ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΑΛΗΘΕΙΕΣ.!!!!!! ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ.

 

  Δεν είμαι σίγουρος παιδιά μου, όταν κάποιος από εμάς που ισχυρίζεται ότι είναι Χριστιανός, και μάλιστα φανατικός Χριστιανός, αν καταλαβαίνει τι εννοεί ,και τι ακριβώς συμβαίνει μέσα στο μυαλό του, την ώρα που δηλώνει κάτι τέτοιο.

Λέγει κάποιος. Είμαι Χριστιανός. Το αναφέρει στην παρέα του, το δηλώνει όταν κάποιος τον ρωτάει για το θρήσκευμα του, το πιστεύει και ο ίδιος. Είναι ευτυχισμένος και κάνει όνειρα για τον Παράδεισο που τον περιμένει. Τις Κυριακές πάει στην εκκλησία και κάνει μετάνοιες στα εικονίσματα .Τρώει κάθε ημέρα αντίδωρο και πίνει αγιασμό. Κάνει τον σταυρό του σε όποια εκκλησία περάσει. Και το βράδυ πριν κοιμηθεί κάνει την προσευχή του. Όλοι θα συμφωνείται έως τώρα ότι η εικόνα που σας περιέγραψα για αυτόν τον άνθρωπο είναι η ιδανική εικόνα που πρέπει να έχει ένας Χριστιανός. Ένας θα έλεγα φανατικός ακόλουθος του Χριστού.

Συμφωνώ και εγώ μαζί σας. Είναι η ιδανική εικόνα. Μόνο……. Που στον Παράδεισο δεν μαζεύουνε εικόνες αλλά εξελιγμένα πνεύματα παιδιά μου.

Ας ρίξουμε λοιπόν τώρα, μια ματιά στο τι υπάρχει συνήθως πίσω από αυτήν την όμορφη εικόνα που περιέγραψα.

Στην εικόνα ενός συνηθισμένου και καθημερινού Χριστιανού.

 Να δούμε αν θα βρούμε και το εξελιγμένο πνεύμα που λογικά σύμφωνα με την εικόνα πρέπει να υπάρχει.

Την ώρα που ανέφερε στην παρέα του ότι είναι Χριστιανός, αν κάποιος από την παρέα του ζήταγε να πει το Σύμβολο της πίστεως, Το πιστεύω δηλαδή ,θα ευχόταν να ανοίξει η γη να τον καταπιεί γιατί απλούστατα δεν το ξέρει. Είναι ακόλουθος του Χριστού, αλλά δεν γνωρίζει γιατί τον πιστεύει και γιατί τον ακολουθεί. Σίγουρα όμως γνωρίζει από έξω τον ύμνο της ποδοσφαιρικής του ομάδας ,ειδικά αν είναι φανατικός με την ομάδα του, όπως ο ίδιος λέει ότι είναι φανατικός ακόλουθος του Χριστού.

Σίγουρα κάποιοι από εσάς παιδιά μου χαμογελάτε με συγκατάβαση, γιατί επειδή εσείς γνωρίζετε το Πιστεύω από έξω , νομίζετε ότι δεν σας αφορά αυτή η ομιλία, και μάλιστα κάποιοι Χριστιανοί από εσάς, προχωρήσατε  ακόμα περισσότερο την σκέψη σας και τον κατακρίνατε κι όλας.!!!!

Τι Χριστιανός είναι αυτός σκεφτήκατε.

Ας μην βιαζόμαστε όμως παιδιά μου. Κρατηθείτε γιατί έχουμε και συνέχεια.

Όταν τον ρωτάνε είπαμε για το θρήσκευμα του, δηλώνει με καμάρι Χριστιανός. Και να μερικές ακόμα ερωτήσεις που θα βάλουμε σε αυτόν ύστερα από αυτή του την δήλωση, για να δούμε αν όντως ακολουθεί τις διδασκαλίες του Χριστού όπως οφείλει ο κάθε Χριστιανός και μάλιστα φανατικός όπως δηλώνει.

