Μόνος και πάλι. Κανείς κοντά σου να σου πιάσει το χέρι, μια λέξη αγάπης να σου πει.
Κανείς να μοιραστείς μαζί του, την μέρα σου πως πέρασε.
Κανείς να σε κάνει να ξεχαστείς ,έστω και με ψεύτικα λόγια από τα βάσανα, τις ανησυχίες σου και τις φοβίες σου.
Κανείς παιδί μου να μοιραστείς μαζί του, την χαρά από μια επιτυχία σου.
Μόνος. Εσύ και ο χώρος σου να μαρτυρά την προσωπικότητα σου, και την ψυχική σου κατάσταση..
Η χειρότερη χρονικά στιγμή ,για να κάνεις τα μεγαλύτερα λάθη της ζωής σου παιδί μου.
Στην απελπισία σου για λίγη συντροφιά ,να επιλέξεις τον λάθος άνθρωπο, που θα σημαδέψει αρνητικά την υπόλοιπη ζωή σου.
Στην στεναχώρια σου να αρχίσεις το ποτό, να ενδώσεις σε αλόγιστα πάθη, ή ότι άλλο μπορεί να διώξει από τις σκέψεις σου ,αυτό το συναίσθημα της μοναξιάς.
Κάτω από το βάρος της μοναξιάς, λάθος να πάρεις αποφάσεις για την πορεία σου.
Να δείξεις εμπιστοσύνη σε λάθος άτομα, στην προσπάθεια σου να αποδείξεις ότι είσαι άτομο που δεν του αξίζει η μοναξιά. Να παρασυρθείς σε δρόμους με αδιέξοδα.
Δύσκολο πεδίο η μοναξιά. Ναρκοπέδιο.
Κι όμως………. Είναι και ευλογία.
Γιατί μπορούμε επιτέλους να κάνουμε και λίγη ποιοτική παρέα, με κάποιον που απελπισμένα μας φωνάζει για παρέα, και δεν τον ακούμε.
Με κάποιον που μας ζητά να τον γνωρίσουμε, και τον αγνοούμε συστηματικά.
Με τον μόνο που μας αγαπά αληθινά, και τον προδίδουμε καθημερινά.
Με τον εαυτό μας.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Το μικρό ΣΟΦΟ παιδί που κρύβουμε μέσα μας, παραπονεμένο και δυστυχισμένο σε αιώνια μοναξιά.
Και έχει τόσα, μα τόσα να μας πει. Τόσα πολλά να μας διδάξει.
Τόσα απίστευτα μυστικά να μας αποκαλύψει. Τόσες απορίες να μας λύσει. Όλα αυτά που του μαθαίνει η ψυχή μας ,και το παροτρύνει να μας πει.
Και εμείς όμως εύκολα το κρατάμε απομονωμένο και φυλακισμένο, και ζητάμε τις ίδιες απαντήσεις από ανθρώπους ,που δεν έχουν τίποτα ποιοτικό να μας πουν.
Που ούτε καν μας ξέρουν.
Πρόχειρα, που μας δίνουν επιπόλαιες συμβουλές, που αν τις εφαρμόσουμε, τις περισσότερες φορές ,τα αποτελέσματα θα είναι καταστροφικά για εμάς.
Γιατί μας συμβούλεψαν, χωρίς να ξέρουν αν έχουμε την δυνατότητα, να εφαρμόσουμε με επιτυχία τις συμβουλές τους, σύμφωνα με τον χαρακτήρα μας.
Μας είπαν απλά, τι θα έκαναν αυτοί αν ήταν στην θέση μας, και αλόγιστα περιμένουν από εμάς, να το πράξουμε, χωρίς όμως εμείς, να είμαστε αυτοί. Χωρίς να ξέρουν αν το μπορούμε.
Και ανάλογα από το τι θέλουν να πάρουν από εμάς, θα μας κάνουν να αισθανθούμε ότι τους ενδιαφέρουν τα προβλήματα μας, και οι αναζητήσεις μας.
Και μόλις το πάρουν, θα διαπιστώσουμε πάλι ,πόσο σκληρή είναι η μοναξιά αλλά και η προδοσία.!!!!!!!!
Ενώ ο μοναδικός μας πιστός, ο εαυτός μας, που μας μιλάει με την φωνή του Θεού μέσα μας, εξακολουθεί να μένει στο περιθώριο ….. και στην μοναξιά.
