Η ΤΑΠΕΙΝΟΤΗΤΑ ΟΠΩΣ ΛΑΘΟΣ ΤΗΝ ΒΙΟΝΟΥΜΕ.

 Διαβάζουμε σε πολλά Ιερά κείμενα αλλά και στην καθημερινότητα μας την λέξη Ταπεινότητα, ταπεινοφροσύνη ,και ταπεινός άνθρωπος.

Σαν γενικός όρος, λίγο πολύ ,όλοι μας τον καταλαβαίνουμε.

Πολλοί όμως {κατά την γνώμη μου} τον εφαρμόζουν με λάθος τρόπο στην ζωή τους.

Γνωρίζεται όλοι{ το έχω δηλώσει πολλές φορές} ότι όλα όσα λέω ,δεν εκφράζουν τις επίσημες θέσεις της εκκλησίας της Ελλάδος ,πόσων μάλλον του Παλαιού ημερολογίου ,με το οποίο έχω την τιμή από τον Θεό να συμπορεύομαι.

Μιλάω πάντα σαν πατέρας προς τα παιδιά του, και μοιράζομαι μαζί σας τις ανησυχίες μου, τις σκέψεις και τους καθημερινούς προβληματισμούς μου, χωρίς να διεκδικώ τον τίτλο του σοφού ανθρώπου ή του δάσκαλου για κανέναν από εσάς ή του ιεροκήρυκα της εκκλησίας μας.

Τα περισσότερα που μοιράζομε μαζί σας, είναι διαπιστώσεις από την καθημερινότητα και τα δικά μου λάθη, χωρίς να σημαίνει ότι εγώ μπορώ να κάνω όλα όσα συμβουλεύω  σε εσάς να μην κάνετε. 

Απλά τα μοιράζομε μαζί σας , μήπως κάποιος διαβάζοντας τα ,μπορεί αυτός να ωφεληθεί και να βρει κάποιες απαντήσεις, καλυτερεύοντας την ζωή του.

Ο στόχος μου είναι ένας και μόνον. Να βγάλω από μέσα σας τον φόβο για τον Θεό ,και να τον αντικαταστήσω με την αγάπη για τον Θεό. 

Να ανοίξω κλεισμένα από τον φανατισμό μυαλά και να σας κάνω γνωστό το πόσο πολύτιμοι είμαστε όλοι μας και ο κάθε ένας ξεχωριστά για τον Θεό.

Έτσι και τώρα. Με στεναχωρεί αφάνταστα να ακούω ανθρώπους, να χαρακτηρίζουν τον εαυτό τους με λέξεις όπως, εγώ ο ανάξιος, εγώ ο αχρείος, εγώ ο άπιστος, εγώ το σκουλήκι, και άλλους υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς προς τον εαυτό τους, στην προσπάθεια να δείξουν στον κόσμο ότι είναι ταπεινοί.

Και επειδή δεν πιστεύω ότι αυτό ζητούν τα Ιερά κείμενα από εμάς, {να αυτό εξευτελιζόμαστε } θα προσπαθήσω να κάνω την δική μου προσέγγιση , στο θέμα αυτό και ίσως ωφεληθούν κάποιοι άνθρωποι, που θα ακούσουν τις σκέψεις μου.

Κατ’ αρχήν ας ξεκαθαρίσουμε κάτι στο μυαλό μας. 

Θεοί δεν πρόκειται να γίνουμε ποτέ. 

Θεοί με την έννοια που προσδίδουμε εμείς στον  Δημιουργό μας.. Πάντοτε θα είμαστε πολλά σκαλιά κάτω από το σκαλί που θα στέκεται ο Θεός, όσο και αν εξελιχτούμε σαν πνεύματα στον ουρανό.

Οπότε την ταπεινοφροσύνη του Θεού ,δεν υπάρχει περίπτωση να την φτάσουμε ποτέ. 

Αυτό το γράφω γιατί πολλοί συγκρίνουν την δική τους συμπεριφορά και αξία, με αυτήν του Θεού. Και φυσικά όταν συγκρίνεσαι με τον Θεό, λογικά θα νοιώθεις υπό , για τον εαυτό σου.

Ναι, και ο Θεός είναι ταπεινός, με την σωστή όμως έκφραση της ταπεινότητας. Δεν θα ακούσει κανείς ποτέ τον Θεό να αναφερθεί υποτιμητικά για τον εαυτό του. Δεν θα τον ακούσουμε όμως και ποτέ να κομπάζει θυμίζοντας μας καθημερινά ότι είμαστε δημιουργήματα του .

Άρα εμείς σε ποιόν προσπαθούμε να μοιάσουμε λέγοντας ότι είμαστε σκουλήκια;

Αυτό δεν είναι η έννοια του ταπεινού. Να συγκρίνεται πάντοτε με κάποιον άλλο. Αυτό είναι συμπεριφορά ενός ανθρώπου, που εγκαταλείπει την προσπάθεια του να γίνει καλύτερος, επειδή τον βολεύει να λέει από το ξεκίνημα της προσπάθειας του, ότι είναι σκουλήκι.

Παραιτείτε έτσι από τον αγώνα, δεν χρειάζεται να γίνει καλύτερος κ.λ.π. Γλυτώνει την κριτική από τους άλλους. 

