Παιδί μου.

Όπως το δέντρο που ωρίμασε  καρπούς ,πολύ νωρίς

Κι όλοι χαλάσανε ,όταν τους χτύπησε το πρώτο κρύο

Έτσι και συ που  βιάστηκες ,ότι μεγάλωσες να πεις 

Και πόνεσες, στο πρώτο δύσκολο της ζωής φορτίο

 

Πριν πάει στην μάχη ,ο στρατιώτης να παλέψει

Πριν την ζωή του αυτός, αποφασίσει να ρισκάρει

Κάποιος χρειάζεται αυτόν ,καλά να εκπαιδεύσει

Αλλιώς ο χάρος ,από τους πρώτους θα τον πάρει

 

Δέκα κλαδιά παιδί μου ,δεν σπάει εύκολα  κανείς

Ένα κλαδάκι μοναχό ,κάνει μια έτσι και το σπάει

Τα ξέρεις όλα  και όλα μου λες πως τα μπορείς

Μα σαν έρθει το δύσκολο, αν είσαι μόνος σε  νικάει

 

Δειλά δειλά  προσεκτικά ,ανοίγουν τα πουλιά φτερά

Σοφά τα έχει ετούτα ,η φύση χρόνια δασκαλέψει

Το ξέρει το πουλί ,πως δεν γνωρίζει ακόμα να πετά

Πως δεν μπορεί σωστά , με τον αέρα να παλέψει

 

Όταν σου δίνω συμβουλές λοιπόν ,να μην με πολεμάς

Δεν σου μιλώ, έτσι για να μιλώ ,δεν θέλω να σε ελέγχω

Πρώτοι εμείς περάσαμε , αυτά που εσύ τώρα περνάς

Σε αυτά που εμείς πονέσαμε , να μην πονάς  προσέχω

Και χαίρομε που σ’ έχω.!!!!!!!!!!!!!!!

 

Πατήρ Ιωάννης