Πότε ήταν η τελευταία φορά που έδωσες τρόφιμα σε μια άπορη οικογένεια;

Πότε ήταν η τελευταία φορά που διέθεσες χρόνο για να συμπαρασταθείς σε έναν απελπισμένο άνθρωπο για να τον σηκώσεις στα πόδια του;

Πότε ήταν η τελευταία φορά που έδωσες ρούχα από την ντουλάπα σου, κι όχι παλιόρουχα, σε κάποιον που δεν είχε;

Ο άνθρωπος μας τώρα αρχίζει να αλλάζει χρώμα. Αυτός έχει μάθει να διαβάζει τι είπε ο Χριστός. Και να λέει και στους άλλους ,τους τάχα αμύητους αυτά που διάβασε, αλλά δεν τα έχει εφαρμόσει ποτέ ο ίδιος.

 

Δεν του άρεσαν οι ερωτήσεις μας. Γιατί άραγε;

Τώρα νοιώθει σαν κάποιον φανατικό οπαδό, ας πούμε του Ολυμπιακού, που πήγε την Κυριακή στον αγώνα της ομάδας του φορώντας μια φανέλα του Παναθηναϊκού.

Δεν ξέρει που να πάει να κρυφτεί, ενώ όλοι στο γήπεδο τρίβουν τα χέρια τους λέγοντας, καλώς τον πελάτη.

Φανταστείτε να τον ρώταγα ας πούμε, αν γνωρίζει ποια είναι η διαφορά ενός ορθόδοξου Χριστιανού με έναν Καθολικό. Τι διαφορά δηλαδή έχει η Ορθοδοξία με τον Καθολικισμό. Αλλά ας μην του βάλουμε δύσκολα.

Είναι όμως παιδιά μου ο ίδιος άνθρωπος που κάνει όνειρα για τον Παράδεισο και ίσως να ονειρεύεται και κάποια υψηλή θέση εκεί.

Είναι ο ίδιος άνθρωπος που τις Κυριακές κάνει μετάνοιες στην εκκλησία ,κοιτώντας με την άκρη του ματιού του αν τον βλέπουν οι άλλοι, το πόσο καλός Χριστιανός είναι. Ενώ αν μπει κάποια καθημερινή στην εκκλησία για να ανάψει το κεράκι του, τότε δεν κάνει μετάνοιες. Γιατί να κάνει άραγε;. Αφού δεν τον βλέπει κανένας.

Έλα όμως που τον βλέπει κάποιος; Τον βλέπει ο Χριστός, τον βλέπει η Παναγία μας, οι Αρχάγγελοι.Τον βλέπουν όλα τα μάτια των Αγίων που βρίσκονται εκεί.

Είναι ο ίδιος άνθρωπος που ζητάει κάθε Κυριακή από τον παπά να τελειώνει νωρίς την λειτουργία του για να προλάβει να μαγειρέψει η γυναίκα του.

Είναι ο ίδιος άνθρωπος που όταν ακούγεται το ευαγγέλιο κάνει απόλυτη ησυχία. Βλέπεται τώρα ακούγονται τα λόγια του Χριστού. Και αν τον ρωτήσεις μόλις τελειώσει η λειτουργία τι έλεγε το ευαγγέλιο δεν θυμάται. Πόσον μάλιστα να του ζητάγαμε να εφαρμόσει αυτά τα λόγια του Ευαγγελίου. Πως να τα εφαρμόσει; Αφού δεν θυμάται τι άκουσε.

Βάζει  κάθε ημέρα στο στόμα του αντίδωρο και  αγιασμό. Και με το ίδιο αυτό στόμα, θα προσβάλει ανθρώπους σήμερα, θα μιλήσει άσχημα σε συνεργάτες η υπαλλήλους του, πιθανόν να βρίσει ακόμα και τα θεία ο καλός μας Χριστιανός, και μετα θα σκεφτεί. Συγνώμη, θα εξομολογηθώ και θα φύγει η αμαρτία, και θα ησυχάσει. Από αυτό το στόμα δεν θα βγάλει ούτε μια λέξη αγάπης και συμπόνιας σήμερα. Γιατί να το κάνει; Αυτός έβαλε στο στόμα του το πρωί αντίδωρο και αγιασμό. Έκανε το καθήκον του και νοιώθει καλυμμένος.