Δεν υπάρχει λόγος να πεις σε κάποιον ότι είναι λάθος, από την στιγμή που πριν το πεις εσύ, το έχει πει ο ίδιος για τον εαυτό του. Γλυτώνει τον αγώνα.

Τον βολεύει και το κάνει για να ξεφύγει. Ταπεινότητα δεν είναι να εξευτελιζόμαστε.

Όπως είπα και πριν δεν διαβάσαμε ποτέ ,σε κανένα Ιερό κείμενο τον Θεό ,να εκδηλώνει την δική του ταπεινότητα με λέξεις που τον μειώνουν;

Τότε ποιο πρότυπο ακολουθούμε;

Σίγουρα όχι αυτό που ο Θεός θα ήθελε από εμάς.

Ο θεός στον Παράδεισο δεν μαζεύει σκουλήκια, ούτε ανάξιους, ούτε μοιρολάτρες, ούτε σκουπίδια. 

Εκεί πάνε οι αμαρτωλοί που κατάφεραν με ειλικρίνεια να μετανοήσουν, να μπουν στον δρόμο του Θεού, και να εξελίξουν την ποιότητα της ψυχής τους, σε επίπεδο άξιο να σταθεί στον κόσμο του. Μαζί με άλλες αγνές και αληθινές ψυχές.

Τότε τι είναι η ταπεινότητα που πρέπει να αποκτήσουμε στην ζωή μας;

Να πω την γνώμη μου; Θα την πω.

Ταπεινός δεν είναι αυτός, που θα παραχωρήσει την θέση του ,στην ουρά μιας υπηρεσίας ,σε αυτόν που είναι μετά από αυτόν ,για να δείξει ταπεινότητα.

Γιατί αν αυτός είναι ο λόγος, τότε πρέπει να παραχωρήσει την θέση του, και στον αμέσως επόμενο από αυτόν και στον αμέσως επόμενο και θα είναι πάντα στο τέλος της ουράς, αφού όποιος έρχεται θα του παραχωρεί την σειρά του. 

Αυτός δεν είναι ταπεινός, αυτός με συγχωρείτε παιδιά μου ,αλλά  είναι ανόητος και μπερδεμένος.

Και ο Θεός δεν μπορεί να είναι υπερήφανος για αυτόν.

Ο ταπεινός άνθρωπος {κατά την γνώμη μου} είναι ο άνθρωπος χαμηλών τόνων, που εξασκείτε καθημερινά σε πνευματικό επίπεδο ,και μπορεί μέσα από δυνατή προσευχή να είναι γαλήνιος, προσιτός, ανθρώπινος, να ελέγχει τον εαυτό του σε κάθε περίσταση, χωρίς υστερίες, νεύρα, ανόητες διεκδικήσεις, αυτός που κάνει πέρα τον εγωισμό του και προσπαθεί να είναι δίκαιος με τους άλλους ανθρώπους, αληθινός με τον Θεό. 

Αυτός που με {ταπεινότητα , {βλέπε υπομονή και σοφία} αφήνει τον άλλο να μιλήσει και να παρουσιάσει τις σκέψεις του, μετά ο ίδιος σκέπτεται τι θα πει, και μετά μιλάει, αφού έχει φιλτράρει και αποβάλει από τα λόγια που θα πει, πρώτα την αδικία, τον εγωισμό, την βλακεία, και τα πάθη του.

Ταπεινός είναι, ναι, αυτός που δεν προσπαθεί να κάνει εντύπωση, και φιγούρα σε κάποιον κύκλο που θα βρεθεί. Δεν μιλάει σχεδόν ποτέ για να κρίνει τους άλλους ή για να εντυπωσιάσει. 

Συνήθως για αυτόν μιλούν τα έργα του.!!!!!!!!! 

Όταν όμως μιλήσει, ο λόγος του θα έχει σημασία για όλους. 

Γιατί με αυτά που θα πει, θα γεμίσει τα κενά που άφησαν όλοι όσοι είχαν βιαστικά μιλήσει πριν.

Θα δώσει σε όλους τις απαντήσεις και ας περίμενε {ταπεινά} την δική του ευκαιρία να μιλήσει.

Ταπεινός είναι αυτός, που αφήνει μια σακούλα τροφή στο σπίτι του φτωχού, και φεύγει τρέχοντας ,μην τον δει ο φτωχός και αισθανθεί άσχημα. 

Δεν είναι ταπεινός αυτός που με φανφάρες και τύμπανα γεμίζει μια πλατεία με φτωχούς για να μοιράσει τροφές. Είναι χρήσιμος, βέβαια. Πολλοί θα ωφεληθούν από την σκοπιμότητα της πράξεως του. 

Δεν είναι όμως ταπεινός.!!!

Δεν χτίζει ένα μεγάλο κοινωφελές ίδρυμα και βάζει μετά μια τεράστια ταμπέλα με τον όνομα του από έξω. Ούτε αν βοήθησε να χτιστεί μια εκκλησιά, θα επιτρέψει να βάλουν το όνομα του σε τιμητική πλάκα για να το μάθουν όλοι. 

Φανταστείτε πόσο παράδοξο θα μας φαινότανε το γεγονός αν στον πλανήτη γη υπήρχε μια τεράστια ταμπέλα που έγραφε MADE BY GOD.

Γελάτε; Δίκιο έχετε. Και πολύ πιθανόν να γελά και ο Θεός μαζί μας ,με τον τρόπο που έχουμε καταλάβει την έννοια της λέξεως Ταπεινότητα.