Ευλογημένη η μοναξιά παιδιά μου, για αυτούς που ψάχνουν την αλήθεια. !!!!!!!!!!
Αντί να την εκλάβουμε σαν δυστυχία ,και να πνιγούμε στην μιζέρια, ας την δούμε σαν μια μοναδική ευκαιρία για ενδοσκόπηση, με σκοπό την αναγέννηση μας, και επανατοποθέτηση μας στο μονοπάτι που οδηγεί στον Θεό, από το οποίο μονοπάτι έχουμε παρεκκλίνει χιλιόμετρα πολλές φορές, με τις πράξεις μας
Ας έρθουμε σε επαφή με τον εαυτό μας, ή κατά μία άλλη έκφραση με την φωνή της ψυχής μας. Σίγουρα ο εαυτός μας δεν είναι η ψυχή μας, είναι όμως ότι κοντινότερο έχουμε που επικοινωνεί με αυτήν.
Ο Θεός ,μας έφτιαξε κατ’ εικόνα και ομοίωση. Όχι εμφανισιακά , όπως όλοι μας αντιλαμβανόμαστε όταν κοιτάξουμε τους συνανθρώπους μας, αλλά ενεργειακά.
Βγάζει με την δημιουργία μας, ενέργεια από αυτόν, και την εναποθέτει μέσα μας.
Αυτό που έχουμε μάθει να αποκαλούμε ψυχή.
Αυτή η ενέργεια είναι ,που μας βάζει μπροστά όλες μας τις λειτουργίες ,πνευματικές και σωματικές ,με την γέννησή μας.
Αυτή η ενέργεια, η ψυχή μας, είναι που αναλαμβάνει μέσα μας τον ρόλο της επικοινωνίας μας με τον Θεό, ανά πάσα στιγμή.
Είναι αυτή που θα παίξει για την υπόλοιπη ζωή μας, τον ρόλο του διδάσκαλου, τον ρόλο του φύλακα Άγγελου , και αυτή που θα αναπτύξει την ποιότητα της συνειδήσεως μας, αν μάθουμε να την ακούμε, αν μάθουμε να της αναγνωρίσουμε αυτόν τον ρόλο, να μάθουμε από αυτήν, και με εμπιστοσύνη να την αφήσουμε να μας οδηγήσει προς το ΦΩΣ.
Η ίδια επιθυμεί, κάποτε να ενωθεί πάλι με την πηγή από την οποία εστάλη. Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει εμείς να είμαστε άξιοι να βρεθούμε εκεί.
Με τις πράξεις μας, την ποιότητα που θα αναπτύξουμε σαν άνθρωποι, και σαν Χριστιανοί.
Η ψυχή μας λοιπόν, ή ο φύλακας Άγγελος αν θέλετε, ο σοφός διδάσκαλος και καθοδηγητής μας για άλλους, η ο εαυτός μας για τους περισσότερους όπως νομίζουμε, ή καλύτερα ακόμα η φωνή του Θεού, μας μιλά κάθε στιγμή, στην προσπάθεια της , να μας διδάξει και να μας αποκαλύψει τα μυστικά του Θεού.
Δεν σταματά ποτέ να προσπαθεί να μας βάλει στο μονοπάτι του Φωτός.
Και εμείς παιδιά μου τι κάνουμε;
Ακούμε; Όχι βέβαια.
Με μια τάση αυτοκαταστροφής, κλείνουμε το κανάλι επικοινωνίας με την ψυχή μας, απομονώνουμε τον φύλακα άγγελό μας, φιμώνουμε τον δάσκαλο και καθοδηγητή μας, χτίζουμε κάστρα και φυλακίζουμε τον εαυτό μας μέσα σε αυτά, και κόβουμε έτσι κάθε επικοινωνία μας με τον Θεό.
Αντί να μπούμε στο μονοπάτι που οδηγεί στο ΦΩΣ, παρεκκλίνουμε καθημερινά και συστηματικά από αυτό. Αρνούμαστε την Θέοση που μας επιφυλάσσει ο Δημιουργός μας ,και σπαταλάμε την ζωή μας σε ανούσια ενδιαφέροντα, αποκρινόμενοι από την πραγματική χαρά της ζωής.