Να είναι καλά η εξομολόγηση. Ακόμα και την εξομολόγηση λάθος την έχει καταλάβει.

Είναι ο ίδιος άνθρωπος που κάνει έξω από κάθε εκκλησία τον σταυρό του, αλλά δεν δίνει σημασία στον ζητιάνο που με απλωμένο χέρι στα σκαλιά της εκκλησίας ζητάει ελεημοσύνη.

Και ας το είπε ο Χριστός που τόσο φανατικά ακολουθεί ,αλλά και ο ίδιος συμβουλεύει άλλους  να το κάνουνε.

Είναι ο ίδιος άνθρωπος που το βράδυ κάνει την προσευχή του στον Χριστό να τον προστατεύει στον ύπνο του από τους δαίμονες, αλλά ξεχνά να ζητήσει συγνώμη από τον Χριστό για το κακό που προξένησε αυτός σε ψυχές άλλων ανθρώπων κατά την διάρκεια της ημέρας. Ξεχνάει να αναφέρει αυτούς που αδίκησε, αυτούς που κουτσομπόλεψε, αυτούς που αδιαφόρησε για τις ανάγκες τους, αυτούς που πρόδωσε, όλους αυτούς που τώρα δεν μπορούν να κοιμηθούν όπως ετοιμάζεται αυτός, γιατί σήμερα τους τραυμάτισε  την ψυχή με την συμπεριφορά του. Ο καλός αυτός Χριστιανός μας. Που όμως αδέλφια μου ο καλός αυτός Χριστιανός ………. είναι ένας από όλους εμάς. Μπορεί να είμαι εγώ, μπορεί να είσαι εσύ , μπορεί να είναι ο διπλανός μας, ο απέναντί, ο γείτονας, μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε από όλους εμάς που λέμε με καμάρι και βροντοφωνάζουμε ότι είμαστε Χριστιανοί.

Και είμαστε δυστυχώς πολύ καλά κρυμμένοι πίσω από την εικόνα που δείχνουμε στους άλλους, και έτσι δεν βλέπουν ποιοι στα αλήθεια είμαστε.

Και το χειρότερο από όλα; Ούτε εμείς δεν βλέπουμε ποιοι είμαστε. Και δυστυχώς δεν θα μάθουμε ποτέ.

 Οι περισσότεροι από εμάς θα μείνουμε με την σιγουριά ότι είμαστε καλοί Χριστιανοί και μας περιμένει ο Παράδεισος. Χριστιανοί της βιτρίνας και του δήθεν. Και φεύγοντας από εδώ για το μεγάλο ταξίδι, τον Παράδεισο θα τον δούμε σαν Τουριστικό αξιοθέατο, περνώντας από έξω ,καθώς θα πηγαίνουμε κάπου, αλλά όχι στον Παράδεισο παιδιά μου.

Ο Χριστός μας είπε ,ότι ο Παράδεισος φτιάχτηκε για τους αμαρτωλούς που μετανοούνε. Και εμείς δυστυχώς δεν μετανοούμε. Εξομολογούμαστε. Αλλά δεν μετανοούμε!!!

Την άλλη μέρα κάνουμε ακριβώς τα ίδια λάθη που είχαμε εξομολογηθεί εχτές.

Η εξομολόγηση λειτουργεί σαν ένα εργαλείο για να μας βοηθήσει να καταλάβουμε τα λάθη μας , να μετανιώσουμε για αυτά, και μέσα από την μετάνοια μας να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Να μην τα κάνουμε ξανά.

 Ήταν σαφέστατος ο Χριστός μας. Για τους Χριστιανούς που μετανοούνε είπε φτιάχτηκε ο Παράδεισος, όχι για αυτούς που εξομολογούνται ,αλλά δεν μετάνιωσαν για τις αμαρτίες τους.