Ταπεινός σε γενικές γραμμές, είπα και πριν ,είναι ο άνθρωπος χαμηλών τόνων ,που κρατά τον εαυτό του με ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ,μακριά από την προβολή. 

Οι πράξεις του περνάν απαρατήρητες, επειδή αυτός επέλεξε να μην τις διατυμπανίσει, και ας ευεργετήθηκαν πολλοί από αυτές. 

Η κενοδοξία είναι κάτι το άγνωστο για αυτόν.

Ο ταπεινός άνθρωπος είναι ένας τρόπος ζωής, μια φιλοσοφία από μόνος του.

Μια επιστήμη σοφίας και αγάπης.

Τον ταπεινό τον άνθρωπο τον αγαπάει ο Θεός!!!!!!!!!!

Αυτόν όμως που αυτοαποκαλείται ανάξιος, σκουλήκι, άχρηστος, κ.λ.π. τον λυπάται.

Γιατί με αυτόν τον τρόπο ,χάνει την ευκαιρία να αγωνιστεί για να γίνει καλύτερος.

Και με  υπομονή πάντα θα τον περιμένει να γίνει και αυτός ταπεινός.

Γιατί ο ταπεινός άνθρωπος δεν τοποθετεί αυτός ,τον εαυτό του σε κανένα επίπεδο.

Ακόμα και στο χαμηλότερο των επιπέδων.   Οι άλλοι μιλούν για αυτόν. Είτε κακά είτε καλά.

 Όχι αυτός.

Είμαστε τελικά πολλοί μπερδεμένοι. Αυτό είναι αλήθεια. Θέλω λοιπόν να πιστεύω ότι με την σημερινή μου ομιλία ,κάποιοι θα καταφέρουν να ξεκαθαρίσουν λανθασμένες απόψεις και προσεγγίσεις, όσον αφορά την ταπεινότητα που πρέπει να αποκτήσουμε ,και να ελευθερώθηκαν κάποια μυαλά.

Σκεφτείτε παιδιά μου αυτά που μοιράστηκα μαζί σας. Καταλήξτε σε δικά σας συμπεράσματα. Μην τα ακολουθήσετε επειδή τα είπα εγώ αν δεν σας μιλάνε. 

Ποιος είμαι εγώ για να  αποδεχτεί κάποιος τις σκέψεις μου σαν σωστές;. Ότι σας μιλάει, το επεξεργάζεστε ,ότι δεν ταιριάζει με τις δικές σας αξίες το απορρίπτεται, και συνεχίζεται την διαδρομή σας προς τον Ουρανό από δικό σας μονοπάτι. 

Όχι όμως σαν σκουλήκια, αλλά σαν άνθρωποι που βαδίζουν να συναντήσουν επάξια τον Δημιουργό τους.

Σαν εκλεκτοί που κατάφεραν να ΞΕΧΩΡΙΣΟΥΝ από τους  άλλους.

Να είστε ευλογημένοι……… και αληθινά ταπεινοί.

Πατήρ Φανούριος
ΦΩΣ ΕΚ ΦΩΤΟΣ

Ας εκμεταλλευτούμε το γεγονός ότι μας παρακολουθεί ο Θεός.ΚΑΙ ΑΣ ΞΕΧΩΡΙΣΟΥΜΕ !!!!!!!!!

 

Ας εκμεταλλευτούμε το γεγονός ότι μας παρακολουθεί ο Θεός.!!!!!!!!!!!!

Ο άνθρωπος, ο Χριστιανός, από μικρό παιδί ακούει να του λένε ,ότι ο Θεός τον βλέπει κάθε στιγμή και σε κάθε σκέψη και πράξη του, ο Θεός είναι παρών.

Έτσι παγιδεύεται στην σκέψη ,ότι κάποιος τον βλέπει συνεχώς και σιγά σιγά καθώς μεγαλώνει, αρχίζει να διαμορφώνει μια συμπεριφορά ενός ανθρώπου ψεύτικου, που προσπαθεί να κάνει πράγματα όχι επειδή του αρέσουν ή τον εκφράζουν ,αλλά επειδή πιστεύει ότι αυτά αρέσουν στον Θεό. !!!!!!!!

Ότι τον διδάσκουν πως αρέσει στον Θεό, αυτά κάνει. 

Με τον φόβο πάντοτε ότι αν δεν τα κάνει, η ζωή του θα πάει χαμένη και η ψυχή του θα καεί σε αιώνιες φλόγες τιμωρίας.

Αποτέλεσμα. Ο ίδιος δεν θα μάθει ποτέ τις δικές του δυνατότητες και αξίες ,ενώ στα μάτια του Θεού θα είναι πάντοτε κάποιος που θα ήθελε να είναι , αλλά δεν ήτανε ποτέ. ΑΛΗΘΙΝΟΣ

Γιατί; Γιατί αυτό;

Μας παρακολουθεί ο Θεός; Φυσικά.

Όχι όμως με την έννοια που δίνουμε στην λέξη παιδιά μου.

Είμαστε πλασμένοι από την ίδια ουσία με τον Θεό. 

Αυτό εννοεί όταν λέει ότι μας έφτιαξε κατ’ εικόνα και ομοίωση. Είμαστε κομμάτια από την ίδια ουσία όχι την εμφάνιση.