Αντί να επιζητούμε την σοφία του Θεού, κάνουμε αυτοσκοπό μας την αναζήτηση ενός ερωτικού συντρόφου, μιας εφήμερης δόξας, φροντίζουμε για την προβολή και την εμφάνιση μας , πουλάμε την αξιοπρέπεια μας, την ηθική μας, κάθε μας αξία, που μας έχει προικίσει ο Θεός , σε εφήμερες απολαύσεις και ενδιαφέροντα.
Και γενικά αφιερώνουμε την ζωή σας σε οτιδήποτε μας απομακρύνει από το ΦΩΣ, αλλά και το κυριότερο, σε οτιδήποτε δεν θα πάρουμε μαζί μας, σαν έρθει η ώρα να ταξιδέψουμε.
Ενώ αντίθετα, στο μόνο που θα πάρουμε μαζί μας, στην ψυχή μας δηλαδή, δεν αφιερώνουμε καθόλου χρόνο και σημασία για την ποιοτική της ανάπτυξη.
Σαν να μην υπάρχει.
Και η αλήθεια είναι, ότι για πολλούς από εμάς παιδιά μου, δεν υπάρχει.
Την έχουμε χάσει από καιρό. Όχι βέβαια την ψυχή μας στην κυριολεξία.
Έχουμε χάσει την επικοινωνία με αυτήν, που είναι σαν να έχουμε χάσει και την ίδια.
Έχουμε χάσει, αυτό που έχουμε μάθει να λέμε συνείδηση
Είναι απίστευτο πόσο εύκολα κάποιοι άνθρωποι κάνουν το κακό.
Βασανίζουν με ευχαρίστηση τους συνανθρώπους τους, τα άμοιρα τα ζώα, προδίδουν όσους κάνουν το λάθος να τους εμπιστευτούν, σκοτώνουν άλλων ψυχές, αλλά και την δική τους ψυχή, στο τέλος που σκοτώνουν.
Ενώ δεν παύουν βέβαια ποτέ να ζητούν, την αγάπη που νομίζουν ότι δικαιούνται από τους άλλους ανθρώπους, για τον εαυτό τους.
Έχουν την αίσθηση και την πεποίθηση ,ότι είναι οι αδικημένοι του σύμπαντος, την ίδια στιγμή που αδικούν αυτοί ,όσους πέσουν στην δική τους κρίση.
Το ανθρώπινο είδος, όπως το κατάντησαν οι άνθρωποι. Μια παραφωνία του σύμπαντος.
Δεν έφτιαξε έτσι ο Θεός τον άνθρωπο. Τον δημιούργησε με τις καλύτερες προδιαγραφές για να γίνει ένα στολίδι στο σύμπαν, και όχι μια παραφωνία.
Και ενώ όλο το σύμπαν λάμπει, εμείς, εκτός από κάποιες Άγιες εξαιρέσεις, ζούμε μέσα στο σκοτάδι. Μακριά από το Φώς.
Αυτό παιδιά μου λέω εγώ μοναξιά, και όχι την έλλειψη φίλων η παρέας.
Η μοναξιά όπως την ερμηνεύουμε και την βιώνουμε οι περισσότεροι, μπορεί να είναι μια ευλογία από τον Θεό, σαν μια δεύτερη ευκαιρία για να επικοινωνήσουμε μαζί του, στο πεδίο της ψυχής μας, να εμβαθύνουμε στην μελέτη του εαυτού μας, να έρθουμε σε επαφή με τον φύλακα άγγελο μας, να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.
Για να γίνουμε όμως κάποτε καλύτεροι άνθρωποι, απαραίτητο είναι , να μάθουμε πρώτα, τι άνθρωποι είμαστε σήμερα.
Όχι αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε, ούτε αυτό που λέμε στους άλλους ότι είμαστε, αλλά ούτε και αυτό που προσποιούμαστε ότι είμαστε ,ανάλογα με τις περιστάσεις για να πετύχουμε τους σκοπούς μας,αλλά αυτό που στα αλήθεια είμαστε.
Τι να καλυτερέψουμε και να διορθώσουμε επάνω μας, εάν δεν έχουμε εντοπίσει και παραδεχτεί πρώτα, τι είναι αυτό που δεν λειτουργεί σωστά;
Και εδώ σε αυτό το σημείο, είναι που σας λέω ,ότι μπορεί η μοναξιά όπως την νοιώθουμε εμείς, να είναι μια ευλογία για εμάς, την συγκεκριμένη περίοδο της ζωής μας.