Με την εξομολόγηση οι αμαρτίες μας συγχωρούνται στην γη αλλά δεν διαγράφονται από το βιβλίο του Θεού στον ουρανό σαν πράξεις, παρά μόνο αν συνοδεύονται και από την μετάνοια.

Δεν είναι όμως απαραίτητο ότι θα πάμε στην κόλαση.  Ο Θεός είπε ότι έχει πολλά διαμερίσματα στον Ουρανό.

Και η ζωή είναι ένα σχολείο όπου μας επέτρεψε ο Θεός να φοιτήσουμε σε αυτό, με σκοπό να εξελίξουμε το πνεύμα μας, και ανάλογα με την βαθμολογία που θα αποφοιτήσουμε θα πάμε και στα ανάλογο διαμέρισμα να αναλάβουμε τα ανάλογα καθήκοντα.

Μην φοβάστε λοιπόν.  Έχω πει ξανά. Στην κόλαση θα πάνε όλοι όσοι συνειδητά και με την θέληση τους ,τάχτηκαν και συμπορεύτηκαν όσο ζούσαν εδώ με τον πονηρό. Όσοι διευκόλυναν τα σχέδια του και τον υπηρέτησαν.

Όσοι κατέστρεψαν ψυχές ανθρώπων, όσοι ασχολήθηκαν με την μαγεία , όσοι έκαναν ότι χειρότερο μπορούσαν να κάνουν στους άλλους ανθρώπους χωρίς συνήδηση , αλλά δεν βρήκαν τον χρόνο να μετανιώσουν αληθινά.

Και θέλω να πιστεύω ότι οι περισσότεροι αν όχι όλοι, που ακούτε ακόμα αυτήν την στιγμή την ομιλία μου και δεν έχετε φύγει ενοχλημένοι, είστε άνθρωποι που ταιριάζετε λίγο η πολύ με τον Χριστιανό αδελφό μας που περιέγραψα πριν. Αυτόν που πιστεύει όπως λέει, χωρίς να ξέρει ακριβώς τι πιστεύει, γιατί λάθος του έμαθαν τον Χριστό αδέλφια μου οι δάσκαλοι του.!!!!!!! Λάθος του έμαθαν τον Θεό.

 Ή λάθος κατάλαβε αυτός επειδή τον βόλευε να καταλάβει λάθος.

Μοιάζουμε με κάποιον στρατιώτη που αγαπά πολύ την πατρίδα του, και μέσα στα καθήκοντα του είναι να φυλάξει σκοπός σήμερα για την φύλαξη του στρατοπέδου.

Πάει λοιπόν και αναλαμβάνει την σκοπιά στην ώρα του, πιστεύοντας ότι κάνει το καθήκον του υπηρετώντας την πατρίδα του που τόσο αγαπάει. Εκεί όμως τον παίρνει ο ύπνος, μπαίνει μέσα ο εχθρός και γίνεται μακελειό.

Και εμείς αδέλφια μου κάπως έτσι ενεργούμε. Κάνουμε τα τυπικά που ζητάει η εκκλησία μας από έναν Χριστιανό ,χωρίς να ξέρουμε τι χρησιμεύουν αυτά τα τυπικά στην σωτηρία της ψυχής μας. Κάνουμε μετάνοιες στα εικονίσματα επειδή κάνουν και οι άλλοι. Κάνουμε τον σταυρό μας στην εκκλησία όταν τον κάνουν και οι άλλοι. Ένας να ξεκινήσει να κάνει τον σταυρό του σε κάποιο σημείο, ακολουθεί όλο το εκκλησίασμα. Και αν ρωτήσεις κάποιον, παιδί μου δεν χρειαζόταν σε αυτό το σημείο να κάνεις τον σταυρό σου. Γιατί το έκανες;

Φυσικά δεν θα ξέρει ο άνθρωπος τι να σου πει. Θα μου πείτε τώρα. Τι μας μαλώνεις παππούλη; Τον σταυρό του έκανε ο άνθρωπος. Κακό είναι;

Πρώτον δεν σας μαλώνω. Μυαλά προσπαθώ να ανοίξω και όσοι παρακολουθείτε τις ομιλίες μου το ξέρετε καλά αυτό. Φυσικά και δεν είναι κακό.