Αποτέλεσμα αυτής της δημιουργίας ,είναι να είμαστε απόλυτα συνδεδεμένοι με αυτόν. 

Όπως αν τρυπήσουμε ελαφρά με μια καρφίτσα ένα δάκτυλο του ποδιού μας ,νιώθουμε αμέσως τον πόνο στον εγκέφαλο {στην άλλη άκρη του σώματος} επειδή όλο το σώμα μας αποτελεί κάτι το ενιαίο, που συνδέεται με όλα του τα όργανα και μέλη, έτσι και η σύνδεση μας με τον Θεό. 

Αφού είμαστε από την ίδια ουσία πλασμένοι ,υπάρχει η άμεση σύνδεση και ανταπόκριση με αυτήν. 

Έτσι ανά πάσα στιγμή, ο Θεός μπορεί να μας βλέπει, να μας νοιώθει και να ενεργεί επάνω μας ευεργετικά ή όχι.

Όχι από διάθεση να μας παρακολουθεί 24 ώρες το 24ωρο, όπως οι κάμερες παρακολουθούν την ζωή κάποιου σε ένα τηλεπαιχνίδι.

 Έχει πολύ ποιο σοβαρά πράγματα να κάνει ο Θεός. Έχει να διευθύνει και να ισορροπεί…. ένα ΣΥΜΠΑΝ

Απλά επειδή είμαστε μια ουσία, μία ενέργεια που εκβάλλεται από την ίδια πηγή { ΘΕΟΣ} υπάρχει πάντα η ένωση με αυτόν.

Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν έχει επίγνωση των πράξεων και των σκέψεων μας.

Τώρα, το να προσπαθούμε να είμαστε καλά παιδιά, για να του αρέσουμε, δεν μας βοηθάει να γίνουμε καλύτεροι. 

Αντίθετα μας μπερδεύει τόσο πολύ και στο τέλος χανόμαστε και εμείς σε ένα κυκεώνα σκέψεων και πράξεων που δεν είναι αληθινές, αλλά γίνονται για να αρέσουν στον Θεό.

Δεν είμαστε και δεν θα γίνουμε ποτέ αληθινοί με αυτόν τον τρόπο. Καλοί ηθοποιοί ίσως. Αληθινοί όμως, όχι.

 Φανταστείτε ένα παιδί που καθώς μεγαλώνει ζει την καθημερινότητα του προσπαθώντας είτε από επιλογή του είτε επειδή  του το επιβάλουν, να έχει μια συμπεριφορά όπως αρέσει στους γονείς του. 

Δεν αναπτύσσει τίποτε το δικό του και αυθεντικό επάνω του, δεν παίρνει κάποια πρωτοβουλία, δεν επιχειρεί τίποτε από φόβο μήπως δεν το εγκρίνουν οι γονείς του.

Έτσι λοιπόν αυτό το παιδί φτάνει κάποτε σε ηλικία να φτιάξει δική του οικογένεια.

Υπάρχει κάποιος ανάμεσα μας που να πιστεύει ότι το παιδί αυτό μπορεί να τα καταφέρει;

Όχι βέβαια. Δεν έχει εκπαιδευτεί για αυτόν τον ρόλο. Ούτε το ίδιο δεν ξέρει ποιος πραγματικά είναι. Δεν ξέρει να παίρνει αποφάσεις για τον ίδιο αλλά και για τους άλλους. 

Μια ζωή ακολουθούσε εντολές και διαθέσεις άλλων.

Με το ίδιο σκεπτικό με το παράδειγμα που ανέφερα, έχουμε παγιδευτεί λοιπόν από το γεγονός ότι μας παρακολουθεί ο Θεός, χρησιμοποιούμε λάθος αυτό το γεγονός, και λάθος είναι και τα αποτελέσματα μας στο ταμπλό του Θεού.

Γιατί τότε μας το κάνει  αυτό ο Θεός; Γιατί αφού το γεγονός ότι ξέρουμε πως όλα καταγράφονται, μας κάνει ψεύτικους, γιατί το αφήνει να συμβαίνει αυτό ο Θεός μας;

Παιδιά μου δεν έχει σε τίποτα να λογοδοτήσει ο Θεός για αυτά. 

Οι δάσκαλοί μας όμως θα έχουν πολλά να προσπαθήσουν να εξηγήσουν στον Θεό, όταν τους καλέσει σε απολογία. Χωρίς επιτυχία βέβαια.

 Γιατί το γεγονός της ένωσης μας με τον Θεό, σαν μια ίδιας μορφής ενέργεια, οι δάσκαλοί μας!!!!!!!! Το χρησιμοποίησαν για να μας φοβίσουν με τον Θεό και όχι να μας βοηθήσουν ,δίνοντας μας μια άλλη προσέγγιση και κατεύθυνση, και όχι αυτή που θα ήταν ωφέλιμη για εμάς ,για την εξέλιξη μας και θα ευχαριστούσε παράλληλα και τον Θεό.

Ποια είναι αυτή; Η γνώμη μου πάντα. Και όπως λέω συχνά,

ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΩ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ.

Ο θεός δεν διαλέγει αυτούς που είναι καλοί ηθοποιοί στον κόσμο του. Δεν είναι θέατρο εκεί πάνω. Διαλέγει τους αληθινούς.

Όταν λοιπόν βοηθάμε μια γριούλα ανήμπορη να περάσει τον δρόμο, να μην το κάνουμε ξέροντας ότι μας κοιτά ο Θεός και θα πει τι καλό παιδί που είμαστε, αλλά επειδή στα αλήθεια ,αισθανόμαστε όμορφα που κάνουμε αυτήν την καλή πράξη. 

Το θεωρούμε σαν αυτονόητη πράξη της ύπαρξης μας και όχι υποκριτική για να αποσπάσουμε μια καλή πράξη στο βιβλίο του Θεού μας.

Ξέροντας ότι μας κοιτά ο Θεός, το να κάνουμε πράγματα αληθινά επειδή τα πιστεύουμε σαν σωστά  εμείς και όχι για να φανούμε καλοί στα μάτια του Θεού, είναι το πιο δύσκολο πράγμα. Γινόμαστε οι ίδιοι ανά πάσα στιγμή κριτές του εαυτού μας. Γινόμαστε αληθινά αληθινοί .

Το κάνω αυτό για να με δει ο Θεός; Ή επειδή όλο μου το είναι φωνάζει ότι είναι το σωστό; 

Διορθώνουμε τυχόν λάθη μας στην συμπεριφορά μας και συνεχίζουμε, προσπαθούμε πάλι και πάλι μέχρι να κάνουμε το σωστό ,χωρίς υποκρισία απέναντι στον Θεό.

Και όταν φτάσουμε στο σημείο παιδιά μου να γίνουμε άριστοι άνθρωποι και ψυχές ,όχι για να αρέσουμε στον Θεό, ούτε για να κατακτήσουμε τον Παράδεισο {κάτι τέτοιο θα έδειχνε σκοπιμότητα} αλλά επειδή έτσι εκπαιδεύσαμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας και τον κάναμε ΑΛΗΘΙΝΟ άνθρωπο του Θεού, άξιο να σταθεί στον κόσμο του, χωρίς κανένας να μας κατηγορήσει για υποκρισία και σκοπιμότητα , όταν φτάσουμε λοιπόν σε αυτό το σημείο,

{ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ ΞΕΧΩΡΙΖΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΠΟ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙΑ} θα έχουμε κερδίσει δικαιωματικά ,την δική μας θέση στον ουράνιο κόσμο του Θεού. 

Γνήσιοι, αληθινοί και χρήσιμοι για το έργο που επιτελείτε στον ουρανό.

Σε όσους θέλουν να δοκιμαστούν παιδιά μου σε αυτό το μάθημα, θα δώσω και ένα σκονάκι για να το περάσουν.

ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟ , ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ ΑΥΤΟΣ,ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΣΕ ΕΣΕΝΑ.

Όλοι γνωρίζεται βέβαια ότι αυτά δεν είναι δικά μου λόγια. 

Είναι όμως το κλειδί για να σας ανοίξουν όλες οι πόρτες του σύμπαντος, όλες οι πόρτες της αλήθειας και της Σοφίας του Θεού. Ένα κλειδί που ο ίδιος μας το έχει δώσει αιώνες τώρα ,για να ανοίξουμε την πόρτα και να μπούμε στον κόσμο του.

Και περιμένει.!!!!

Εμάς όμως μας έδωσαν λάθος κλειδί οι δάσκαλοί μας για να ανοίξουμε την πόρτα στον κόσμο του Θεού. Μας έδωσαν το κλειδί που  ανοίγει την πόρτα που γράφει ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ. 

Για αυτό δεν τα καταφέρνουμε.

 Ένα είναι το κλειδί που ανοίγει την πόρτα στον κόσμο του Θεού. Και γράφει

ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΣ ΕΣΥ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΟΣ ΣΕ ΕΣΕΝΑ

 Και μόνο ένας έχει το δικαίωμα να το κρατά για να ξεκλειδώσει την πόρτα αυτή.

Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΜΟΥ ΕΑΥΤΟΣ.

Με την φράση αυτή παιδιά μου, θα μπείτε στον κόσμο του Θεού με δάσκαλο τον Αληθινό σας εαυτό και μόνο. 

Μην φοβάστε τον Θεό. Να τον αγαπάτε.!!!!!!!! 

Όπως ο κάθε γονιός θέλει τα παιδιά του να τον αγαπούν και όχι να τον φοβούνται, έτσι και ο Δημιουργός μας ,περιμένει την αγάπη μας. 

Περιμένει να δει ποιοι αληθινά είμαστε, για να ξέρει αν μπορεί να μας ξαναβάλει στον κόσμο του. Χωρίς να τον προδώσουμε αυτή την φορά όπως έκαναν οι πρωτόπλαστοι.

Μέσα από όλα αυτά που είπα παιδιά μου έως τώρα, ένα είναι το συμπέρασμα που θα πρέπει να κρατήσετε για να ωφεληθείτε. Ας εκμεταλλευτούμε το γεγονός ότι μας βλέπει ο Θεός, και αντί για μειονέκτημα, να το χρησιμοποιήσουμε σαν μεγάλη ευλογία και πλεονέκτημα, για να γίνουμε αληθινοί και εκλεκτοί του.

Καλό αγώνα παιδιά μου. Αδέλφια μου.

Πατέρας Φανούριος

ΚΑΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ-ΜΑΥΡΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ.ΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ. ΑΣ ΜΑΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

 

Πολλοί υποφέρουν από αυτό το σύμπτωμα.

 Άσχημες σκέψεις ,που εμφανίζονται ξαφνικά στο μυαλό μας, μας ταλαιπωρούν ψυχικά ,και μας στεναχωρούν αφάνταστα.

Πάμε να φιλήσουμε μια εικόνα ,και ξεπετάγεται μια άσχημη σκέψη ξαφνικά ,την ώρα που σκύβουμε.

 Αισθανόμαστε ότι διαπράξαμε μέγα αμάρτημα, και θέλουμε όλο ντροπή ,να το βάλουμε στα πόδια από την εκκλησία , να πάμε να κρυφτούμε κάπου, να μην μας βλέπει άνθρωπος.

Ή είμαστε μέσα στην εκκλησία, και χωρίς να το έχουμε προκαλέσει εμείς, μας έρχονται πονηρές σκέψεις ,για άλλους εκκλησιαζόμενους.

 Εμφανίζονται και σε ένα σωρό άλλες περιπτώσεις της ζωής μας ,   μέσα ή έξω από την εκκλησία δεν έχει σημασία, που ξαφνικά από το πουθενά, μας έρχονται στο μυαλό τρομερά πράγματα, εικόνες, σκέψεις, λόγια και ένα σωρό άλλα , που όμως ,δεν τα έχουμε προκαλέσει εμείς συνειδητά.

 Απλά μας πετάγονται ,και μας δηλητηριάζουν την καθημερινότητα μας.

Αρχίζουμε να φοβόμαστε ότι έχουμε τρελαθεί, ότι μπήκε κακό πνεύμα μέσα μας, νοιώθουμε αμαρτωλοί, ανάξιοι να είμαστε Χριστιανοί ή έστω άνθρωποι ,και κλεινόμαστε στον εαυτό μας, απομακρυνόμαστε από την εκκλησία, από τους ανθρώπους που μας ήρθαν άσχημες σκέψεις για αυτούς, και γενικά χάνουμε τον έλεγχο του εαυτού μας και της ζωής μας.

Είμαστε από μπερδεμένοι, έως καμένοι εντελώς.

Υποφέρουμε ,και υποφέρουμε πραγματικά.

Άδικα όμως παιδιά μου.!!!!!!!!!!!

Άδικα υποφέρουμε γιατί…….. δεν είναι αμαρτία.

Ας το ξεκαθαρίσουμε αυτό από την αρχή, για να προχωρήσουμε παρακάτω.

Και δεν είναι αμαρτία γιατί απλά, δεν είναι σκέψεις που κάναμε εμείς συνειδητά. Συνηθίζουμε να λέμε ,ότι ο άνθρωπος αμαρτάνει και με την σκέψη.

Ναι. Αμαρτάνει με την σκέψη, που ο ίδιος με πλήρη επίγνωση έκανε για κάποιο πράγμα.

Τουλάχιστον έτσι τα καταλαβαίνω εγώ ,και έτσι μπορώ να το εξηγήσω.

Ο ίδιος λοιπόν κατεύθυνε το μυαλό του, σε συνειδητή διαδικασία,  και δημιούργησε αυτήν την σκέψη.

Όχι όμως, και  για την σκέψη που του ξεπετάχτηκε ,χωρίς ο ίδιος να το περιμένει ,και χωρίς να το ελέγχει.

Δεν έχει τον μηχανισμό ,να φιλτράρει τις σκέψεις του πριν εμφανιστούν…..                Οπότε δεν έχει διαπράξει αμαρτία.

Αν το καταλάβουμε αυτό, το επόμενο βήμα που μας μένει να κάνουμε, τώρα που το γνωρίζουμε ,είναι να το αποδυναμώσουμε,…  να το γελοιοποιήσουμε μέσα μας, να το απομυθοποιήσουμε, να σταματήσουμε να του δίνουμε ,την σημασία που του δίναμε έως τώρα..

Έτσι μόνο και θα το σκοτώσουμε σαν σύμπτωμα.

Ακόμα και αν μέσα στην εκκλησία ,μας έρθει μια άσχημη σκέψη, χωρίς την θέληση μας, να μην ταραχθούμε.

Αν μπορούμε ας γελάσουμε μέσα μας.

ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΤΙΠΟΤΑ. Όταν θα σταματήσουμε να του δίνουμε σημασία σαν σύμπτωμα, θα σταματήσει και αυτό να υπάρχει.

Ενώ όσο το αναγνωρίζουμε σαν κάτι κακό ,που έχουμε επάνω μας, του δίνουμε υπόσταση και το κάνουμε πραγματικό πρόβλημα της ζωής μας. Δίνουμε ζωή σε κάτι που δεν υπάρχει.

Είναι παιδιά μου ,παιχνίδια του μυαλού μας.

Σχεδόν πάντα, ή έστω τις περισσότερες φορές …..

{γιατί θα πρέπει να εξαιρέσω ,σίγουρα κάποιες ψυχιατρικές διαταραχές ,που έχουν να κάνουν με την ιατρική επιστήμη }

Σχεδόν πάντα λοιπόν ,έχει να κάνει με τον εσωτερικό μας εαυτό. Που θέλει να μας πειράξει ή να μας τιμωρήσει αν θέλετε, για τον τρόπο που του φερόμαστε.

Ο εσωτερικός εαυτός μας ,είναι το καθαρά πνευματικό παιδί του Θεού.

