
Όπως είπα και στην αρχή της ομιλίας
μου. Ποιος γονιός θα ήθελε να τον φοβούνται τα παιδιά του, και όχι να τον αγαπούν;
Κάπως έτσι σκεπτόμουν από μικρό παιδί
θυμάμαι.
Δεν μου άρεσε ο τρόπος που μου
παρουσίαζαν τον Θεό. Τον Θεό μου. Αυτόν που εγώ αγαπούσα. Αλλά δεν τον φοβόμουν
ποτέ.
Πολλές φορές αναρωτιόμουν μεγαλώνοντας
,και μην αλλάζοντας. Πας καλά άνθρωπε μου; Τι θα πει δεν φοβάσαι τον Θεό; Δεν
φοβάσαι…… να μην φοβάσαι;
Έτσι μεγάλωσα ,έχοντας πάντα μια
αμφιβολία αν ήμουν καλά στα μυαλά μου ή όχι.
Ώσπου αργότερα, πολύ αργότερα, ενώ είχα
γίνει ιερέας πια ,ενός Θεού που δεν φοβόμουν ,αλλά που λάτρευα, έπεσε στα χέρια
μου μια εικόνα του Αγίου Αντωνίου ,που κρατούσε μια επιγραφή που έγραφε.
Εγώ γαρ ουκέτι φοβούμαι τον Θεό, αλλά
αγαπώ αυτόν.
Γέρος πια εγώ, και έκλαιγα σαν μωρό
παιδί για ώρα πολύ. Ήταν η δικαίωση μιας ζωής αγώνων ,και ελεύθερης σκέψης
,στην προσπάθεια μου να προσεγγίσω τον Θεό, όχι σαν σκλάβος, αλλά σαν ελεύθερος
άνθρωπος. Και δικαιώθηκα. Όπως δικαιώθηκε και ο Άγιος Αντώνιος νικώντας τον
πονηρό κατά κράτος.
Αυτός που φοβάται παιδιά μου τον Θεό,
γίνεται εύκολα φίλος με τον διάβολο.
Αυτόν όμως που αγαπά τον Θεό……… τον φοβάται ο
διάβολος.!!!!!!!!
Να το θυμάστε αυτό.
Όταν αφήσεις τον εαυτό σου να νοιώσει αγάπη
για τον Θεό, να νοιώσεις αγάπη { το ξαναλέω} τότε θα καταλάβεις πόσο, μα πόσο
δυνατός στα αλήθεια είσαι.!!!!!!!!!!!
Όταν το δικό μας παιδί τρομάξει από κάτι,
τρέχει όλο λαχτάρα στην αγκαλιά των γονιών του, που ξέρει ότι το αγαπούν ,και
θα νοιώσει ασφάλεια.
Εκεί νοιώθει δυνατό.
Φανταστείτε λοιπόν πόσο δυνατοί θα
νοιώθουμε εμείς, αν αγαπώντας τον Θεό, σε κάθε μας ανάγκη ,προστρέχουμε με αγάπη
κοντά του, για ασφάλεια.
Ας βγάλουμε λοιπόν τον φόβο για τον
Θεό ,από μέσα μας ,και ας νιώσουμε την απέραντη αγάπη ,που περιμένει από εμάς ,να
νοιώσουμε για αυτόν.
Ας ξυπνήσουμε ένα πρωί ,και
ατενίζοντας από το παράθυρο το μεγαλείο της δημιουργίας του, ας πούμε ένα
μεγάλο ευχαριστώ στον Θεό μας, για όλα όσα έχει δημιουργήσει για εμάς.
Και ας νιώσουμε βαθειά μέσα μας ,το
πόσο πολύ τον αγαπάμε.
Να είστε σίγουροι ,ότι εκείνο το πρωινό
,θα έχετε ελευθερωθεί από τον φόβο του Θεού.
Να είστε σίγουροι ,ότι θα έχετε κάνει
ένα από το ομορφότερα δώρα ,στον Θεό.
Την Αγάπη σας.
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Την επόμενη φορά που θα πάτε στην
εκκλησία λοιπόν{ Στον οίκο του ΘΕΟΥ} αφού θα ανάψετε κεράκια για όλους όσους
αγαπάτε, κάντε μια ευχάριστη έκπληξη στον ΘΕΟ.
Ανάψτε και ένα κεράκι σε
αυτόν.!!!!!!!!!!!!!!!
Και πείτε.
Σε ευχαριστώ ΘΕΕ μου ,για την αγάπη
σου.
Σε αγαπώ ΘΕΕ
μου.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Δεν σε φοβάμαι.
Να είστε καλά και ευλογημένοι .
Πατήρ Ιωάννης
.JPG)