Όμως μας επαληθεύει αυτό το παράδειγμα, ότι κάνουμε τυπικά κάποια πράγματα και νομίζουμε ότι αυτό ζητά ο Χριστός από εμάς, χωρίς να ξέρουμε το γιατί . Ενώ την ίδια στιγμή δεν κάνουμε αυτά που ο ίδιος μας έχει ζητήσει.

Και νομίζουμε ότι είμαστε καλοί Χριστιανοί και θα πάμε στον Παράδεισο.

Λειτουργούμε φοβούμενοι τον Θεό σαν να είναι μπαμπούλας. Έκανε τον σταυρό του αυτός ,ας τον κάνω και εγώ μην πάω στην κόλαση. Έκανε μετάνοια αυτός ας κάνω και εγώ μην πουν οι άλλοι ότι δεν είμαι καλός Χριστιανός και μην νομίζει ο Θεός ότι δεν τον σέβομαι και με στείλει στην κόλαση.

Δεν είναι όμως έτσι παιδιά μου. Υπάρχουν πολλές διαβαθμίσεις και ερμηνείες στην λέξη φόβος.

Άλλον φόβο αισθάνομαι όταν με κυνηγάει μια τίγρης για να με φάει, άλλον φόβο αισθάνομαι σε ένα δικαστήριο που είμαι κατηγορούμενος, άλλον φόβο αισθάνομαι όταν κλειστώ σε ένα ασανσέρ, άλλον φόβο αισθάνομαι όταν έκανα λάθος στην δουλειά μου και με καλεί ο διευθυντής για εξηγήσεις, και άλλον φόβο πρέπει να αισθάνομαι μπροστά στον Θεό. Όταν η εκκλησία λέει μετά φόβου Θεού εννοεί ότι πρέπει να νοιώσουμε δέος και ανατριχίλα αναλογιζόμενοι το που απευθυνόμαστε, η το τι πάμε να κάνουμε όταν πηγαίνουμε να κοινωνήσουμε το σώμα και το αίμα του Χριστού. Δεν είναι κρασί και ψωμάκι η Θεία Κοινωνία. Είναι ο ίδιος ο Χριστός. Δέος χρειάζεται  και όχι φόβος. Ποιος γονιός θα ήθελε να τον φοβούνται τα παιδιά του και όχι να τον αγαπούν. Και ο Θεός την αγάπη μας θέλει και όχι τον φόβο μας.

Δεν μας τα μάθανε καλά. Ή εμάς μας βόλευε να μην τα ερμηνεύσουμε καλά. Μας βάλανε κανόνες αλλά δεν μας εξήγησαν γιατί υπάρχουν οι κανόνες .ή εμάς μας βόλευε να κάνουμε πως δεν καταλάβαμε τους κανόνες. Όπως ο στρατιώτης στην σκοπιά. Του είπανε ότι πρέπει να πάει σε εκείνο το σημείο και να φυλάει για 4 ώρες. Αν ο αξιωματικός του θεωρώντας ότι είναι αυτονόητο ,δεν του είπε ότι δεν πρέπει να κοιμηθεί στην σκοπιά, τότε ο στρατιώτης έκανε ότι του είπανε χωρίς να ξέρει γιατί. Γιατί αν του είχανε πει να μην κοιμηθεί επειδή μπορεί να μπει και να σκοτώσει όλο το στρατόπεδο ο εχθρός, τότε ίσως να μην κοιμότανε. Λίγο ακραίο και παρατραβηγμένο το παράδειγμα θα μου πείτε. Δεν μπορεί να υπάρχει τόσο αφελής στρατιώτης. Μάλλον έκανε πως δεν κατάλαβε με την σιγουριά ότι δεν θα μπει στην σκοπιά του ο εχθρός εκείνη την νύχτα. Τι στο καλό; Σήμερα θα έρθουνε; Που νυστάζω;