Ανεπηρέαστοι από την παρουσία και τα προβλήματα ανθρώπων ,που πιθανόν να μας εμποδίζουν να βρεθούμε με τον εαυτό μας, ας κάνουμε το μεγάλο βήμα.
Ας προσπαθήσουμε για πρώτη φορά, να μάθουμε ποιοι είμαστε.
Την αλήθεια μας. Αυτήν που τελικά θα πάρουμε μαζί μας. Αυτή που κάποτε θα πρέπει να παρουσιαστεί μπροστά στον υπέρτατο κριτή και Θεό μας.
Κακά τα ψέματα. Ας εντοπίσουμε στον εαυτό μας, στον χαρακτήρα μας, όλα τα άσχημα ,που ούτε στην εξομολόγηση δεν θα πούμε ποτέ. Συνήθως στην εξομολόγηση θα πούμε κάποιες κακές πράξεις μας.
Ποτέ δεν θα πούμε, {γιατί ίσως δεν το έχουμε εντοπίσει ούτε εμείς} τον πραγματικό λόγο ή την αδυναμία μας, που μας οδήγησε σε αυτήν την κακή πράξη.
Και δεν θα έχουμε εντοπίσει την αιτία, γιατί πάντα δικαιολογούμε τον εαυτό μας για τις λάθος πράξεις μας, αντί να μελετήσουμε και να ανακαλύψουμε, τον αληθινό λόγο που μας οδήγησε σε αυτήν την πράξη.
Είμαστε ψεύτες, είμαστε κλέφτες, είμαστε πονηροί, είμαστε εκμεταλλευτές, είμαστε ασεβείς προς τον Θεό και τους συνανθρώπους μας, δεν αγαπάμε, είμαστε κακοί, είμαστε, είμαστε , είμαστε ,και τι δεν είμαστε.
Και όμως κάθε ημέρα ξυπνάμε με ένα όμορφο χαμόγελο, και επειδή κάνουμε 50 μετάνοιες στην εκκλησία την Κυριακή, νομίζουμε ότι θα πάμε στον Παράδεισο.
Μεγάλη η πλάνη μας παιδιά μου. Ούτε απ’ έξω δεν θα περάσουμε.
Ας εκμεταλλευτούμε λοιπόν την μοναξιά μας δημιουργικά όσο ακόμα μπορούμε.
Ήρθε η στιγμή της αλήθειας για όσους ειλικρινά θέλουν να την ανακαλύψουν ,και να την διαχειριστούν προς όφελος τους.
Πάρτε ένα κομμάτι χαρτί και ένα στυλό ,και γνωρίστε τον εαυτό σας.
Ομολογήστε τουλάχιστον σε εσάς παιδιά μου, αυτό που ξέρετε πολύ καλά ότι είσαστε.
Γράψτε τα κάτω. Για το όνομα του Θεού, με πάσα ειλικρίνεια.
Χωρίς καμία δικαιολογία να γεννιέται στο μυαλό σας, για την υπεράσπιση σας.
Και αφού γράψετε όλα αυτά που είστε, και σαν σοφοί κριτές του εαυτού σας πλέον, καταλήξετε σε ότι σας αρέσει ή δεν σας αρέσει επάνω σας, χαρείτε για τα καλά στοιχεία σας που ανακαλύψατε, και προσπαθείτε από εδώ και πέρα να τα διατηρήσετε και ενδυναμώσετε ,αλλά και θυμώστε με όλα τα άσχημα ,που εντοπίσατε ή έστω τολμήσατε να ομολογήσετε.
Τώρα βέβαια, έφτασε και η στιγμή της αλήθειας παιδιά μου. Είστε σίγουροι ότι θέλετε κάποτε να φτάσετε στον Θεό; Είστε σίγουροι ότι θέλετε να βρεθείτε εκεί που οι ψυχές αγάλλονται στην αιωνιότητα;
Είστε σίγουροι ότι αγαπάτε τον Κ.Η.Ιησού Χριστό, την Παναγία μας και το σχήμα των Αγίων, και θα θέλατε, άξιοι να βρεθείτε κάποτε στον κόσμο, που έχουν ετοιμάσει για τους αμαρτωλούς που μετανοούν;
Θέλετε στα αλήθεια να ζήσετε αιώνια στον Παράδεισο; Η απλά ο Παράδεισος αποτελεί για εσάς μια αφηρημένη έννοια, λίγο ασαφής για να συλλάβετε το νόημα του.;
Αν ναι, τότε ξέρετε τι πρέπει να κάνετε. Πρέπει να γίνεται καλύτεροι.