Ο αγνός, ο αξιοπρεπής, ο δίκαιος, ο σοφός, ο σωστός και έχει όλα τα καλά στοιχεία της δημιουργίας μας ,από τον Θεό.

Και απελπισμένα ,από την ημέρα που γεννηθήκαμε, προσπαθεί να έρθει σε επαφή μαζί μας ,για να μας δώσει όλα αυτά τα χαρίσματα που έλαβε από τον Θεό.

Να μας δώσει την γνώση. Να μας αποκαλύψει τα μυστικά που γνωρίζει. Να μας προστατεύσει. Ψυχικά και σωματικά.

Προσπαθεί να πορευθεί μαζί μας στην ζωή αυτή ,και να δικαιώσει τον δημιουργό μας, για αυτήν την αποστολή.

Και εμείς τι κάνουμε;

Επιτρέπουμε στον κάθε ένα, να μας μειώνει, να μας προσβάλει, υποχωρούμε, χαρίζουμε χωρίς λόγο ,χώρο που έχουμε κατακτήσει με αγώνες ,ή τα χαρίσματα που έχουμε λάβει από τον Θεό σαν όπλα για τον αγώνα μας σε αυτήν την ζωή, και γενικά κάνουμε ένα σωρό πράγματα ψεύτικα ή αναξιοπρεπή ,που κάνουνε τον εσωτερικό μας εαυτό να ντρέπεται.

Γιατί εμείς ,εντάξει, δεν έχουμε αντοχές, θάρρος ,δεν έχουμε αυτό που λένε τσαγανό, ή αξιοπρέπεια, και τα επιτρέπουμε όλα αυτά.

Ο εσωτερικός μας εαυτός όμως, δεν είναι έτσι φτιαγμένος.

Αυτός κουβαλάει τις αξίες μας. Και δεν του είναι καθόλου ευχάριστο το χάλι, και το κατάντημα μας που βλέπει.

Δεν το επιτρέπει για αυτόν, να είναι λάθος, εξ αιτίας μας.

Και τι κάνει;

Μας τιμωρεί με τον τρόπο του ,για τον τρόπο που εμείς φερόμαστε σε αυτόν. Μας πετάει σκέψεις από το πουθενά.

Την ώρα που πλησιάζουμε ,και κάνουμε μεγάλες μετάνοιες ,πριν να φιλήσουμε την εικόνα, μας πετά μια σκέψη ,για να μας θυμίσει πως δεν του αρέσει η υποκρισία.

Ο εαυτός μας ξέρει ,ότι δεν κάναμε όλες αυτές τις μετάνοιες, ούτε σκύψαμε να φιλήσουμε την εικόνα από ευλάβεια, αλλά για να φανούμε ευλαβείς στους άλλους που μας βλέπουν.!!!!!!!!

Και κοιτάγαμε και με την άκρη του ματιού μας, μας βλέπει κανείς ,την ώρα που κάναμε τις μετάνοιες, ή κοίταγαν τίποτε άλλο.

Ξέρει ότι δεν βάλαμε το καλό ρούχο ,για να αισθανόμαστε όμορφα μέσα σε αυτό.

Αλλά το βάλαμε, για να κάνουμε επίδειξη στον γείτονα.

Θα μας πετάξει λοιπόν μια άσχημη σκέψη, όταν περνάμε έξω από το σπίτι του γείτονα.

Από όλους μας μπορούμε να κρυφτούμε, αλλά όχι από τον εαυτό μας.

 Ας λέμε στους άλλους τι καλοί άνθρωποι είμαστε, αρκεί να μην το πιστεύουμε κι όλας, γιατί ο εαυτός μας, ξέρει πολύ καλά ,ποιοι είμαστε και από ποια κίνητρα κινούμαστε, και αν δεν είμαστε αυτοί που λέμε ότι είμαστε……….. να ξαφνικά μια άσχημη σκέψη, που θα μας πετάξει κάποια στιγμή ,για να μας τιμωρήσει.

Και εμείς μετά θα τρέχουμε για εξορκισμούς ,και λύσιμο μαγείας και διαβάσματα και ένα σωρό άλλα πράγματα. Θα λέμε ότι μπήκε μέσα μας δαίμονας. Μπορεί και να τρελαθούμε ,αν συνεχιστεί αυτό.

Στο μόνο μέρος που δεν θα τρέξουμε είναι μέσα μας. Και ας ήταν το πρώτο μέρος, που θα έπρεπε να κοιτάξουμε. Γιατί εκεί είναι οι απαντήσεις, εκεί μένει ο Θεός μας.

Οπότε.

Το πρόβλημα δεν είναι ,οι ακούσιες άσχημες σκέψεις, σαν σκέψεις παιδιά μου. Δεν είναι αμαρτία.  Το ξεκαθαρίσαμε αυτό και δεν χρειάζεται να υποφέρετε πλέον.

Δεν τις κάνατε συνειδητά, άρα απαλλάσσεστε.Ελευθερωθείτε.

Το πρόβλημα είναι, να προσπαθήσουμε να σταματήσουμε την αιτία που τις προκαλεί.

Έχουμε ακούσει πολλές φορές τις φράσεις, να γνωρίσω τον εαυτό μου, να ενωθώ με τον εαυτό μου, να μάθω ποιος είμαι κ.λ.π.

Φράσεις που τις λέμε συχνά, άλλα δεν έχουμε καταλάβει την πραγματική έννοια τους.

Ο εσωτερικός μας εαυτός, είναι η αληθινή μας εικόνα.

Το θαύμα του Θεού μέσα μας. Η φωνή του Θεού που μας μιλάει. Είμαστε εμείς ,όπως μας δημιούργησε.

Οι κρυμμένες ή φανερές αξίες που κουβαλάμε.  

Και όχι αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε. Αυτό που δημιούργησαν οι άνθρωποι επάνω μας…..

Είτε μέσω της εκπαίδευσης ,είτε μέσω της οικογένειας μας, καθώς μεγαλώναμε, είτε από οποιεσδήποτε άλλες επιρροές, ή καταστάσεις των ανθρώπων.

Αυτό που αμαχητί αφήσαμε να γίνουμε.

Την επόμενη φορά λοιπόν ,που μια άσχημη σκέψη ,θα μας έρθει στο μυαλό, να θυμηθούμε να ψάξουμε ,να βρούμε την αλήθεια της στιγμής.

Δηλαδή ,αν στο σημείο πού είμαστε, με τους ανθρώπους που είμαστε, και τις καταστάσεις που επικρατούν εκεί, αν είμαστε αληθινοί, αν υπερασπιζόμαστε την αξιοπρέπεια μας, τις αξίες μας, ή τα ξεπουλάμε όλα, για να κερδίσουμε τις εντυπώσεις της στιγμής, ή να αποκομίσουμε κάποια οφέλη.

Με λίγα λόγια ,αν έχουμε απογοητεύσει με την στάση και συμπεριφορά μας ,τον εαυτό μας.

Το ωραίο είναι…….. χμ ωραίο, σχήμα λόγου ή έκφραση ,ότι γνωρίζουμε, και νοιώθουμε κάθε φορά που ξεπουλάμε τον εαυτό μας και τις αξίες μας.

Η ένα μικρό σφίξιμο στο στομάχι θα μας το θυμίσει, ή κάποια ντροπή και στεναχώρια που θα νοιώσουμε.

Πολλές φορές ,οι άσχημες σκέψεις θα εμφανιστούν εκείνη την στιγμή.

Αλλά δεν είναι πάντα απαραίτητο, και απόλυτο αυτό.

Επειδή εκείνη την στιγμή, θα είμαστε πολύ γεμάτοι και φορτωμένοι από τις συνειδητές σκέψεις που θα κάνουμε, προκειμένου να πετύχουμε τον σκοπό μας, ή τιμωρία μας……

{οι κακές σκέψεις δηλαδή} ,μπορεί να μας εμφανιστούν αργότερα. Αλλά πάντα με αφορμή αυτό το γεγονός.

Πιθανόν ,σε στιγμές που θα μας πονέσουν, και θα μας αναστατώσουν περισσότερο.

Ο εαυτός μας θα διαλέξει, πότε θα μας τιμωρήσει.

Και σίγουρα τότε θα ανακαλύψουμε, που έχουμε κάνει λάθος, και μας μαλώνει ο εαυτός μας έτσι.

Θα θυμηθούμε το σφίξιμο στο στομάχι, ή την ντροπή που νοιώσαμε.

Εμείς ξέρουμε.!!!!!!!!! Πάρα πολύ καλά ξέρουμε.

Αρκεί να είμαστε έτοιμοι να ομολογήσουμε το λάθος μας,.. σε εμάς.

Ας προσπαθήσουμε παιδιά μου, να ακούμε τον εσωτερικό μας εαυτό.

Αυτήν την πηγή σοφίας ,που έχουμε μέσα μας, από την γέννηση μας.

Όταν καταφέρουμε να ακούσουμε έστω και μια λέξη, από αυτά που μας λέει, τότε με μεγάλη χαρά θα μας πει και άλλες λέξεις, που αν ακούσουμε και αυτές, θα μας πει και άλλες και άλλες, μέχρι να μας αποκαλύψει όλο την αλήθεια του Θεού που κρύβουμε μέσα μας.

Η έστω, όση από αυτή την αλήθεια, αντέχουμε.

Και φυσικά ,δεν θα ξανά έχουμε καμία μαύρη ,ή άσχημη σκέψη στο μυαλό μας.

Δεν θα έχει κανέναν λόγο ,να μας τιμωρήσει πλέον ο εαυτός μας, γιατί θα είναι υπερήφανος για εμάς .

Θα έχουμε βρει την αλήθεια μας, την αλήθεια του Θεού, τον Θεό τον ίδιο.

Μέσα από το θαύμα του παιδί μου,!!!!!!!!! που είσαι εσύ.

Πατήρ Ιωάννης

Να θυμάστε ,ότι αυτά που λέω κατά καιρούς, είναι συμβουλευτικά λόγια, με τα οποία ο κάθε πατέρας θα συμβούλευε τα παιδιά του.

Δεν είναι  Θεολογικά κείμενα.

Εκφράζουν εμένα, σαν άνθρωπο , και τα μοιράζομε μαζί σας, ελπίζοντας να ελευθερώσω κάποιες ψυχές ,για να μπορούν να πετάξουν.

Να είστε ευλογημένοι, και με την δύναμη και την φώτιση του Θεού, ας βρούμε όλοι τον δρόμο μας.