Με το ίδιο σκεπτικό όμως αδέλφια μου και εγώ δεν μπορώ να δεχτώ ότι μπορεί να υπάρχει τόσο αφελής Χριστιανός, που να πιστεύει ότι αν κάνει σταυρούς και μετάνοιες είναι σίγουρος ο Παράδεισος ,και να μην ενδιαφέρεται αν είναι λάθος άνθρωπος, αν αντί να χτίσει ένα ξεχωριστό πνεύμα, πιστεύει ότι αρκεί να φτιάξει μια όμορφη εικόνα να βλέπουν οι άλλοι, και να μην νοιάζεται για το τί υπάρχει πίσω από την εικόνα αυτή, και ας ξέρει ότι ο Θεός δεν βλέπει την εικόνα. Βλέπει πίσω από την εικόνα. Βλέπει αυτό που στο τέλος θα κριθεί. Βλέπει αυτό που αλήθεια είμαστε.

Όμως δυστυχώς υπάρχει αδέλφια μου αυτός ο αφελής Χριστιανός. Είναι αυτός που αναφέρθηκα στην αρχή της ομιλίας μου. Και αν αδέλφια μου κάποιος από εμάς στην περιγραφή του αφελούς Χριστιανού ,αναγνώρισε κάποια σημεία που μπορεί να του φάνηκαν γνωστά επάνω του ,ας βαρέσει συναγερμό αληθείας μέσα του. Κάτι δεν πάει καλά. Και πρέπει να το προλάβει. Είναι όντως αφελής; Ή κάνει πως δεν καταλαβαίνει ενώ τον έχουν διδάξει σωστά;

Πρέπει όμως και εγώ να προλάβω σαν πνευματικός κάποιων από εσάς. Για αυτό σας λέω αυτά τα αυτονόητα και εγώ σήμερα . Μην κάνω λάθος όπως ο αξιωματικός και καταστραφεί κάποιος αφελής Χριστιανός  ,επειδή στον ρυθμό της καθημερινότητας και της δύσκολης ζωής που ζούμε ,παραβλέψει ή κάνει πως δεν κατάλαβε τα αυτονόητα.

Εύκολα λέμε όλοι μας παιδιά μου ότι είμαστε Χριστιανοί. Αν όμως αναλογιστούμε τι σημαίνει στα αλήθεια Χριστιανός, θα βρούμε μεγάλες δυσκολίες να υποστηρίξουμε την άποψη αυτή ακόμα και στον εαυτό μας. Πόσον μάλλον στους άλλους.

Κάτ.΄ εμέ Χριστιανός είναι αυτός που ακολουθεί τις διδασκαλίες του Χριστού από το Ευαγγέλιο, τις υιοθετεί και τις εφαρμόζει στην πράξη στην ζωή του. Και στην προσπάθεια του να ζει με αυτές τις διδασκαλίες κάνοντας τες τρόπο ζωής του πλέον , να δοκιμάζεται καθημερινά, να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες που θα τον βρουν από αυτήν την πρακτική, με σκοπό δημιουργώντας ένα εκλεκτό πνεύμα στο τέλος, έτοιμο για τον κόσμο του Θεού που το περιμένει, να γίνει λειτουργός του Θεού. Πυρός φλόγα.

Ας είναι παιδιά μου ευλογημένο, και κάποτε όλοι εμείς που σήμερα λέμε ότι είμαστε Χριστιανοί, να έχουμε γίνει τέτοιοι Χριστιανοί που να μας καμαρώνει ο Χριστός.

Και να μην πάμε σε κάποιο διαμέρισμα του Θεού. Αλλά στον αληθινό Παράδεισο.

 Όλοι μαζί .Γιατί όχι;. Όλους μας χωράει.

Πατήρ Φανούριος

ΦΩΣ ΕΚ ΦΩΤΟΣ