Ξεπεράστε το ανθρώπινο πεδίο, και θα γίνεται κατά χάριν Θεοί.
Συγκεντρωθείτε σε όλα αυτά που χαρακτηρίσατε σαν άσχημα επάνω σας, και κάθε ημέρα θα προσπαθείτε σιγά σιγά να τα καλυτερεύσετε, να τα διορθώσετε, να τα αποβάλετε.
Αν κάνετε κάτι λάθος 10 φορές την ημέρα, προσπαθήστε να μειώσετε την συχνότητα του ,στις 5 φορές την ημέρα, μέχρι να μειωθεί στο ελάχιστο και να χαθεί. Μέχρι να έχετε εσείς τον έλεγχο του λάθους σας και όχι αυτό να ελέγχει εσάς.
Αν κάνετε κάτι λάθος κάθε ημέρα, προσπαθήστε να το κάνετε σιγά σιγά κάθε δύο ημέρες. Όταν φτάσετε κάθε δύο ημέρες, κάντε αγώνα για να το κάνετε κάθε τρείς ημέρες. Και ούτω καθεξής μέχρι να εξαλειφτεί από την ζωή σας.
Να μην περνάει από σήμερα και μετά ,ούτε μια ημέρα που να μην προσπαθείτε να γίνετε, λίγο καλύτεροι από την ημέρα που πέρασε στο εχτές. Κάθε ημέρα και καλύτεροι.
Κάθε ημέρα να αποκτά νόημα για εσάς που την ζήσατε, γιατί κάθε ημέρα θα κάνετε και ένα βήμα, προς το Φως.
Πρώτα θα έχετε γνωρίσει τον εαυτό σας. Τον αληθινό εαυτό σας.
Θα έχετε αποδεχτεί και εξοικειωθεί με αυτό που θα ανακαλύψετε ότι στα αλήθεια είστε, θα αγωνιστείτε για να απαλλαγείτε από κάθε κουρτίνα που σκεπάζει την αλήθεια σας, θα αρχίσετε να διορθώνεστε κάθε ημέρα και περισσότερο ,και τέλος ,σε κάποιο σημείο της διαδρομής ,θα έρθετε σε επικοινωνία με την ψυχή σας.
Ξέρει αυτή από εκεί και πέρα ,να σας πάρει από το χέρι με αγάπη, και να σας οδηγήσει στο ΦΩΣ.
Γιατί η ψυχή σας παιδιά μου είναι κομμάτι του Θεού. Είναι ΦΩΣ. Φως εκ Φωτός και αυτή.
Κάντε τον αγώνα σας, εκμεταλλευτείτε την μοναξιά σας με τον καλύτερο τρόπο, και όσοι δεν είναι μόνοι, ας αποζητήσουν λίγη μοναξιά για αυτόν τον σκοπό, ανακαλύψτε την αλήθεια σας, και αγωνιστείτε για την πορεία σας προς τον Θεό.
Στον κόσμο του Θεού, δεν ζουν μόνο οι Άγιοι. Ζουν και οι ψυχές που ξεπέρασαν το ανθρώπινο πεδίο ,και μέσα στην αγάπη του Θεού, ελευθερώθηκαν με την αλήθεια τους, και έγιναν πνεύματα άξια να βρεθούν στον κόσμο του.
Κανείς παιδιά μου δεν θα σας ρωτήσει στον ουρανό ,γιατί δεν γίνατε Άγιοι .
Θα σας ρωτήσει όμως………. Γιατί δεν προσπαθήσατε να γίνετε.
Γιατί δεν αγωνιστήκατε για να γίνεται.
Ας αξιοποιήσουμε λοιπόν την σημερινή μας μοναξιά σωστά, για να έχουμε αιώνια παρέα και συντροφιά αργότερα.
Να είστε ευλογημένοι και υγιείς.
Πατήρ Ιωάννης
ΦΩΣ ΕΚ ΦΩΤΟΣΟ ΦΩΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου